μουσικό διάλειμμα

το Σαββατοκύριακο είχαμε πολιτιστικές ανταλλαγές. Καθώς χιλιάδες ευρωπαίοι συνέρρευσαν από όλη την ήπειρο για τα γενέθλια του ΠΑΣΟΚ, όλοι εμείς που δίνουμε την ψυχή μας για το κόμμα (παρά τη θέλησή μας), ανοίξαμε και τα σπίτια μας στους ξένους σε μια πρόγευση των ημερών που έρχονται. Εγώ, πάντα ένα βήμα μπροστά, έδωσα το κρεβάτι και έμεινα στον καναπέ. Του χρόνου λογικά θα μας πετάνε στο δρόμο, οπότε και πάλι καλά είμαι.

επειδή από σοσιαλισμό όλοι ξέραμε, άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο, αποφασίσαμε κοντραριστούμε στο χορό και το τραγούδι.

Ξεκίνησα εγώ, κάπως επιδεικτικά μάλλον, αλλά είμαι μισός πόντιος, οπότε είχα κάθε δικαίωμα, αλλά γαμώ το κέρατό μου δε βρίσκω το βίντεο. Οι ευρωπαίες τα ψιλοχρειάστηκαν πάντως. Μετά συνέχισαν οι σύνεδρες από Πολωνία

αλλά εκεί που έχασα κάθε ελπίδα ότι μπορεί να συνεννοηθούμε και να νιώσουμε όλοι μαζί οι Ευρωπαίοι, ήταν στη συμμετοχή της Λιθουανίας

τόσοw πολύ κόσμο high on mushrooms δεν πρέπει να έπαιζε ούτε στην Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων.

και επειδή παντού κρύβονται Εβραίοι...

στο τέλος τα βρήκαμε όλοι στους Τσιγγάνους

χαζά χαζά, οι τσιγγάνοι ήταν το ένα θέμα για το οποίο όλοι είχαμε να πούμε. Μήπως πρέπει να κάνουμε αυτούς σύμβολο της Ενωμένης Ευρώπης;