Street Art

Tribute

αφήνετε την κατσαρόλα σε δυνατή φωτιά για περίπου 15'. μόλις μυρίσει καμμένο, είναι το μυαλό σας, ανάβετε το μάτι με το μπρίκι και τον καφέ.
για bonus points, αμέσως μετά πιάνετε την κατσαρόλα με τα χέρια.


όλα αυτά συνέβησαν για να φτιάξω ένα καφεδάκι ώστε να κάτσω να γράψω ένα φανταστικό, γαμάτο, εμπνευσμένο, τρυφερό, βάναυσο, κλασσικό όσο και επίκαιρο post. Το οποίο με τα πολλά ξέχασα.

And the peculiar thing is this my friends:

the post I wanted to post on this fateful evening it didn't actually look

anything like this post.

This is just a tribute!

τώρα γράφω με το ένα χέρι, το μισό post είναι ένα video και το άλλο μισό το έχω tweetάρει, γκρεμίστηκαν τα όνειρά μου για τρελό σαββατιάτικο Dimitsana by night, έχω ξεχάσει τον κωδικό του e-banking μου (πάλι, με αυτή τη Eurobank φαινόταν από την αρχή δυσκοίλια η σχέση), τα πράγματα ζόρισαν, η μόνη λύση που είχα ήταν να πιω μια βοτκίτσα ακούγοντας κοσταρικάνικο ska punk και να πάρω κουράγιο για να βγω να γίνω χάλια και να μη συνέλθω παρά μόνο στα δροσερά νερά του Λούσιου την Κυριακή. 

ps. μην καπνίζετε voltaren, βρωμάει σαν ηλεκτροκολλημένο μπιφτέκι από τα McDonalds

καλό σουκου ρε μουνιά!. 

History in da making muthafucka

και όποιος έχει χαλαλίσει μερικές ώρες από το facebook για να διαβάσει, ξέρει ότι 9 στις 10 είναι για κακό. τα "και αυτοί περάσαν καλά και εμείς καλύτερα για τα επόμενα 40 χρόνια" είναι γύρω στο ένα εικοστό από τα "πείνα, μίσος, ααααργκ, πόλεμος, σμπαρακουάκ, αστάθεια, ξύλο, πανικός" σε οποιοδήποτε βιβλίο ιστορίας.

(άσε που τα 40 χρόνια που περάσαμε καλά μόλις τελείωσαν. οκ, δεν ήταν και το Shire πριν το Sauron, αλλά αν μετρήσεις πόσους πολέμους και χούντες έχει περάσει κάθε προηγούμενη γενιά στο Ελλάντα, θα αντιληφθείς ότι η γενιά μας ήμασταν στατιστική ανωμαλία ως τώρα)

ότι θα γίνει της πουτάνας δεν οφείλεται βέβαια στο ότι βγήκε δεύτερο κόμμα ο σύριζα, ούτε στο ότι δε βγάζουν κυβέρνηση οι δυνάμεις ευθύνης που ξέρουν από καλό κουλούρι 40 χρόνια φουρνάρηδες και κάψαν και το κουλούρι και το φούρνο. Βασικά από εκείνη τη συνέντευξη του Γαπ με φόντο το υπέροχο απάνεμο σίγουρο λιμανάκι του Καστελόριζου, ήταν φανερό με γυμνό μάτι ότι θα μας γράψουν τα βιβλία. Και πάλι και αυτό ήταν μόνο ο πιο πρόσφατος τόμος του "όπου φτωχός και οι μοίρα του"

τεσπα, προς το παρόν διασκεδάζω χαζεύοντας τον τσίπρα να παίζει μπάρτσα. μέχρι πριν δυο μήνες, η βασική μου εικόνα ήταν ότι είναι το φαντασιακό αμόρε φίλης φίλης. παίζει μπαλίτσα όμως το τσουτσέκι. δυστυχώς, ο επαναληπτικός θα είναι εκτός έδρας, οι διαιτητές κωλοστημένοι, οι οπαδοί των αντιπάλων ανελέητα προπονημένα χουλιγκάνια και οι δικοί του έτοιμοι να κράξουν τον "ήρωα" για  "κρέας" στην πρώτη χαμένη μπαλιά.

είναι και η συγκυρία με τα τηλεοπτικά τώρα (Game of Thrones μόνο δηλαδή) και βλέπω το red wedding να 'ρχεται. ο τύπος που δεν έχασε μάχη...

έλα τα κομμένα τα spoiler...

χθες είχα το πρώτο κρούσμα προΰπνιας ανησυχίας. Μου θύμισε τη φάση που είχα ανέβει στο Allou στο σφυρί

καυλωμένος μέχρι να ανέβεις, και ξαφνικά όταν είσαι στην κορυφή, ακίνητος, περιμένοντας και βλέπεις τα σπίτια σπυριά και τον ίλιγγο που έρχεται, σου κόβονται λίγο τα πόδια. Μετά ξεκινάει

και είσαι πάλι μέσα στην καύλα

εκεί βέβαια έχεις πολύ βάσιμες υποψίες ότι θα βγεις σώος

εκεί από την άλλη μπήκες με τη θέλησή σου, για να σπάσεις πλάκα