εφηβικοί (για ελαιόδεντρο) προβληματισμοί

μία λίστα με τα βιβλία που έχουν περάσει από το κεφάλι μου τον τελευταίο καιρό:

-Memoirs found in a bathtub (Lem)
-Η τύφλωση (Κανέττι)
-Το μεγάλο πουθενά, Λευκή τζαζ, American Tabloid (Ellroy - το ψιλοξέσκισα, το ξέρω)
-Praise to Idleness, Η κατάκτηση της ευτυχίας (Russell)
-Διαρκής πόλεμος για διαρκή ειρήνη (Vidal)
-Ο Γέρος και ο κύριος Σμιθ (Ουστίνοφ)
-Design Patterns: Elements of Reusable Object-Oriented Software (Erich Gamma, Richard Helm, Ralph Johnson and John Vlissides)

βρείτε ποιο δεν ταιριάζει και κερδίστε μια μαγευτική κρουαζιέρα στη Μεσογείων στις επόμενες βροχές. Ακόμη και εκείνα τα τηλεπαιχνίδια "Βρείτε τη διαφορά" με έναν τσολιά στη Βουλή δεξιά και τη Μάρλεν Ντίτριχ στα αριστερά πιο δύσκολα ήταν.



Δεν κρύβω ότι ανησυχώ για την ψυχή μου από χθες που το έπιασα. Ζούμε για να δουλεύουμε ή δουλεύουμε για να ζούμε? Μάλλον δουλεύουμε για να μη ζούμε, ή ζούμε για να μας δουλεύουνε. Λογοτεχνικά, παρεμπιπτόντως, το πόνημα κινείται σε σαφώς πιο στεγνές φόρμες από το μέσο σήμα STOP στις διασταυρώσεις. Έχει χαριτωμένα σκιτσάκια βέβαια




πνευματικά, τα παλικάρια το ξέρουν να το παίζουν μάλλον (λες, ε?) το τόπι. Εμένα όμως με νοιάζουν αυτά τα πράγματα? είμαι έτοιμος να κάνω ακόμη ένα βήμα προς τη μετάβαση του ανθρώπινου είδους σε αυτό?

(τα ποντίκια θα φοριούνται σε headset στο κεφάλι ανά ζεύγη)

δεν ξέρω, ζορίζομαι. Είναι και αυτός ο μηχανικός που κρατάω παγιδευμένο σε αυτό το κορμί το φτιαγμένο για...

για...

για άλλα πράγματα τέλος πάντων, και έχουμε ανοίξει καυγά. Σκέφτομαι πάντως να τον καλέσω σε μονομαχία με σφηνάκια και να το λήξω οριακά και ηρωικά πάνω στη μπάρα.

παρεμπιπτόντως ξανά, (πολλές παρεμπτώσεις σήμερα, το νου μου) ανακάλυψα ότι ο προαναφερθείς John Vlissides απεβίωσε στα 44 του.



από όγκο στον εγκέφαλο...



α πα πα πα πα...