29.7.10
Meanwhile in Catalunya
Εδώ ανοίγουμε κουλοχεράδικα, που θα φανούν και χρήσιμα με τα εκατομμύρια των κοψοχέρηδων του ΠΑΣΟΚ που προέκυψαν μετά τις τελευταίες εκλογές, και οι Καταλανοί κόβουν τις μαλακίες.
καλά, τον άρτο τον ξεχνάμε σιγά-σιγά και από εδώ και από εκεί... αλλά οι ντόπιοι φωστήρες ποντάρουν στο θέαμα για να πάρουν και τα σώβρακα. Αυτοί οι Ίβηρες ντιπ μαλάκες είναι?
Τεσπα, γαμώ και μπράβο τους. Άμα θέλουν ελεεινό θέαμα για να ρίξουν τα γαμοσταυρίδια τους και να τους φύγει η χαρμάνα, ας πάνε να δούνε Δ' Εθνική μπάλα (που θα συμπίπτει σε επίπεδο με τη Β' Εθνική εδώ φαντάζομαι) και να αφήσουν και τα ζωντανά ήσυχα.
26.7.10
In the news today...
ας ξεκινήσω με την απεργία των βυτιοφόρων που δεν τη διάβασα κατ'αρχάς στις ειδήσεις αλλά στη σκαλισμένη απόγνωση/παραίτηση/χριστοπαναγία στα πρόσωπα των οδηγών στις εισόδους βενζινάδικων ανά το κέντρο.
Τα ίδια τα βενζινάδικα πάλι είχαν καλαίσθητες ταμπέλες με τίτλους όπως "ΒΕΝΖΙΝΗ ΤΕΛΟΣ", "ΚΑΥΣΙΜΑ ΤΕΡΜΑ - ΜΟΝΟ ΠΛΥΣΙΜΟ" (που είναι ψιλομαλακία γιατί θα το γεμίσεις δαχτυλιές όπως θα το σπρώχνεις για να φύγεις από τοβενζινάδικο πλυντήριο, "ΜΟΝΟ ΝΤΙΖΕΛ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΠΟΛΑΔΟ", "ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΣΑΝΟ" και πάει λέγοντας.
Πού να βρεις βενζίνη στο κέντρο? Στο βενζινάδικο 20 μέτρα από το σπίτι σου στον παράλληλο? Ναι, αν το είχες σκεφτεί 20 λεπτά αργότερα. Το χαριτωμένο τσοπάνικο σφύριγμα του βενζινά σε συνδυασμό με τη χειρονομία "καπούτ" έπνιξαν τα όνειρά μου να γεμίσω το ντεπόζιτο με οτιδήποτε πέρα από τον ιδρώτα και την απελπισία μου.
συνεχίζουμε με τις ειδήσεις, σήμερα έξυνα ελευθεροτυπία για να θυμηθώ γιατί την έκοψα. Προσπερνάω κάτι τυπικότητες του στυλ το-ΠΑΣΟΚ-αυξάνει-τη-φορολόγηση-στο-κλάσιμο-φτηναίνουν-0.02%-τα-φασόλια, κάτι πολύνεκρα πάρτυ στη Γερμανία και κάτι κουτσομπολιά για την Τσιλέρ που θα έκανε πόλεμο γιατί την είπαν κότα και μουλάρωσε (ήταν θέμα ζώου τελικά) και πάω στα ζουμερά.
Όσο περισσότερο κάθεται κανείς τόσο πιο επίφοβο είναι να πεθάνει ακόμη και αν γυμνάζεται σύμφωνα με έρευνα της Αμερικανικής Εταιρείας Καρκίνου.
χμμμ... αμήχανη σιωπή... φαντάζομαι ο Χαϊλάντερ είναι το 100% του δείγματος όσων δεν κάθονται πολύ, γιατί κανέναν άλλον που να μην πεθαίνει δεν έχω υπόψιν. (ήταν και η Ελλάδα αλλά μας τελείωσε).
Η γνώση προστατεύει από την άνοια
άντε να δούμε και ένα καλό από τις μαλακίες που διαβάζουμε πέρα-δώθε. Σε συνδυασμό με την παραπάνω είδηση, πιάστε τα βιβλία και αρχίστε να κόβετε βόλτες πέρα-δώθε διαβαζοντας, όπως τότε στις πανελλαδικές.
Apple: θα καθυστερήσει το λευκό iPhone 4
από τα τελευταία πράγματα που κάνουν να σκάσει το χειλάκι μου τελευταία, παραμένει η Apple και τα απίθανα προβλήματά της.
άιΑσβεστώστε τα
Τα ίδια τα βενζινάδικα πάλι είχαν καλαίσθητες ταμπέλες με τίτλους όπως "ΒΕΝΖΙΝΗ ΤΕΛΟΣ", "ΚΑΥΣΙΜΑ ΤΕΡΜΑ - ΜΟΝΟ ΠΛΥΣΙΜΟ" (που είναι ψιλομαλακία γιατί θα το γεμίσεις δαχτυλιές όπως θα το σπρώχνεις για να φύγεις από το
Πού να βρεις βενζίνη στο κέντρο? Στο βενζινάδικο 20 μέτρα από το σπίτι σου στον παράλληλο? Ναι, αν το είχες σκεφτεί 20 λεπτά αργότερα. Το χαριτωμένο τσοπάνικο σφύριγμα του βενζινά σε συνδυασμό με τη χειρονομία "καπούτ" έπνιξαν τα όνειρά μου να γεμίσω το ντεπόζιτο με οτιδήποτε πέρα από τον ιδρώτα και την απελπισία μου.
συνεχίζουμε με τις ειδήσεις, σήμερα έξυνα ελευθεροτυπία για να θυμηθώ γιατί την έκοψα. Προσπερνάω κάτι τυπικότητες του στυλ το-ΠΑΣΟΚ-αυξάνει-τη-φορολόγηση-στο-κλάσιμο-φτηναίνουν-0.02%-τα-φασόλια, κάτι πολύνεκρα πάρτυ στη Γερμανία και κάτι κουτσομπολιά για την Τσιλέρ που θα έκανε πόλεμο γιατί την είπαν κότα και μουλάρωσε (ήταν θέμα ζώου τελικά) και πάω στα ζουμερά.
Όσο περισσότερο κάθεται κανείς τόσο πιο επίφοβο είναι να πεθάνει ακόμη και αν γυμνάζεται σύμφωνα με έρευνα της Αμερικανικής Εταιρείας Καρκίνου.
χμμμ... αμήχανη σιωπή... φαντάζομαι ο Χαϊλάντερ είναι το 100% του δείγματος όσων δεν κάθονται πολύ, γιατί κανέναν άλλον που να μην πεθαίνει δεν έχω υπόψιν. (ήταν και η Ελλάδα αλλά μας τελείωσε).
Η γνώση προστατεύει από την άνοια
άντε να δούμε και ένα καλό από τις μαλακίες που διαβάζουμε πέρα-δώθε. Σε συνδυασμό με την παραπάνω είδηση, πιάστε τα βιβλία και αρχίστε να κόβετε βόλτες πέρα-δώθε διαβαζοντας, όπως τότε στις πανελλαδικές.
Apple: θα καθυστερήσει το λευκό iPhone 4
από τα τελευταία πράγματα που κάνουν να σκάσει το χειλάκι μου τελευταία, παραμένει η Apple και τα απίθανα προβλήματά της.
άιΑσβεστώστε τα
25.7.10
Summer in the city
βάλτε το κομμάτι να παίζει και συνεχίστε το διάβασμα, το έχω βάλει για soundtrack
εδώ και καμιά βδομάδα νιώθω λίγο σαν το Ξένο του Καμύ πριν πυροβολήσει τον Άραβα. Έχει λιώσει λίγο ο κόσμος γύρω μου, και δεν το λέω με την καλή έννοια (ναι, το έχω πει και με την καλή έννοια).
Το οποίο παρεπιπτόντως μου θυμίζει το βενζινάδικο που ήταν κολλητά στο μπαλκόνι του υπερυψωμένου ισογείου που μεγάλωσα. Η ίδια ρευστή όψη της ατμόσφαιρας και το ίδιο πονοκεφάλιασμα από τις αναθυμιάσεις της βενζίνης. Άμα έχει βιώματα ο άνθρωπος...
Μαζί με εμένα έχει λιώσει και το μωρό μου και εδώ και 2-3 μέρες κάνει λευκή απεργία. Τι στο διάολο, αν δεν αντέχει και η Africa τις ζέστες, τι πρέπει να πάρω? Αντιλόπη? Είμαστε για να την κάνουμε για διακοπές κοινώς, ω ναι, το παραδέχομαι πλέον και εγώ.
Πάμε παραπέρα γιατί άρχισα να ιδρώνω.
Ποιος εδώ μέσα ξέρει την προσφώνηση "λέχο" as in "ώ ρε λέχο!!!" Λογικά οι βορειοελλαδίτες της υπόθεσης, και όσοι έχουν διευρυμένους ορίζοντες και κοσμοπολίτικο background. Ποιος ξέρει από που προέρχεται όμως? σηκώστε το χεράκι! τώρα και το άλλο! τέλεια! είστε το πρότυπο του Γάλλου φαντάρου.
τελείως άσχετο, αλλά γαμάτο. Λοιπόν, ανακάλυψα σε μία τυπική βραδιά βαθιάς μελέτης στο σύνολο της συσσσωρευμένης ανθρώπινης γνώσης, ότι Λεχιστάν ήταν το όνομα της Πολωνίας στα τούρκικα, και Λεχος ο Πολωνός για τους Βυζαντινούς (από εκεί θα το πήραν και οι Τούρκοι, σιγά μην είχαν δει Πολωνό στη Μογγολία. Τώρα τελευταία σκάνε κάτι παλαβοί μηχανόβιοι αλλά έχω παρεκτραπεί τελείως και το κόβω).
Πάλι σας άνοιξα τα κεφάλια, και δεν σας τα χτύπησα καν στον τοίχο. You 're welcome, don't mention it.
Πάμε και μια βολτίτσα για το αντίο... Μέχρι να τελειώσει το προηγούμενο κομμάτι όμως (όπως το χρονομέτρησα δεν πρέπει να είναι ούτε στη μέση ακόμη, εκτός και αν με διαβάζεις πολύ προσεκτικά και στοχάζεσαι φίλε αναγνώστη, στην οποία περίπτωση σε πληροφορώ ότι είσαι μεγάλος χασομέρης), διάβασε για την τοπική σπεσιαλιτέ θρησκεία του Παλάου.
Βαρεθήκατε και το παρατήσατε, ε? Να επισημάνω ότι οι Παλαουίτες (κατά το χαλαρουίτες) είναι όλοι κι όλοι γύρω στις 20 χιλιάδες, οπότε το 8,8% των Mοντεκνγκέηδων είναι βία 1800 άτομα. Λέτε να είναι αυτοί οι εκλεκτοί? Να επισημάνω επίσης ότι όλο το νησί είναι πολύ πολεμοχαρείς καθώς το Palau είναι μονίμως σε όποια Συμμαχία των Προθύμων (Προστασία του Πολίτη μου θυμίζει αισθητικά αυτό. ιαααχχχχ) στήνουν οι Αμερικάνοι για να ξεφορτωθούν τα πυρομαχικά που λήγουν. Το Παλάου συνήθως στέλνει μια ντουζίνα σανδάλια εκστρατείας και ένα δύο κηπουρούς.
ώρα για τη βολτίτσα μας, στο δροσερό....
El Paso, Texas
νιώσατε μια ψύχρα? El Paso, ο τόπος που η ζέστη είναι τόση, ώστε τα αμάξια μεγαλώνουν από διαστολή.
Ακολουθήστε το link, προσέξτε το αμάξι στη μέση της διασταύρωσης και κάντε ένα βήμα μπροστά για να δείτε πως έγινε μέχρι να το φτάσει ο ρουφιάνος της google.
Αυτά δε γίνονται ούτε στη Λάρισα...
εδώ και καμιά βδομάδα νιώθω λίγο σαν το Ξένο του Καμύ πριν πυροβολήσει τον Άραβα. Έχει λιώσει λίγο ο κόσμος γύρω μου, και δεν το λέω με την καλή έννοια (ναι, το έχω πει και με την καλή έννοια).
Το οποίο παρεπιπτόντως μου θυμίζει το βενζινάδικο που ήταν κολλητά στο μπαλκόνι του υπερυψωμένου ισογείου που μεγάλωσα. Η ίδια ρευστή όψη της ατμόσφαιρας και το ίδιο πονοκεφάλιασμα από τις αναθυμιάσεις της βενζίνης. Άμα έχει βιώματα ο άνθρωπος...
Μαζί με εμένα έχει λιώσει και το μωρό μου και εδώ και 2-3 μέρες κάνει λευκή απεργία. Τι στο διάολο, αν δεν αντέχει και η Africa τις ζέστες, τι πρέπει να πάρω? Αντιλόπη? Είμαστε για να την κάνουμε για διακοπές κοινώς, ω ναι, το παραδέχομαι πλέον και εγώ.
Πάμε παραπέρα γιατί άρχισα να ιδρώνω.
Ποιος εδώ μέσα ξέρει την προσφώνηση "λέχο" as in "ώ ρε λέχο!!!" Λογικά οι βορειοελλαδίτες της υπόθεσης, και όσοι έχουν διευρυμένους ορίζοντες και κοσμοπολίτικο background. Ποιος ξέρει από που προέρχεται όμως? σηκώστε το χεράκι! τώρα και το άλλο! τέλεια! είστε το πρότυπο του Γάλλου φαντάρου.
τελείως άσχετο, αλλά γαμάτο. Λοιπόν, ανακάλυψα σε μία τυπική βραδιά βαθιάς μελέτης στο σύνολο της συσσσωρευμένης ανθρώπινης γνώσης, ότι Λεχιστάν ήταν το όνομα της Πολωνίας στα τούρκικα, και Λεχος ο Πολωνός για τους Βυζαντινούς (από εκεί θα το πήραν και οι Τούρκοι, σιγά μην είχαν δει Πολωνό στη Μογγολία. Τώρα τελευταία σκάνε κάτι παλαβοί μηχανόβιοι αλλά έχω παρεκτραπεί τελείως και το κόβω).Πάλι σας άνοιξα τα κεφάλια, και δεν σας τα χτύπησα καν στον τοίχο. You 're welcome, don't mention it.
Πάμε και μια βολτίτσα για το αντίο... Μέχρι να τελειώσει το προηγούμενο κομμάτι όμως (όπως το χρονομέτρησα δεν πρέπει να είναι ούτε στη μέση ακόμη, εκτός και αν με διαβάζεις πολύ προσεκτικά και στοχάζεσαι φίλε αναγνώστη, στην οποία περίπτωση σε πληροφορώ ότι είσαι μεγάλος χασομέρης), διάβασε για την τοπική σπεσιαλιτέ θρησκεία του Παλάου.
Βαρεθήκατε και το παρατήσατε, ε? Να επισημάνω ότι οι Παλαουίτες (κατά το χαλαρουίτες) είναι όλοι κι όλοι γύρω στις 20 χιλιάδες, οπότε το 8,8% των Mοντεκνγκέηδων είναι βία 1800 άτομα. Λέτε να είναι αυτοί οι εκλεκτοί? Να επισημάνω επίσης ότι όλο το νησί είναι πολύ πολεμοχαρείς καθώς το Palau είναι μονίμως σε όποια Συμμαχία των Προθύμων (Προστασία του Πολίτη μου θυμίζει αισθητικά αυτό. ιαααχχχχ) στήνουν οι Αμερικάνοι για να ξεφορτωθούν τα πυρομαχικά που λήγουν. Το Παλάου συνήθως στέλνει μια ντουζίνα σανδάλια εκστρατείας και ένα δύο κηπουρούς.
ώρα για τη βολτίτσα μας, στο δροσερό....
El Paso, Texas
νιώσατε μια ψύχρα? El Paso, ο τόπος που η ζέστη είναι τόση, ώστε τα αμάξια μεγαλώνουν από διαστολή.
Ακολουθήστε το link, προσέξτε το αμάξι στη μέση της διασταύρωσης και κάντε ένα βήμα μπροστά για να δείτε πως έγινε μέχρι να το φτάσει ο ρουφιάνος της google.
Αυτά δε γίνονται ούτε στη Λάρισα...
17.7.10
FuckMake love to the Police
Από παιδί βλέπω ένα όνειρο που με τρομάζει [...]
Και να που, τώρα, βλέπω το θάνατό μου να πλησιάζει τόσο αργά, που φαίνεται ακίνητος. Ξέρω όμως πως κάποια στιγμή θα με φτάσει, θα με σκεπάσει, θα με συντρίψει με μια δύναμη απάνθρωπη, δίχως όνομα, απρόσωπη, βγαλμένη απ'τα καυτά βάθη του ωκεανού, και είναι αστείο, γιατί πάντα από παιδί το μόνο που φοβόμουν ήταν η κατάδυση, ο αφανισμός μές στο νερό.[...]
το χρώμα του στην κορυφή, πράσινο θαλασσί, εκτυφλωτικό, που σκουραίνει, για να γίνει στη βάση του σα μελάνι. Παντού πιτσιλιές από χρώματα, κόκκινα, κίτρινα, χρυσά. Μπροστά σε τέτοια απόλυτη ομορφιά ο τρόμος μου εξαφανίζεται, ο θάνατος αυτός παύει να με φοβίζει, γιατί είναι έξω από κάθε μέτρο, θα αφανιστώ και εγώ μέσα σ' ένα όραμα θεϊκό, γίνομαι και εγώ μέρος μιας κοσμογονίας, τρέμω τώρα από αγάπη και ανυπομονησία, "με διάλεξε", σκέφτομαι, "είμαι ο μόνος άνθρωπος που το κύμα θα καταπιεί. Όπως ο Ιωνάς μπήκε στην κοιλιά του κήτους, έτσι και εμένα το κύμα θα με δεχτεί στα σπλάχνα του. Εμένα μόνο"
είπε ο, κατά τα άλλα ξανθός, καλοσχηματισμένος επαρχιώτης μπάτσος του νησιού. Που πας να αθωωθείς ρε καραμήτρο Κορκονέα, κοίτα εδώ το συνάδελφο πως κεντάει... (και έχει σκοτώσει και το μισό νησί. ΧΑ!!!! SPOILER!!!)
λίιιιγος ρεαλισμός δε βλάπτει, ακόμη κι αν δε μιλάμε για έναν απλό μπάτσο (με 1000 ζόρια κρατιέμαι να μη μου φύγει, δήθεν τυχαία, κάποιο ύπουλο spoiler... μόλις θυμήθηκα ότι δεν έχω τελειώσει ακόμη το βιβλίο κ δεν έχω spoiler. Damn...)
Διαβάζω τον "Υπνοβάτη" της Καραπάνου lately (σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, από γυναίκα κιόλα, τι λε ρε ghallas...! - το The Art of Unit Testing δεν το έχω εκτυπώσει, άσε που θα σκορπίσει και θα γεμίσει την παραλία TestFixtures και Moqs), καλό, δε λέω, αλλά κατά τα άλλα ο μπατσάκος κουβαλάει σκονάκια για να ξεστομίσει κανένα εγγλέζικο, αλλά όταν είναι να μουσκέψει λογοτεχνικά κυλοτάκια με τον οίστρο του, βογγάνε και οι ξέρες.
Τετοιο ταλέντο ακαλλιέργητο, αυθόρμητο, απαίδευτο και ανεπιτήδευτο πρέπει να κάνει την ομοφυλόφιλη κοινότητα του νησιού (γύρω στο 92% του πληθυσμού φαίνονται στο βιβλίο, ανήλικα included) να πεθαίνει για μια του κλήση, οι βεβαιώσεις του θα φυλάγονται σε ξύλινα κασελάκια, τυλιγμένα με πορφυρές και μωβ κορδέλες και θα μυρίζουν κάθε μέρα φρέσκο γιασεμί...
[...] Γυρίζω και βλέπω το αυτοκίνητο εκεί, μόνο, αυθάδικο. Τα αλάρμ αναβοσβήνουν και στέλνουν στα μηνίγγια μου ένα γδούπο εκκωφαντικό, με οδηγούν πίσω στη μήτρα. Το πεζοδρόμιο φαίνεται να λυγάει κάτω από το βάρος των δεξιών τροχών, καθώς αυτοί εφάπτονται του παρακείμενου τοίχου καθιστώντας τη διάβαση των πεζών μαρτυρικά ανέφικτη.
Το βλέμμα μου με τραβάει δεξιά, σα μαγνητισμένο. Τη βλέπω, φαίνεται μόνη και αυτή, αλλά φοβισμένη. Το καροτσάκι στα χέρια της βαρύ σαν αιώνια καταδίκη για ανομολόγητα εγκλήματα, δε χωράει να περάσει, όσο και οι κολασμένοι τις πόρτες του παράδεισου.
Παρακολουθώ σαν υπνωτισμένος. Ξαφνικά, η σκιά σηκώνεται από τα μάτια μου. Στυλώνω το χέρι και πιάνω το στυλό. Το ξεκαπακώνω με το ένα χέρι, ενώ το άλλο ανοίγει το μπλοκάκι σίγουρα, σα γυναικεία ζώνη που ξέρω καλά. Πλέον δε χρειάζεται να σκεφτώ, τα πράγματα πηγαίνουν νομοτελειακά, φυσικά και αβίαστα, και εγώ δεν είμαι παρά το όργανο της Μοίρας
Και να που, τώρα, βλέπω το θάνατό μου να πλησιάζει τόσο αργά, που φαίνεται ακίνητος. Ξέρω όμως πως κάποια στιγμή θα με φτάσει, θα με σκεπάσει, θα με συντρίψει με μια δύναμη απάνθρωπη, δίχως όνομα, απρόσωπη, βγαλμένη απ'τα καυτά βάθη του ωκεανού, και είναι αστείο, γιατί πάντα από παιδί το μόνο που φοβόμουν ήταν η κατάδυση, ο αφανισμός μές στο νερό.[...]
το χρώμα του στην κορυφή, πράσινο θαλασσί, εκτυφλωτικό, που σκουραίνει, για να γίνει στη βάση του σα μελάνι. Παντού πιτσιλιές από χρώματα, κόκκινα, κίτρινα, χρυσά. Μπροστά σε τέτοια απόλυτη ομορφιά ο τρόμος μου εξαφανίζεται, ο θάνατος αυτός παύει να με φοβίζει, γιατί είναι έξω από κάθε μέτρο, θα αφανιστώ και εγώ μέσα σ' ένα όραμα θεϊκό, γίνομαι και εγώ μέρος μιας κοσμογονίας, τρέμω τώρα από αγάπη και ανυπομονησία, "με διάλεξε", σκέφτομαι, "είμαι ο μόνος άνθρωπος που το κύμα θα καταπιεί. Όπως ο Ιωνάς μπήκε στην κοιλιά του κήτους, έτσι και εμένα το κύμα θα με δεχτεί στα σπλάχνα του. Εμένα μόνο"
είπε ο, κατά τα άλλα ξανθός, καλοσχηματισμένος επαρχιώτης μπάτσος του νησιού. Που πας να αθωωθείς ρε καραμήτρο Κορκονέα, κοίτα εδώ το συνάδελφο πως κεντάει... (και έχει σκοτώσει και το μισό νησί. ΧΑ!!!! SPOILER!!!)
λίιιιγος ρεαλισμός δε βλάπτει, ακόμη κι αν δε μιλάμε για έναν απλό μπάτσο (με 1000 ζόρια κρατιέμαι να μη μου φύγει, δήθεν τυχαία, κάποιο ύπουλο spoiler... μόλις θυμήθηκα ότι δεν έχω τελειώσει ακόμη το βιβλίο κ δεν έχω spoiler. Damn...)
Διαβάζω τον "Υπνοβάτη" της Καραπάνου lately (σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, από γυναίκα κιόλα, τι λε ρε ghallas...! - το The Art of Unit Testing δεν το έχω εκτυπώσει, άσε που θα σκορπίσει και θα γεμίσει την παραλία TestFixtures και Moqs), καλό, δε λέω, αλλά κατά τα άλλα ο μπατσάκος κουβαλάει σκονάκια για να ξεστομίσει κανένα εγγλέζικο, αλλά όταν είναι να μουσκέψει λογοτεχνικά κυλοτάκια με τον οίστρο του, βογγάνε και οι ξέρες.
Τετοιο ταλέντο ακαλλιέργητο, αυθόρμητο, απαίδευτο και ανεπιτήδευτο πρέπει να κάνει την ομοφυλόφιλη κοινότητα του νησιού (γύρω στο 92% του πληθυσμού φαίνονται στο βιβλίο, ανήλικα included) να πεθαίνει για μια του κλήση, οι βεβαιώσεις του θα φυλάγονται σε ξύλινα κασελάκια, τυλιγμένα με πορφυρές και μωβ κορδέλες και θα μυρίζουν κάθε μέρα φρέσκο γιασεμί...
[...] Γυρίζω και βλέπω το αυτοκίνητο εκεί, μόνο, αυθάδικο. Τα αλάρμ αναβοσβήνουν και στέλνουν στα μηνίγγια μου ένα γδούπο εκκωφαντικό, με οδηγούν πίσω στη μήτρα. Το πεζοδρόμιο φαίνεται να λυγάει κάτω από το βάρος των δεξιών τροχών, καθώς αυτοί εφάπτονται του παρακείμενου τοίχου καθιστώντας τη διάβαση των πεζών μαρτυρικά ανέφικτη.
Το βλέμμα μου με τραβάει δεξιά, σα μαγνητισμένο. Τη βλέπω, φαίνεται μόνη και αυτή, αλλά φοβισμένη. Το καροτσάκι στα χέρια της βαρύ σαν αιώνια καταδίκη για ανομολόγητα εγκλήματα, δε χωράει να περάσει, όσο και οι κολασμένοι τις πόρτες του παράδεισου.
Παρακολουθώ σαν υπνωτισμένος. Ξαφνικά, η σκιά σηκώνεται από τα μάτια μου. Στυλώνω το χέρι και πιάνω το στυλό. Το ξεκαπακώνω με το ένα χέρι, ενώ το άλλο ανοίγει το μπλοκάκι σίγουρα, σα γυναικεία ζώνη που ξέρω καλά. Πλέον δε χρειάζεται να σκεφτώ, τα πράγματα πηγαίνουν νομοτελειακά, φυσικά και αβίαστα, και εγώ δεν είμαι παρά το όργανο της Μοίρας
Εκθεση Βεβαίωσης Παράβασης Αυτοκινήτου |
Πρόστιμο: 80 ευρώ, 40 ευρώ αν εξοφληθεί εντός 10ημέρου |
15.7.10
Invasion from NeverLand
και δεν άκουσα ποτέ καν το κλικ. Ή το άκουσα και το ξέχασα. Πάντως, με κλικ ή χωρίς, άρχισα σε κάποια φάση να γίνομαι λίγο σκατάς. Και με το τρέξιμο στη δουλειά, το τρέξιμο στα μπαρ, το τρέξιμο στο δρόμο για να προλάβω να τους περάσω πριν με πατήσουν, τα ξύδια και τη φασαρία, ούτε που με μυρίστηκα.
Μέχρι που πέτυχα, εξ αντανακλάσεως, περίπου, έναν περασμένο ghallas και ξαφνικά ένιωσα σαν τον Robin Williams στο Hook (καλά, οι κινηματογραφικές μου αναφορές συνεχίζουν να αυξάνουν τη στροφορμή του Ταρκόφσκι στο μνήμα του).
So, sorry everybody σε όποιον πιστεύει ότι του το χρωστάω, και ένα μεγάλο Thanx Wendy Darling.
...meanwhile in Malakassa, βλέπαμε μπάλα. oGc
άντε του χρόνου και συνεδριάσεις της Βουλής.
ευτυχώς έπαιζε και pre/post-game show
Μέχρι που πέτυχα, εξ αντανακλάσεως, περίπου, έναν περασμένο ghallas και ξαφνικά ένιωσα σαν τον Robin Williams στο Hook (καλά, οι κινηματογραφικές μου αναφορές συνεχίζουν να αυξάνουν τη στροφορμή του Ταρκόφσκι στο μνήμα του).
So, sorry everybody σε όποιον πιστεύει ότι του το χρωστάω, και ένα μεγάλο Thanx Wendy Darling.
...meanwhile in Malakassa, βλέπαμε μπάλα. oGc
άντε του χρόνου και συνεδριάσεις της Βουλής.
ευτυχώς έπαιζε και pre/post-game show
1.7.10
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)