νυχτερίδες και αράχνες

παναγία μου, έχει πιάσει μούχλα εδώ μέσα. Ζητώ συγγνώμη από το πολυπληθές πιστό κοινό μου που έμεινε χωρίς νόημα στη ζωή του και παρέα για το τσιγαρλίκι του τόσο καιρό, happy people have no stories που έλεγαν και οι Therapy. Ελπίζω το νέο πακέτο που τρώει η προσφιλής Ιρλανδία τους να σταθεί λαμπρή πηγή έμπνευσης γιατί τώρα τελευταία μας έχουν χορτάσει φόλα οι Ιρλανδοί γαμώ τους U2 μου μέσα.

Big thing της επικαιρότητας, καυτό θέμα συζήτησης σε κάθε γραφείο, κάθε σπίτι, γιάφκα, αγωνιστικό τραπέζωμα, ουρά τράπεζας, 15ωρου στησίματος στις στάσεις των λεωφορείων, focal point για διαλογιζόμενους και αντικείμενο ζωηρού μονολόγου για ακρίτες περιπτεράδες σε ερημικές συνοικίες, οι διακοπές.

Πέρισυ τις πέρασα, κατά τα αρχαία ήθη και έθιμα του νεοέλληνα, σε κάποια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Συγκεκριμένα, στην Αθήνα. Κάτι Ζυρίχες, Βρυξέλλες και Τουρκού (πρωτεύουσα της περιοχής Varsinais-Suomi) που είχαν πάει διάφοροι γνωστοί, ήταν μαλακίες έμαθα. Ούτε να καπνίσεις μπορούσες, μπάχαλα δεν είχανε, η τηλεόραση έπαιζε σε περίεργες νεόκοπες ινδοευρωπαϊκές γλωσσολογικές αιρέσεις (με εξαίρεση το Τουρκού όπου μπορείς να ακούσεις και ουραλικές), και το βασικότερο ίσως, δεν είχε διαφημίσεις του Jumbo στο ραδιόφωνο. Άντε να κάνεις γιορτές έτσι... τέλος πάντων, πρέπει να επιστρέφουμε στους ευρωπαίους τα λεφτά που μας δανείζουμνε και, όσο και να εισάγουμε από αυτούς τα πάντα εκτός από αρχαιοελληνικά σουβενίρ που τα αγοράζουμε από τους κινέζους, άλλο κιμπαριλίκι να πας να τους τα δώσεις αυτοπροσώπως.

Φέτος την έχω δει πιο μποέμ και περιπετειώδης, και αποφάσισα να περάσω τις γιορτές σε μία τριτοκοσμική πρωτεύουσα.

Την Αθήνα. Αυτή η μεταποικιακή σήψη μου κάνει γαμάτο κοντράστ με το εορταστικό κλίμα. Σκουπιδαριό ξέχειλο, μάννα για τα διαρκώς πληθαίνοντα παρεάκια εξερευνητών του δύσοσμου ιζήματος της σύγχρονης ανθρώπινης ύπαρξης, ταλαιπωρημένες μάζες που δεν αυτοκτονούν κυρίως γιατί δεν τους έψησαν ακόμη από την τηλεόραση ότι είναι τρέντυ, πεθαμένα φανάρια σε αφύλακτες διασταυρώσεις, διακοσμημένες από τροχονόμους με μία βρώμικη μασχάλη και μία συνεχώς αεριζόμενη από αφηρημάδα ή σαδισμό, ή απλά σάστισμα μπροστά σε υπηρεσιακή δραστηριότητα που δεν περιλαμβάνει σωματικη διαλεκτική με τους συνδαιτημόνες του Θόδωρα στο μεγάλο φαγοπότι των Ντάμπλ Όουζ.
Δεν χάνεται.

Άσε που οι Ευρωπαίοι τα παίξανε από το χιόνι και κάνανε τα αεροδρόμιά τους χιονοδρομικά. Αν θέλετε να περάσετε τις διακοπές έξω, ζητήστε από τον Αη-Βασίλη lift με το έλκηθρο. Το καλό είναι ότι απάξ και φτάσετε, μπορείτε να ελπίζετε ότι θα αποκλειστείτε και οι εορταστικές σας διακοπές θα γίνουν μηνιαίες.

Αμήν.