02:30 Sunday Night

ενώ αράζω στην πολυθρόνα στο μπαλκόνι, με το κεφάλι μου γεμάτο με δυο ντοκυμανταίρ επικαιρότητας και #enas_ergazomenos, με ψιλοσκατά δηλαδή, πιάνει ένα γλυκό αεράκι και σκέφτομαι ότι πέρασα μια μέρα γαμάτη στην παραλία, το καινούριο irc-thing στη δουλειά και ότι την παρασκευή είχαμε ψοφήσει στο γέλιο, το αεράκι, κάτι περίεργα emails που πηγαινοέρχονται τελευταία, τις διακοπές του Ιούλη, και ότι είμαι μια χαρά.

αυτό είναι λίγο και να ντρέπεσαι αυτόν τον καιρό, αλλά θα τσατιστώ πάλι αύριο. Προς το παρόν, τέλεια

φωτογραφία ήθελα να βάλω μία με το πόδι μου, που πιστεύω είναι φετίχ που παίζει γενικά, να βγάλεις το πόδι σου στη δημοσιότητα. αλλά δε βρήκα καμία με φόντο θάλασσα, οπότε έπαιξα κουλτούρα.

Περισσότερη Μουσική

όταν ξεκίνησα αυτήν την ιστορία με το blog, ήταν κατά βάσιν προσωπικό το θέμα. Προσωπικές εμπειρίες και σκέψεις που ο κόσμος πάντα ήθελε να μοιραστώ μαζί του, αλλά εγώ έκανα το δύσκολο ή ήμουν χώμα στα ξύδια. Αυτό το πράγμα δεν τράβαγε πολύ λόγω της αναγκαίας και αναπόφευκτης αυτολογοκρισίας μου. Όταν είσαι πενταπλός πράκτορας για κάποιες από τις μεγαλύτερες μυστικές υπηρεσίες, τριπλοθεσίτης στο δημόσιο, Μυστικός και Υπέρτατος Σφραγιδοφύλαξ της Αρχαίας και Σκονισμένης Στοάς των Παλατιτσίων και ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από το προσωπείο του Κλαρκ Κεντ και τις μάσκες δύο τουλάχιστον από τα μέλη των Residents, κάποια πράγματα δε γράφονται.

Οπότε, στη χρυσή εποχή του blog, τότε που έπαιζε και κανένα σχόλιο, το γύρισα στην κοινωνικοπολιτική σάτιρα. Έπαιρνες ένα γεγονός από την ειδησεογραφία, το έκανες λίγο λάστιχο, έβαζες λίγη ψυχεδέλεια και κάμποσο photoshop και έβγαζες τιμιότατο webοκάματο. Ήταν και η ΝΔ ανάλαφρη και ξεκαρδιστική τότε, κάτι σε Μουσολίνι στο πιο λιχούδικό του, και περνάγαμε μια χαρά.

Ε, μετά ήρθε η επανάσταση του αυτοάνοσου αυτονόητου (ρε γαμώτο, και στο pc μουτζούρες κάνω, από μικρό μου το λέγανε ότι θα με χαντακώσει αυτή η εικόνα του γραπτού μου, αλλά εδώ μπορώ να κάνω τέτοιες πουστιές

και να το ομορφαίνω - η εικόνα είναι copyright από το μπαλκόνι μου- και μαλακώνει το μάτι του αναγνώστη) και έχασα το μπούσουλα. Σε ό,τι έχω ιερό (το μοτέρ της Africa), η πραγματικότητα έχει γίνει τόσο γάμησέ τα, τόσο ψυχεδελικά τραβηγμένη, που δε μπορείς να το πας παραπέρα, άσε που δεν έχει και τόσο γέλιο πλέον όταν ο κόσμος που "ψωνίζει" από τα σκουπίδια αρχίζει να πλησιάζει, σε αριθμό αλλά και κοινωνικές καταβολές, τον κόσμο που ψωνίζει από το σούπερ μάρκετ.

(Έγινε και στην Αγγλία αυτό για λίγο, αλλά ανάποδα, πάντα μπροστά αυτοί οι Αγγλοσάξωνες)

Οπότε το ξαναγύρισα και εγώ, ακολουθώντας το περιρρέον κοινό αίσθημα, στα γαμοσταυρίδια. Τώρα θα μας βάλουνε χέρι και στα blog ακούω, και θα μαθευτεί ότι ο Κλαρκ Κεντ είναι ο სანტა კლაუსი. Ας είναι, αν δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ, θα ήταν τα wikileaks. Δύσκολοι καιροί για δημοσιογράφους. Οπότε λέω να το γυρίσω στη μουσική τώρα, ή να υιοθετήσω 2-3 εκπομπές της ΕΤ-1 που θα ορφανέψουν. Δεν έχει και ξέκωλα αυτό το κανάλι ρε γμτ, μήπως να περιμένω κανένα δυο μήνες να βαρέσει πιστόλα το Star;

Anyway, πριν γράψω τα μουσικά της ημέρας, να κάνω δυο σφήνες από την τρέχουσα ειδησεογραφία γιατί με τρώει το μέσα μου και όταν με τρώει παχαίνει και γίνεται μια αηδία.

Δυσκολίες στις διαπραγματεύσεις για τους μεγάλους αυτοκινητοδρόμους
Με βάση τις αρχικές συμβάσεις, τα προβλεπόμενα έσοδα από το σύνολο της παραχώρησης υπολογίζονται σε 28-30 δισ.ευρώ, εκ των οποίων 8 δισ. ευρώ θα λάβουν οι κατασκευάστριες κοινοπραξίες και τα 22 δισ. ευρώ το δημόσιο. Σύμφωνα με τις τωρινές εκτιμήσεις, τα έσοδα υπολογίζονται σε 20 δισ. ευρώ, τα οποία ζητούν να πάρουν εξ’ ολοκλήρου οι κοινοπραξίες και οι τράπεζες.

Makes sense, no? Ζήτω οι ιδιωτικοποιήσεις. Το κράτος φταίει για όλα, πουλήστε λιμάνια, νερό, αεροδρόμια, νοσοκομεία, πουλήστε τη γιαγιά σας και πληρώστε μια εποχιακή γριά από εταιρία διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού

ο ιδιώτης σε αγαπάει και σε σκέφτεται. (Α, μαλακία. Δεν υπάρχει "ο ιδιώτης". Υπάρχει η ΑΕ. Αυτή και αν σε σκέφτεται).

Να θυμίσω εδώ ότι όταν τα έργα στα Τέμπη είχαν κατεβάσει το βουνό στο δρόμο, με ένα νεκρό και τον κεντρικό οδικό άξονα της χώρας π**τάνα για κανένα δίμηνο, η ανάδοχος εταιρία απαιτούσε από το κράτος να πληρώσει τα έργα αποκατάστασης του δικτύου, αλλά και τις ζημίες της από τα διαφυγόντα κέρδη. Τα βουνά είναι του κράτους, αυτά φταίνε. Hint: Παραχωρήστε τα στους ιδιώτες και αυτά, να το ξανασυζητήσουμε.

Καταλαβαίνω ότι υπάρχει μια γενικότερη σύγχυση και ότι νιώθουμε λίγο σαν την απωανατολίτισσα δεσποινίδα στη μέση του bukkake - δε μπορείς να περιμένεις να ξέρει ποιος από τους συμπαίκτες την πέτυχε εκεί, πίσω από το σκουλαρίκι της μαμάς της στο αυτί. Το να ζητήσεις τη βοήθεια των προαναφερθέντων κυρίων για να κυνηγήσεις το παιδί του γείτονα που σου λέρωνε την απλωμένη σου πετσέτα όταν μπουγελονόταν με την παρέα του δεν είναι λύση πάντως. Εκτός και αν είσαι από αυτούς που πιστεύουν ότι κάνει καλό στην επιδερμίδα. Κοινώς...

το δεύτερο νέο που με γαργάλησε ήταν πως Τα υγρά απόβλητα της Αθήνας περιέχουν ναρκωτικά.

Ευτυχώς οι γονείς μου μένουν στην επαρχία, αλλιώς θα μου έμπαιναν ψύλλοι στα αυτιά.

"Μάλιστα οι συγκεντρώσεις κοκαΐνης και ecstasy παρουσιάζουν αύξηση το Σαββατοκύριακο, ενώ η ηρωίνη και η κάνναβη παραμένουν σε σταθερά επίπεδα όλες τις ημέρες της εβδομάδας."

Θα με ενδιέφερε επίσης να μάθω τα trends την περίοδο των εκλογών, καθώς και την περίοδο που σκάνε τα εκκαθαριστικά της εφορίας. Αν έβγαινε και εκεί άνοδος του ecstacy, βλέπω ήδη μπροστά μου το γαμάτο πρωτοσέλιδο

"Τα εκκαθαριστικά της ευφορίας"

Α, και τις συγκεντρώσεις CS και CN τέλη Ιουνίου.

Ας περάσουμε στο κυρίως άρθρο με θέμα, τι άλλο, τη μουσική όπως υποσχέθηκα.

Οι Dub Inc χθες γάμησαν.

σόρρυ για την ποιότητα του ήχου, αν θέλετε καλύτερα video, να τα τραβάτε μόνοι σας και να τα ανεβάζετε στο youtube. Το ίδιο έπαθα και με το φεστιβάλ στη Ζήρεια τις προάλλες.

Ιδιωτική πρωτοβουλία λέμε

μουσικό διάλειμμα

το Σαββατοκύριακο είχαμε πολιτιστικές ανταλλαγές. Καθώς χιλιάδες ευρωπαίοι συνέρρευσαν από όλη την ήπειρο για τα γενέθλια του ΠΑΣΟΚ, όλοι εμείς που δίνουμε την ψυχή μας για το κόμμα (παρά τη θέλησή μας), ανοίξαμε και τα σπίτια μας στους ξένους σε μια πρόγευση των ημερών που έρχονται. Εγώ, πάντα ένα βήμα μπροστά, έδωσα το κρεβάτι και έμεινα στον καναπέ. Του χρόνου λογικά θα μας πετάνε στο δρόμο, οπότε και πάλι καλά είμαι.

επειδή από σοσιαλισμό όλοι ξέραμε, άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο, αποφασίσαμε κοντραριστούμε στο χορό και το τραγούδι.

Ξεκίνησα εγώ, κάπως επιδεικτικά μάλλον, αλλά είμαι μισός πόντιος, οπότε είχα κάθε δικαίωμα, αλλά γαμώ το κέρατό μου δε βρίσκω το βίντεο. Οι ευρωπαίες τα ψιλοχρειάστηκαν πάντως. Μετά συνέχισαν οι σύνεδρες από Πολωνία

αλλά εκεί που έχασα κάθε ελπίδα ότι μπορεί να συνεννοηθούμε και να νιώσουμε όλοι μαζί οι Ευρωπαίοι, ήταν στη συμμετοχή της Λιθουανίας

τόσοw πολύ κόσμο high on mushrooms δεν πρέπει να έπαιζε ούτε στην Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων.

και επειδή παντού κρύβονται Εβραίοι...

στο τέλος τα βρήκαμε όλοι στους Τσιγγάνους

χαζά χαζά, οι τσιγγάνοι ήταν το ένα θέμα για το οποίο όλοι είχαμε να πούμε. Μήπως πρέπει να κάνουμε αυτούς σύμβολο της Ενωμένης Ευρώπης;

ο τίτλος στο τέλος

παρότι αναμένεται να δυσαρεστήσω μέρος των εραστών του blog, δε μπορώ να αντισταθώ σε τέτοιες σκηνές ελληνόψυχου, σοσιαλιστικού μεγαλείου.

φαντάζομαι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε έλεγχο σχετικό με την εφαρμογή του νέου ΦΠΑ στα τρόφιμα

να θυμήσω ότι το θέαμα των αντίσκηνων στο Σύνταγμα έβλαπτε τον τουρισμό.

Καλή σεζόν

ps. η απορία μου πλέον, μετά και το παρακάτω, είναι, οι μπάτσοι κάνουν το πασόκ, ή το πασόκ τους μπάτσους?