Oh shit! It's him again!!! *

Yeap! Γύρισα.

Κάποιοι υπέθεσαν ότι γύρισα για να σώσω το 14ο μισθό των ιδιωτικών υπαλλήλων, άλλοι ότι γύρισα για να δω το βίντεο της Τζούλιας, κάποιες πιο ευαίσθητες ψυχές ότι μου λείψανε, ο μπακάλης μου ότι του έλειψα, το νέο μου αφεντικό ότι γύρισα για να δουλέψω, η γιαγιά στον πρώτο νόμιζε ότι πέθανα και βλεφάριαζε τη μηχανή, και το τρελλό μωράκι που μου σέρβιρε μπύρα σε μαγαζί που δε θα κατονομάσω γιατί δεν πληρώνει για διαφήμιση, υποθέτει ότι με αυτή τη φατσούλα και αυτά τα μπουτάκια η ζωή της θα είναι ρόδινη και πιθανότατα έχει δίκιο αν το παίξει σωστά.

Η αλήθεια είναι ότι γύρισα απλά για να εισπράξω τα 6ψήφια κέρδη που ήμουν σίγουρος ότι μου επιφύλασσε το λαχείο που με, χμμμ... ηθικά μεμπτό τρόπο βρέθηκε στα χέρια μου, και να ξαναφύγω θριαμβευτής προς κάποιο γερμανικό νησί του Αιγαίου.

Προς γενική κατάπληξη, δεν έπιασα ούτε αριθμό, ούτε σειρά, ούτε καν λήγοντες. Μετά βίας πέτυχα το χρώμα του λαχείου. Σαν Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης με χτύπησε τότε κατακούτελα η συνειδητοποίηση του τι πήγα να κάνω. Να πουλήσω την πατρίδα μου, την κοινωνική μου τάξη, την καταγωγή μου, και με χρήματα στεγνά από τον ιδρώτα μου να κάνω ζωή ανέμελη και πλουσιοπάροχη που δεν την κέρδισα. Και όλα αυτά χωρίς να κατέβω καν στις εκλογές.
Δεν κρατήθηκα, έκλαψα. Η χώρα μου φοράει στριγκάκι ζητιανιάς (του πέους), το ευρώ κλυδωνίζεται, και εγώ πληρώνω 140 ευρώπουλα για να πετάξω από το Άμστερνταμ στο Λονδίνο.

Τα δάκρυα μπορούν να είναι αντρίκα, όταν ποτίζουν το δέντρο της μαλακίας. Anyway, δε θα σταθώ σε αυτό, άλλωστε όπως είπε και ο ΓΑΠ "λεφτά υπάρχουν". Και μαλάκες επίσης, και δε μου ξεκολλάει από το μυαλό ότι αυτά τα δύο συνδέονται.

Εκεί που θα σταθώ είναι ότι χθες το βράδυ, κάποιος αποφάσισε να απαλλοτριώσει από το γαμάτο, αγαπημένο Arai μου (κράνος είναι μπρε) το προστατευτικό μύτης.

ΑΥΤΟ


ναι, είναι όσο χρήσιμο χωρίς το κράνος όσο ο βηματοδότης χωρίς καρδιά. Εκτός και αν το πέρασε για αποκριάτικο μουστάκι. Οπότε είναι και καθυστερημένος πέρα από γιγαντιαίο αρχίδι, και εγκεφαλικά και ημερολογιακά.
Την πιθανότητα να είχε κράνος και να του έλειπε δε θα την πάρω σοβαρά, όποιος πούστης πάει και ακουμπάει 500 ευρώ για κράνος πρέπει να έχει τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια να πάει να αγοράζει τα ανταλλακτικά που του χαλάνε.
Δεν πιστεύω στην προσκόλληση σε υλικά αγαθά, οπότε μεγαλόθυμα θα του ευχηθώ να φάει χουρμάδες, να του σκαλώσει ο σπόρος στο έντερο, να του φυτρώσει ολόκληρος φοίνικας στον κώλο και να τον προσβάλλει (το φοίνικα) το κόκκινο σκαθάρι, να τον ψεκάσουν, να τον πακετάρουν και να τον ενταφιάσουν.


Έχω χιλιάδες πράγματα που θα μπορούσα να γράψω σχετικά με το ταξιδάκι μου, την τριβή μου με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και την καθημερινότητα, την ένδοξη μοναξιά της αγγλικής pub στον κόσμο των χώρων διασκέδασης -να μην πω των χώρων γενικά- την απόδειξη ότι δεν υπάρχει Ουράνια Δικαιοσύνη σε έναν κόσμο που οι Ισπανοί έχουν τις Ισπανίδες και οι Ρώσοι τις Ρωσίδες, αλλά όπως συνήθως, όταν έχω πολύ υλικό στο κεφάλι βραχυκυκλώνω και δε βγαίνει τίποτα κατανοητό.

Θα περιοριστώ στο να ευχαριστήσω όλους τους υπέροχους οικοδεσπότες μου και να σας καλέσω όλους, όποτε θέλετε και βολεύεστε, να ανταποδώσω στην πτωχή πλην τίμια Αθήνα. Κατά προτίμηση όχι όλοι μαζί για προφανείς χωροταξικούς λόγους, αλλά ακόμη και έτσι μπορούμε να στριμωχτούμε ζεστά στο λίβινγκ ρουμ και να τραγουδάμε 7 νομά σ 'ένα δωμά που θα γίνει και επίκαιρο πάλι.

Καλώς σας βρήκα.

*Clopyright by ΠοΜ. Δε ζητάω άδεια, μου χρωστάς ακόμη βόλτα τη Bandit και εισπράτω τόκους.