Annus Novus Absurdus

- Μαμά, δε θα έρθει ο Άι-Βασίλης φέτος...;

πώς να γελάσεις τα παιδιά;
το 2013 τους είχε πάει κωλοφεράντζα κατά τη λαϊκή έκφραση. Η Σία είχε χάσει τη δουλειά της στο φω-μπιζουτάδικο όταν μια νύχτα η κυρία Μαρί(-κα μέχρι πριν κάποια χρόνια) το έκλεισε, φόρτωσε τις βαλίτσες της με τα φω-μπιζού και την έκανε για Μαϊάμι (ή Ανδρίτσαινα στον παλιό αγαπητικό της και σερβίρει γουρνοπούλα στο καφενείο, εξαρτάται ποιον ρωτάς). Σα να μην έφτανε αυτό, τους κόψανε και η σύνταξη της κυρά-Λίτσας, της μάνας του Γιάννη, δεκατέσσερα χρόνια μακαρίτισσας θεος σ'χωρέστην. Μια μέρα ο Γιάννης, γυρίζοντας σπίτι, πιάστηκε στα χέρια με ένα γείτονα για μια θέση πάρκινγκ. Το ένα έφερε το άλλο, ο Γιάννης άρχισε να πιάνει μάνες στο στόμα του, πράγμα που έφερε στο μυαλό του γείτονα φήμες που κυκλοφορούσαν στις λέσχες του χωριού. Μία φιλική αθώα κουβέντα στον ξάδερφό του τον ΙΚΑτζή και η τελευταία πηγή εσόδων τους μεταμορφώθηκε σε μια μέρα σε ένα χρέος καμιά ογδονταριά χιλιάρικα προς το συμπαθές ίδρυμα.

Για τον Γιάννη η απώλεια της μάνας του ήταν η τελευταία σταγόνα. Ποτέ δεν είχαν ιδιαίτερα στενή σχέση, αλλά αυτή η σύνταξη ήταν ο τελευταίος συνδετικός του κρίκος με την παιδική του ηλικία, την τελευταία ηλικία όπου δεν ήταν ένας αποτυχημένος χαζόβλακας με καθολική αναγνώριση, αλλά απλά ένας φέρελπις αποτυχημένος χαζόβλακας.

Η αλήθεια είναι πάντα το καλύτερο, κατέληξε παραιτημένη η Σία.

- Περικλή, δεν είσαι παιδί πια, μπορώ να σου πω μερικά πράγματα σα να μιλάω σε ώριμο άντρα. Θυμάσαι που σου είχαν πει κάτι κακά παιδιά πέρυσι στο σχολείο ότι δεν υπάρχει Αϊ Βασίλης; Ε.. η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχ

( Ζουμ στον οχτάχρονο Περικλή, στο κεφάλι του, στο πρόσωπό του, στο στόμα του, μέσα, στην παλλόμενη επιγλωττίδα του )

- ΛΕΣ ΨΕΜΜΑΤΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!

κλωτσιά στον αστράγαλο. Κανονικά θα ήταν κλωτσία στο καλάμι, αλλά ο Περικλής είναι τελείως ζουμπάς ακόμη και δε φτάνει.

- ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!

- Αυτό το σκατό φταίει; ε; ε; ε; Δεν ήταν καλό παιδί και ο Αϊ-Βασίλης μας τιμωρεί ΟΛΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΣ!!!!

ουρλιάζει ο Περικλής ενώ απευθύνεται με σαλιωμένη μανία τη μικρή εννιάμηνη Αλίκη στο καροτσάκι της.
η Σία κοιτάζει σαστισμένη ενώ κρατάει τον αστράγαλό της. και τότε ένα ΜΠΑΜ από τον πάνω όροφο διακόπτει αυτήν την τελείως αμήχανη κατάσταση, ακολουθούμενο από ένα βαρύ γδούπο κάπου έξω στην αυλή και άλλον έναν στα κεραμίδια. Ο Γιάννης κατεβαίνει τρέχοντας άτσαλα τις σκάλες, κραδαίνοντας με θριαμβευτικό τρόπο το ντουφέκι, με κλαδιά από το χριστουγεννιάτικο δέντρο περασμένα στο καπέλλο παραλλαγής του, μαζί με μια μικρή κόκκινη μπάλα που ξέμεινε.

- Χέστε τα κωλόπουλα, την πρωτοχρονιά θα φάμε ελάφι!!

και βγαίνει γρήγορα στην αυλή από την εξώπορτα. Η Σία τον ακολουθεί σαστισμένη, αρπάζοντας την περίφημη περίσταση για να ξεφύγει από τη μανία του Περικλή που προς το παρόν κοκκινίζει παίρνοντας μερικές βαθιές ανάσες, ενώ μέσα του κοχλάζει το μίσος που μόλις του έκλεψαν.

Έξω στην αυλή, ένας τάρανδος με υπολείμματα από χαλινάρια και τα ρέστα έβγαζε αίμα από τα πλευρά και αχνούς από το στόμα καθώς βόγγαγε στην ταρανδίσια γλώσσα του. Ενώ ο Περικλής και η Σία κοιτούν τελείως μπερδεμένοι το κακόμοιρο ζωντανό, ο Γιάννης τραβάει τη φαλτσέτα από τη ζώνη με βλέμμα ξέρω-πάρα-πολύ-καλά-τι-κάνω, ένα βλέμμα που το φόραγε αρκετά συχνα, και που σχεδόν πάντα αποδεικνυόταν πολύ σύντομα ότι δεν-είχε-ιδέα-τι-στο-διάολο-έκανε.
Ένας ήχος από σύρσιμο στη σκεπή, ένα βαθύ Ω! Ω! Ω! και ένας σεβαστός ανθρώπινος όγκος σκάει στην πλάτη του Γιάννη ρίχνοντάς τον στο έδαφος, διώχνοντας συγχρόνως το φονικό όπλο από το χέρι του. Καταλήγει κάπου δίπλα στον πεσμένο Γιάννη και τον πεσμένο τάρανδο, ένας χοντρός μουσάτος ντυμένος στα κόκκινα χτυπιέται σαν Ιταλός επιθετικός που μόλις πάτησε μεγάλη περιοχή με τη μπάλα στα πόδια.

( Διάλειμμα για διαφήμιση )

( Αλλαγή πλάνου )

Η οικογένεια, παρέα με τον Άγιο κάθονται γύρω από το τζάκι με μια κούπα ζεστό νερό στα χέρια, ενώ παραδίπλα ο Ρούντολφ βαριανασαίνει στο πάτωμα.

- Γιατί δε μου έφερες δώρο φέτος; Αυτή φταίει; ήταν κακό παιδί; ε; ε; ε;

- Ποτέ δε σου έφερα δώρο, πάντα η μάνα σου σου τα έπαιρνε, εκτός από το δόκανο για λαγούς που το είχε πάρει ο πατέρας σου. Η αλήθεια είναι πως ήσουν πάντα ένα μικρό κακιασμένο σκατόπαιδο.

- ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!

- Κύριε Βασίλη, μας λιάνισε η κρίση, μας τσάκισε. Και πάμε όλο και χειρότερα. Αν συνεχίσουν έτσι τα πράγματα, πού θα βρούμε λεφτά να τον σπουδάσουμε; Θα τον έχουμε όλη μας τη ζωή μέσα στο σπίτι, δε μπορώ, θα αυτοκτονήσω

του είπε η Σία, παίζοντας αμήχανα τα δάχτυλά της και κοιτάζοντας πουθενά συγκεκριμένα στον τοίχο.

- Η ιστορία σας με συγκίνησε. Έτσι κι αλλιώς, με το Ρούντολφ σε αυτό το χάλι αποκλείεται να συνεχίσω τη διανομή απόψε. Για μια φορά, φέτος, θα πάρετε όλοι σας δώρο. Και έχουμε όλα τα δώρα του κόσμου στο έλκηθρο για να πάρετε όποιο σας αρέσει!

Ο Περικλής χοροπήδαγε ήδη προσπαθώντας να φτάσει το πόμολο της εξώπορτας. Σύντομα ήταν όλοι έξω από το σπίτι, στο δρομάκι προς το δάσος, δίπλα στο οποίο είχε πέσει το έλκηρθο. Πριν φτάσουν όμως καλά καλά είκοσι μέτρα μακριά του, μία ξαφνική έκρηξη στο έλκηθρο εκσφενδόνισε κομμάτια του ανάκατα με κομμάτια από βιβλία, πλαστικά αλογάκια, δονητές, λαδοτύρι Μυτιλήνης και ότι άλλο χωράει ο νους.

- Γαμώτο! το αντιαρματικό που ζήτησε η μικρή Μαιρούλα! Τι να κάνεις, ήταν εξαιρετικό κορίτσι πέρυσι, οι κανόνες είναι κανόνες. Άσε που, απ'ότι φαίνεται, θα ήταν το τελευταίο της.

Χωρίς δώρα, χωρίς έλκηθρο, μια παγωμάρα έπεσε στις καρδιές τους. Ο 'Αγιος τους κοίταξε μια γύρα, και τους είπε

- Μη στενοχωριέστε! Τα δώρα δεν είναι το παν! Το έλκηθρο δεν είναι το παν! Ούτε καν η πρωτοχρονιά! Έχουμε άλλες 364 ημέρες, 365 τα δίσεκτα, να χαρούμε και να γιορτάσουμε! Εγώ είμαι χιλίων εφτακοσίων τόσων χρόνων και δεν έχω πάρει ποτέ δώρο! Κοιτάξτε τι χαρούμενα γελάω! ΧΟ ΧΟ ΧΟ! Αυτό που μετράει είναι να έχουμε αγάπη, να έχουμε ο ένας τον άλλον, και τότε και ένα πιάτο φαΐ είναι η μεγαλύτερη γιορτή!

- Κύριε Βασίλη, με αυτά και με αυτά, δεν πρόλαβα ούτε να μαγειρέψω... είναι που δεν έβρισκα και καμιά καλή συνταγή για νερό,  πτι μπερ και σκόρδο ( αυτά βρήκα στα ντουλάπια )

-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ

ακούστηκε η κραυγή από το σαλόνι. Που είναι ο Γιάννης; Μπροστά η Σία και από πίσω ο Άγιος και ο Περικλής μπήκαν τρέχοντας στο σπίτι για να δουν το Γιάννη να πετάει την πρώτη κακοκομμένη μπριζόλα από Ρούντολφ στο τζάκι.

- Για δες... να που το λύσαμε και αυτό!

είπε χαρωπά ο Άγιος, βγάζοντας το φλασκί με το Μεταξά από την προβιά του.

- Ας γιορτάσουμε λοιπόν! Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ότι αρπάξει ο πόλος μας! ΧΟ ΧΟ ΧΟ ΧΟ ΧΟ ΧΟ! Καλή χρονιά!