ΗΜΕΡΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

1η Σεπτέμβρη. Μέρα Ελευθερίας. Το Ουζμπεκιστάν γιορτάζει την ανεξαρτησία του από τη Σοβιετική Ένωση. Η Λιβύη γιορτάζει το πραξικόπημα του Καντάφι που παραλίγο να κάνει τη Σαχάρα Ολλανδία.
Πιο ψηλά από αυτά όμως, θα θυμόμαστε με συγκίνηση και περηφάνεια τη μέρα αυτή ώς Τη Μέρα Που Αποτινάξαμε Το Ζυγό Του Τσιγάρου.

συγκινηθείτε ατελείωτα και συνεχίστε σε κανένα δίωρο που θα στεγνώσουν τα δάκρυα χαράς.

Abstract (που λένε και στις εργασίες).
Θα συνοψίσω το περιεχόμενο της παρακάτω συλλογιστικής στο "γαμώ το χριστό και την παναγία σας υποκριτές ρουφιάνοι φασίστες ανεγκέφαλοι". Αυτό δεν απευθύνεται σε όλους τους μη-καπνιστές, ούτε καν σε όλους τους αντικαπνιστές. Απευθύνεται στους υποκριτές ρουφιάνους φασίστες ανεγκέφαλους των οποίων γαμώ το χριστό και την παναγία.

Πριν κάτι χρόνια κόψαμε το τσιγάρο στα νοσοκομεία, τα λεωφορεία, τις δημόσιες υπηρεσίες, τα αεροπλάνα, τα σχολεία -λέμε τώρα- και σε διάφορους άλλους χώρους δημόσιας χρήσης. Δε θυμάμαι καν πότε έγιναν όλα αυτά, δεν ταράχτηκα στο ελάχιστο, και σχεδόν σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, καλά κάναμε. Το μόνο που πρέπει να με επηρρέασε δυσμενώς, είναι ότι μειώθηκαν ακόμη περισσότερο οι λίγες πιθανότητες που υπήρχαν να περάσω τον Ατλαντικό. Έχω πάθει και χειρότερα.
Πέρα από τους υγειονομικούς κινδύνους που κρύβει το κάπνισμα (όπως και η γρίπη των χοίρων άλλωστε, η άλλη μεγάλη μάστιγα του αιώνα μας), είναι για όσους δεν καπνίζουν ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟ. Και δεν έχουν καμία υποχρέωση να ρουφάν τα μοσχομυριστά ντουμάνια μου την ώρα που περιμένουν στην ατελείωτη ουρά στην εφορία, όπου είναι αναγκασμένοι να βρίσκονται για να τους ρουφήξουν το αίμα, ή στο λεωφορείο ή το μετρό που είναι αναγκασμένοι να πάρουν για να πάνε όπου είναι να πάνε, μη έχοντας αυτοκίνητο, ή αποφασίζοντας συνετά ότι είναι καλύτερα να πάρουν από το να κόψουν τις φλέβες τους πηγμένοι στους δρόμους της Αθήνας. Και όπου αλλού είναι αναγκασμένοι κατά καιρούς να βρίσκονται.

Σουρπράιζ εντ Απόκαλυψ. Στα μπαρ δεν είναι αναγκασμένος να βρίσκεται κανείς. Μα την παναγία! Στα μπαρ πηγαίνεις, σε όποια γουστάρεις, αν γουστάρεις, για να γουστάρεις. Ή γιατί δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις. Τα μπαρ είναι μέρη όπου κατά κανόνα βλάπτεις την υγεία σου, πίνοντας αλκοόλ που σου κάνει κακό, ακούγοντας δυνατά μουσική που κάνει κακό στα αυτάκια σου και χαζεύοντας γκομενάκια που κάνουν κακό στην ψυχολογική σου ισορροπία. Εκτός και αν είσαι μεταλλάς. Οοοοολα αυτά δε μας πειράζουν όμως. Το τσιγάρο μας φταίει.

Εμένα πιο πολύ από όλα στα μπαρ μου γαμάει την υγεία η R'n'B. Και με R'n'B δεν εννοώ την Rhythm'n'Blues του '50 και του '60, εννοώ το συρφετό από ευαίσθητες και πονεμένες φωνές που σκούζουν και βογγάν μπροστά από λοβοτομημένα ρυθμικά, σε διάφορες παραλλαγές, την contemporary R'n'Β που λένε.
Μπροστά στον κίνδυνο, κάθισα και διαλογίστηκα για μήνες. Και μου ήρθε η εξής φώτιση: ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΩ ΣΕ ΜΑΓΑΖΙΑ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ CONTEMPORARY R'n'B.
Πιο πριν βέβαια, χρειάστηκαν κάποιες γενναίες ψυχές που, σε πείσμα του πνεύματος των καιρών, αποφάσισαν να μην παίζουν cR'n'B* στα μαγαζιά τους, παρ' ότι τα πιο επιτυχημένα και τρέντυ την έπαιζαν μέχρι να αρχίσουν να εκρύγνυνται εγκέφαλοι. Απ' ότι φαίνεται, όσοι ισχυριζόμασταν ότι τα σ.κ.α.τ.ά. δε μπορεί να είναι η μοναδική διέξοδος για να βγούμε να πιούμε ένα ποτό, είμασταν πάνω από 2-3, και πιστεύαμε και αυτό που λέγαμε. Και δεν πηγαίναμε στα σ.κ.α.τ.άδικα επειδή έχει γκομενάκια, αλλά συνεχίσαμε να πηγαίνουμε σε ροκόμπαρα, ρεμπετάδικα, τρανσάδικα, νοιζάδικα και όπου αλλού μας καύλωνε. Και άμα η παρέα μας γούσταρε σ.κ.α.τ.ά για τη βραδυνή της έξοδο, τα λέγαμε το μεσημέρι ή σε ορειβατικούς περιπάτους στο Κιλιμάντζαρο.
Προς έκπληξη του κοινού νου, δε θεωρήσαμε απαραίτητο να απαγορεύσουμε τα σ.κ.α.τ.ά σε όλη την επικράτεια, πολύ απλά γιατί χεστήκαμε. Όποιος γουστάρει, ας πάει.

Συγκλονιστικά ανατρεπτική σκέψη, έτσι?
Έτσι φαίνεται, γιατί για το γαμοτσίγαρο κανείς δεν το σκέφτηκε. Όοοοοχι, θα το κόψουμε παντού. Και υπάρχουν πολλοί λόγοι:

1) αν το αφήσουμε στην επιλογή των μαγαζατόρων, όλοι θα τα έχουν φουματζήδικα. Γιατί?
α.γιατί προφανώς ο κόσμος πάει στα μπαρ για να διασκεδάσει με ενδεχόμενο κίνδυνο της υγείας του
β. γιατί οι σταυροφόροι αντικαπνιστές είναι απλά γκρινιάρηδες και θέλουν να σπάνε τα αρχίδια του κόσμου, χέστηκαν για την υγεία τους και, όσο υπάρχουν φουμαρτζήδικα, θα πηγαίνουν για να κλαίγονται
γ. γιατί οι αντικαπνιστές είναι άβουλα και μωρά ζώα και παρασέρνονται από τους σατανικούς καπνιστές φίλους τους στους ναούς της νικοτίνης

διαλέξτε και πάρτε.

2) είστε όλοι μαλάκες και δεν ξέρετε το καλό σας. Το κράτος ξέρει

χωρίς επιλογές, το παίρνουμε as-is όπως και με τη φούντα, το γυμνισμό και το ελεύθερο κάμπινγκ

3) ο καπνός κάνει κακό, τελεία και παύλα.

οκ. σε αυτήν την περίπτωση απαιτώ σαν ευαισθητοποιημένος πολίτης να απαγορευτούν:

- τα παϊδάκια. Χοληστερίνες και λίπη και τα πάντα. Και είμαστε και σκατοϋπέρβαροι και ως Έλληνες και ως δυτικοί

- το ακατάσχετο ποτό. Ασχέτως οδήγησης η μη. Σου κάνει κακό ζώον. Αλκοτέστ στην έξοδο σε όλους και πρόστιμα. Σιγά σιγά, με τη βοήθεια προοδευτικών πεφωτισμένων αγάμητων θεουσών, διάκων και εξτρεμιστών μουσουλμάνων θα το κόψουμε τελείως και θα πίνουμε λεμονάδες και πράσινο τσάι που κάνουν και καλό.

- τις πτήσεις με αεροπλάνα. Έχετε φαντάζομαι ιδέα τι ακτινοβολία μαζεύετε πετώντας στα 30000 πόδια. Χάθηκε ο Υπερσιβηρικός? Και μη μου πείτε ότι μια - δυο πτήσεις το χρόνο δεν κάνουν κακό, ποιος σας είπε να σούρνεστε στα μπαρ Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατο λες και είναι φροντιστήρια και δίνετε πανελλήνιες?

- η λίστα μπορεί να συνεχιστεί ad infinitum καθώς, στο φινάλε, δεν είναι κόσμος αυτός που ζούμε. Και

4) (για να μας χτυπήσουν και στο φιλότιμο και την ταξική συνείδηση) Οι εργαζόμενοι στα μπαρ είναι αναγκασμένοι να υφίστανται όλην αυτή τη συσσωρευμένη καταπόνηση στην υγεία τους από το σιχαμερό γαμημένο μας συνήθειο.

- Ναρκοσυλλέκτες. Γιατί δε γίνονται ναρκοσυλλέκτες? Γιατί είναι πραγματικά (ναι, είναι ηθελημένη μπηχτή τα italics) επικίνδυνο.
- Μαρμαράδες. Η μαρμαρόσκονη κάνει στα πνευμόνια πράγματα που κάνουν την πίσσα να μοιάζει με θεραπεία ρέικι.
- Αεροσυνοδοί και πιλότοι. Λόγω χρόνιας και τακτικής ενασχόλησης με τα ψηλά, οι αεροσυνοδοί (λένε ότι) είναι τρεις φορές δυσκολότερο να συλλάβουν** (όχι αεροπειρατές ανόητοι), αν και το άγχος συνεισφέρει επίσης σε αυτό το αποτέλεσμα. Ό, τι και να φταίει, οι πτήσεις βλάπτουν τους ιπτάμενους.
- Εργαζόμενοι στις ναυπηγοεπισκευαστικές ζώνες. Έχετε ακούσει κανένα επάγγελμα με μεγαλύτερους αριθμούς θανατηφόρων? Όχι, οι κομμάντος αυτοκτονίας και οι Ταλιμπάν δεν ειναι επαγγέλματα.

χέστηκε κανείς για αυτούς ώστε να απαγορεύσει τις πτήσεις, τους μαρμάρινους αδριάντες αποτυχημένων πολιτικών και τις επισκευές καραβιών? Εδώ μια συνθήκη για τις νάρκες καταφέρανε να προτείνουνε μετά από 100 χρόνια, και πάλι στα παπάρια τους τη γράφουνε.

Κλάστε μας τα αρχίδια λοιπόν. Δουλειές έχει και άλλες. Στο φινάλε δουλέψτε σε ανοιχτά μπαρ ή σε μπαρ μη καπνιστών.

Για όνομα του Νυαρλαθοτέπ, το έχω πει καμιά 200αριά φορές και κάθε φορά που ακούω κάποια απίστευτου μεγέθους γελοιότητα σε απάντηση, θέλω να ανοίξω τον κοντινότερο δρόμο προς την Κίνα με το κεφάλι μου. Δεν έχω κάνει πολλή πρόοδο ακόμη, αλλά που θα πάει.

Ελεύθερη επιλογή στα μπαρ. Αν 50% αντικαπνιστών δε μπορούν να συντηρήσουν κάποια - να μην πω 50%- μπαρ μη καπνιστών, ε ψοφήστε ρε παιδιά, είστε αποτυχία της εξέλιξης. Αν το σκατοκράτος που έχουμε βάλει τσολιά στα αρχίδια μας επιμένει με το στανιό να βάζει τα βρωμερά διεφθαρμένα και άχρηστα χέρια του σε θέματα τα οποία θα έπρεπε να αυτορυθμίζει η κοινωνία, ας βάλουν μία ποσόστωση στο φινάλε. Τουλάχιστον 50% μπαρ μη καπνιστών και ας πάρει άδεια για μπαρ καπνιστών όποιος πλειοδοτεί για άδεια. Αϊ σειχτίρ επιτέλους.

Και μια τελευταία προσφορά γιατί κατά βάθος σας αγαπώ. Βάλτε μας σε γκέτο. Σας παρακαλώ δηλαδή. Για να καβατζωθώ και εγώ, όλος ο καθώς πρέπει κόσμος την κάνει σιγά-σιγά για τα προάστεια που ο αέρας είναι καθαρός, οι δρόμοι άδειοι και τα αμάξια Cayenne. Ας κάνουμε λοιπόν καπνιστικό γκέτο το κέντρο, να κάτσω εδώ με τους μετανάστες, τα πρεζάκια και τους βρωμόχνωτους που τους γουστάρω (καλά, τα πρεζάκια δεν τα γουστάρω να πω την αλήθεια, αλλά από κάτι καθωσπρέπει κυρίους και κυρίες των βορείων, νοτίων κλπ προαστείων, χίλιες φορές) και να ζήσετε εσείς καλά και να πεθάνουμε εμείς από τσιγάρο και κακές παρέες.

Γίνεται? :)




* γελοία συντομογραφία, την οποία θα αντικαταστήσω από εδώ και πέρα με μία πιο εύηχη: σ.κ.α.τ.ά.

** στατιστικές πλήρως αμφισβητίσιμες και σε πολλές περιπτώσεις πιθανώς της πλάκας. Έχουμε καμιά σοβαρή, τεκμηριωμένη αντίστοιχη έρευνα για γκαρσόνια και μπαρμεν? Δε χρειάζεται, some is the devil

For what it's worth

Για βλάκας γενικά δεν φημίζομαι. Για μαλάκας βεβαίως ενίοτε, αλλά βλάκας πολύ σπανιότερα. Ρωτήστε και τη μαμά μου που είναι αντικειμενική. Επίσης, έχω ένα χόμπυ να διαβάζω πολλές άχρηστες σε πρώτη ανάγνωση πληροφορίες. Όταν όμως, στην Ημέρα της Κρίσης, επαληθευτεί η προφητεία μου ότι την πόρτα του παραδείσου θα περάσουν οι νικητές εκατομμυρίων παρτίδων του Fatus Olus με τον Χεσούς σε ρόλο παρουσιαστή να κάνει μίμηση του Μητσικώστα, να μου στέλνετε σουβενίρ από την κόλαση.

Τέλος πάντων, εδώ και κανένα διήμερο αποφάσισα να μελετήσω κομματάκι νομισματικά, το τραπεζικό σύστημα και γενικά οικονομικά για αργόσχολους. Με βάση την εισαγωγική παράγραφο, θα έπρεπε να βιώσω μια κάποια αποκάλυψη περί του τι στο κέρατο γίνεται με τα λεφτά. ΤΡΙΧΕΣ. Νομίζω ότι κατάλαβα περίπου όσα ξέρει και η προαναφερθείσα αντικειμενική μαμά μου για model-driven development. Τυχαίο? Δε νομίζω...

Μία πολύ χαριτωμένη παρατήρηση κάνει ο θείος Russell στο δοκίμιό του The Modern Midas. Παρατηρεί ότι οι ιερείς στην Αρχαία Αίγυπτο είχαν μάθει να προβλέπουν τις εκλείψεις, ένα φαινόμενο που τρομοκρατούσε τον αδαή πληθυσμό και έτσι κέρδιζαν χρήμα και επιρροή. Αντίστοιχη μεταφυσική δύναμη έχει ο χρυσός στον κατά τα άλλα μορφωμένο άνθρωπο του 2000 και βάλε, την οποία χρησιμοποιούν οι ανά τον κόσμο τραπεζίτες και οικονομολόγοι για να οδηγούν -κακά- τις Cayenne τους, να πετάγονται για σαββατοκύριακο στο Μαυρίκιο, να πηδάνε γκόμενες σαν αυτές που ονειρεύονταν ξεφυλλίζοντας δανεισμένα περιοδικά με κολλημένες σελίδες στην εφηβεία και την κοινωνία ολόκληρη που τους είχε φτυσμένους στα
μικράτα τους επειδή ήταν χάλιες και σκατόψυχοι.
Για να το πάμε λίγο παραπέρα, το σύγχρονο οικονομικό ιερατείο έχει φτιάξει ένα σύστημα τόσο περίεργο και διεστραμμένο που εγγυάται ότι κανείς, χωρίς να χάσει την ψυχή του στην πορεία, δε μπορεί να καταλάβει τι στο κέρατο κάνει, πώς στο κεράτιο το κάνει και γιατί δεν έχουμε κρεμάσει όλες αυτές τις βδέλες τόσο ψηλά που οι αετοί να θέλουν στολή αστροναύτη για να φάνε τα αποσυντιθέμενα σωθικά τους, όπως και οι ιερείς έστηναν ασυνάρτητα παραμύθια για θεούς που κάνουν ένα σωρό ανοησίες για να καλύψουν τις αστρονομικές γνώσεις τους και να διατηρήσουν την αποκλειστικότητα στα καλύτερα μωρά του Νείλου και τη χρυσή κουτάλα του Φαραώ.

Δε μπορώ να μην παραδεχτώ ότι ως δημιούργημα, το όλο σύστημα είναι γοητευτικό όσον αφορά την ιστορία του, την ευφυία και τη δημιουργικότητά του. Όπως και η βόμβα υδρογόνου. Το αρθράκι της wikipedia για την Τράπεζα του Άμστερνταμ είναι μια καλή εισαγωγή στην ιστορία των Κεντρικών Τραπεζών, και μετά αργά αλλά σταθερά χάνεται η μπάλα.

Ενδιαφέρον είναι ότι και οι τρεις αβρααμικές θρησκείες απαγόρευαν τη λήψη και απόδοση τόκων ως ανήθικη. Κάτι θα ήξεραν, καθώς η δημιουργία χρήματος από το χρήμα, χωρίς εργασία, έκρυβε σοβαρές πρακτικές αλλά και θεολογικές συνέπειες. Ο Μωάμεθ μάλιστα, σύμφωνα με τον Abū ˤAbdillāh Muḥammad ibn Yazīd Ibn Mājah al-Rabˤī al-Qazwīnī, είχε δηλώσει ότι η τοκογλυφία είναι χειρότερη αμαρτία από τη διάπραξη μοιχείας με την ίδια σου τη μάνα. (wtf???!!!)
(τα εκλεκτά παιδιά του Αβραάμ βέβαια είχαν ένα μικρό bonus. Απαγορευόταν να παίρνουν τόκους από τον αδερφό τους, κάτι που -βολικά θα έλεγε κάποιος κακοήθης- μετέφρασαν από άλλους Εβραίους. Έτσι, οι αποκλεισμένοι από άλλες απασχολήσεις Εβραίοι του χριστιανικού κόσμου έβγαζαν το κοσέρ τους δανείζοντας με τόκο στα χριστιανόπουλα, τα οποία ευεργετηθέντα -γιατί δε ζητάς και δανεικά με το ζόρι- χριστιανόπουλα με τη σειρά τους όποτε στέγνωναν μαζικά από κασέρι θυμόντουσαν τι ανήθικοι είναι οι Εβραίοι που τους βάζουν τόκο και ενάρετα τους εξόριζαν, έσφαζαν, λήστευαν και γενικά προχωρούσαν σε αυτό που σήμερα θα μπορούσαμε να ονομάσουμε επιθετική αναδιάρθρωση του χρέους τους)

Τα χρόνια πέρασαν όμως, ο κόσμος προχώρησε και οι παλιοί ανθρωπομορφικοί θεοί έχασαν την επιρροή τους παραμερίζοντας μπροστά στον Ένα και Μοναδικό Αληθινό Θεό, το Χρήμα. Και κάθε σοβαρός θεός οφείλει να έχει έναν εκπρόσωπο, μία ενσάρκωση στη Γη. Διαλέξαμε κατά βάση το Χρυσό. Θεολόγοι και ερμηνευτές του υπάρχουν πολλοί, δολλάρια, ευρώ, δηνάρια, ομόλογα, αλλά σε καιρούς δογματικών αμφιβολιών και διενέξεων, όλοι επιστρέφουν στην πηγή, στον Προφήτη.

Ένας γνωστός σοφός λαϊκός αφορισμός για το χρήμα είναι ότι "δε μπορείς να φας λεφτά". Κι όμως...
ο χρυσός χρησιμοποιείται στο φαγητό, cocktails και άλλες χυδαίες και ηλίθιες επιδείξεις χλιδής. Αν, ψάχνοντας για τοξικές και καρκινογόνες μαλακίες στη συσκευασία του εξωτικού χυμού που αγοράσατε, δείτε Ε175, μην το πιείτε, καταθέστε το.
Η χρήση αυτή βέβαια είναι τουλάχιστον εξίσου ηλίθια με την έμφυτη στο ανθρώπινο είδος εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια πίστη στην εγγενή αξία του χρυσού. Ων χημικά αδρανής στο ανθρώπινο σώμα, μαντέψτε τι γίνεται ο 23 καρατίων χρυσός που περιείχε το τριών χιλιάδων δολλαρίων Ménage a Trois κοκταίηλ που ήπιατε ένα βράδυ στο Wynn Hotel του Vegas όπου γιορτάσατε το πτυχίο σας από το Τμήμα Ζωικής Παραγωγής Άρτας (βαθμός εισαγωγής 2010: 1.373. Με άριστα το 20).
Τι γίνεται λοιπόν? Βγαινει ατόφιος στα σκατά σας. Αυτή βρίσκω την ίσως πιο πετυχημένη και διαφωτιστική αναφορά στο χρυσό.

Να τελειώσω με δυο-τρία trivia γιατί έχει παραπλώσει η υπόθεση, και ο χρόνος μου, και σας, είναι χρήμα.

Το καράτι προέρχεται από το ελληνικό κεράτιο (πόσο τεράστιοι είμαστε ρε πούστη? *), κοινώς χαρούπι. Οι σπόροι του χρησιμοποιούνταν από παλιά ως ζύγι στις συναλλαγές γιατί είχε κυκλοφορήσει η αρβύλα οτι όλοι οι σπόροι του χαρουπιού ζύγιζαν το ίδιο. Αυτό βέβαια δεν ισχύει, αλλά οι αρχαίοι έμποροι που είχαν γνώση της φόλας δεν το μολογάγανε, αφ'ενός για να μη δημιουργήσουν κρίση εμπιστοσύνης στην παγκόσμια (οκ, κόβω κάτι) οικονομία (κάτι που το Πασοκ ακόμη δεν έχει μάθει πως να κάνει) και αφ' ετέρου προφανώς για να βάζουν χέρι στους αδαείς μαλάκες που νόμιζαν ότι όλα τα δάχτυλα και οι όλοι χαρουπόσποροι είναι ίσοι.
Το λαμογίζειν αεί εστί επιχειρείν. (σε αυτόν τον τομέα το Πασοκ τα πάει καλύτερα)
Λιγότερο γαργαλιστικά και πιο πρακτικά που λέτε, όσον αφορά την καθαρότητα, χ καράτια σημαίνει χ/24 περιεκτικότητα στο μετρούμενο υλικό. 12 καρατίων χρυσός σημαίνει 50% περιεκτικότητα σε χρυσό, ενώ τα υπόλοιπα θα είναι πιθανώς απολιθώματα τριλοβιτών, τσόφλια μπάμιας και τενεκές ξεγάνωτος.
Όσον αφορά τη μάζα, ένα καράτι είναι 0.2 γραμμάρια, ποσότητα χρήσιμη για να μετράς άλλα προνομιούχα δημιουργήματα του Γεχβά, όπως διαμάντια και μαργαριτάρια, αλλά και πάλι υπερβολική για πιο ευγενή πράγματα όπως π.χ. η διαιθυλαμίδη του λυσιργικού οξέος**.

Γυρίζοντας στην επικαιρότητα, η Ευρωζώνη είναι η δεύτερη Νομισματική Ένωση στην οποία συμμετέχει η Ελλάδα. Είχε προηγηθεί η Λατινική Νομισματική Ένωση στην οποία εισχωρήσαμε το το 1868 (βρακί δεν είχε ο κώλος μας, anyway) η οποία δεν είχε επιβάλλει ακριβώς κοινό νόμισμα, αλλά κοινή περιεκτικότητα χρυσού και άργυρου στα νομίσματα των χωρών-μελών, πράγμα που εκείνη τη ρομαντική εποχή του gold standard ήταν επί της ουσίας το ίδιο. Την ενωσούλα στην ουσία διέλυσε η Γερμανία, που δεν ήταν μέλος, σκαρώνοντας έναν παγκόσμιο πόλεμο, συμβάν που είθισται να ψιλοαναστατώνει τις εμπλεκόμενες οικονομίες.
Στον παρόντα χρόνο, αποφάσισαν μάλλον να το κάνουν πιο κομψά, εκ των έσω. Ελπίζω δηλαδή...

Εν κατακλείδι, εγώ πάντως θα επένδυα σε Τελλούριο. Ενώ ο χρυσός υπάρχει στη Γη σε ποσοστό 4 μέρη στο δισεκατομμύριο (ppb) και το 2010 τιμάται σε 36 χιλιάδες δολλάρια και κάτι το κιλό, το Τελλούριο με 1μόλις ppb μπορείτε να το βρείτε στην ευτελή τιμή των 158 δολλαρίων το κιλό. Δεδομένης της χρήσης του σε ημιαγωγούς και φωτοβολταϊκά πάνελς, τι στο διάολο, θα ανατιμηθεί.


*από την άλλη, ανθέλληνες μογγολοεβραίοι γλωσσολόγοι διατέινονται ότι το Σουηδικό skit, το Ολλανδικό schijt και το συγγενές αγγλικό shit δεν προέρχονται από το ελληνικό σκατό (από το σκωρ, του σκατός) καθώς αυτό προέρχεται από την πρωτοινδοευρωπαϊκή ρίζα *sker- τα δυτικοευρωπαϊκά σκατά προέρχονται από τη ρίζα *skheid-
Ούτε τα σκατά τους δε θέλουν να μοιραστούν μαζί μας οι βάρβαροι...

** οι Άγγλοι σε μία αναχρονιστική επίδειξη βαθιάς αντίληψης, ονόμαζαν το νομισματικό τους σύστημα £sd, εκ του Ρωμαικού "librae, solidi, denarii", μόνο που στο νησί είχαν σελίνια και πένες. Πώς στο διάολο κολλάει το d στο pence τώρα, θα σας γελάσω

Ρ.Κ. Μέρος 2ο : Φάμπιο

Ο Φάμπιο ήταν Ιταλός του Διόνυσου, μακρινός συγγενής της Ιταλίδας από την Κυψέλη, ελληνικής καταγωγής και από τους δυο του γονείς τουλάχιστον από την εποχή που ο Κόννορ ΜακΚλάουντ έπαιζε με την πίπιζα του Ραμίρεζ. Για πιο πριν κανείς δεν ξέρει, αλλά ο λαός λέει ότι αν παίξεις μια φορά την πίπιζα, παίζεις μια ζωή την πίπιζα...

Εκείνο το βράδυ ο Φάμπιο κατέβαινε με τη Mustang του '57 προς το κότατζ του στην παραλία, χορεύοντας στους φιδογυριστούς δρόμους ενώ άκουγε το Keeper of the Seven Keys σε ένα βουλγάρικο σταθμό στα ΑΜ. "Βρε τους μαλάκες τους Βούλγαρους τι παίζουν!" σκέφτηκε εύθυμα, στα ελληνικά. Ένιωσε αυτήν την επίμονη ενόχληση που ένιωθε κάθε φορά. Τι δουλειά είχε Ιταλός άνθρωπος να σκέφτεται σε ξένη γλώσσα?
Τότε θυμήθηκε ότι δεν ξέρει γρι ιταλικά, πέρα από εκείνο το "arrivederci" με την προφορά του Brad Pitt στο Inglourious Basterds, και η σκέψη τον καθησύχασε.

Μια σκιά απλώθηκε αστραπιαία στο δρόμο, και υλοποιήθηκε ακριβώς πάνω στη διπλή γραμμή. Ο λαγός στάθηκε μπροστά του, ακίνητος, ατενίζοντάς τον ακλόνητος στα μάτια. Ο Φάμπιο δεν έχασε το νόημα της στάσης του. Τι θα ήταν ο Ιησούς χωρίς το σταυρό? Ο Διάκος χωρίς τη σούβλα? Ο Μελισσανίδης χωρίς... ποιοι τον έκραζαν είπαμε? Δέχτηκε το ρόλο που του μοίρασε η Μοίρα και πάτησε σταθερά το γκάζι, απευθύνοντας στο Λαγό τους αθάνατους στίχους του Henley

It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll,
You are the master of your fate:
You are the captain of your soul.

(ή ήταν των Manowar?)

πέντε λεπτά αργότερα ο Λαγός ήταν σακουλιασμένος στο κάθισμα του συνοδηγού, και κάποιος dj στο Blagoevgrad έβαζε το επόμενο κομμάτι.

One pill makes you larger
And one pill makes you small...

[...]

Η Μπιούικ στρίγγλισε κοκκαλώνοντας μπροστά στην είσοδο του ρεστοράν. Την πόρτα άνοιξαν 2 αναπληρωματικές Μις Σποράδες, αλλά καλής καταγωγής τέτοιας που δεν τους επέτρεπε να εκποιήσουν το ήθος τους προς τέρψιν τοπικών σελέμπριτιζ της μίας νύχτας στο κυνήγι μιας υψηλότερης θέσης. Εξ'αλλου, ήταν προικισμένες και το ήξεραν και, όπως λένε και οι γέροι ψαράδες, έχει και μεγαλύτερα ψάρια εκεί έξω.
Ο Ροβινσώνας ξεπρόβαλλε ρακένδυτος και ταλαιπωρημένος. "Με ρήμαξε το σιάτσου του καθίσματος. Τελικά σαν το live δεν έχει. Να θυμηθώ να προσλάβω κάποια γενναία ψυχή με επιδέξια χέρια να περιπλανηθεί μαζί μου σε αυτό το παράτολμο ταξίδι" σκέφτηκε.

Κάθησε με κόπο στο εξάμετρο τραπέζι ενώ μία Γεωργιανή εκκλησιαστική χορωδία από το Svaneti που έτυχε να περνάει τυχαία, φερμένη με πτήση charter ακριβώς για αυτό το σκοπό, έψαλλε περίπλοκους πολυφωνικούς ύμνους, το "Ωσαννά εν τοις υψίστοις" και άλλα χιτς της εποχής εκείνης. Κάποια, διάσημη στα σκληρά ξύλινα κρεβάτια του χωριού της, τουρίστρια πρόλαβε και χώθηκε κάτω από το τραπέζι, καλυπτόμενη και κρυπτόμενη πίσω από τα τραπεζομάντηλα με το χάρτη του νησιού ο οποίος κάλυπτε το πλούσιο τοπωνυμικό του τόσο ανεπαρκώς όσο και εκείνη.

- Θα ήθελα να μιλήσω με το σεφ
- Βεβαίως, οφείλω πάντως να σας προειδοποιήσω ότι τα ελληνικά του είναι περιορισμένα. Φάμπιο!!!

απάντησε ο ψαρομάλλης ιδιοκτήτης του καταστήματος. Ο Ροβινσώνας Κροίσος έγνεψε κατευναστικά.
Ο Φάμπιο εμφανίστηκε με γοργά πρόσχαρα βήματα από την κουζίνα. Στάθηκε μπροστά στο τραπέζι και χαμογέλασε. Ήταν μάλλον ψηλός για το ύψος του, με αεικίνητο βλέμμα και άψογη τσάκιση στην ποδιά.
Η αγαπημένη ιταλική διάλεκτος του Ροβινσώνα ήταν αυτή του Σαν Μαρίνο. Ορεινή, αγνή και άμεση. Συστήθηκε στο Φάμπιο, προσέφερε κάποιες φιλοφρονήσεις, κοντοστάθηκε. Ο Φάμπιο προφανώς δεν εντυπωσιαζόταν. Δείγμα ακεραιότητος και μεγάλου ανθρώπου. Εξαιρετικά. Ο Κροίσος προχώρησε σε μία λεπτομερή περιγραφή καμιάς ντουζίνας συνταγών ιταλικής κουζίνας, από κλασσικές ρουστίκ λιχουδιές ως τις πλέον τολμηρές μίξεις ιταλο-ταιλανδικής, που ο πολύς κόσμος θα χαρακτήριζε μαλακίες. Ολοκλήρωσε με μία παράγραφο από το Δεκαήμερο του Βοκάκιου και ένα αβρό χαμόγελο.

Ο Φάμπιο τον κοίταζε σιωπηλός όλη αυτήν την ώρα, όχι χωρίς όμως κάποιο έντονο σπινθίρισμα στο βλέμμα. Μόλις ο Κροίσος ολοκλήρωσε, ο Φάμπιο χαμογέλασε, σήκωσε το ένα χέρι σε χαιρετισμό, είπε "arrivederci!" με την προφορά του Brad Pitt στο Inglourious Basterds και έφυγε μεταβολή καρφί για την κουζίνα.

[...]

- Stifado!! Dopio!! είπε ο Φάμπιο χαρωπά, ξεσκεπάζοντας την πιατέλα.

Ένα πιάτο??!! Μα τι θράσσος!!! Η... τι τόλμη? Τι ευφυία? Υπάρχουν ακόμη άνδρες που αψηφούν τη Νέμεση?

Δοκίμασε τρεμάμενος ένα κομμάτι από τη ράχη. Μουσική πλυμμήρισε το κεφάλι του



Μα τους Lloyds του Λονδίνου, ήταν το πιο τέλειο τοσκανικό στιφάδο με την αυθεντική συνταγή των Medici, ή των Borgias - πάντα τις μπέρδευε αυτές τις φάρες, ή σεριές όπως τις λένε στο νησί - που είχε γευθεί ποτέ του.

Λιποθύμησε εκστασιασμένος, χάνοντας τη μάχη με τα αφρισμένα κύματα της ηδονής...

Ρ.Κ. : Ναυαγός...

Ξύπνησε με τη γεύση της άμμου στο στόμα του. Ο ήλιος τον τύφλωνε. Έβαλε το αριστερό του χέρι πάνω από τα μάτια του και, κάτω από τη λάμψη του Rolex του, είδε την απέραντη ξανθή παραλία στην οποία τον είχε πετάξει το κύμα, κάτω από τη σκιά ενός μοναχικού, ρωμαλέου κοκοφοίνικα. Κοίταξε την ώρα, που είχε πάει εξήμιση ακριβώς, και κατάφερε ένα χαμόγελο που μαρτυρούσε διπλή ικανοποίηση: αφ' ενός γιατί ο πιστός του Ρόλο δεν τον είχε προδώσει και πάλι, αφ 'ετέρου γιατί μια μικρή περιπέτεια όπως ένα ναυάγιο, δεν επηρρέαζε το ακριβές, όσο και αυστηρό βιολογικό του ρολόι.

Μερικά βήματα παραπέρα η θάλασσα είχε ξεβράσει ένα μπαούλο. Κάποια αμυδρή έκλαμψη ότι αυτό το μπαούλο σχετιζόταν με την επιβίωσή του. Άνοιξε με σιγουριά τους στραβωμένους μεντεσέδες και σήκωσε αγέρωχα το βαρύ καπάκι. Μέσα, διέκρινε ένα τραπεζομάντηλο, αναμφίβολα χειροποίητο, μάλλον κέλτικο, 4ος-5ος αιώνας. Επάνω του, σε κινέζικη πορσελάνηTang, ένα ταπεινό αλλά μάλλον πλήρες πρωινό με τα απαρίτητα άλλαντα, πατέ χήνας, βασιλικό πολτό, γάλα αντιλόπης και εξαιρετικό χωνευμένο καφέ από το Βόρνεο. Η επιλογή από τσάγια ήταν μάλλον φλύαρη και τα πρέτζελ ενώ μαρτυρούσαν εξαιρετικές πρώτες ύλες και αριστοτεχνική εκτέλεση, πλέον είχαν κρυώσει.

Γευμάτισε σχετικά ανόρεχτα, έχοντας όμως συνείδηση ότι πιθανόν θα χρειαζόταν όλες του τις δυνάμεις αυτήν τη μέρα.

Είχε μόλις τελειώσει τον καφέ του όταν κάτι κινήθηκε στους θάμνους. Ένα πνιχτό βογγητό ακολούθησε. Ήταν ήδη όρθιος και χτενισμένος όταν από τους θάμνους* ξεπρόβαλε ένας μαυρισμένος νέος με μακριές ανάκατες τζίβες και την πλάτη καλυμμένη από τατουάζ που βλαστήμαγαν τη φάρα του φορέα τους μέχριν 9ης γεννεάς, χλευάζοντας παράλληλα την άγνοιά του, σε κάποια ανατολίτικη γλώσσα με εντυπωσιακό αλφάβητο.

Ο νεαρός ανέβασε γρήγορα το σαλβάρι του παραχώνωντας συγχρόνως και μερικώς κωλόχαρτο στην αριστερή του τσέπη, ενώ από τη δεξιά έβγαλε ένα τσιγάρο, πιθανότατα 4φυλλο, αλλά μπορεί να ήταν και 5φυλλο όπου το μισό τουλάχιστον χαρτάκι πήγε χαμένο λόγω αδέξιου στριψίματος. Το πρόσφερε.

- Ζίου, οι παραλίες στις οποίες ναυαγώ τις τελευταία γίνονται όλο και πιο πληκτικές. Πόσο έχω νοσταλγήσει ένα ποτήρι καλό σαντορινιό κρασί στα βράχια της Σκύρου... Παρακαλώ ενημέρωσε το πλήρωμα άμεσα.

- Μάλιστα Ροβινσώνα, αλλά πιες το μπαφάκι και άραξε λίγο γιατί τα παιδιά έχουν κατέβει στη Χώρα για προμήθειες, ουσιαστική πνευματική και πολιτιστική ανάμειξη με τους ντόπιους και να ψωνίσουν τίποτα σταρλετίτσες, Υποσχέθηκαν να επιστρέψουν το συντομότερο.

- Ας είναι, κανένας άνεμος δεν είναι ούριος για τον άνδρα που δεν ξέρει που πηγαίνει, Σένεκας γκουυουουουχ, ωραίο σταφ ρε Ζίου. Παίζουμε ένα κουτσό μέχρι να έρθουν οι άλλοι?

- Παίξτε μόνος σας, εγώ πάω να κάνω τάι τσι. Παίζουν και κάτι εναλλακτικά γκομενάκια παρακάτω και πάω να κόψω κατάσταση. Αν δείτε το σκάφος, καλέστε με στο beeper.
Γειααααα...

--- Συνεχίζεται ---

(σιγά να μη...)

*θλιβερή συγγραφικά η γειτνίαση των δύο "θάμνων" αλλά η ώρα πάει 2 κα έχουμε και δουλειά αύριο και δεν έχω εγκλιματιστεί ακόμη.

bits and pieces of scenes and beaches

η αρχική μου πρόθεση ήταν να γράψω για στιγμές και εικόνες από τις διακοπές, αλλά το πρώτο που μου ήρθε ήταν ο εκκωφαντικός θόρυβος από τα μαχητικά που με προσκαλούσε να αλλάξω πλευρό κάθε 2 πρωινά. Εκεί συνειδητοποίησα ότι ο εγκέφαλός μου παραμένει πεισματικά μη συνεργάσιμος με την πάρτη μου και αποφάσισα να αφήσω να μιλήσουν φωτογραφίες και εγώ να κάνω κανένα κουτσομπολιό από κάτω.

here it goes...

Άγιος Πέτρος - προοιωνίζεται ξεκούραστο αν μη τι άλλο

our magnificent living room

ατελείωτες ώρες λιώσιμο και διάβασμα στην αιώρα. Μα το Πεύκο, πρώτα έστησα την αιώρα και μετά ήρθαν οι εικονιζόμενες, καμία πρόθεση από μέρους μου. Ίσα-ίσα που μου χαλούσαν και τη βόλεψη, καθώς αναγκαζόμουν να αλλάζω σταυροπόδι για καλύτερη θέα

η Χώρα. κουκλίτσα.

3 ή 5 km? με τα πόδια, έχει σημασία

ιθαγενής νομαδική τέχνη. καλαισθησία, ευαισθησία και αρμονία με το περιβάλλον.
Ουγκ

1000 και ένας δρόμοι για να διαλύσετε τη μηχανή σας

η καθημερινή ιεροτελεστία του ηλιοβασιλέματος.
Η αλήθεια είναι ότι μου πήρε 3 μέρες για να καταλάβω ότι η παραλία έβλεπε ηλιοβασίλεμα. Ήταν τόσο παχύς ο ίσκιος στα πεύκα...

η παραλία μας

Ο Πέτρος, ή Ξέρξης, ή Ψέρξης, ή Ξέρψης, ή Ρασκόλνικοφ,
ο γάτος που παραλίγο να κάνω το απονεννοημένο και να υιοθετήσω. Ευτυχώς για όλους μας, είναι γάτος και με το που φύγαμε για εκδρομή εξαφανίστηκε

εκδρομή στο φάρο στο Λιθάρι. Άξιζε κάθε σταγόνα από τα 14 λίτρα ιδρώτα που ρίξαμε (ακριβέστατος υπολογισμός βασισμένος στα νερά που ήπιαμε)

εγώ πέρασα κάνοντας σχοινάκι παίζοντας συγχρόνως vivaldi σε φυσαρμόνικα, αλλά δε μπορούσα να με βγάλω και φωτογραφία. Αλήθεια λέω!!!

καλό???

A beacon's gotta do what a beacon's gotta do

η πριβέ παραλία του φαροφύλακα. τάβλα με Κάππα κεφαλαίο (συγχώρεσα αμέσως και τον πούστη τον αχινό)

από το ΓΑΜΑΤΟ πάρτυ του Αρούλη. Λόγοι διατήρησης του προσωπικού απορρήτου δε μου επιτρέπουν να δείξω περισσότερα

Pentascelion

όχι, δεν παίξαμε beach volley. Ούτε beach soccer που ψηνόταν στην παραλία μας. Μόνο beach Blokus. μου άρεσε ο φωτισμός βασικά και τα γαμάτα βράχια στο φόντο

no comments

ο καιρός αγριεύει, καιρός να την κάνουμε...

... όπως σκέφτηκε και ο εν λόγω λαθρεπιβάτης. Τον αμόλησα στην Αθήνα. Το νου σας...

Αυτά προς το παρόν, πρέπει να πάω να κοιμηθώ σε κρεβάτι και ψυλλιάζομαι ότι θα με ζορίσει η προσαρμογή. Θα προσπαθήσω να επανέλθω, με τις περιπέτειες του Ροβινσώνα Κροίσου και του Ακέφαλου Κούνελου.

αλλά βασικά θα προσπαθήσω να επανέλθω στην πόλη και τη δουλειά.
Πάω να κλάψω.

a quickie for the road...

καλές διακοπές και τα λοιπά. Αφού τελείωσα με το πακετάρισμα, κάθισα να ξυστώ για να περάσει η ώρα και μετά από τρομερά ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το πολιτικό σύστημα της Αυστρίας, αφού θυμήθηκα να κοιτάξω πότε η Ισπανία έγινε κράτος με το όνομα Ισπανία που έψαχνα με τη Μαρία τις προάλλες, χάζεψα μία συγκλονιστική συλλογή φωτογραφιών "βανδαλισμού" όπως αυτή


και ενώ με τα πολλά μαλακιζόμουν μέχρι αγανάκτησεως, έπιασα να διαβάζω για τους διατελέσαντες Supreme Justices στο Αμέρικα. Μη σκεφτείς "μα τι μαλάκας είναι αυτός", το σκέφτηκα ήδη πριν από εσένα. Άλλοι είναι τζογαδόροι, άλλοι και μάλιστα διάσημοι - ονόματα δε λέμε ακρίδα- κρεμιούνται σε ντουλάπες ενώ αυνανίζονται. Ο καθένας το σταυρό του... (και την παναγία του)

τεσπα, τρομερό πρεστίζ και δύναμη κουβαλάει η θέση, μεγάλα κεφάλια και βαριά πεπόνια την πλήρωσαν κατά καιρούς με αγαπημένο μου τον Melvine Fuller που είχε τρελλή φάτσα και φαινότανε και άτομο, αν και ήταν λίγο ρατσισταριό από ότι φάνηκε στη συνέχεια του άρθρου. Κάπως έτσι είπα να ρίξω μια ματιά και στα CVs των δικών μας προέδρων του Α.Π. (οοοοοχι, δεν είναι το Ανεξάρτητο Πρατήριο).
Ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε, αλλά παραθέτω κάποια αποσπάσματα:

Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία (26 μήνες) ως Έφεδρος Αξιωματικός και έλαβε άδεια δικηγόρου Αθηνών το έτος 1969. Στο διαγωνισμό Εμμίσθων Παρέδρων της 17-1-1972, στις οποίες μετέσχον 500 περίπου υποψήφιοι, κατετάγη 4ος

Γκουχ, ωραία εποχή για εφέδρους και δικαστές. Εγώ αλλού κόλλησα όμως

Εκκρεμεί η διδακτορική του διατριβή [...] Γνωρίζει αγγλικά

το ίδιο και ο ντιλιβεράς μου πιθανότατα, εκκρεμεί το διδακτορικό του εννοώ, για τα αγγλικά είμαι σίγουρος. Πάμε σε κανέναν άλλον

δημοσίευσε τη διδακτορική του διατριβή με θέμα «η Νομική σκέψη του Αποστόλου Παύλου»

έλα χριστέ και παναγιά. Για ξένες γλώσσες δε λέει τίποτα, ούτε για νέα ελληνικά αλλά φαντάζομαι θα τα μιλάει σχεδόν σα μητρική του. Next please

νωρίζει Γερμανικά και ολίγα Γαλλικά και Αγγλικά.

καλά ρε όργια, την παλεύετε? Αυτοί είναι οι πιο σοφοί που βρήκαμε? Αυτοί δεν ξέρουν αγγλικά ρε (εξαιρείται ο πρώτος, θα τα έμαθε για να βγάλει πέρα το διδακτορικό του. Πακέτο η ελληνική βιβλιογραφία). Και μετά θέλουμε να δικάσουν για τις τηλεφωνικές υποκλοπές που θα κατεβαίνανε τεχνικοί από των 700 ευρώ το μήνα μέχρι 700 ευρώ την ανάσα να εξηγήσουν τι έγινε και πώς έγινε, οπότε το σοφότερο που θα μπορούν να περιμένουν από την έδρα θα είναι ένα "στη μάνα σου το 'πες?"

* * * * *

Τέλος πάντων, έχω απεριόριστη εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη, τις ώρες που κοιμάται. Εγώ δε θέλω να τη βλέπω ούτε εκεί, οπότε παίρνω το αντίσκηνο, την αιώρα, τη μηχανή και αστεία πολλά βιβλία και πάω να λιώσω. Θα ποστάρω τακτικότατα σε μπουκάλια στη θάλασσα. Μη με χάσετε.

φιλάκια

Tereza

είναι φάσεις στη ζωή που νιώθεις πέρα από κάθε αμφιβολία, ηθική αναστολή, λογικό επιχείρημα, πρακτική δυσκολία και ξεπερνώντας ακόμη και όποια ζοφερή πλήξη ότι πρέπει να πάρεις τον πούλο.
Ο Αύγουστος είναι η ιδανική εποχή για να θέσεις νέους στόχους

να αφοσιωθείς στη δουλειά τώρα που όλοι οι ενοχλητικοί συνάδελφοι λείπουν


να αποκτήσεις τροπικό μαύρισμα χωρίς να ξεμακρύνεις από το οικείο αστικό περιβάλλον

και γενικά να απολαύσεις γαλήνη και ηρεμία.

Πέρα που έχω βάλει λεκανιτσα ανάμεσα στα πόδια μου στη δουλειά για να μαζεύω τα μυαλά μου φεύγοντας (και η καινούρια καθαρίστρια επιμένει να συμμαζεύει πριν τις 6 και να μου προτείνει γιατροσόφια κατά του εμετού βλέποντας την υγρή φαιά ουσία μπροστά μου πριν πλακωθούμε με το βλέμμα για την ιδιοκτησία της - θα έχει γατούλι για τάισμα), πριν καμιά βδομάδα τρύπησε η σωλήνα του νεροχύτη. Υποψιάζομαι ότι στραβωσούταρε πρέζα αλλά δε βρήκα τα σέα ανάμεσα στα απορρυπαντικά και τα ρωμαϊκά ερείπια που έχω στα ντουλάπια εκεί κάτω, οπότε διατηρεί το benefit of doubt.

Καλά μέχρι εκεί, βάλαμε μια λεκανίτσα από κάτω, φαΐ για τα βατράχια, ταμπελίτσα "μην ταϊζετε τους ιπποπόταμους ( υπάρχει και ο υποπόταμος, κάτι σαν τον Ηριδανό, πρώην παρακατιανό -συνήθως- υπόγειο κατουρόρρεμα. καμία σχέση ) και ημασταν γενικά κομπλέ.

Μέχρι που σήμερα, πηγαίνοντας να μασήσω την καθιερωμένη μου βραδινή χούφτα πάγο για να στανιάρω, είδα ΑΥΤΗΝ.
Τρεισήμιση χρόνια εδώ μέσα δεν είχαμε απαντηθεί. Τα δέκα προηγούμενα την έβλεπα περισσότερο από το πουλί μου είναι η αλήθεια, αλλά πίστευα ότι αυτές οι εποχές ανήκαν στο παρελθόν.

Αν δεν είχε τόση γαμημένη ζέστη, και αν η άδειά μου δεν ήταν 4 μέρες μακριά, θα βροντοφώναζα "this means war".

Τώρα, ψέλλισα ένα "να πας να γαμηθείς να σπείρεις άλλα 40 εκατομμύρια μωρή κάργια", έκανα ένα mental note να ψωνίσω όπλα, ξεκόλλησε και έπεσε στην αφάνεια και την αμνησία 15 δευτερόλεπτα αργότερα, και φεύγοντας πέταξα ένα υπεροπτικό "φεύγω για νησί μωρή, κάτσε εδώ να πήξεις. Αϊ στο διάολο".

Παρ' όλα αυτά, όπως και να 'χει, το σπίτι απέκτησε γυναίκα.
Αφιερωμένο



μόλις γυρίσω τη γάμησες και εσύ και τα αμέτρητα εκατομμύρια των απογόνων σου.

Φιλικά,

ghallas