bits and pieces of scenes and beaches

η αρχική μου πρόθεση ήταν να γράψω για στιγμές και εικόνες από τις διακοπές, αλλά το πρώτο που μου ήρθε ήταν ο εκκωφαντικός θόρυβος από τα μαχητικά που με προσκαλούσε να αλλάξω πλευρό κάθε 2 πρωινά. Εκεί συνειδητοποίησα ότι ο εγκέφαλός μου παραμένει πεισματικά μη συνεργάσιμος με την πάρτη μου και αποφάσισα να αφήσω να μιλήσουν φωτογραφίες και εγώ να κάνω κανένα κουτσομπολιό από κάτω.

here it goes...

Άγιος Πέτρος - προοιωνίζεται ξεκούραστο αν μη τι άλλο

our magnificent living room

ατελείωτες ώρες λιώσιμο και διάβασμα στην αιώρα. Μα το Πεύκο, πρώτα έστησα την αιώρα και μετά ήρθαν οι εικονιζόμενες, καμία πρόθεση από μέρους μου. Ίσα-ίσα που μου χαλούσαν και τη βόλεψη, καθώς αναγκαζόμουν να αλλάζω σταυροπόδι για καλύτερη θέα

η Χώρα. κουκλίτσα.

3 ή 5 km? με τα πόδια, έχει σημασία

ιθαγενής νομαδική τέχνη. καλαισθησία, ευαισθησία και αρμονία με το περιβάλλον.
Ουγκ

1000 και ένας δρόμοι για να διαλύσετε τη μηχανή σας

η καθημερινή ιεροτελεστία του ηλιοβασιλέματος.
Η αλήθεια είναι ότι μου πήρε 3 μέρες για να καταλάβω ότι η παραλία έβλεπε ηλιοβασίλεμα. Ήταν τόσο παχύς ο ίσκιος στα πεύκα...

η παραλία μας

Ο Πέτρος, ή Ξέρξης, ή Ψέρξης, ή Ξέρψης, ή Ρασκόλνικοφ,
ο γάτος που παραλίγο να κάνω το απονεννοημένο και να υιοθετήσω. Ευτυχώς για όλους μας, είναι γάτος και με το που φύγαμε για εκδρομή εξαφανίστηκε

εκδρομή στο φάρο στο Λιθάρι. Άξιζε κάθε σταγόνα από τα 14 λίτρα ιδρώτα που ρίξαμε (ακριβέστατος υπολογισμός βασισμένος στα νερά που ήπιαμε)

εγώ πέρασα κάνοντας σχοινάκι παίζοντας συγχρόνως vivaldi σε φυσαρμόνικα, αλλά δε μπορούσα να με βγάλω και φωτογραφία. Αλήθεια λέω!!!

καλό???

A beacon's gotta do what a beacon's gotta do

η πριβέ παραλία του φαροφύλακα. τάβλα με Κάππα κεφαλαίο (συγχώρεσα αμέσως και τον πούστη τον αχινό)

από το ΓΑΜΑΤΟ πάρτυ του Αρούλη. Λόγοι διατήρησης του προσωπικού απορρήτου δε μου επιτρέπουν να δείξω περισσότερα

Pentascelion

όχι, δεν παίξαμε beach volley. Ούτε beach soccer που ψηνόταν στην παραλία μας. Μόνο beach Blokus. μου άρεσε ο φωτισμός βασικά και τα γαμάτα βράχια στο φόντο

no comments

ο καιρός αγριεύει, καιρός να την κάνουμε...

... όπως σκέφτηκε και ο εν λόγω λαθρεπιβάτης. Τον αμόλησα στην Αθήνα. Το νου σας...

Αυτά προς το παρόν, πρέπει να πάω να κοιμηθώ σε κρεβάτι και ψυλλιάζομαι ότι θα με ζορίσει η προσαρμογή. Θα προσπαθήσω να επανέλθω, με τις περιπέτειες του Ροβινσώνα Κροίσου και του Ακέφαλου Κούνελου.

αλλά βασικά θα προσπαθήσω να επανέλθω στην πόλη και τη δουλειά.
Πάω να κλάψω.