και του χρόνου σπίτια τους

3,5 ώρες πριν πέσουν οι τηλεφωνικές γραμμές, crashάρει το twitter, πεταχτούν ημερολόγια, φιληθούν άγνωστοι και καμιά 200αριά εκατομμύρια άνθρωποι που (λέω αυθαίρετα ότι) ζουν στο timezone μας ευχηθούν τα καλύτερα ο ένας στον άλλον, λες και τον υπόλοιπο καιρό δε μπορούσαν ή δεν ήθελαν.

anyway, έχω ένα πρόβλημα με τις στημένες φάσεις, πιθανώς οφείλεται που δε μπόρεσα ποτέ να πιάσω κεφαλιά από κόρνερ παρά το μπόι, αλλά δεν είναι και για να γκρινιάζεις.

οπότε, 3,5 ώρες πριν μας μπει το '12, έχω το ίδιο αναποφάσιστο συνάχι να με χαζεύει αλλά να μη μου την πέφτει, ίσα ίσα δεν αφήνει το κεφάλι μου να πετύχει καλή σύνδεση με το σύμπαν και το πιστό μου γόνατο έπαθε κρίση περηφάνιας και δε λυγίζει για κανέναν (λόγο).

Κάτσε να το κάνω πιο δραματικό γιατί δε μου βγαίνει η συνέχεια.

το γόνατό μου είναι τσακισμένο, και η αρρώστεια με σπρώχνει σα μαριονέτα σε βίαια ξεσπάσματα βήχα ενώ έξω ο άνεμος λυσσομανάει (ενώ έχω και απλωμένη μπουγάδα). Το 2011 μας αφήνει όπως ο δαίμονας το κορμί της μικρής Regan McNeil στον εξορκιστή. πίσω μου σ'έχω...

εμένα να πω την αμαρτία μου δε με πήγε και άσχημα, αλλά αν ήταν να το γλιτώσουν όσοι τους χτύπησε το έκαιγα.

καλό 2012, να θυμάστε ότι η φύση απεχθάνεται (μακροσκοπικά) τις ασυνέχειες, και όπως βγαίνει το '11 θα μπει το '12.

Μετά τι κάνουμε...

την κάνω με μια νότα αισιοδοξίας και επανάστασης της πολυθρόνας (η μετεξέλιξη της επανάστασης του καναπέ με το πέρασμα από την tv στο pc, τα laptop είναι πισογύρισμα)

φιλάκια