τηλεόραση δεν έχω, αλλά, από ότι ακούω και διαβάζω, ο δημόσιος διάλογος στα τηλεπαράθυρα πάει κάπως έτσι:
οι δημοσιογράφοι σιγοντάρουν τους πολιτικούς που ισχυρίζονται ότι για το κακό που μας βρήκε φταίμε εμείς γιατί είμαστε όλοι απατεώνες και ζούμε σε ένα κράτος βουτηγμένο στη διαφθορά από την κορφή ως τα νύχια αφού και οι πολιτικοί παραδέχονται ότι και αυτοί είναι βρώμικοι αλλά φταίει ο πολίτης-τηλεθεατής που τους παρέσυρε (άσχετο που οι εν λόγω πολιτικοί μπορεί να έχουν ή να μην έχουν βρεθεί ένοχοι αλλά οι σάπιοι νόμοι που ψηφίζουμε τους αφήνουν ελεύθερους, αλλά με τους πολιτικούς που έχουμε αυτά παθαίνουμε, παραβλέποντας ότι οι πολιτικοί ψηφίζουν τους νόμους που τους αφήνουν ανέγγιχτους) και ο δημοσιογράφος επικροτεί παραβλέποντας ότι αυτός έλεγε στο μαλάκα πολίτη τηλεθεατή τόσα χρόνια να ψηφίσει το λαμόγιο που έχει απέναντί του τώρα γιατί είναι γαμάτος και σοβαρός και έχει όραμα και ισχυρή Ελλάδα και χρηματιστήριο στις 25000 μονάδες και φρίττουν με το πόσο γαμημένο κάθαρμα είναι ο τηλεθεατής - τα πράγματα όμως τώρα είναι δύσκολα και πρέπει να στήσει κώλο ο τηλεθεατής γιατί έτσι σκατά που τα έκανε το μνημόνιο που ψήφισε ο μαλάκας πολίτης τηλεθεατής με την κωλοκυβέρνηση που πήγε και ψήφισε (που είναι η ίδια κυβέρνηση που τώρα τον βρίζει τώρα και τραβάει τα βυζιά της με αυτήν την ανυπέρβλητη προδοτικά ηλίθια μνημονιακή μαλακία που της φόρτωσαν) εκεί που μας γαμούσανε φωνάξαμε παρέα, άσχετο που το μνημόνιο το ψήφισε ο πολιτικός με το δημοσιογράφο να ανάβει κεριά στο ύψος του spread στο όνομα του μνημονίου ενώ ο μαλάκας πολίτης, μη τηλεθεατής ή τηλεθεατής μπορεί να έτρωγε ή να μην έτρωγε ξύλο έξω από τη βουλή για να μην ψηφίσουν τη μαλακία το μνημόνιο και ας τα έλεγε τόσο καιρό από πάντα ο δημοσιογράφος τι απαράδεκτο πράγμα είναι αυτό που μόνο ένα ανήθικο καθίκι σαν τον πολίτη τηλεθεατή θα το δεχότανε, και το καλοκαίρι που θα έχουμε πάρει ακόμη έναν τεράστιο αλληλέγγυο ευρωπούλο θα κράζουν τον ασύλληπτα ηλίθιο πολίτη τηλεθεατή που έδινε 85% στον Παπαδήμο για να έρθει και να ξεπουλήσει τη χώρα
και μετά διαβάζεις ότι ο Τσίμας έφαγε κάτι αυγά. Περίεργο, θα περίμενα να φάει τουλάχιστον κοτέτσι.
Η ζωή στην Αθήνα έχει γίνει υπερπαραγωγή. Δηλαδή δεν το είχα με την καμία πριν από δυο χρόνια. Η πλάκα είναι κυλάει, δεν προκύπτει το πελώριο WTF της φάσης
κλειστά μετρό-μπάτσοι παντού-φανάρια δε δουλεύουν-
ένας Νίκος κοιμάται 5 μέτρα από την εξώπορτα-η αστυνομία πέφτει με τα μηχανάκια
πάνω στον κόσμο ρε μαλάκα!-
γριά μαζεύει χόρτα σε 20 τετραγωνικά παρκάκι στην Ευελπίδων - σειρήνες -
αναρωτιέμαι πόσο περίεργο θα μου φανεί (αν μου φανεί) του χρόνου να δω αυτό
ή να κλείσει το Ζάππειο, ή να περνάω checkpoint για να ανέβω στο Σύνταγμα ή να βάζω βενζίνη με δελτίο.
Προς το παρόν, κάπου αρκετά κάτω αριστερά στον παραπάνω χάρτη
ο σουρρεαλισμός πιάνει επίπεδα καλογυμνασμένης προεδρικής αντζούγιας, επιβάλλεται log out και έξοδος για επανασύνδεση με την πραγματικότητα. Δεδομένης και της συνεχιζόμενης μετεγχειρητικής μου πορείας, ο καρνάβαλος φαίνεται safer bet από Εξάρχεια-Σύνταγμα (άσε που δεν έχει και μετρό :P )
ps. και πριν σηκωθείς από την καρέκλα, η ψυχεδέλεια εκδικείται
Άλλοι άλλοι τρέχουν γύρω γύρω στη Μέκκα, άλλοι φοράν καρφιά στα μπούτια τους, οι μηχανικοί εξιλεώνονται για τις αμαρτίες τους πηγαίνοντας στο ΤΣΜΕΔΕ. Εγώ αν και αναμάρτητος και άσπιλος, κουβαλάω το προπατορικό αμάρτημα της εγγραφής στο ΤΕΕ, οπότε φορτώθηκα το σταυρό των βιβλιαρίων, αποδείξεων, γνωματεύσεων κλπ και τράβηξα την οδό του μαρτυρίου.
08:50 - ΚΥΤ:
το μηχάνημα έχει ακόμη κάποια από τα 150 μαγικά χαρτάκια που ανοίγουν ημερησίως τις πύλες των γκισέ του κλάδου υγείας. Βέβαια δεν έχω ιδέα που πρέπει να πάω για να πάρω τη βεβαίωση που χρειάζονται στη δουλειά για τις ημέρες που αδείευα λόγω εγχείρησης. Όλα τα γκισέ με πληροφορούν εγγράφως ότι δε δίνουν πληροφορίες, και μόνο οι καπάτσοι σεκιουριτάδες δίνουν κάποιους χρησμούς. Στην περίπτωσή μου με κοιτούσαν σα να ρωτούσα "Πρωτεύουσα επαρχίας της Κίνας με 8 γράμματα, το δεύτερο 語". Οπότε μπούκαρα χωρίς νούμερο, χωρίς σειρά, χωρίς ελπίδα σε ένα διάδρομο και ρώτησα ένα κεφάλι πίσω από ένα γκισέ που ασχολιόταν με κάποιον άλλο συγκατάδικο μηχανικό. Μετά από ένα κύμα πανικού που κατέκλυσε το γραφείο, μία σεβάσμια κυρία στο βάθος κατάλαβε τι θέλω. (όταν η συγκεκριμένη κυρία συνταξιοδοτηθεί, η απόκρυφη γνώση σχετικά με αυτό το χαρτί θα χαθεί για πάντα). Μόλις την έκανε ο προηγούμενος συνάδελφος για να προχωρήσει στο διπλανό καζάνι, πήρα σειρά. Νο χαρτάκι νο νάθινγκ. Το κεφάλι στο γκισέ ενθουσιάστηκε που έχω το ίδιο επώνυμο με τη σεβάσμια κυρία και το επισήμανε επανελλημένως και στους δύο για να μη φανεί ότι κάποιος εξυπηρετείται χωρίς βύσμα και χαλάσει η έξωθεν εικόνα της υπηρεσίας.
Η βεβαίωση βασικά λέει ότι είμαι ασφαλισμένος στο ΤΣΜΕΔΕ. Φαντάζομαι στη δουλειά το ξέρουν, μιας και το πληρώνουν. Ούτε για την άδεια που έχω πάρει από το νοσοκομείο, ούτε τίποτα. Και το τελευταίο τεύχος της ΕΣΤΙΑΣ (αλήθεια, αυτή υπάρχει ακόμη;) σφραγισμένο και υπογεγραμμένο να μου έδιναν, το ίδιο νόημα θα έβγαζε.
09:20 - ΤΣΜΕΔΕ Lobby:
Δυο - τρία χρόνια πριν ένας σίφουνας ανανέωσης χτύπησε το ΤΣΜΕΔΕ. Μπήκε μηχάνημα με χαρτάκια προτεραιότητας για τα γκισέ του ισογείου, τερματίζοντας το πανάρχαιο χορευτικό τελετουργικό όπου η βασική ουρά για τα γκισέ (όποιος έχει τερματίσει το φιδάκι στο κινητό ξέρει πώς έμοιαζε) μπλεκόταν με χάρη με την ουρά για τα ταμεία, ενώ ανάμεσα στα γκισέ 4 και 5 μοιράζονταν σε τυχαία διαστήματα τα βιβλιάρια που είχαν περάσει τη μυστικιστική κουραδομηχανή ξαναμοιράζονταν στους κατόχους τους με τη μέθοδο του τελάλη. Κάπως έτσι
με το μηχάνημα τέλος αυτά. Οκ, όχι όλα αυτά, μόνο η πρώτη ουρά, ενώ τα υπόλοιπα δύο στάδια διατήρησαν το παραδοσιακό tribal τελετουργικό τους.
Το μηχάνημα δε δούλευε. Οπότε είχαμε άλλη μια ουρά, αυτούς που περίμεναν στο μηχάνημα για να πάρουν νούμερο να μπουν στις άλλες ουρές. Ο άνεμος αυτοοργάνωσης που πνέει στη χώρα δεν άργησε να δώσει λύση, καθώς μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες ο πρώτος άνοιξε το μηχάνημα, τράβηξε το χαρτί και άρχισε να γράφει νούμερα στο χέρι. Ένα τέταρτο αργότερα ένας από τους πάσης χρήσεως σεκιουριτάδες έφτιαξε το μηχάνημα και άρχισε να ανταλλάσει τα παλιά χειρόγραφα χαρτάκια με καινούρια εκτυπωμένα (ίσως με κάποιο haircut). Είχα να περιμένω μόνο 60 νουμεράκια, τέλεια! απέναντι για καφέ όπου ένας φορτηγατζής που έκανε σύντομη ανάλυση του καπιταλιστικού συστήματος και της ελληνικής γραφειοκρατίας.
10:00 - ΤΣΜΕΔΕ Lobby Γκισέ 1:
Πετάμε λέμε. Καταθέτω μία απόδειξη γιατρού, τη γνωμάτευση που με έστειλε για μαγνητική, την προέγκριση της μαγνητικής, την απόδειξη για τη μαγνητική, το βιβλιάριο και μια καλημέρα.
- τα αποτελέσματα της μαγνητικής;
- σπασμένος μηνίσκος, έκανα εγχείρηση, όλα καλά, ευχαριστώ
- όχι, χρειάζονται τα αποτελέσματα για να πάρετε τα λεφτά.
- ... ??? %&#$&#%^%$^%$%!!!! για ποιο γαμημένο λόγο; να δείτε αν έγραψα καλά; Εγκρίθηκε μια γαμημένη μαγνητική εδώ, τρία γκισέ παραπέρα, πήγα την έκανα, έφερα απόδειξη, τι σκατά χρειάζονται τα αποτελέσματα της μαγνητικής;
- περάστε μέσα στο γιατρό (κρατάει το βιβλιάριο και την απόδειξη από το γιατρό).
και κάπως έτσι πέρασα στα Άγια των Αγίων, όπου γύρω από Άγιες Τράπεζες πάνσοφοι γέροντες στοχάζονται πάνω στα προβλήματα της ανθρωπότητας. Και ένας πιτσιρικάς στο βάθος εξηγούσε ότι είναι κώλος γιατί έχει κοιμηθεί τρεις ώρες και είναι ρημαγμένος από τα τσίπουρα. Συμπάσχω. Ο γιατρός ακούει με προβληματισμό τις ενστάσεις μου και μου απαντά σοφά πως τα αποτελέσματα χρειάζονται "γιατί έτσι λειτουργούν". Ο Καρτέσιος ανοίγει σαμπάνιες στο μνήμα του. Η γραφειοκρατία δεν έχει αδιέξοδα,οπότε μου προτείνουν να πάρω στη Βιοιατρική να τους πω να στείλουν με fax τη γνωμάτευση στο Πρωτόκολλο και να πάω να την τσιμπήσω από εκεί.
Note: Άντε να φανταστώ ότι θέλουν τις μαγνητικές για να βεβαιωθούν ότι έγιναν και δεν τα έκανα πλακάκια με τα παιδιά εκεί και τρώμε τα λεφτά του ΤΣΜΕΔΕ σε τουρμποτόξα από τα Jumbo. Αλλά τη γνωμάτευση?? Το σχέδιο με το fax μου φαίνεται εξίσου υποσχόμενο με το να διώχνεις τις μύγες το καλοκαίρι αλλάζοντας παπούτσια, αλλά με κάποιο μαγικό τρόπο -και την οργάνωση της Βιοϊατρικής που μάλλον είναι κατατι καλύτερη από του ΤΣΜΕΔΕ, σε 10 λεπτά το fax είναι στο πρωτόκολλο.
Γυρίζω στο γκισέ όπου η υπάλληλος μου λέει να περιμένω να βγει το βιβλιάριό μου για να το ξαναπάρω και να τους το ξαναδώσω. Η αποθέωση της SISO (shit-in-shit-out) στοίβας.
10:20 - ΤΣΜΕΔΕ Άγια των Αγίων:
Μια κραυγή μέσα μου ουρλιάζει "γράφ'την στα παπάρια σου" και ξαναμπαίνω στα άδυτα μετά από κάποιες αόριστες εξηγήσεις στο σεκιουριτά. Έχω μόλις ξαναφτάσει στο γιατρό, μετά από την κυρία με το πορτατίφ που στοιχειώνει με το πορτατίφ της το χώρο από τότε που πρωτομπήκα (και πιθανώς από πολλά χρόνια πριν, ψάχνοντας να σκίσει τα σκοτάδια της γραφειοκρατίας με την τραγικά power-less συσκευή της). Ο γιατρός μου ζητάει το βιβλιάριο. Του εξηγώ πως έχει μπει στην κουραδομηχανή και δεν έχει βγει ακόμη. Για να έχετε εικόνα, η πορεία του βιβλιαρίου είναι:
ασφαλισμένος μαλάκας-γκισέ-γιατροί-τελάλης-ασφαλισμένος με κουρελιασμένα νεύρα μαλάκας.
τελάλης δεν υπήρχε έξω, στο γκισέ δεν ήταν, ο μαλάκας δεν το είχε, οπότε του εξηγώ ότι πρέπει να είναι εκεί στους γιατρούς. Ψαχτικές εδώ και εκεί, ανακάτεμα σε βιβλιάρια που βρίσκονται σκόρπια παντού, μια ανακατοσούρα, "όχι, δεν είναι εδώ". Ζγκάβλα. Να μην τα πολυλογώ, ψάχνουμε εγώ, δυο γιατροί, δυο σεκιουριτάδες (που εκτελούν και τα χρέη του τελάλη), ο τύπος από τα τσίπουρα που δεν την παλεύει, και καταλήγουμε ότι δεν έχω καταθέσει ποτέ βιβλιάριο, πως δεν υπάρχω και πως όλη η απτή πραγματικότητα είναι ένα κακό όνειρο της χελώνας που στηρίζει στην πλάτη της το σύμπαν. Μέχρι να λυθεί φιλοσοφικά η μικρή παρεξήγηση, με στέλνουν πίσω στο κολαστήριο του 1ου για να πάρω μια ασφαλιστική ενημέρωση για να προχωρήσει η μαγνητική μου τουλάχιστον.
11:00 - ΤΣΜΕΔΕ 1ος:
Η αποφορά από τις καμμένες ψυχές και φλάτζες είναι αποπνικτική. Δεκάκες μηχανικοί επαναλαμβάνουν ως μάντρα το όνομα και τον αριθμό μητρώου τους για να μην ξεχάσουν ποιοι είναι. Τι σκοπό έχουν εκεί μέσα, το έχουν ξεχάσει χρόνια τώρα. Πετυχαίνω τον ένα σεκιουριτά που με ξέρει από κάτω και τον επιστρατεύω ως sherpa για να με οδηγήσει με ταχύτητα και ασφάλεια στις κακοτράχαλες πλαγιές των πίσω γραφείων. Παίρνω το κωλόχαρτο και ξανακατεβαίνω.
11:15 - ΤΣΜΕΔΕ Γκισέ 1:
Η τύπισσα μου λέει να περιμένω για το βιβλιάριό μου, ξεκινάω να της εξηγήσω πως το έχει χάσει, τα παρατάω στη μέση, τραβάω την κορδέλα και πάω πίσω στο γιατρό προσπερνώντας την κυρία με το πορτατίφ που κάτι ουρλιάζει για το κόκκινο χαρτί που είναι μπλέ ενώ ένα άλλο δύσμοιρο μυαλό που δεν άντεξε έχει ανοίξει τα χέρια της για να κρατάει πίσω όλους τους άλλους που πάνε να της φάνε τη σειρά σε μια φανταστική ουρά όπου βρίσκεται πιθανότατα μόνη της.
Μια άλλη κυρία από τα γκισέ που έχει αναλάβει τη μυστηριώδη υπόθεση του βιβλιαρίου μου, αφού μαθαίνει ότι είμαι από τη Βέροια, μου λέει ότι είναι από τη Νάουσα και πως όλα θα γίνουν, για να μη φανεί ότι κάποιος εξυπηρετείται χωρίς βύσμα και χαλάσει η έξωθεν εικόνα της υπηρεσίας.
11:40 - ΤΣΜΕΔΕ Ουρά 3:
Η υπόθεση με τη μαγνητική έχει μπει στην τελική ευθεία, και όσο περιμένω στην ουρά για το ταμείο έχω πάρει την απόφαση για πρώτη φορά στη ζωή μου να ζητήσω να δω τον προϊστάμενο/φύλαρχο/τελετάρχη/τι-σκατά-έχουν-εκεί-μέσα για να αδειάσω λίγο από το σκατό που έχω μαζέψει, να ρίξω μια καταγραφή/καταγγελία για την απώλεια του βιβλιαρίου και οπωσδήποτε άλλης μιας μέρας από τη ζωή μου για να βγάλω καινούριο, και από περιέργεια να δω τι σκατά θα μου πουν. Προσπερνάω την κυρία με το πορτατίφ που έχει κάτσει ημιλιπόθυμη σε μια καρέκλα, ενώ το πορτατίφ έχει χάσει το κάλυμμά του και έχει αποκτήσει μια θήκη λαμπτήρα
η πατριώτισσα ξαφνικά ουρλιάζει "εύρηκα! εύρηκα!" και είμαι σίγουρος ότι συγχρόνως ένας ρινόκερως καρφοκώλιασε με το κέρατο ένα λαθροκυνηγό στο Ζαϊρ. Μου εξήγησαν πρόσχαρα ότι δεν έγινε τίποτα, απλά κόλλησαν λάθος χαρτί, λάθος απόδειξη και λάθος όνομα στο βιβλιάριο και το πέταξαν σε μια γωνιά να περιμένει τη διαστολή του ήλιου να το καταπιεί με τους υπόλοιπους εσώτερους πλανήτες.
Πλέον δε με σταματάει τίποτα, η διάθεσή μου έχει αλλάξει και καταφέρνω να βρω τα καλά στην υπόθεση. Μπορεί κάποια πράγματα να θέλουν ένα μικρό λάδωμα εδώ, ένα σφίξιμο εκεί, αλλά σε κάποια πράγματα το ταμείο είναι πολύ μπροστά.
έχει ήδη ετοιμάσει τις τιμές σε δραχμές!!! 11 χρόνια μετά την είσοδο της χώρας στο Ευρώ, όχι μόνο δεν έχουν αλλάξει οι τιμές που καλύπτει το ΤΣΜΕΔΕ (ακολουθώντας το δημόσιο), αλλά δεν έχει καταφέρει ένας μπάμιας, έστω από χόμπυ ρε πούστη, να κάτσει να χτυπήσει τις τιμές σε ευρώ και να τις εκτυπώσει για τη τζαμαρία.
Τώρα είναι αργά...
12:10 - Κολοκοτρώνη κ Σταδίου:
Τρεις ώρες και δέκα λεπτά, το λες και fast track. Κατά τα άλλα δεν είμαστε ανταγωνιστικοί λόγω υψηλών μισθών. Το φανάρι είναι σπασμένο από παραπροχθές και ένας τροχονόμος παίρνει στοιχήματα από περαστικούς για το ποιο αμάξι θα εμβολίσει ποιο. Φαντάζομαι ότι το σπάσιμο των φαναριών έχει σκοπό να σκορπίσει τα ΜΑΤ σε υπηρεσίες τροχονόμου και να διασπάσει τις δυνάμεις τους. Είμαι λίγο χαζός, ειδικά μετά από 3 ώρες στο ΤΣΜΕΔΕ, σίγουρα αυτοί που τα σπάνε κάτι θα ξέρουν. (insert favorite wanking emoticon here)
