Να είναι η αγγλική ακρίβεια? Παπάρια. Στη χώρα με το παλιότερο σιδηροδρομικό δίκτυο στον κόσμο, και την πιο διαφημισμένη εντόπια punctuality, τα τρένα όχι μόνο σε αφήνουν στα κρύα του λουτρού, ή σε ξυπνάν από το μακάριο σου λήθαργο με μια μαεστρική αλλαγή γραμμής 2 λεπτά πριν την αναχώρηση, αλλά ΦΕΥΓΟΥΝ ΚΑΙ ΝΩΡΙΤΕΡΑ. Θα ήθελα να ευχαριστήσω την First Great Western για την ευκαιρία που μου προσέφερε να γνωρίσω και το Heathrow - έχοντας διασχίσει καμιά 20αριά άψογα γραφικά αγγλικά κωλοχώρια - και να βοηθήσω την ελληνική οικονομία αγοράζοντας ένα επιπλέον εισητήριο με την Aegean για να φέρω το άθλιο τομάρι μου πίσω στα πάτρια. Ήταν το λιγότερο που μπορούσε να κάνει για την ακύρωση της προγραμματισμένης βόλτας στην Οξφόρδη.
Να είναι το "Good ale, the true and proper drink of Englishmen" που ανέφερα και στο προηγούμενο post? Δόξα τω Ρανγκινούι, δεν είμαι Englishman. Φανταστείτε ένα πάρτυ όπου ξεμένουν 25 διαφορετικά ποτήρια μπύρας μισογεμάτα στο σαλόνι σας καθώς πέφτετε λιπόθυμοι για ύπνο. Την άλλη μέρα, ξυπνάτε, βάζετε τα ποτήρια με τη ζεστή, ξεθυμασμένη μπύρα σε έναν πάγκο, τους κολλάτε φανταχτερές ετικέτες, και τα σερβίρετε περηφανοι για την ποικιλία σας στους επισκέπτες σας. Αυτό είναι το χιλιοτραγουδισμένο αγγλικό ale. Τουλάχιστον έχουν την αξιοπρέπεια να το πουλάνε φτηνά. Η μυρωδιά της υπεραιωνόβιας χυμένης μπύρας στην παχιά μοκέτα της pub απλά κάνει πιο δύσκολο το να βρείτε την τουαλέτα με την πανάρχαια μέθοδο "follow your nose".
Ας είναι καλά ο ευλογημένος Arthur Guinness, και η, ομολογουμένως, φτηνή βότκα.
--- Χωρίς φωτογραφία λόγω αγανάκτησης ---
Να είναι η κουζίνα της? Μπαααααααα! Εντάξει, δεν είναι χάλια, αν έχεις σκοπό να τα ακουμπήσεις, αλλά από το παρακάτω τυπικό αγγλικό τραπέζι, το τασάκι δε θα φαντάζει και τόσο κακή επιλογή μετά από κανένα μήνα.
Να είναι οι παραλίες της? ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
Να είναι ο Shakespeare? Στάνταρ, τα σαιξπηρικά αγγλικά θα σας βοηθήσουν τα μάλα στην καθημερινή συνεννόηση με τους ιθαγενείς.
Να είναι η φύση της? (έλα, τελειώνω, μη φωνάζετε, στρίψτε ένα τσιγάρο για όνομα...)
Εδώ πάω πάσο. Αν εξαιρέσουμε ότι το "Αγγλικός Ορειβατικός Όμιλος" είναι φανταστικό αποκύημα του επιπέδου "Σύλλογος Συνταξιούχων Αστροναυτών Μαγκουφάνας", είναι πολύ όμορφη, ακόμη και μέσα ή δίπλα στις πόλεις. Προφανώς και κυκλοφορούν ξωτικά που κουρεύουν το γκαζόν τα βράδια, αλλιώς δεν εξηγείται αυτή η κατάσταση (τα δικά μας Βριλ μάλλον χέζουν τσιμέντο), και όσο και αν χλεύασα την ταμπέλα που έλεγε ότι ο Τάμεσης είναι πλέον από τους πιο καθαρούς ποταμούς στον κόσμο, προφανώς είναι επιβιώσιμος.
Για εμένα πάντως, η πεμπτουσία της αγγλικής εμπειρίας, πέρα από μισάωρα chats με αργόσχολους μεταμεσήλικες, αποδείχθηκε η Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου. Ευγένεια, μεθοδικότητα, επαγγελματισμός, keen eye (their words, not mine), αυταπάρνηση μπροστά στο βραδυνό κρύο με τα χαριτωμένα κοντά πουκαμισάκια τους...
Εντάξει, στο οργανωτικό ίσως χρειάζονται λίγη βοήθεια, είναι λίγο ντροπή να χάνεσαι μέσα στο πάρκο που περιπολείς, ή να περιμένεις να σου φέρουν έγγραφα με τα πόδια από το τμήμα κάνοντας σινιάλα με το φακό για να σε βρούνε στα σκοτάδια, αλλά αν οι προθέσεις είναι αγνές, περασμένα-ξεχασμένα.
Η σχετική δυστοκία των νεαρών οργάνων στη casual chatting και η αμηχανία τους μπροστά στο ελληνικό φλεγματικό χιούμορ -την φάγατε στην έδρα σας ol' chaps- μπορεί να δικαιολογηθεί κάλλιστα με το νεαρό της ηλικίας και την έλλειψη εμπειρίας στο σώμα, δεν υπάρχει λόγος να το κάνουμε θέμα. Όπως και να έχει, όταν μία σύλληψη τελειώνει με θερμή χειραψία και ένα "Nice meeting you, have a wonderful evening", δε μπορώ παρά να δηλώσω οπαδός του λονδρέζικου μοντέλου αστυνόμευσης.
Γεια σου ρε David! χο χο χο
Να είναι οι παραλίες της? ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
καλός λουόμενος είναι ο νεκρός λουόμενος
Να είναι ο Shakespeare? Στάνταρ, τα σαιξπηρικά αγγλικά θα σας βοηθήσουν τα μάλα στην καθημερινή συνεννόηση με τους ιθαγενείς.
Να είναι η φύση της? (έλα, τελειώνω, μη φωνάζετε, στρίψτε ένα τσιγάρο για όνομα...)
Εδώ πάω πάσο. Αν εξαιρέσουμε ότι το "Αγγλικός Ορειβατικός Όμιλος" είναι φανταστικό αποκύημα του επιπέδου "Σύλλογος Συνταξιούχων Αστροναυτών Μαγκουφάνας", είναι πολύ όμορφη, ακόμη και μέσα ή δίπλα στις πόλεις. Προφανώς και κυκλοφορούν ξωτικά που κουρεύουν το γκαζόν τα βράδια, αλλιώς δεν εξηγείται αυτή η κατάσταση (τα δικά μας Βριλ μάλλον χέζουν τσιμέντο), και όσο και αν χλεύασα την ταμπέλα που έλεγε ότι ο Τάμεσης είναι πλέον από τους πιο καθαρούς ποταμούς στον κόσμο, προφανώς είναι επιβιώσιμος.
Για εμένα πάντως, η πεμπτουσία της αγγλικής εμπειρίας, πέρα από μισάωρα chats με αργόσχολους μεταμεσήλικες, αποδείχθηκε η Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου. Ευγένεια, μεθοδικότητα, επαγγελματισμός, keen eye (their words, not mine), αυταπάρνηση μπροστά στο βραδυνό κρύο με τα χαριτωμένα κοντά πουκαμισάκια τους...
Εντάξει, στο οργανωτικό ίσως χρειάζονται λίγη βοήθεια, είναι λίγο ντροπή να χάνεσαι μέσα στο πάρκο που περιπολείς, ή να περιμένεις να σου φέρουν έγγραφα με τα πόδια από το τμήμα κάνοντας σινιάλα με το φακό για να σε βρούνε στα σκοτάδια, αλλά αν οι προθέσεις είναι αγνές, περασμένα-ξεχασμένα.
Η σχετική δυστοκία των νεαρών οργάνων στη casual chatting και η αμηχανία τους μπροστά στο ελληνικό φλεγματικό χιούμορ -την φάγατε στην έδρα σας ol' chaps- μπορεί να δικαιολογηθεί κάλλιστα με το νεαρό της ηλικίας και την έλλειψη εμπειρίας στο σώμα, δεν υπάρχει λόγος να το κάνουμε θέμα. Όπως και να έχει, όταν μία σύλληψη τελειώνει με θερμή χειραψία και ένα "Nice meeting you, have a wonderful evening", δε μπορώ παρά να δηλώσω οπαδός του λονδρέζικου μοντέλου αστυνόμευσης.
Γεια σου ρε David! χο χο χο
όχι, δεν είναι αυτός ο David, πάνω στη συγκίνηση του αποχωρισμού ξέχασα να ζητήσω αναμνηστική φωτογραφία
