Mary go round

Ήξερα ότι η γη περιστρέφεται, κι εγώ μαζί της, και ο Άγιος Μαρτίνος των Αγρών, και όλο το Παρίσι μαζί μου, και περιστρεφόμασταν όλοι μαζί κάτω από το Εκκρεμές που στην πραγματικότητα δεν άλλαζε ποτέ τη διεύθυνση του επιπέδου του, διότι εκεί ψηλά, από το σημείο εξάρτησής του και πιο πέρα, στην ιδεατή προέκταση του νήματος προς το άπειρο, ψηλά προς τους πιο απόμακρους γαλαξίες, βρισκόταν, αιώνια ακίνητο, το Σταθερό Σημείο. Η γη περιστρεφόταν, μα ο χώρος όπου ήταν στερεωμένο το νήμα ήταν το μοναδικό αμετάβλητο σημείο του σύμπαντος.

Ουμπέρτο Έκο - Το Εκκρεμές του Φουκό


και αυτό είναι που λένε "πίστη". Δεν υπάρχει Σταθερό Σημείο στο σύμπαν. Το ίδιο το σύμπαν, η δομή και η ουσία του, αλλάζουν συνεχώς. Αλλά η παραδοχή, ότι από κάπου μπορείς να ξεκινήσεις άσφαλτα για να μετρήσεις τον κόσμο σου, είναι χρήσιμη.

Η τέλεια υπολογιστική μηχανή - αυτό που λένε "ιδανική" στα μαθηματικά- μπορεί να παράγει τέλεια αποτελέσματα δοθέντων τέλειων δεδομένων.
Εμείς δεν έχουμε τέλεια δεδομένα. Το έρμα κράνους που έχουμε ανάμεσα στα αυτιά μας είναι πολύ μικρό για να χωρέσει τον κόσμο. Οπότε, κάνεις κάποιες παραδοχές, τις καρφώνεις μέσα σου και πατάς εκεί πάνω. Αν δεν το κάνεις αυτό, παρασύρεσαι σε άπειρα διαφορετικά μονοπάτια λογικής ή "λογικής" και, εν απουσία μιας σταθερής αρχής, είτε σε οδηγεί ένα σταθερό τέλος που "μαγειρεύει" τα δεδομένα στην πορεία εργαζόμενο τη μαγεία της αυτο-εκπληρωνόμενης προφητείας, είτε βολοδέρνεις πέρα δώθε, εκστασιαζόμενος από αλλεπάλληλες αυτο-αναιρούμενες αποκαλύψεις.


Κουφάλα δημιουργέ, τα πάντα εν σοφία εποίησες.

More in the news today:


Σαν καλή τσαγκαροδευτέρα που είναι, θα έπρεπε να βρίσκομαι στο Κοτέτσι τέτοια ώρα. Δεν είμαι όμως, είμαι σπιτάκι μου με το φραπεδάκι μου, τη μουσική μου και ένα τσιγαράκι ζόρικο.
Αιτία ο εκμοντερνισμός του εκπαιδευτικού συστήματος τα τελευταία 20 χρόνια και η όσμωση της εμπειρίας αυτής στους εργασιακούς χώρους.

Η πρακτική της κάρτας, του κουδουνιού κλπ έχει κριθεί πλέον αντιπαιδαγωγική για τα μικρά παιδάκια που λέγονται προγραμματιστές. Έτσι, η ώρα προσέλευσής μας στη δουλειά έχει αφεθεί στην επαγγελματική μας συνείδηση και στις αγελαίες ρίζες του ζώου που είμαστε. "Αφού όλοι πηγαίνουν στις 9:30, θα πάω και εγώ". Δε σφάξαμε.

Οπότε τι κατέβασε η συλλογική γκλάβα της πανδαιμόνιας εργοδοσίας? 20 workstations για 30 άτομα. Και οι καθυστερημένοι, όρθιοι στη γωνία με το ένα πόδι ψηλά και χωρίς δίκτυο. Να μάθουν τα κακομαθημένα.

Η εισήγησή μας για εφαρμογή της μουσικής καρέκλας, όπου όλοι θα τρέχουμε γύρω - γύρω ενώ παίζει το "Perfect Situation" και, με το κόψιμο της μουσικής, καθόμαστε σε ότι βρούμε ελεύθερο, βρίσκεται σε στάδιο evaluation. Μετά τη σύσταση αρμόδιας επιτροπής και τη διεξαγωγή 20-30 meetings, θα έχουμε νέα.

Μέχρι τότε, σπίτι μου και αν σας αρέσει...

Η ΧαΖοΒιόλα

Καλό Σεπτέμβρη ( ώπα, τώρα ξύπνησε αυτός? 13 πήγε άνθρωπε, wake up) καλό φθινόπωρο, δημιουργική και απροβλημάτιστη σχολική χρονιά στους χιλιάδες λιλιπούτιους φίλους της στήλης μου.

Summer's almost gone που λέγανε και οι Doors, πολύ ωραίο τραγούδι by the way, αλλά κάπως νταουνιάρικο και δεν αρμόζει στη στιγμή. Ρίξτε το στο youtube όταν έχετε τις μαύρες σας, και σας εγγυόμαι ότι δε θα νιώσετε καλύτερα. Απολαυστικό sulking, or so I've heard...

Πλατιάζω όμως, εδώ και 30 χρόνια, 3 μήνες και 2 ημέρες. Ακόμη και στο βρεφικό μου κλάμα πρέπει να έβγαινα εκτός θέματος. Να θυμηθώ να ρωτήσω τη μαμά. Το θέμα μας είναι η Χαζοβιόλα μου. Όπως υποσχέθηκα και στα σχόλια στο φίλο satan, και είμαι άνθρωπος που κρατάω τις υποσχέσεις μου... μερικές φορές... κατά τύχη συνήθως, θα σας παρουσιάσω το καινούριο μου μωρό.



Σιγά τα σάλια λιγούρια! Κούκλα δεν είναι? Οι πινακίδα ΧΖΒ666 (το νούμερο είναι scrambled για λόγους προστασίας των προσωπικών μου δεδομένων) έφερε και το παρατσούκλι της - ΧαΖοΒιόλα (μου το 'πε ένα πουλάκι - φτιαγμένο για μεγάλα πράγματα, αλλά αυτο είναι μια άλλη ιστορία).

Πιο πεζά τώρα, είναι μία Honda XRV750 Africa Twin, γεννημένη το 1998 στην Ιαπωνία. Μεγάλωσε στη Γερμανία και πρόσφατα, το 2006, μετακόμισε στην Ελλάδα όπου και προβλέπεται να στεριώσει. Βγάζει 62 άλογα στον τροχό για να κουβαλήσει γρήγορα, όμορφα και καυλιάρικα τα 230 κιλά της - πλήρης καυσίμων λαδιών κλπ- και τα 85 - at the moment- δικά μου, και όποιον/ότι άλλο έχει τη χαρά να καθήσει πάνω της.

Με έχει σκλαβώσει το φασαριόζικό της βρωμόστομά (εξάτμιση- bad karma collector) και δύο αστραφτερά τσαχπίνικα μάτια που ζαλίζουν όποιον τα χαζεύει.


Η αλήθεια είναι ότι μου έχει παράπονα - και δίκαια - γιατί πέρα από μια βόλτα στην Κεφαλονιά, την έχω κλεισμένη στην Αθήνα να στενάζει με την καθημερινότητά μου. Αυτό σκοπεύω να το αλλάξω γρήγορα όμως, γιατί το κορίτσι το έχει στο αίμα του να καταπίνει χιλιόμετρα.



Καλές μου βόλτες!


ΥΓ. Έχω ακόμη ένα καινούριο μωρό (οι πελαργοί μου χτυπούσαν υπερωρίες καλοκαιριάτικα) και γράφοντας παραπάνω κάπου τα μπλέκω, κάπου τα μπερδεύω, κάπου τα μασκαρεύω, αλλά και αυτό είναι μια άλλη ιστορία.



Πάντως τα μάτια της αφρικάνας έρχονται δεύτερα και καταϊδρωμένα...