Και να που, τώρα, βλέπω το θάνατό μου να πλησιάζει τόσο αργά, που φαίνεται ακίνητος. Ξέρω όμως πως κάποια στιγμή θα με φτάσει, θα με σκεπάσει, θα με συντρίψει με μια δύναμη απάνθρωπη, δίχως όνομα, απρόσωπη, βγαλμένη απ'τα καυτά βάθη του ωκεανού, και είναι αστείο, γιατί πάντα από παιδί το μόνο που φοβόμουν ήταν η κατάδυση, ο αφανισμός μές στο νερό.[...]
το χρώμα του στην κορυφή, πράσινο θαλασσί, εκτυφλωτικό, που σκουραίνει, για να γίνει στη βάση του σα μελάνι. Παντού πιτσιλιές από χρώματα, κόκκινα, κίτρινα, χρυσά. Μπροστά σε τέτοια απόλυτη ομορφιά ο τρόμος μου εξαφανίζεται, ο θάνατος αυτός παύει να με φοβίζει, γιατί είναι έξω από κάθε μέτρο, θα αφανιστώ και εγώ μέσα σ' ένα όραμα θεϊκό, γίνομαι και εγώ μέρος μιας κοσμογονίας, τρέμω τώρα από αγάπη και ανυπομονησία, "με διάλεξε", σκέφτομαι, "είμαι ο μόνος άνθρωπος που το κύμα θα καταπιεί. Όπως ο Ιωνάς μπήκε στην κοιλιά του κήτους, έτσι και εμένα το κύμα θα με δεχτεί στα σπλάχνα του. Εμένα μόνο"
είπε ο, κατά τα άλλα ξανθός, καλοσχηματισμένος επαρχιώτης μπάτσος του νησιού. Που πας να αθωωθείς ρε καραμήτρο Κορκονέα, κοίτα εδώ το συνάδελφο πως κεντάει... (και έχει σκοτώσει και το μισό νησί. ΧΑ!!!! SPOILER!!!)
λίιιιγος ρεαλισμός δε βλάπτει, ακόμη κι αν δε μιλάμε για έναν απλό μπάτσο (με 1000 ζόρια κρατιέμαι να μη μου φύγει, δήθεν τυχαία, κάποιο ύπουλο spoiler... μόλις θυμήθηκα ότι δεν έχω τελειώσει ακόμη το βιβλίο κ δεν έχω spoiler. Damn...)
Διαβάζω τον "Υπνοβάτη" της Καραπάνου lately (σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, από γυναίκα κιόλα, τι λε ρε ghallas...! - το The Art of Unit Testing δεν το έχω εκτυπώσει, άσε που θα σκορπίσει και θα γεμίσει την παραλία TestFixtures και Moqs), καλό, δε λέω, αλλά κατά τα άλλα ο μπατσάκος κουβαλάει σκονάκια για να ξεστομίσει κανένα εγγλέζικο, αλλά όταν είναι να μουσκέψει λογοτεχνικά κυλοτάκια με τον οίστρο του, βογγάνε και οι ξέρες.
Τετοιο ταλέντο ακαλλιέργητο, αυθόρμητο, απαίδευτο και ανεπιτήδευτο πρέπει να κάνει την ομοφυλόφιλη κοινότητα του νησιού (γύρω στο 92% του πληθυσμού φαίνονται στο βιβλίο, ανήλικα included) να πεθαίνει για μια του κλήση, οι βεβαιώσεις του θα φυλάγονται σε ξύλινα κασελάκια, τυλιγμένα με πορφυρές και μωβ κορδέλες και θα μυρίζουν κάθε μέρα φρέσκο γιασεμί...
[...] Γυρίζω και βλέπω το αυτοκίνητο εκεί, μόνο, αυθάδικο. Τα αλάρμ αναβοσβήνουν και στέλνουν στα μηνίγγια μου ένα γδούπο εκκωφαντικό, με οδηγούν πίσω στη μήτρα. Το πεζοδρόμιο φαίνεται να λυγάει κάτω από το βάρος των δεξιών τροχών, καθώς αυτοί εφάπτονται του παρακείμενου τοίχου καθιστώντας τη διάβαση των πεζών μαρτυρικά ανέφικτη.
Το βλέμμα μου με τραβάει δεξιά, σα μαγνητισμένο. Τη βλέπω, φαίνεται μόνη και αυτή, αλλά φοβισμένη. Το καροτσάκι στα χέρια της βαρύ σαν αιώνια καταδίκη για ανομολόγητα εγκλήματα, δε χωράει να περάσει, όσο και οι κολασμένοι τις πόρτες του παράδεισου.
Παρακολουθώ σαν υπνωτισμένος. Ξαφνικά, η σκιά σηκώνεται από τα μάτια μου. Στυλώνω το χέρι και πιάνω το στυλό. Το ξεκαπακώνω με το ένα χέρι, ενώ το άλλο ανοίγει το μπλοκάκι σίγουρα, σα γυναικεία ζώνη που ξέρω καλά. Πλέον δε χρειάζεται να σκεφτώ, τα πράγματα πηγαίνουν νομοτελειακά, φυσικά και αβίαστα, και εγώ δεν είμαι παρά το όργανο της Μοίρας
Εκθεση Βεβαίωσης Παράβασης Αυτοκινήτου |
Πρόστιμο: 80 ευρώ, 40 ευρώ αν εξοφληθεί εντός 10ημέρου |
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου