Athens Fashion Week

ναι ρε, και ρεπορτάζ μόδας θα διαβάσετε εδώ μέσα. Βασικά, έχω ψιλοξενερώσει με την ανταπόκριση του κοινού μου που δε γράφει κουβέντα, οπότε προφανώς κάτι κάνω λάθος. Το κοινό μου μάλλον δεν είναι αυτό που πίστευα, συνεπώς αποφάσισα να ψάξω να βρω τι σκατά σας τσιγκλάει. Θα ακολουθήσουν αφιερώματα στη νομαδική αρχιτεκνονική, vegan κουζίνα για την Ανάσταση, Πατερικά Κείμενα, tuning για mega scooters, ταξιδιωτικά στα δυτικά προάστεια και πολλά άλλα.

Closing event για το Athens Fashion Week 2011, αποφασίζω να ρίξω το τρελλό τουπέ μου και να κάνω μια εμφάσινη χρησιμοποιώντας την πρόσκληση που είχα. Όχι ότι δεν είχα πρόσκληση και για όλες τις άλλες μέρες, αλλά ήμουν φρικτά απασχολημένος με άλλες πολύ σημαντικές δραστηριότητες όπως να ταπεινώνω τους Μογγόλους στο Medieval II Total War, να μαγειρεύω για πρώτη φορά στη ζωή μου τηγανιά (με απάκι), να ταπεινώνω το Πριγκηπάτο της Αντιόχειας στο Medieval II Total War, να ταπεινώνω τους Τούρκους στο Medieval II Total War,you get the picture. Ε ναι λοιπόν, ό,τι και να πιστεύετε για την κοινωνική αναισθησία αυτού του τύπου των εκδηλώσεων, αντίστοιχη με ας πούμε 2 λίτρα κεταμίνη ενδοφλέβια, το AFW έπιασε τον παλμό της ελληνικής κοινωνίας. Όταν οι ιθύνοντες ενημέρωσαν καμιά 200αριά κατόχους προσκλήσεων που περίμεναν ότι ο χώρος τίγκαρε και ξαναπεράστε του χρόνου, οι συνέλληνες πέταξαν το φέσι του ραγιά και γκρέμισαν το φράχτη απ' άκρου εις άκρον, μπουκάροντας σωρηδόν πάνω και δίπλα από τους μάλλον ξαφνιασμένος σεκιουρητάδες. Δε θα ήταν σωστό και πρέπον να κρύψω ότι έκλασα στο γέλιο με τη φάση και την κατευχαριστήθηκα κιόλα. Καθώς, απελευθερωμένοι από τη βάρβαρη μπότα του δυνάστη, μπαίναμε θριαμβευτές, μια καλοντυμένη κυρία σχολίασε "πρέπει να το κάνουμε και στο Σύνταγμα μια μέρα αυτό".
Αμέλησα να την ενημερώσω ότι κάποιοι, που η εν λόγω κυρία αποκαλεί πιθανώς τσογλάνια και άπλυτους, το επιχειρούν εδώ και κάποια χρόνια, αλλά τεχνικά προβλήματα του στυλ 5000 μπάτσοι και 15 τόνοι δακρυγόνα δημιουργούν κατά τα φαινόμενα ανυπέρβλητες δυσκολίες στο εγχείρημα, αλλά μου άρεσε ο τρόπος που σκέφτηκε. Λογικά θα δούμε μπάτσους και δακρυγόνα στο AFW 2012, παρακαλώ για την υπομονή σας.

Εγώ διακρίνομαι για την κοινωνική μου ευαισθησία, ειδικά αφού πιω καφέ, και αποχώρησα προς τα έξω γιατί για να δω εγώ δεν έβλεπαν άλλοι 20, υπηρέτης των κοντών λόγω ύψους που λέει και η μάνα μου. Ειχε άλλωστε οθόνη διά τα πλήθη.

Δε μου αρέσει να κάνω τον εξυπνάκια, παρόλο που το κάνω συχνά προς γενική -μου- απογοήτευση, αλλά μια τεχνική συμβουλή. Το matrix δεν είναι ο κατάλληλος τύπος οθόνης για τέτοια θεάματα. Ας προσπαθήσω να αποδώσω το output της εν λόγω οθόνης.

hmmm... pretty close

μπα, υπερβολικά καλή ανάλυση σε CGA 320x200

και να σκεφτείς ότι κάποτε καυλώναμε με αυτά... από την άλλη, κάποτε το ανθρώπινο είδος καύλωνε με αυτό:
πουτάνα πρόοδε και τεχνολογία. συνεχίζω

ναι, αυτό είναι! σας συγκλόνισε το αινιγματικό της μειδίαμα?

ε, έτσι φαινόταν, αλλά όχι σε τόσο close-up. Κοινώς, ώρες ώρες είτε μοντέλα με τρελλό μίνι και φτερά γύπα των Άνδεων καρφωμένα στα μάτια έβλεπες, είτε την τελευταία τοστιέρα Breville Die-Cast 2-Slice Smart Toaster BTA820XL έβλεπες, ψιλο μία η άλλα. Good work lads!

Το άλλο γαμάτο feature της Τεχνόπολης είναι οι ταμπέλες που ενημερώνουν το κοινό πότε εγκαινιάσθηκε τι. Είναι μία ανακούφιση να ξέρεις ότι η αίθουσα Κωστής Παλαμάς εγκαινιάσθηκε από το Νικήτα - την πληρώσαμε εμείς, δουλέψαν άλλοι 100 και εκθέσαν άλλοι 1000 αλλά εμείς το Νικήτα θα θυμόμαστε - η Τεχνόπολη εγκαινιάσθηκε από τον Αβραμόπουλο -την πληρώσαμε εμείς κλπ κλπ, Ντόρα δεν είδα να πω την αμαρτία μου, αλλά μεγαλύτερη ανακούφιση είναι ότι οι ψωνάρες που νομίζουν ότι θα τους μνημονεύουν για το έργο τους και θα ψάλλουν παιδικές χορωδίες παιάνες στα γενέθλιά τους για τις επόμενες τουλάχιστον 77 γενιές, θα γραφτούν στα συλλογικά μας αρχίδια μόλις ψοφήσουν και μας αδειάσουν τον τόπο.

Να είσαι λαός χωρίς μνήμη έχει και τα καλά του...

Να συντομεύω γιατί έχω πολύ σημαντικές δουλειές -να ταπεινώσω τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό στο Medieval II Total War συντρίβοντας τον 6ο στόλο κάτω από τις οπλές του ιππικού μου, ναι είμαι τόσο καλός, ακολούθησε παρτάρα σε μαγαζί που είχα βάλει στοίχημα την ψυχή μου με τον Τσοβόλα ότι δε θα έμπαινα σε αυτή τη ζωή, ελπίζω να μη με διαβάζει και μου ζητήσει τα ρέστα γιατί την έχω τάξει και αλλού και θα εκτεθώ, αλλά ούτε ταψιά με κόκες είδα, ούτε παρτούζες, ούτε τον Ασλάνη να τον περιφέρουν 12 αιγύπτιοι σε ροζ θρόνο με τούλια στην πλάτη τους ενώ ραίνει το κοινό με τον ιαματικό ιδρώτα της μασχάλης του.

Ήπια όμως για πρώτη φορά το νέο επίσημα αγαπημένο μου ποτό


άντε να ψήσω τώρα τον άχρηστο το μπάρμαν μου να μη λείψει από το μαγαζί, που δε βρίσκει ούτε Русский Стандарт...