Mary go round

Ήξερα ότι η γη περιστρέφεται, κι εγώ μαζί της, και ο Άγιος Μαρτίνος των Αγρών, και όλο το Παρίσι μαζί μου, και περιστρεφόμασταν όλοι μαζί κάτω από το Εκκρεμές που στην πραγματικότητα δεν άλλαζε ποτέ τη διεύθυνση του επιπέδου του, διότι εκεί ψηλά, από το σημείο εξάρτησής του και πιο πέρα, στην ιδεατή προέκταση του νήματος προς το άπειρο, ψηλά προς τους πιο απόμακρους γαλαξίες, βρισκόταν, αιώνια ακίνητο, το Σταθερό Σημείο. Η γη περιστρεφόταν, μα ο χώρος όπου ήταν στερεωμένο το νήμα ήταν το μοναδικό αμετάβλητο σημείο του σύμπαντος.

Ουμπέρτο Έκο - Το Εκκρεμές του Φουκό


και αυτό είναι που λένε "πίστη". Δεν υπάρχει Σταθερό Σημείο στο σύμπαν. Το ίδιο το σύμπαν, η δομή και η ουσία του, αλλάζουν συνεχώς. Αλλά η παραδοχή, ότι από κάπου μπορείς να ξεκινήσεις άσφαλτα για να μετρήσεις τον κόσμο σου, είναι χρήσιμη.

Η τέλεια υπολογιστική μηχανή - αυτό που λένε "ιδανική" στα μαθηματικά- μπορεί να παράγει τέλεια αποτελέσματα δοθέντων τέλειων δεδομένων.
Εμείς δεν έχουμε τέλεια δεδομένα. Το έρμα κράνους που έχουμε ανάμεσα στα αυτιά μας είναι πολύ μικρό για να χωρέσει τον κόσμο. Οπότε, κάνεις κάποιες παραδοχές, τις καρφώνεις μέσα σου και πατάς εκεί πάνω. Αν δεν το κάνεις αυτό, παρασύρεσαι σε άπειρα διαφορετικά μονοπάτια λογικής ή "λογικής" και, εν απουσία μιας σταθερής αρχής, είτε σε οδηγεί ένα σταθερό τέλος που "μαγειρεύει" τα δεδομένα στην πορεία εργαζόμενο τη μαγεία της αυτο-εκπληρωνόμενης προφητείας, είτε βολοδέρνεις πέρα δώθε, εκστασιαζόμενος από αλλεπάλληλες αυτο-αναιρούμενες αποκαλύψεις.


Κουφάλα δημιουργέ, τα πάντα εν σοφία εποίησες.

More in the news today:


Σαν καλή τσαγκαροδευτέρα που είναι, θα έπρεπε να βρίσκομαι στο Κοτέτσι τέτοια ώρα. Δεν είμαι όμως, είμαι σπιτάκι μου με το φραπεδάκι μου, τη μουσική μου και ένα τσιγαράκι ζόρικο.
Αιτία ο εκμοντερνισμός του εκπαιδευτικού συστήματος τα τελευταία 20 χρόνια και η όσμωση της εμπειρίας αυτής στους εργασιακούς χώρους.

Η πρακτική της κάρτας, του κουδουνιού κλπ έχει κριθεί πλέον αντιπαιδαγωγική για τα μικρά παιδάκια που λέγονται προγραμματιστές. Έτσι, η ώρα προσέλευσής μας στη δουλειά έχει αφεθεί στην επαγγελματική μας συνείδηση και στις αγελαίες ρίζες του ζώου που είμαστε. "Αφού όλοι πηγαίνουν στις 9:30, θα πάω και εγώ". Δε σφάξαμε.

Οπότε τι κατέβασε η συλλογική γκλάβα της πανδαιμόνιας εργοδοσίας? 20 workstations για 30 άτομα. Και οι καθυστερημένοι, όρθιοι στη γωνία με το ένα πόδι ψηλά και χωρίς δίκτυο. Να μάθουν τα κακομαθημένα.

Η εισήγησή μας για εφαρμογή της μουσικής καρέκλας, όπου όλοι θα τρέχουμε γύρω - γύρω ενώ παίζει το "Perfect Situation" και, με το κόψιμο της μουσικής, καθόμαστε σε ότι βρούμε ελεύθερο, βρίσκεται σε στάδιο evaluation. Μετά τη σύσταση αρμόδιας επιτροπής και τη διεξαγωγή 20-30 meetings, θα έχουμε νέα.

Μέχρι τότε, σπίτι μου και αν σας αρέσει...