Jet Lag

όχι, δεν πήγα πουθενά, έπεσα θύμα του εθνικού jet lag που υποστήκαμε όλοι με την αλλαγή της ώρας το βράδυ που πέρασε.
Γιατί εγώ και όχι εσείς; οκ, μετά από δεκαετίες εξάσκησης στις εσωτερικές τέχνες, καμπάλα, ταό, χέβυ μέταλ, wikisurfing, είμαι σαφώς πιο ευαίσθητος σε τέτοιες διακυμάνσεις στο πλανητικό τσι.

Κυριακή πρωί, κλασσικά έχω στρουμφίσει χωρίς να βλέπω, χωρίς να νιώθω, χωρίς να σκέφτομαι τον καφέ μου και λιώνω στο twitter. Το twitter συνεχίζει, ο καφές τελειώνει (μ-γ-δ) πάω και βάζω νερό να βράζει για να φτιάξω ένα τσάι.

Κανένα μισάωρο αργότερα αποφασίζω να αδράξω τη μέρα και να μαγειρέψω μια ομελέτα. Κατεβάζω τα απανθρακωμένα υπολείμματα του μπρικιού από το μάτι και αρχίζω να καθαρίζω πατάτες.
Συνεχίζοντας με το κόψιμο, καταφέρνω με μια εξαιρετικής τεχνικής ντρίπλα να στείλω τις μισές στο ενός εκατοστού κενό ανάμεσα στον πάγκο και την κουζίνα.
Ουδείς αναντικατάστατος, πόσο μάλλον μια ταπεινή πατάτα. Διαλέγω την επιλαχούσα από τη χαρτοσακούλα στο πάτωμα και ανερχόμενος καταφέρνω ένα συντριπτικό χτύπημα στη γωνία του ντουλαπιού με το κρανίο μου.

Επιστροφή στο πάτωμα για λίγα αστεράκια και σε λίγο πάλι μαζί σας.

Πατάτες, κρεμμύδια, λουκάνικα είναι στο τηγάνι, η μεσογειακή διατροφή σε συλλογή παιδικών παραμυθιών, ώρα για τα αυγά.

oops...

πετάω τα αυγά όπως όπως στο τηγάνι, στρίβω άλλο ένα τσιγάρο

ίνδαλμα

ανακατεύω στη φραπεδιέρα ( χοντράδα, ΔΕΝ το έκανα ) et voilà! 

σε λιγότερη από μισή ώρα έχω μία υγειονομική βόμβα χοληστερίνης σε μορφή πατημένης αμοιβάδας, μία κουζίνα πουτάνα, ένα παζλ* για τη χώνεψη, πονοκέφαλο, και ένα χαλασμένο ντουλάπι.

Καλώς ορίσατε στη χειμερινή ώρα. 

Ελπίζουμε να απολαύσατε την πτήση σας, καλό χειμώνα και ελπίζουμε να επιβιώσετε μέχρι την άνοιξη για το ταξίδι της επιστροφής.

* δέκα λεπτάκια, ένα μακρύ μαχαίρι, κάμποσο σβάρνισμα στο πάτωμα και μία κρίση χαμηλής αυτοεκτίμησης αργότερα, όλες οι πατάτες ήταν ασφαλείς στο σκουπιδοτενεκέ.