Not my week after all

Υπάρχουν πράγματα στον κόσμο στα οποία μπορείς να βασιστείς διαχρονικά.

Ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή
Τα ζόμπι δεν είναι χορτοφάγα
Με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί
και εγώ δεν πρόκειται να μπλέξω με τα μπλιμπλίκια της apple.

Το ταξίδι για Λονδίνο (βλ. προηγούμενο post) διακόπηκε άδοξα κάπου πάνω από τις Βρυξέλλες όταν ο πιλότος της Swiss διαπίστωσε πρόβλημα στο σύστημα πήξης της σοκολάτας του Avro RJ100 (ήμαρτον, ποιος πετάει ακόμη με βρετανικά αεροπλάνα;) και το γύρισε αιφνιδίως πίσω στη Γενεύη. Πτήση το ίδιο βράδυ δεν υπήρχε αφού έχει αποδειχθεί πως ο θόρυβος των αεροσκαφών μετά τις 10 το βράδυ διαταράσει τον ύπνο των αγελάδων με δυσμενείς συνέπειες στο γάλα τους, και συνεπώς στη φήμη της ελβετικής σοκολάτας και συνεπώς της Ελβετίας.
Η εταιρία προσφέρθηκε να μας κοιμήσει στη Λωζάννη κατά τις 1 και να μας ξυπνήσει στις 4 το πρωί για να πάρουμε το πρωινό Steyr για Καβύλη, σόρρυ, το πρωινό λεωφορείο για αεροδρόμιο ώστε να είμαστε στον προορισμό μας μόνο καμιά ώρα αργότερα από την έναρξη του συνεδρίου, το παζαρέψαμε λέγοντας πως μπορούν απλά να μας κάνουν βόλτες γύρω γύρω από το αεροδρόμιο και το πρωί να μας σερβίρουν πρωινό για να γλυτώσουμε και μιάμιση ώρα ύπνο, αρνήθηκαν γιατί η πολύωρη λειτουργία του λεωφορείου θα είχε δυσμενείς περιβαλλοντικές επιπτώσεις στον ευαίσθητο πληθυσμό αρουραίων της Γενεύης, οπότε και εμείς αποκαμωμένοι αποφασίσαμε να δούμε λίγο και την Κοζάνη πριν γυρίσουμε θριαμβευτικά στο λίκνο του Δυτικού πολιτισμού.

σοφός ο Ελληνικός λαός

Παπάρια. Νύχτα μπήκαμε. Το πρωί ρωτήσαμε την υπάλληλο στο γκισέ που είναι το βανάκι που είχε κανονίσει η αεροπορική να μας πάει στο σιδηροδρομικό σταθμό, μας εξήγησε πώς πρώτη φορά το ακούει αυτό το πράγμα, της εξήγησα πως η ιατρική μέριμνα στην Ελβετία, και δη σε θέματα ωριλά, ελάχιστα μας ενδιαφέρει γιατί έχουμε και εμείς τα δικά μας, και εκεί επενέβη ο άχρωμος, άοσμος, ανέκφραστος συνάδελφός της που δήλωσε με ύφος τροϊκανού γραμματέα β' προς το Στουρνάρα ότι τον πούλο. Thank you Starling Hotel, Lausanne

100% swiss efficiency my ass

Με τα πολλά, και μόνο χάρη στο δαιμόνιο της φυλής, φτάσαμε στο αεροδρόμιο για το φανταστικό ταξίδι της επιστροφής.

Ελβετικό χιούμορ - public transport demotivational

Το ταξίδι εξελίχθηκε χωρίς περεταίρω επεισόδια, κατά βάσιν επειδή δεν έχει αεροδρόμιο η Κόρινθος, αλλιώς ακόμη θα βγάζαμε γόνο από τα σώβρακα στα ανοιχτά του Αιγίου

Δε βαριέσαι, τι τα θέλαμε εμείς τα ξένα; Αλλά τη γαστρεντερίτιδα που με χτύπησε Παρασκευή βραδιάτικα καθόλου δεν την εκτίμησα. 

Κατά την προσφιλή μου συνήθεια, δε μπόρεσα να παραβλέψω τη θετική πλευρά των πραγμάτων.

1) το πάρτυ τελικά έγινε Σάββατο και θα το έχανα στο τσακ

2) αν υποθέσουμε ότι το κακό με βρήκε στο πήγαινε και όχι στο έλα, θα περνούσα μισή υπέροχη μέρα στο Λονδίνο και δύο υπέροχες πτήσεις στο γυρισμό κλειδωμένος στην τουαλέτα. Και όταν τα πράγματα γίνονται σκατά, σαν το σπίτι σου δεν έχει

T.B.I.D.

Αύριο θα κάνω το τέλειο release.

συγγνώμη, έχουμε και μη-geekουλα εδώ μέσα

θα πατήσω το κουμπί με το διαβατήριο στο χέρι και το εισιτήριο στην τσέπη (anachronism alert). Το αμολάω και εγκαταλείπω τη χώρα. Μετά, ανάλογα με το αποτέλεσμα, μπορώ να επιλέξω αν θα επιστρέψω ή θα ζητήσω πολιτικό άσυλο ντυμένος με φύλλα του Guardian με τη μάπα του Δένδια.

Εκεί φτάσαμε φίλε μου, να σκάμε Λονδίνο για geekfest conference. Τα έλεγε ο Αντωνάκης για την ανάπτυξη, και εμείς του βρίζαμε όποιον έχει ακουμπήσει. Είχα και όλη τη σωστή εικόνα του νέου έλληνα στημένη.
Laptop δεν έχω, και το Nokia CroMag 12200BC μου δεν το λες και το απόλυτο gadget για την περίσταση. Οπότε είχα πάρει απόφαση να σκάσω με τετραδιάκι μπλέ Άγκυρα από αυτά που είχαμε στο Δημοτικό, με σφραγίδα USAID πάνω και να ξύνω το μολυβάκι μου με σουγιαδάκι για να γράφει ευκρινώς τις τελίτσες στα www.

Τελευταία στιγμή συνειδητοποίησα ότι δεν παίζει περίπτωση να περάσει το σουγιαδάκι μου αεροδρόμιο, παρά την ωραιότατη μαντινάδα που δε θυμάμαι τώρα και βαριέμαι να το βγάζω από το υπόγειο.
Λάκισα

και έκανα το αδιανόητο

Ξέχνα την κηδεία της Μάγκυ
Ποιο Sundance London?
Χέσε τη Beoynce

Η ΦΑΣΗ για τον Απρίλη του '13 στο Λονδίνο είναι η ευκαιρία να δεις το ghallas με γκατζετιά apple. Το νούμερο δύο στη ghallas wtf list είναι να παίζω ρακέτες ξυρισμένος στο Πέραμα.

Ελπίζω να βρω μπλουζάκια και χαϊμαλιά για όλους, και να πάρω για εμένα. Και μια κούπα, ναι, θυμάμαι. Και να βρω μια πανκ παρτάρα την Παρασκευή αφού

Αχ αυτοί οι τρελοαμερικάνοι

Όχι, το ποστ δεν είναι πρωταπριλιάτικο γιατί εδώ στη Goa ο μήνας έχει ήδη 2.

Namaste