Πραγματικά υπάρχουν στιγμές που τους συμπονώ,. Και δε μιλάω για τα λαμόγια με συντηρητικό marketing, αυτούς δε θα με χαλάσει να τους δω να βράζουν σε μεταλλαγμένο λάδι στην κόλάση μαζί με τα λαμόγια με αριστερό marketing, εκκλησιαστικό marketing, gay marketing, straight marketing, glamorous marketing , εισβολή-UFO marketing κ.ο.κ.
Μιλάω για ανθρώπους που μεγάλωσαν με πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια, πίστεψαν σε πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια, πάλεψαν και βασανίστηκαν για πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια, ψαλίδισαν τα όνειρα τις χαρές και τις καύλες τους για πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια, δείραν τα παιδιά τους που τους βγήκαν πανκιά ή ανάρχια για πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια, και φτάσανε σήμερα να βλέπουν αυτούς που τους πουλούσανε πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια να τους γαμάνε την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια.
Και οι μόνες επιλογές τους είναι πλέον είτε να προσκυνήσουν το νεοφιλελεύθερο χρυσό μοσχάρι που θα τους δώσει έναν αναδιαρθρωμένο προς ανασκολοπισμένο ορισμό του τι εστί πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια, είτε να γυρίσουν τα κεφάλια τους όσο η πιτσιρίκα στον Εξορκιστή και να αναπροσδιορίσουν την κοσμοθεωρία τους. Τρομερό πακέτο...
Υπάρχει πάντα και η τρίτη επιλογή, η (αυτο)λοβοτομή.
Είναι πολύ διασκεδαστικό πως η εκκλησία δυσανασχετεί με (ή απαγορεύει) τις εκτρώσεις, απαγορεύει την αυτοκτονία, αλλά δεν έχει πει κουβέντα για τη λοβοτομή.
Σιγά το δράμα. Εδώ εμένα με έπιασε λάστιχο και είμαι ακόμη Αθήνα λέμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήθα μπορούσε να σε έχει πιάσει κόψιμο και να είσαι ακόμη στην τουαλέτα. Αφού μπορείς και γράφεις, μια χαρά είσαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήμαλακία σου, έχασες ιστορική συνέλευση πάντως
Μην κλαις και μην λυπάσαι. Πάλι με χρόνια και καιρούς πάλι δικά τους θα 'ναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήείπα να τη γλυτώσω με ένα δάκρυ... πρέπει να αυτοκτονήσω δηλαδή?
ΑπάντησηΔιαγραφή