Weekend στα χρόνια της Χολέρας

Προφανέστατα, Ι 've been busy.

από την άλλη, Ι 've always been busy - εξαιρείται η μισή μου θητεία, 5-6 χρονάκια στην Πάτρα, τα σχολικά μου χρόνια, anyway, lately I've always been busy, αλλά πέταγα καμιά αράδα.

Τι κάνει λοιπόν ένας σφριγηλός, υπερδραστήριος νέος εναλλακτικός μηχανικός στις μέρες μας τα Σαββατοκύριακά του?

Συχνάζει σε αριστερίζοντα φεστιβάλ για να αποφύγει την καΐλα του σαββατιάτικου Athens by Night, αποφεύγει οτιδήποτε έχει να κάνει με την πολιτική υπόσταση της εκδήλωσης, τραβάει ντουγρού (εκ του τουρκικού doğru, σταθερά ταγμένος στην επιμόρφωσή σας) για τη σκηνή, χοροπηδάει σαν κατσίκι με πάρκινσον και πλακώνεται σα να ναι η πρώτη του νύχτα στο fight club με τους συνευρισκόμενους ώστε να φτάσει στην κάθαρση μέσω μιας διαδικασίας trial by asphyxiation (ναι, πάλι last drive ήμουν, ναι πάλι γάμησαν), συνεχίζει σπάζοντας τα ρέστα του σε 4-5 αφτεραδικα, την Κυριακή σηκώνεται για rafting, εντυπωσιάζει και εντυπωσιάζεται, γευματίζει κάπου chic και γυρίζει σπίτι του για να συνεχίσει τη μετάφραση της Μαχαμπχαράτα στα ποντιακά, έργο ζωής που του χαρίζει μία αίσθηση σκοπού στο φευγαλέο όνειρο της ύπαρξης.

Επειδή σφριγηλός τελευταία φορά ήμουν στα 22 μου για λόγους πιο συναφείς με τη χημεία παρά με τη βιολογία, υπερδραστήριος στην προηγούμενη ζωή μου που ήμουν κάστορας στον Hudson και, καθώς σε καμιά βδομάδα πιάνω την ηλικία που πέθανε ο Χεσούς, νέος είμαι βασικά με την έννοια "αυτοί που δε θα προλάβουν να πάρουν σύνταξη" ή με όρους γεωπονίας κωνοφόρων και το μηχανικός δε θέλω να το συζητήσω αυτή τη στιγμή, τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι...

μετά τους last drive το μόνο που μπορούσα και -σε σπάνια σύμποια των μπορώ και των θέλω μου- γούσταρα να κάνω ήταν chill out στην πολυθρονάρα μου. Το rafting το πρωί ήταν τόσο passé που προτίμησα να κατέβω τη μισή πίστα ανάσκελα εκτός σκάφους, με σχοινιά σωτηρίας να εκτοξεύονται σωρηδόν εκατέρωθέν μου, αλλά πάντα πολύ αργά για οτιδήποτε εκτός από ψίχουλα για να βρω το δρόμο της επιστροφής (πήγαινα γαμιώντας λέμε?), και εν κατακλείδι, τα ινδικά μου είναι εφάμιλλα των ποντιακών μου, δηλαδή λίγο υποδεέστερα από όσο χρειάζεται για να μεταφράσεις ένα σήμα STOP.

κατάφερα να φτάσω σπίτι μετά από μπιφτεκόμασα, δυο μπυρίτσες και κάτι τσιπουράκια, είμαι λιώμα, είμαι πτώμα, είμαι πλήρης (κομπλέ στα ελληνικά). Με λίγα λόγια, με τα παραπάνω και κάποια πιο προσωπικά που δεν είναι για το ντερνέτι και τα αχόρταγα μάτια σας, ήταν γαμώ τα σαββατοκύριακα.

Ομοίως και δι υμάς και τα λοιπά.