σε κλίμα κατάπληξης και φέτος οι γιορτές.
το pc παίζει transiberian orchestra (ευχαριστώ σαλονικότικο rock ραδιόφωνο που μου θύμισες ότι μπορούμε να γαμήσουμε και έτσι τα χριστούγεννα), εγώ πλένω πιάτα και από πάνω μου κρέμεται το δαμόκλειο παράθυρο που σε κάθε φύσημα του αέρα κινείται απειλητικά προς τα επάνω μου, συγκρατούμενο από ένα πόντο παλιό μέταλλο κάτω δεξιά και τις ευχές της φουκαριάρας της μάνας μου, ενώ ο φούρνος μόλις εξέλεξε Πάπα και τα πράγματά μου για το αυριανό ταξίδι είναι μαζεμένα και τακτοποιημένα σε κάποιο παράλληλο σύμπαν.
Too much χρονιάρες μέρες, το παράθυρο με αγχώνει (ΜΓΔ) και θα σφίξει το κρέας από το κοτόπουλο στο φούρνο. Αφήνω τα πιάτα από τα χέρια μου και παίρνω τη μοίρα μου.
Ενώ η παράδοση της πρωτοχρονιάς προστάζει στην Τουρκία κόκκινα εσώρουχα, μια βόλτα με μια άδεια βαλίτσα στο Εκουαδόρ και πέταγμα επίπλων στη Νότια Αφρική (εδώ πλησιάσαμε), εγώ τηρώ το πανάρχαιο οικουμενικό τελετουργικό του κολλήματος του σκισμένου πενηντάευρου κρατώντας έναν αναμένο μπάφο αφήνοντας όλες τις δουλειές μου να πάνε πολύ μα πολύ πίσω.
Ήδη τα λουκάνικα Καρδίτσας που περιμένουν τη σειρά τους στο φούρνο μετά το κοτόπουλο αρχίζουν να σχεδιάζουν εναλλακτικά πλάνα για το ρεβεγιόν τους, ο Αη Βασίλης μου άφησε μήνυμα ότι είμαι τρίτος επιλαχών για δώρο μετά τον Κιμ Γιονγκ Ουν και το Γρηγόρη Ψαριανό αλλά όπως και να 'χει ψήνεται να βρεθούμε για κανένα ποτάκι κατά τις 7 το πρωί που θα έχει σχολάσει και το εορταστικό πνεύμα ξεχύνεται ορμητικό από τα θλιβερά κουφώματα του σπιτιού με τη μορφή χαρμόσυνου ψωφόκρυου.
Κάπου εδώ παρατάω τα ίντερνετς και εύχομαι τα καλύτερα γενικώς και ο νέος χρόνος να σας βρει τόσο γαμάτα
το pc παίζει transiberian orchestra (ευχαριστώ σαλονικότικο rock ραδιόφωνο που μου θύμισες ότι μπορούμε να γαμήσουμε και έτσι τα χριστούγεννα), εγώ πλένω πιάτα και από πάνω μου κρέμεται το δαμόκλειο παράθυρο που σε κάθε φύσημα του αέρα κινείται απειλητικά προς τα επάνω μου, συγκρατούμενο από ένα πόντο παλιό μέταλλο κάτω δεξιά και τις ευχές της φουκαριάρας της μάνας μου, ενώ ο φούρνος μόλις εξέλεξε Πάπα και τα πράγματά μου για το αυριανό ταξίδι είναι μαζεμένα και τακτοποιημένα σε κάποιο παράλληλο σύμπαν.
Too much χρονιάρες μέρες, το παράθυρο με αγχώνει (ΜΓΔ) και θα σφίξει το κρέας από το κοτόπουλο στο φούρνο. Αφήνω τα πιάτα από τα χέρια μου και παίρνω τη μοίρα μου.
Εδώ Πολυτεχνείο ρε κουφάλες
Ήδη τα λουκάνικα Καρδίτσας που περιμένουν τη σειρά τους στο φούρνο μετά το κοτόπουλο αρχίζουν να σχεδιάζουν εναλλακτικά πλάνα για το ρεβεγιόν τους, ο Αη Βασίλης μου άφησε μήνυμα ότι είμαι τρίτος επιλαχών για δώρο μετά τον Κιμ Γιονγκ Ουν και το Γρηγόρη Ψαριανό αλλά όπως και να 'χει ψήνεται να βρεθούμε για κανένα ποτάκι κατά τις 7 το πρωί που θα έχει σχολάσει και το εορταστικό πνεύμα ξεχύνεται ορμητικό από τα θλιβερά κουφώματα του σπιτιού με τη μορφή χαρμόσυνου ψωφόκρυου.
Κάπου εδώ παρατάω τα ίντερνετς και εύχομαι τα καλύτερα γενικώς και ο νέος χρόνος να σας βρει τόσο γαμάτα
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου