Όσοι δεν πέρασαν από το Σύνταγμα χθες και σήμερα, και δεν έχουν γαμηθεί να βλέπουν βίντεο στο youtube, έχουν χάσει τρελλό reality check. Να συνοψίσω μερικά δεδομένα εγώ που το έκανα για να ξέρετε:
1. Απαγορεύεται το συναθροίζεσθαι
2. Η Ελληνική Αστυνομία είναι εχθρός σου. Επιπρισθέτως, μεγάλο ποσοστό της και σχεδόν ή μάλλον σύμπασες οι ομάδες ΜΑΤ και ΔΙΑΣ είναι ψυχοπαθή μουνόπανα.
3. Ένα ποσοστό των μπάχαλων είναι επίσης ψυχοπαθή μουνόπανα, ή εγκεφαλικά ανυπόστατοι. Ότι από τα δύο και να είναι, κάνουν τσάμπα τη δουλειά που άλλοι (βλ.5) πληρώνονται για να κάνουν. Αν έχουν εγκέφαλο μεγαλύτερο από τα αρχίδια τους, μπορούν να προβληματιστούν λίγο πάνω σε αυτό. ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΠΛΑΚΩΘΟΥΝΕ ΠΑΡΑ ΠΕΡΑ ΓΑΜΩ ΤΑ ΣΚΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
4. Ένα μεγαλύτερο ποσοστό των μπάχαλων δεν ήταν μπάχαλοι μέχρι χθες. Αλλά υπάρχουν άνθρωποι που κάθονται να τους ψεκάζουν με τις ώρες, και υπάρχουν και άνθρωποι που δεν κάθονται.
5. Το καλύτερο και πιο χρήσιμο κομμάτι μπάχαλων το πληρώνουμε εμείς.
από τα αγαπημένα μου κερασάκια της ημέρας:
α. Η Ελληνική Αστυνομία επισκέπτεται ταβερνάκι πίτα στον κόσμο χάριν καταφυγίου στη Μητροπόλεως και σπάει ότι δεν της αρέσει από τη διακόσμηση
β. Οι απόγονοι των αρχαίων Ούνων καβαλλάρηδες της ΕΛΑΣ κυκλοφορούν σε μπουλούκια από το Σύνταγμα μέχρι το Μοναστηράκι, το Θησείο και την Αρεοπαγίτου δέρνοντας κόσμο όταν βρουν μαζεμένους περισσότερους από το πάνω όριο της απαριθμιστικής τους ικανότητας (δε μιλάμε για εκατομμύρια). Σπίτια σας λέμε
γ. Μπάτσοι μπουκάρουν σε πολυκατοικία, λερώνουν τα σκαλιά με αιματάκι (όχι δικό τους) και την κάνουν χωρίς να τσοντάρουν στα κοινόχρηστα
δ. Τα δακρυγόνα και καπνογόνα στο σταθμό πρώτων βοηθειών
ε. το απάνθρωπα πλέον ηλίθιο βλέμμα του ΓΑΠ ενώ δέχεται τα συγχαρητήρια των συντρόφων του για το ένα ακόμη πετυχημένο του βήμα στη σωτηρία του ελληνικού λαού ενώ έξω οι νταβατζήδες του γαμάνε το χριστό και την παναγία του προαναφερθέντος λαού.
Γενικά είμαι μάλλον ερεθισμένος ψυχολογικά.
Και τσατισμένος. Με τα μουνόπανα τους μπάτσους και τα μουνόπανα που τους στέλνουνε και τα μουνόπανα που καυλώνουν να τις παίζουν με τους μπάτσους και μετά τρέχουν να κρυφτούν μέσα στον κόσμο.
Και στραβωμένος. Που καθόμαστε σα μαλάκες και αφήνουμε όλα τα παραπάνω μουνόπανα να μας πνίγουν στη χημεία και τις πέτρες και καταφέρνουν ο ΠΟΛΥΣ κόσμος που έχει κατέβει να κρύβεται στα στενά αντί να είναι εκεί μπροστά που θέλει να είναι.
καμιά 100αριά βίντεο θέλω να κολλήσω εδώ, αλλά θα βάλω μόνο το τελευταίο που πέτυχα πριν λίγο. Ψάχτε και μόνοι σας τίποτα
Μεσάνυχτα άκουσα φωνές κάτω από το σπίτι. Και χειροκροτήματα και σφυρίχτρες, και κόρνες να χτυπάνε ρυθμικά. Και μπήκανε στο Γκάζι, και από όσο κατάλαβα βρήκανε τη συναυλία του Καζούλλη. Και συνεχίζουν να χειροκροτάνε και να φωνάζουν και να χτυπάνε τύμπανο, τώρα στις 1:30
Μου τη σπάω πάρα πολύ που δεν κατέβηκα να πάω μαζί τους.
Όμως με κάνανε επιτέλους και χαμογέλασα τα μαλακισμένα.
νομίζω ότι αρχίζω να τους αγαπάω
25.6.11
In ECB we trust
Κάποιοι ανώριμοι αναρχοκομμουνιστάπλυτοι ηλίθιοι (του υποφαινόμενου συμπεριλαμβανόμενου) δε γουστάρουν να κάτσουν τους σώσει η Ευρώπη που ξέρει καλύτερα. Που θα πάει, θα στρώσουμε.
Ειδικά τώρα που αλλάζει ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και μπαίνει ένας άνθρωπος ακόμη μεγαλύτερης εμπιστοσύνης από τον φίλο, φιλέλληνα και φιλάνθρωπο (μπορεί και φιλόζωο) Trichet. Καλωσορίστε το Mario Draghi.
"Draghi was then vice chairman and managing director of Goldman Sachs International and a member of the firm-wide management committee (2002–2005). A controversy existed on his duties while employed at Goldman Sachs. Pascal Canfin (MEP) asserted Draghi was involved in swaps for European governments, namely Greece, trying to disguise their countries' economic status. Draghi responded that the deals were "undertaken before my joining Goldman Sach [and] I had nothing to do with" them, in the 2011 European Parliament nomination hearings."
Αυτός θα αναλάβει τον κουραστικό ρόλο να μας γαμήσει επειδή ήμασταν ψεύτες, λωποδύτες και απατεώνες και κοροϊδεύαμε τους Ευρωπαίους με ψεύτικα νούμερα και αυτοί οι καημένοι τα νούμερα δεν ήξεραν τίποτα. Οπότε να ματώσουμε τέτοια καθίκια που είμαστε (γιατί εμείς ξέραμε)
Καλώς τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα.
- Θα πάρετε άλλο ένα δάνειο?
- Ευχαριστώ, χόρτασα.
- Μα επιμένω...
Ειδικά τώρα που αλλάζει ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και μπαίνει ένας άνθρωπος ακόμη μεγαλύτερης εμπιστοσύνης από τον φίλο, φιλέλληνα και φιλάνθρωπο (μπορεί και φιλόζωο) Trichet. Καλωσορίστε το Mario Draghi.
"Draghi was then vice chairman and managing director of Goldman Sachs International and a member of the firm-wide management committee (2002–2005). A controversy existed on his duties while employed at Goldman Sachs. Pascal Canfin (MEP) asserted Draghi was involved in swaps for European governments, namely Greece, trying to disguise their countries' economic status. Draghi responded that the deals were "undertaken before my joining Goldman Sach [and] I had nothing to do with" them, in the 2011 European Parliament nomination hearings."
Αυτός θα αναλάβει τον κουραστικό ρόλο να μας γαμήσει επειδή ήμασταν ψεύτες, λωποδύτες και απατεώνες και κοροϊδεύαμε τους Ευρωπαίους με ψεύτικα νούμερα και αυτοί οι καημένοι τα νούμερα δεν ήξεραν τίποτα. Οπότε να ματώσουμε τέτοια καθίκια που είμαστε (γιατί εμείς ξέραμε)
Καλώς τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα.
- Θα πάρετε άλλο ένα δάνειο?
- Ευχαριστώ, χόρτασα.
- Μα επιμένω...
Μαθήματα αυτο-οργάνωσης
εμείς μπορεί να το σκεφτόμαστε ακόμη και ο πολύς κόσμος να το βλέπει με δυσπιστία (μα πως θα γίνει αυτό? θα συστήσει ομάδα εργασίας ο κυρ-Μπάμπης ο φούρναρης με τη Μαίρη να κατέβουν στην Αίγυπτο να πιάσουν τον κροκόδειλο, να τον γδάρει ο Στέφανος που είναι άνεργος μοριακός βιολόγος, να τον ράψει ποιος? αν δεν έχει παπούτσια από κροκόδειλο, να τη χέσω τη φάση) αλλά το κράτος είναι ένα βήμα μπροστά.
Kατεβαίνοντας Ασκληπιού σήμερα για να ψωνίσω τα βιβλία των διακοπών μου (λίγο Σπινόζα, λίγο Μπρεχτ, πολύ Goscinny-Uderzo) ανακάλυψα ενθουσιασμένος ότι τα μισά φανάρια δε λειτουργούν λόγω της απεργίας της ΔΕΗ. Μετά το τρίτο φανάρι στην Πειραιώς που πέρασα όρθιος στη σέλα φωνάζοντας "ΠΡΟΣΟΧΗ ΛΕΡΩΩΩΩΝΕΙΙΙ" και "Τζερόνιμο" (καμία σχέση με την Αρπαγή του Ωράιου Οσάμα) άρχισα να περιμένω εκατόμβες. Τρίχες, όλα πήγαιναν μια χαρά. Τα μικροπροβλήματα που υπήρχαν με τον κόσμο που περίμενε να βγει από τις κάθετες στην Πειραιως λύθηκαν με αυθόρμητες και αυτοσχέδιες ενέργειες, κυρίως με τη βοήθεια των μεταναστών συμπολιτών μας που αντί για ένα απλό καθάρισμα παρμπρίζ προσέφεραν χειροποίητο πλύσιμο μέσα-έξω στα αυτοκίνητα, παράτησαν τα CD και τις τσάντες και μοίραζαν 12τομες εγκυκλοπαίδειες ή το Κεφάλαιο, ή και ακόμη στήνανε στα φανάρια αυτοσχέδια κουρεία όπου ξύριζαν νεογιάπηδες που ξεκίνησαν φρεσκοξυρισμένοι για το meeting και είχαν καταλήξει στην πορεία σαν τον Rip Van Winkle.
Μια αθώα απορία πέρασε για μια στιγμή από το μυαλό μου (δεν βρήκε παρέα, και έφυγε). Τι στο κέρατο κάνεις όταν στο κέντρο μιας πόλης 5 εκατομμυρίων δε λειτουργούν τα φανάρια?
α) πανικοβάλλεσαι
β) φεύγεις για 5ήμερο στην Ibiza
γ) κατεβάζεις τα τανκς
δ) βγάζεις έκτακτο διάγγελμα και καλείς όλον τον κόσμο να μείνει σπίτι του (και κυρίως, μακριά από τις πλατείες)
ε) βγάζεις τους τροχονόμους από το air-condition του γραφείου τους για να ρυθμίσουν την κυκλοφορία
κάποια από τα παραπάνω μπορεί να φαίνονται κάπως ακραία, αλλά ακραίες συνθήκες απαιτούν ακραία μέτρα. Συνήθως το να βάλεις τροχονόμο να ρυθμίσει την κυκλοφορία είναι χειρότερο από το να σκάψεις 5 μέτρα λάκο στη μέση της διασταύρωσης, αλλά όπως λέει και ο τζέφρυ, πλέον ζούμε στιγμές κρίσιμες για την εθνική μας επιβίωση.
αμ δε. Σιγά μην κάτσει η Ελληνική Αστυνομία να ασχοληθεί με τα καπρίτσια των δισεκατομμυριούχων απεργών της ΔΕΗ. Το τιμημένο σώμα δεν είναι εργαλείο στα χέρια κανενός μικροπολιτικού συμφέροντος (παρά μόνο στα χέρια μεγαλοπολιτικών συμφερόντων) και η αποστολή της είναι δύσκολη μεν, θεάρεστη δε.
Γι' αυτό δεν τους πληρώνουμε?
Εν κατακλείδι, μια χαρά βόλτα έκανα, τίποτα δεν ψώνισα γιατί η Πολιτεία δεν είχε ρεύμα, σε αντίθεση με συνοικιακό σουβλατζήδικο που έβγαλε γεννήτρια στο πεζοδρόμιο και έδειξε το δρομο για μια κοινωνία χωρίς κράτος.
Να παίρνουμε τα χαμπάρια μας και οι υπόλοιποι
Kατεβαίνοντας Ασκληπιού σήμερα για να ψωνίσω τα βιβλία των διακοπών μου (λίγο Σπινόζα, λίγο Μπρεχτ, πολύ Goscinny-Uderzo) ανακάλυψα ενθουσιασμένος ότι τα μισά φανάρια δε λειτουργούν λόγω της απεργίας της ΔΕΗ. Μετά το τρίτο φανάρι στην Πειραιώς που πέρασα όρθιος στη σέλα φωνάζοντας "ΠΡΟΣΟΧΗ ΛΕΡΩΩΩΩΝΕΙΙΙ" και "Τζερόνιμο" (καμία σχέση με την Αρπαγή του Ωράιου Οσάμα) άρχισα να περιμένω εκατόμβες. Τρίχες, όλα πήγαιναν μια χαρά. Τα μικροπροβλήματα που υπήρχαν με τον κόσμο που περίμενε να βγει από τις κάθετες στην Πειραιως λύθηκαν με αυθόρμητες και αυτοσχέδιες ενέργειες, κυρίως με τη βοήθεια των μεταναστών συμπολιτών μας που αντί για ένα απλό καθάρισμα παρμπρίζ προσέφεραν χειροποίητο πλύσιμο μέσα-έξω στα αυτοκίνητα, παράτησαν τα CD και τις τσάντες και μοίραζαν 12τομες εγκυκλοπαίδειες ή το Κεφάλαιο, ή και ακόμη στήνανε στα φανάρια αυτοσχέδια κουρεία όπου ξύριζαν νεογιάπηδες που ξεκίνησαν φρεσκοξυρισμένοι για το meeting και είχαν καταλήξει στην πορεία σαν τον Rip Van Winkle.
Μια αθώα απορία πέρασε για μια στιγμή από το μυαλό μου (δεν βρήκε παρέα, και έφυγε). Τι στο κέρατο κάνεις όταν στο κέντρο μιας πόλης 5 εκατομμυρίων δε λειτουργούν τα φανάρια?
α) πανικοβάλλεσαι
β) φεύγεις για 5ήμερο στην Ibiza
γ) κατεβάζεις τα τανκς
δ) βγάζεις έκτακτο διάγγελμα και καλείς όλον τον κόσμο να μείνει σπίτι του (και κυρίως, μακριά από τις πλατείες)
ε) βγάζεις τους τροχονόμους από το air-condition του γραφείου τους για να ρυθμίσουν την κυκλοφορία
κάποια από τα παραπάνω μπορεί να φαίνονται κάπως ακραία, αλλά ακραίες συνθήκες απαιτούν ακραία μέτρα. Συνήθως το να βάλεις τροχονόμο να ρυθμίσει την κυκλοφορία είναι χειρότερο από το να σκάψεις 5 μέτρα λάκο στη μέση της διασταύρωσης, αλλά όπως λέει και ο τζέφρυ, πλέον ζούμε στιγμές κρίσιμες για την εθνική μας επιβίωση.
αμ δε. Σιγά μην κάτσει η Ελληνική Αστυνομία να ασχοληθεί με τα καπρίτσια των δισεκατομμυριούχων απεργών της ΔΕΗ. Το τιμημένο σώμα δεν είναι εργαλείο στα χέρια κανενός μικροπολιτικού συμφέροντος (παρά μόνο στα χέρια μεγαλοπολιτικών συμφερόντων) και η αποστολή της είναι δύσκολη μεν, θεάρεστη δε.
Γι' αυτό δεν τους πληρώνουμε?
Εν κατακλείδι, μια χαρά βόλτα έκανα, τίποτα δεν ψώνισα γιατί η Πολιτεία δεν είχε ρεύμα, σε αντίθεση με συνοικιακό σουβλατζήδικο που έβγαλε γεννήτρια στο πεζοδρόμιο και έδειξε το δρομο για μια κοινωνία χωρίς κράτος.
Να παίρνουμε τα χαμπάρια μας και οι υπόλοιποι
7.6.11
Ήγγικεν η ώρα
που περιμέναμε εδώ και 15 μέρες, η επίτευξη της εθνικής συμφιλίωσης και το τέλος του εμφυλίου που έλεγε ο πιτσιρίκος τις προάλλες. Ενώ η συνέλευση βρισκόταν σε ένα, καταλυτικο για τη συνέχεια, μεταβατικό στάδιο από τις ερωτήσεις στους ομιλητές στο μοίρασμα κλήρων για τις τοποθετήσεις μετά, οι τελευταίοι φύλακες των Θερμοπυλών της Αμαλίας κατέβηκαν σε μονή φάλαγγα, όπως επέβαλε ο διάδρομος, την πλατεία. Το μυαλό μου πήγε σε σουρεαλιστική εγχώρια πολεμική παραγωγή με τους μαχητές ντυμένους στην πλάτη, τη μέση, το τραυματισμένο μέτωπο τη γαλανόλευκη να οδεύουν για την ανάπαυση του πολεμιστή ή σε εορτασμό της 25ης Μαρτίου στην Αστόρια.
Το σώμα μου δεν έχει πάει ποτέ βέβαια στην Αστόρια, αλλά αυτό είναι γνωστό bug. Αν το μυαλό μου ήταν πάντα εκεί που είναι το σώμα μου, θα τα είχα πάει (ακόμη :P ) πολύ καλύτερα σε αυτή τη ζωή
Ρίγη συγκίνησης διέτρεξαν όλη την πλατεία, τρέξαμε και πέσαμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου τραγουδώντας όλοι μαζί τον Εθνικό Ύμνο, τη Διεθνή και στίχους από τις Βέδες ενώ ανά ζευγάρια αλλάζαμε μπλουζάκια με τον Τσε με τη φανέλα του Χαριστέα, σαλβάρια με κράνη με λοφίο, την Ελληνική σημαία με μια σημαία της Τυνησίας που είχε φέρει σουβενίρ από τις διακοπές μια χαλανδριώτισσα και κάπου αλληλοδωρίστηκαν ένα lip gloss με την Εργατική Αλληλεγγύη.
Όχι ακριβώς...
Σε μία εκτυφλωτική λάμψη διάνοιας ένα πρωτοπαλίκαρο χίμηξε γενναία να αρπάξει το μικρόφωνο, απαντώντας στο Μολών Λαβέ που δεν του είπε κανείς. Για να μας πει πάνω κάτω ότι όπως πήρε το μικρόφωνο, έτσι να πάμε να πάρουμε και τη Βουλή αντί να καθόμαστε όλη μέρα κάτω και να λερωνόμαστε. Η δημοκρατία βέβαια έχει ισχυρό όπλο τη διανόηση και την ηθική υπεροχή και απέδειξε ότι δε διστάζει μπροστά στις ιδεολογικές μάχες. Και ένας διαλεκτικός γίγαντας απάντησε με ένα δριμύ... κουτάκι μπύρας. Εντάξει, κάνω συχνά την καλοπροαίρετη :) πλακίτσα μου με τις νοητικές επιδόσεις συγκεκριμένης μερίδας συνανθρώπων μας, αλλά στο συγκεκριμένο διαγωνισμό βλακείας, ο συναγωνιστής εκ της συνελεύσεως θριάμβευσε.
Ο συνέλληνας συνέχισε με εκπληκτικής οξυδέρκειας και αίσθησης του ακροατηρίου σχόλια όπως "Εμείς με τους ΜΑΤατζήδες δε θα χτυπηθούμε ποτέ, ΠΟΤΕ", και καλά θα κάνετε-μαγκιά σας άμα τα καταφέρετε, αλλά το ακροατήριο μάλλον δεν το μάγεψες φίλε. Αλλά 5-6 υποψιασμένοι αμεσοδημοκράτες δεν τσίμπησαν και φώναξαν συμφιλιωτικά συνθήματα για φασίστες, μπάτσους και κρεμάλες.
Πραγματικό παράλληλο φεστιβάλ βλακείας. Να πω και τα καλά όμως, ο πολύς κόσμος έδειξε θαυμαστή ψυχραιμία και σοβαρότητα, και εγκεφαλική λειτουργία, ο συντονιστής όσο και να -σόρρυ αλλά- μου ψιλοέπρηξε τα αρχίδια με τo πανομοιότυπo κατευναστικό μάντρα "είμαστε όλοι μαζί. ψυχραιμία και πηγαίνετε ένα βήμα πίσω" (ή κάπως έτσι, το είμαστε όλοι μαζί μου καρφώθηκε) έδειξε υπομονή 30 γαϊδάρων και τελικά τα κατάφερε, και το εκ των άνω παλικάρι που μίλησε μετά καλά τα είπε και το μάζεψε και χειροκροτήθηκε κατά πως χρειαζόταν, οπότε δε χρειάστηκε τελικά να αρχισουμε να ξεθάβουμε χειροβομβίδες και να ανοίγουμε πηγάδια.
Εγώ πάντως καταλαβαίνω και τους πιο ερεθισμένους. Με αυτά που λέγανε οι οικονομολόγοι σήμερα, φοβήθηκαν ότι για να ξεχρεώσουμε θα φτάσουμε να πουλήσουμε την Αγιά Σοφιά.
Το σώμα μου δεν έχει πάει ποτέ βέβαια στην Αστόρια, αλλά αυτό είναι γνωστό bug. Αν το μυαλό μου ήταν πάντα εκεί που είναι το σώμα μου, θα τα είχα πάει (ακόμη :P ) πολύ καλύτερα σε αυτή τη ζωή
Ρίγη συγκίνησης διέτρεξαν όλη την πλατεία, τρέξαμε και πέσαμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου τραγουδώντας όλοι μαζί τον Εθνικό Ύμνο, τη Διεθνή και στίχους από τις Βέδες ενώ ανά ζευγάρια αλλάζαμε μπλουζάκια με τον Τσε με τη φανέλα του Χαριστέα, σαλβάρια με κράνη με λοφίο, την Ελληνική σημαία με μια σημαία της Τυνησίας που είχε φέρει σουβενίρ από τις διακοπές μια χαλανδριώτισσα και κάπου αλληλοδωρίστηκαν ένα lip gloss με την Εργατική Αλληλεγγύη.
Όχι ακριβώς...
Σε μία εκτυφλωτική λάμψη διάνοιας ένα πρωτοπαλίκαρο χίμηξε γενναία να αρπάξει το μικρόφωνο, απαντώντας στο Μολών Λαβέ που δεν του είπε κανείς. Για να μας πει πάνω κάτω ότι όπως πήρε το μικρόφωνο, έτσι να πάμε να πάρουμε και τη Βουλή αντί να καθόμαστε όλη μέρα κάτω και να λερωνόμαστε. Η δημοκρατία βέβαια έχει ισχυρό όπλο τη διανόηση και την ηθική υπεροχή και απέδειξε ότι δε διστάζει μπροστά στις ιδεολογικές μάχες. Και ένας διαλεκτικός γίγαντας απάντησε με ένα δριμύ... κουτάκι μπύρας. Εντάξει, κάνω συχνά την καλοπροαίρετη :) πλακίτσα μου με τις νοητικές επιδόσεις συγκεκριμένης μερίδας συνανθρώπων μας, αλλά στο συγκεκριμένο διαγωνισμό βλακείας, ο συναγωνιστής εκ της συνελεύσεως θριάμβευσε.
Ο συνέλληνας συνέχισε με εκπληκτικής οξυδέρκειας και αίσθησης του ακροατηρίου σχόλια όπως "Εμείς με τους ΜΑΤατζήδες δε θα χτυπηθούμε ποτέ, ΠΟΤΕ", και καλά θα κάνετε-μαγκιά σας άμα τα καταφέρετε, αλλά το ακροατήριο μάλλον δεν το μάγεψες φίλε. Αλλά 5-6 υποψιασμένοι αμεσοδημοκράτες δεν τσίμπησαν και φώναξαν συμφιλιωτικά συνθήματα για φασίστες, μπάτσους και κρεμάλες.
Πραγματικό παράλληλο φεστιβάλ βλακείας. Να πω και τα καλά όμως, ο πολύς κόσμος έδειξε θαυμαστή ψυχραιμία και σοβαρότητα, και εγκεφαλική λειτουργία, ο συντονιστής όσο και να -σόρρυ αλλά- μου ψιλοέπρηξε τα αρχίδια με τo πανομοιότυπo κατευναστικό μάντρα "είμαστε όλοι μαζί. ψυχραιμία και πηγαίνετε ένα βήμα πίσω" (ή κάπως έτσι, το είμαστε όλοι μαζί μου καρφώθηκε) έδειξε υπομονή 30 γαϊδάρων και τελικά τα κατάφερε, και το εκ των άνω παλικάρι που μίλησε μετά καλά τα είπε και το μάζεψε και χειροκροτήθηκε κατά πως χρειαζόταν, οπότε δε χρειάστηκε τελικά να αρχισουμε να ξεθάβουμε χειροβομβίδες και να ανοίγουμε πηγάδια.
Εγώ πάντως καταλαβαίνω και τους πιο ερεθισμένους. Με αυτά που λέγανε οι οικονομολόγοι σήμερα, φοβήθηκαν ότι για να ξεχρεώσουμε θα φτάσουμε να πουλήσουμε την Αγιά Σοφιά.
6.6.11
Ένα δάκρυ για τους συντηρητικούς
Πραγματικά υπάρχουν στιγμές που τους συμπονώ,. Και δε μιλάω για τα λαμόγια με συντηρητικό marketing, αυτούς δε θα με χαλάσει να τους δω να βράζουν σε μεταλλαγμένο λάδι στην κόλάση μαζί με τα λαμόγια με αριστερό marketing, εκκλησιαστικό marketing, gay marketing, straight marketing, glamorous marketing , εισβολή-UFO marketing κ.ο.κ.
Μιλάω για ανθρώπους που μεγάλωσαν με πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια, πίστεψαν σε πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια, πάλεψαν και βασανίστηκαν για πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια, ψαλίδισαν τα όνειρα τις χαρές και τις καύλες τους για πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια, δείραν τα παιδιά τους που τους βγήκαν πανκιά ή ανάρχια για πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια, και φτάσανε σήμερα να βλέπουν αυτούς που τους πουλούσανε πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια να τους γαμάνε την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια.
Και οι μόνες επιλογές τους είναι πλέον είτε να προσκυνήσουν το νεοφιλελεύθερο χρυσό μοσχάρι που θα τους δώσει έναν αναδιαρθρωμένο προς ανασκολοπισμένο ορισμό του τι εστί πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια, είτε να γυρίσουν τα κεφάλια τους όσο η πιτσιρίκα στον Εξορκιστή και να αναπροσδιορίσουν την κοσμοθεωρία τους. Τρομερό πακέτο...
Υπάρχει πάντα και η τρίτη επιλογή, η (αυτο)λοβοτομή.
Είναι πολύ διασκεδαστικό πως η εκκλησία δυσανασχετεί με (ή απαγορεύει) τις εκτρώσεις, απαγορεύει την αυτοκτονία, αλλά δεν έχει πει κουβέντα για τη λοβοτομή.
Μιλάω για ανθρώπους που μεγάλωσαν με πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια, πίστεψαν σε πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια, πάλεψαν και βασανίστηκαν για πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια, ψαλίδισαν τα όνειρα τις χαρές και τις καύλες τους για πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια, δείραν τα παιδιά τους που τους βγήκαν πανκιά ή ανάρχια για πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια, και φτάσανε σήμερα να βλέπουν αυτούς που τους πουλούσανε πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια να τους γαμάνε την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια.
Και οι μόνες επιλογές τους είναι πλέον είτε να προσκυνήσουν το νεοφιλελεύθερο χρυσό μοσχάρι που θα τους δώσει έναν αναδιαρθρωμένο προς ανασκολοπισμένο ορισμό του τι εστί πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια, είτε να γυρίσουν τα κεφάλια τους όσο η πιτσιρίκα στον Εξορκιστή και να αναπροσδιορίσουν την κοσμοθεωρία τους. Τρομερό πακέτο...
Υπάρχει πάντα και η τρίτη επιλογή, η (αυτο)λοβοτομή.
Είναι πολύ διασκεδαστικό πως η εκκλησία δυσανασχετεί με (ή απαγορεύει) τις εκτρώσεις, απαγορεύει την αυτοκτονία, αλλά δεν έχει πει κουβέντα για τη λοβοτομή.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)