The Holiday Syndrome

Έχει γίνει πια θεσμός...

Όποτε είναι να πάω διακοπές, η Μεγάλη Κακίστρω (*1) εκεί πάνω σπεύδει να σπάσει λίγη πλάκα με την πάρτη μου για κατευώδιο.

(προς τιμήν της, στις κυρίως διακοπές ασχολείται με άλλους, μάλλον αυτούς που έχουν πραγματικά προβλήματα. Δεν ξέρω, δε ρώτησα, είμαι ανθρώπινα αμοιβόμενος λευκός...)

Background:

Αύριο ξεκινά το πρώτο μέρος των φετινών μου καλοκαιρινών διακοπών. Ξεκινά εντυπωσιακά και αντικομφορμιστικά, με ένα ξέφρενο (ελπίζω όχι) Peach Party στην εξωτική Ράχη Ημαθίας.
Έτσι για να ξεμουδιάσουμε από την καθιστική ζωή της χρονιάς που περνά (ακαδημαϊκό κόλλημα, αν κάνεις 12 μαθητής και άλλα 8 χρόνια φοιτητής, μένουν κάποια χούγια) και να προετοιμαστούμε σωματικά για το ξεφάντωμα που ακολουθεί.
Στη συνέχεια θα περάσω τα σύνορα καβάλα (αφού δεν πάω εκκλησιά, ας πάω Βουλγαρία) και μετά θα δείξει. Καλό μου ταξίδι και καλά να περάσω.

The Joke:

Παρακάμπτοντας χθες τη συνηθισμένη ρουτίνα παρκαρίσματός μου, για σοβαρό σκοπό (μπύρες) άφησα κράνος και γάντια στο Fort Knox που λέγεται "Η Μπαγκαζιέρα Μου". Το βράδυ, έσφαλα, το παραδέχομαι, τα ξέχασα μέσα. Σήμερα το πρωί, το παρατήρησα, η μπαγκαζιέρα έχασκε σαν το στόμα μου όταν την είδα, και τα πράγματα είχαν πάει μάλλον για τσιγάρα -σαν κάποιον άλλον που ξεκίνησε και αυτός για τσιγάρα και δε γύρισε ποτέ.

Απολογισμός αντικατάστασης, περίπου όσα σκόπευα να ξοδέψω στις διακοπές μου. Μάλλον πρέπει να αρχίσω να βάζω από πριν τα γαμησιάτικα στον προϋπολογισμό των αδειών μου.

Aftermath:

Γνωρίσαμε και έναν άνθρωπο (που μου πούλησε το καινούριο μου κράνος), γαμοσταυρίσαμε λιγουλάκι, είπαμε και 5 μαλακίες έτσι για να ξεδώσουμε, και βουλιάξαμε τον τραπεζικό μας λογαριασμό ακόμη βαθύτερα στην ανυποληψία. Τα υπόλοιπα θα τα γράψει η ιστορία.

Περαστικά μας.



1. Από απλή τύχη μάλλον, δεν είμαι αρκετά εγωπαθές αρχίδι για να πιστεύω ότι το παρόν συμβάν έχει πραγματική σχέση με το Κακό αυτό καθ'αυτό, τη φιλοσοφία, τις εσωτερικές αναζητήσεις ή οτιδήποτε εξ'ίσου βαθύ. Διαβάστε και τίποτα όμως, δεν κάνει κακό. Τσιμπάνε και τα γκομενάκια (ναι καλά, κάνε τούμπες)

Η ζωή σα μεσημεριανή ζώνη

... στην tv. Μαλακίες, αλλά κολλάς με τις μαλακίες. Κάθεσαι και τις βλέπεις με τις ώρες, περιμένοντας καμιά καλή διαφήμιση.

Α, τα σαββατοκύριακα βλέπουμε "Μένουμε Ελλάδα". Αλλάξτε τον ατσαλάκωτο σγουρομάλλη με ένα μουσάτο λέσι και την ξανθιά με μηχανή and you get the picture (μήπως αυτό είναι καλή πρόταση και για την ΕΡΤ?)

Να δω πότε θα αλλάξουμε κανάλι...

(από το σπίτι την έχω πετάξει... αλλά αν επανέλθω στη μεταφορά, ε, μπα... (?)