28.10.10

Χωρίς νερό μπορώ, χωρίς gmail όχι

Δεύτερη μέρα χωρίς internet στο σπίτι. Όχι, δε φταίει η forthnet, βλέπω το λαμπάκι dsl στο router να αναβοσβήνει προκλητικά όπως ο λιμασμένος Ισμαήλ το κεμπάπ μεσημεριάτικα εν μέσω ραμαζανιού, όπως ο χαμηλόμισθος την αναδιάρθρωση του χρέους, όπως ο μπαρόβιος το promotion της Lucky Strike έξω από το μαγαζί (καλά, αυτό το πέταξα για πείραγμα – mental note: να θυμηθώ να περιπαίξω μνησίκακα τους αντικαπνιστές φίλους σε επόμενο post)

Αλλού είναι το πρόβλημα. Η διαδικτυακή μου υποδομή στηρίζεται στην εξωτική κεραία δικτύου D-Link G-122, ένα θαύμα της τεχνολογίας της προηγούμενης δεκαετίας που η μαμά εταιρία σταμάτησε να υποστηρίζει πριν 3-4 χρόνια, τότε που τα pc δούλευαν, αν θυμάμαι καλά, με ατμό ή ζεμένα βόδια. Παρ’όλα αυτά, μια νύχτα με πανσέληνο συγκέντρωσα τους μεγαλύτερους αλχημιστές, σαμάνους, πνευματιστές, καβαλιστές και πλανόδιους μικροπωλητές όλου του Θησείου, και μετά από ολονύχτια μάχη με τα κακοποιά πνεύματα της προόδου και της κατανάλωσης που με ωθούσαν να πάρω κάτι που ο σχεδιαστής του δεν χρησιμοποιεί τώρα πια σαμπουάν κατά της τριχόπτωσης, κατάφερα να δουλέψει η κάρτα με Windows7! Those were the days… Ειλικρινά σας μιλάω, ΔΕ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΥΤΑ

Τις προάλλες, ο κατά τα άλλα σπουδαιότατος αδερφός μου αποφάσισε σε μια κίνηση που έκανε τους σοφότερους ανθρώπους της εποχής μας να μείνουν με το σαγόνι κρεμάμενο από απορία και δέος, να κλείσει το pc, για να κοιμηθεί.

Σκέψου το έτσι: είναι μία το βράδυ και με τρόπους περί των οποίων έχει πλήρη άγνοια το σύμπαν το ίδιο, και άπειρο ξύδι, έχεις ρίξει στο κρεβάτι σου τη Jessica Alba. Μετά από κάποια χαριεντίσματα, της λες «πέσε για ύπνο, τα λέμε αύριο». ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΟΤΙ ΑΥΡΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΞΕΣΟΥΡΩΣΕΙ ΘΑ ΣΟΥ ΞΑΝΑΚΑΤΣΕΙ!???!?!?!?!?!?!?!?!?

Τρούλυ ανμπιλίβαμπωλ! Τέλος πάντων, σήμερα έκανα τα αδύνατα δυνατά να το ξαναστήσω. Έβαλα τη λευκή ρόμπα τη ραμμένη από παρθένες, ζώστηκα το Ξίφος, σχεδίασα την προστατευτική πεντάλφα (με τις γωνίες από μνήμης είναι η αλήθεια, συνήθως τις έψαχνα στο google και δεν έμπαινα στον κόπο να τις απομνημονεύσω), ξεσκόνισα τα βιβλία με τις επικλήσεις που είχα πλέον για να στηρίζω ψηλότερα την κεραία για καλύτερο σήμα και προκάλεσα τους δαίμονες των windows σε μάχη.

Με ξεκώλιασαν.

Η πρώτη σκέψη, αφού σκούπισα τα κατάλοιπα του εκτοπλασματικού μπουκάκε από τα μούτρα και την ψυχή μου, ήταν να γυρίσω στη δουλειά. Έχω αφήσει κάτι εκκρεμμότητες με κάτι jquery-ιές που θα δικαιολογούσαν την είσοδό μου στο κτίριο, και μετά, καλά κρυμμένος πίσω από τις οθόνες μου, θα περνούσα ήσυχα-ήσυχα την 4ήμερη άδειά μου σε λυτρωτική διαδικτυακή λήθη. Αλλά βρέχει της πουτάνας, φοβάμαι ότι με το που θα φτάσω (άμα φτάσω) και θα πιάσω μηχάνημα θα στείλω όλο το γραφείο σε τροχιά, και δε θα πιάνει ούτε εκεί internet. Δεύτερη σκέψη ήταν να παρατήσω τα εγκόσμια και να περιπλανηθώ ξυπόλητος στα υψίπεδα του Θιβέτ για να βρω τη Φώτιση. Out of the question, δεν υπάρχει περίπτωση να καταφέρω να κλείσω αεροπορικά χωρίς internet, χώρια που έχω μόλις φτάσει στο ιστορικό υψηλό των τεσσάρων ζευγαριών παπούτσια και είναι κρίμα. Σταμάτησα να σκέφτομαι και τηγάνισα δυο αυγά και ένα λουκάνικο που είχε περισσέψει από την εξόρμηση του προηγούμενου σαββατοκύριακου. Άναψα και θερμοσίφωνα. Δε νομίζω ότι μπορώ να κάνω κάτι άλλο χωρίς internet, θα κλειστώ εδώ και θα περιμένω να με βρουν οι αρχές όταν τους ειδοποιήσουν φίλοι και συνεργάτες ότι έχω μέρες να μπω στο gmail.

Ελπίζω στο μεταξύ να μη γίνει κανένας πόλεμος, μην απολυθώ, μη σταματήσει να βρέχει ή γεράσω, γιατί πραγματικά χωρίς internet δε θα πάρω χαμπάρι.

Αν όμως έρθουν τα χειρότερα, αφήνω ευχή και κατάρα, ιερό καθήκον σε όποιον βρει το off-line κουφάρι μου μπροστά σε αυτό το κείμενο στο word, να το ποστάρει όπου βρει, ακόμη και σε προκύρηξη του Τζέφρι στο opengov για βεζύρη Ελληνικού. Έτσι, για μια τελευταία μου βόλτα στη Γειτονιά των Καμμένων.

Έχω αφήσει και ένα 50ευρο στην κατάψυξη, καθήκι που δεν καταλαβαίνεις από καθήκον ιερό και κατάρες. Ξεκούνα!

15.10.10

μικρό rebus



έλα, εύκολο είναι. Αμφιβάλω βέβαια ότι κατά τις 9 το πρωί ήμουν σε θέση να το λύσω. Πώς την πατήσαμε πάλι έτσι ρε γαμώτο... εγώ που είχα τις αγαθέστερες των προθέσεων.

6:40μμ
φεύγω μετά από ένα εννιαμισάωρο στη δουλειά να πάω να διαβάσω το καινούριο βιβλίο που ψώνισα την προηγούμενη και να περάσω ένα ήσυχο βράδυ απολαμβάνοντας την προμηνυόμενη βροχή και την πρόσφατη ψυχική ηρεμία που βρήκα στην εις άτοπον απαγωγή του "δε γαμάς, δεν ξέρεις να ψαρεύεις, παραδόξως δε διψάς για βότκα, δεν κάθεσαι στα αυγά σου?"* Απλά έπεσα στην παγίδα να πετάξω ένα συνάδελφο σε ένα βρεφάδικο (μαιευτήριο) για λόγους που δεν αφορούν ούτε εσάς, ούτε εμένα. Τον πέταξα, αλλάζοντας τη συνηθισμένη, ασφαλή διαδρομή της επιστροφής μου.

7:20μμ
παραγγέλνω τη δεύτερη βότκα. alea jacta est ad inferos abiit, ή έτσι λέει ο γούγλης.

8.$%@μμμμ...
μόσχος. κάτι οι μπύρες, κάτι η ρακή, κάτι η μοίρα η σακαταμένη, I start to see a patern

HERE

1287090376
βρέχει σα να μην υπάρχει αύριο, αυξάνοντας της υπάρχουσες αμφιβολίες μου (για το αν υπάρχει αύριο). When in doubt... use proxies λέει επίσης ο γούγλης. I usually use

even later...
δε μπορώ να σκεφτώ και πολλά. Συνεπώς, όποτε μου απευθύνονται, απαντάω με το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό. Χθες αυτό έτυχε να είναι "βότκα"
ζμπφφφφ...

too fuckin' late, tomorrow 's gonna be hell
τηγανίζω κοτόπουλο πανέ και πατάτες, αφού θυμήθηκα τι μου είχε διαφύγει όλη μέρα. Να φάω. Το κάνω και τηγανίζω και άλλο κοτόπουλο πανέ και πατάτες.

3.40πμ

8:40πμ

τόσο με ξάφνιασε και με αποδιοργάνωσε η φάση, που έχασα το εναρκτήριο ξεΦούρνισμα της σαιζόν. Ευτυχώς παίζει επανάληψη για τους κωλυόμενους απόψε.

Bon weekend


* η αλήθεια είναι ότι είχα περικυκλώσει ήδη μια έξοδο για τσίπουρα από 2-3 μεριές, αλλά αυτό δεν αναιρεί στο ελάχιστο τίποτα από τα παραπάνω

9.10.10

ένα απλήρωτο ποστάκι

ολόκληρος Σεπτέμβρης και μόνο ένα post... θα έρθουν και φουσκωμένα τα κοινόχρηστα από το αέριο (σαν έντερα ένα πράγμα) ΔΕ ΒΓΑΙΝΩ!!! 
 πάμε λοιπόν, ό,τι να ΄ναι, για το μεροκάματο: 
ΖΩΔΙΑ 
Δίδυμος: Κάποιος που σας μοιάζει πολύ, απειλεί τη μισή κληρονομιά σας. Φάτε τον (συνταγες σε επόμενο άρθρο ή στο blog της Ελενίτσας) 

Ζυγός: Του Έλληνα ο τράχηλος δε σας υπομένει. Μαζεύτε τα και μεταναστεύστε. 

Μπριός: με ζαμπόν τυρί, από το φούρνο της γειτονιάς. Μάλλον αποτυχημένο. Άμα ψάχνεις το πρωινό σου στις 2+, αυτά παθαίνεις. 

Τοξότης: ο καιρός δε σας ευνοεί. Μπορεί τα σύγχρονα τόξα να μη σακουλιάζουν από τη βροχή όπως οι μεσαιωνικοί τους πρόγονοι, αλλά το νερό ξεπλένει το αίμα και είναι δύσκολο να ακολουθήσετε τα ίχνη. Παρόλα αυτά, ο mightymouse από το michigan τα κατάφερε.

βρε ουστ!!! 

 Παρθένος: ακόμη? προσοχή στα τρένα 

Λέων: ο Γ' ο Ίσαυρος. Αυτοκράτορας του Βυζαντίου από το 717 μέχρι το 741. Τερμάτισε μια περίοδο αστάθειας, υπερασπίστηκε την αυτοκρατορία εναντίον των εισβολών των Αράβων και απαγόρευσε τη λατρεία των εικόνων. 
Ο Λέων ο Ίσαυρος ήταν ένας άντρας με πάθος. Εσείς? Στο επόμενο τεύχος: Τρότσκι 

Ιχθύς: Ο Δίας αυτήν την εβδομάδα βρίσκεται ανάμεσα στη ζώνη των αστεροειδών και τον Κρόνο. Όπως και τα τελευταία 4κάτι δισεκατομμύρια χρόνια. 
Μην περιμένετε μεγάλες αλλαγές.
~~~ ~~~ ~~~
κοίτα τώρα τι τους έκατσε τους άλλους στα καλά καθούμενα. Με τις προχωρημένες γνώσεις αστρονομίας του 1700 τόσο, και μια μέθοδο που θα αποκαλούσαμε, στη σύγχρονη επιστημονική γλώσσα, μπακαλίστικη, ο Johann Elert Bode διατύπωσε το 1772 τον εξής νόμο για τις τροχιές των πλανητών του ηλιακού συστήματος, σε αστρονομικές μονάδες:
α = (n + 4)/10 , όπου n = 0, 3, 6, 12, 24,...
το μοντέλο τελικά κατέρρευσε (όχι από ασιτία όπως πολλά άλλα μοντέλα) στον Ποσειδώνα, αλλά αν αγνοήσουμε τον Ποσειδώνα (όπως έκανε ο Οδυσσέας και γλύτωσε την οικογενειακή πλήξη για 10 χρόνια), προβλέπεται με πολύ καλή ακρίβεια η τροχιά του Πλούτωνα.




εξήγηση: η wikipedia πετάει κάτι μεγαλόσχημες μπαρούφες του στυλ orbital resonance, collapsing cloud models και άλλα τέτοια που λέμε για να ρίχνουμε γκομενάκια στα μπαρ. 
Η αλήθεια είναι ότι όταν ο θεός έφτιαχνε το ηλιακό μας σύστημα, μόλις είχε ανακαλύψει τις Σειρές. Μέχρι να φτάσει στον Ποσειδώνα, είχε μπει στο πανεπιστήμιο και άρχισε να φτιάχνει πιο περίπλοκα πράγματα. 

υστεριόγραφο: 
σα σήμερα δολοφονήθηκε ο μεγάλος Κρητικός επαναστάτης "Τσε" Γκεβάρας, γνωστός από την παλικαρίσια του απόκριση μπροστά σε κάθε είδους αντιξοότητα: "Τσε τι έγινε μωρέ?" 

αιωνία του η μνήμη