2.8.10

Tereza

είναι φάσεις στη ζωή που νιώθεις πέρα από κάθε αμφιβολία, ηθική αναστολή, λογικό επιχείρημα, πρακτική δυσκολία και ξεπερνώντας ακόμη και όποια ζοφερή πλήξη ότι πρέπει να πάρεις τον πούλο.
Ο Αύγουστος είναι η ιδανική εποχή για να θέσεις νέους στόχους

να αφοσιωθείς στη δουλειά τώρα που όλοι οι ενοχλητικοί συνάδελφοι λείπουν


να αποκτήσεις τροπικό μαύρισμα χωρίς να ξεμακρύνεις από το οικείο αστικό περιβάλλον

και γενικά να απολαύσεις γαλήνη και ηρεμία.

Πέρα που έχω βάλει λεκανιτσα ανάμεσα στα πόδια μου στη δουλειά για να μαζεύω τα μυαλά μου φεύγοντας (και η καινούρια καθαρίστρια επιμένει να συμμαζεύει πριν τις 6 και να μου προτείνει γιατροσόφια κατά του εμετού βλέποντας την υγρή φαιά ουσία μπροστά μου πριν πλακωθούμε με το βλέμμα για την ιδιοκτησία της - θα έχει γατούλι για τάισμα), πριν καμιά βδομάδα τρύπησε η σωλήνα του νεροχύτη. Υποψιάζομαι ότι στραβωσούταρε πρέζα αλλά δε βρήκα τα σέα ανάμεσα στα απορρυπαντικά και τα ρωμαϊκά ερείπια που έχω στα ντουλάπια εκεί κάτω, οπότε διατηρεί το benefit of doubt.

Καλά μέχρι εκεί, βάλαμε μια λεκανίτσα από κάτω, φαΐ για τα βατράχια, ταμπελίτσα "μην ταϊζετε τους ιπποπόταμους ( υπάρχει και ο υποπόταμος, κάτι σαν τον Ηριδανό, πρώην παρακατιανό -συνήθως- υπόγειο κατουρόρρεμα. καμία σχέση ) και ημασταν γενικά κομπλέ.

Μέχρι που σήμερα, πηγαίνοντας να μασήσω την καθιερωμένη μου βραδινή χούφτα πάγο για να στανιάρω, είδα ΑΥΤΗΝ.
Τρεισήμιση χρόνια εδώ μέσα δεν είχαμε απαντηθεί. Τα δέκα προηγούμενα την έβλεπα περισσότερο από το πουλί μου είναι η αλήθεια, αλλά πίστευα ότι αυτές οι εποχές ανήκαν στο παρελθόν.

Αν δεν είχε τόση γαμημένη ζέστη, και αν η άδειά μου δεν ήταν 4 μέρες μακριά, θα βροντοφώναζα "this means war".

Τώρα, ψέλλισα ένα "να πας να γαμηθείς να σπείρεις άλλα 40 εκατομμύρια μωρή κάργια", έκανα ένα mental note να ψωνίσω όπλα, ξεκόλλησε και έπεσε στην αφάνεια και την αμνησία 15 δευτερόλεπτα αργότερα, και φεύγοντας πέταξα ένα υπεροπτικό "φεύγω για νησί μωρή, κάτσε εδώ να πήξεις. Αϊ στο διάολο".

Παρ' όλα αυτά, όπως και να 'χει, το σπίτι απέκτησε γυναίκα.
Αφιερωμένο



μόλις γυρίσω τη γάμησες και εσύ και τα αμέτρητα εκατομμύρια των απογόνων σου.

Φιλικά,

ghallas

2 σχόλια :

  1. τζον...σιγά...κατατρόμαξε....μόλις γυρίσεις θα ασχοληθείς με το αέναο έργο της πνευματικής σου ανασυγκρότησης, δεν θα έχεις καιρό για πόλεμο

    προτείνω να βάλεις μια παγίδα και να αφήσεις να κάνει αυτή τη δουλειά

    make love, not war

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. οι παγίδες μετράνε για love δηλαδή??

    δεν ξέρω, εγώ την υπογραφή μας την τιμάω

    λέω να δοκιμάσω κάτι πιο αντρίκιο, όπως τα τόσα αποτυχημένα σπρέι που κυκλοφορούν, με μία μικρή μετατροπή: αναπτήρα

    το σπαθί το δοκίμασα παλιότερα και κατέληξα δεν είναι το πλέον κατάλληλο όπλο για τις κατσαρίδες, κάνει πολύ καλή δουλειά στο να γαμάει τους τοίχους όμως

    ΑπάντησηΔιαγραφή