Ρ.Κ. Μέρος 2ο : Φάμπιο

Ο Φάμπιο ήταν Ιταλός του Διόνυσου, μακρινός συγγενής της Ιταλίδας από την Κυψέλη, ελληνικής καταγωγής και από τους δυο του γονείς τουλάχιστον από την εποχή που ο Κόννορ ΜακΚλάουντ έπαιζε με την πίπιζα του Ραμίρεζ. Για πιο πριν κανείς δεν ξέρει, αλλά ο λαός λέει ότι αν παίξεις μια φορά την πίπιζα, παίζεις μια ζωή την πίπιζα...

Εκείνο το βράδυ ο Φάμπιο κατέβαινε με τη Mustang του '57 προς το κότατζ του στην παραλία, χορεύοντας στους φιδογυριστούς δρόμους ενώ άκουγε το Keeper of the Seven Keys σε ένα βουλγάρικο σταθμό στα ΑΜ. "Βρε τους μαλάκες τους Βούλγαρους τι παίζουν!" σκέφτηκε εύθυμα, στα ελληνικά. Ένιωσε αυτήν την επίμονη ενόχληση που ένιωθε κάθε φορά. Τι δουλειά είχε Ιταλός άνθρωπος να σκέφτεται σε ξένη γλώσσα?
Τότε θυμήθηκε ότι δεν ξέρει γρι ιταλικά, πέρα από εκείνο το "arrivederci" με την προφορά του Brad Pitt στο Inglourious Basterds, και η σκέψη τον καθησύχασε.

Μια σκιά απλώθηκε αστραπιαία στο δρόμο, και υλοποιήθηκε ακριβώς πάνω στη διπλή γραμμή. Ο λαγός στάθηκε μπροστά του, ακίνητος, ατενίζοντάς τον ακλόνητος στα μάτια. Ο Φάμπιο δεν έχασε το νόημα της στάσης του. Τι θα ήταν ο Ιησούς χωρίς το σταυρό? Ο Διάκος χωρίς τη σούβλα? Ο Μελισσανίδης χωρίς... ποιοι τον έκραζαν είπαμε? Δέχτηκε το ρόλο που του μοίρασε η Μοίρα και πάτησε σταθερά το γκάζι, απευθύνοντας στο Λαγό τους αθάνατους στίχους του Henley

It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll,
You are the master of your fate:
You are the captain of your soul.

(ή ήταν των Manowar?)

πέντε λεπτά αργότερα ο Λαγός ήταν σακουλιασμένος στο κάθισμα του συνοδηγού, και κάποιος dj στο Blagoevgrad έβαζε το επόμενο κομμάτι.

One pill makes you larger
And one pill makes you small...

[...]

Η Μπιούικ στρίγγλισε κοκκαλώνοντας μπροστά στην είσοδο του ρεστοράν. Την πόρτα άνοιξαν 2 αναπληρωματικές Μις Σποράδες, αλλά καλής καταγωγής τέτοιας που δεν τους επέτρεπε να εκποιήσουν το ήθος τους προς τέρψιν τοπικών σελέμπριτιζ της μίας νύχτας στο κυνήγι μιας υψηλότερης θέσης. Εξ'αλλου, ήταν προικισμένες και το ήξεραν και, όπως λένε και οι γέροι ψαράδες, έχει και μεγαλύτερα ψάρια εκεί έξω.
Ο Ροβινσώνας ξεπρόβαλλε ρακένδυτος και ταλαιπωρημένος. "Με ρήμαξε το σιάτσου του καθίσματος. Τελικά σαν το live δεν έχει. Να θυμηθώ να προσλάβω κάποια γενναία ψυχή με επιδέξια χέρια να περιπλανηθεί μαζί μου σε αυτό το παράτολμο ταξίδι" σκέφτηκε.

Κάθησε με κόπο στο εξάμετρο τραπέζι ενώ μία Γεωργιανή εκκλησιαστική χορωδία από το Svaneti που έτυχε να περνάει τυχαία, φερμένη με πτήση charter ακριβώς για αυτό το σκοπό, έψαλλε περίπλοκους πολυφωνικούς ύμνους, το "Ωσαννά εν τοις υψίστοις" και άλλα χιτς της εποχής εκείνης. Κάποια, διάσημη στα σκληρά ξύλινα κρεβάτια του χωριού της, τουρίστρια πρόλαβε και χώθηκε κάτω από το τραπέζι, καλυπτόμενη και κρυπτόμενη πίσω από τα τραπεζομάντηλα με το χάρτη του νησιού ο οποίος κάλυπτε το πλούσιο τοπωνυμικό του τόσο ανεπαρκώς όσο και εκείνη.

- Θα ήθελα να μιλήσω με το σεφ
- Βεβαίως, οφείλω πάντως να σας προειδοποιήσω ότι τα ελληνικά του είναι περιορισμένα. Φάμπιο!!!

απάντησε ο ψαρομάλλης ιδιοκτήτης του καταστήματος. Ο Ροβινσώνας Κροίσος έγνεψε κατευναστικά.
Ο Φάμπιο εμφανίστηκε με γοργά πρόσχαρα βήματα από την κουζίνα. Στάθηκε μπροστά στο τραπέζι και χαμογέλασε. Ήταν μάλλον ψηλός για το ύψος του, με αεικίνητο βλέμμα και άψογη τσάκιση στην ποδιά.
Η αγαπημένη ιταλική διάλεκτος του Ροβινσώνα ήταν αυτή του Σαν Μαρίνο. Ορεινή, αγνή και άμεση. Συστήθηκε στο Φάμπιο, προσέφερε κάποιες φιλοφρονήσεις, κοντοστάθηκε. Ο Φάμπιο προφανώς δεν εντυπωσιαζόταν. Δείγμα ακεραιότητος και μεγάλου ανθρώπου. Εξαιρετικά. Ο Κροίσος προχώρησε σε μία λεπτομερή περιγραφή καμιάς ντουζίνας συνταγών ιταλικής κουζίνας, από κλασσικές ρουστίκ λιχουδιές ως τις πλέον τολμηρές μίξεις ιταλο-ταιλανδικής, που ο πολύς κόσμος θα χαρακτήριζε μαλακίες. Ολοκλήρωσε με μία παράγραφο από το Δεκαήμερο του Βοκάκιου και ένα αβρό χαμόγελο.

Ο Φάμπιο τον κοίταζε σιωπηλός όλη αυτήν την ώρα, όχι χωρίς όμως κάποιο έντονο σπινθίρισμα στο βλέμμα. Μόλις ο Κροίσος ολοκλήρωσε, ο Φάμπιο χαμογέλασε, σήκωσε το ένα χέρι σε χαιρετισμό, είπε "arrivederci!" με την προφορά του Brad Pitt στο Inglourious Basterds και έφυγε μεταβολή καρφί για την κουζίνα.

[...]

- Stifado!! Dopio!! είπε ο Φάμπιο χαρωπά, ξεσκεπάζοντας την πιατέλα.

Ένα πιάτο??!! Μα τι θράσσος!!! Η... τι τόλμη? Τι ευφυία? Υπάρχουν ακόμη άνδρες που αψηφούν τη Νέμεση?

Δοκίμασε τρεμάμενος ένα κομμάτι από τη ράχη. Μουσική πλυμμήρισε το κεφάλι του



Μα τους Lloyds του Λονδίνου, ήταν το πιο τέλειο τοσκανικό στιφάδο με την αυθεντική συνταγή των Medici, ή των Borgias - πάντα τις μπέρδευε αυτές τις φάρες, ή σεριές όπως τις λένε στο νησί - που είχε γευθεί ποτέ του.

Λιποθύμησε εκστασιασμένος, χάνοντας τη μάχη με τα αφρισμένα κύματα της ηδονής...