Ρ.Κ. : Ναυαγός...

Ξύπνησε με τη γεύση της άμμου στο στόμα του. Ο ήλιος τον τύφλωνε. Έβαλε το αριστερό του χέρι πάνω από τα μάτια του και, κάτω από τη λάμψη του Rolex του, είδε την απέραντη ξανθή παραλία στην οποία τον είχε πετάξει το κύμα, κάτω από τη σκιά ενός μοναχικού, ρωμαλέου κοκοφοίνικα. Κοίταξε την ώρα, που είχε πάει εξήμιση ακριβώς, και κατάφερε ένα χαμόγελο που μαρτυρούσε διπλή ικανοποίηση: αφ' ενός γιατί ο πιστός του Ρόλο δεν τον είχε προδώσει και πάλι, αφ 'ετέρου γιατί μια μικρή περιπέτεια όπως ένα ναυάγιο, δεν επηρρέαζε το ακριβές, όσο και αυστηρό βιολογικό του ρολόι.

Μερικά βήματα παραπέρα η θάλασσα είχε ξεβράσει ένα μπαούλο. Κάποια αμυδρή έκλαμψη ότι αυτό το μπαούλο σχετιζόταν με την επιβίωσή του. Άνοιξε με σιγουριά τους στραβωμένους μεντεσέδες και σήκωσε αγέρωχα το βαρύ καπάκι. Μέσα, διέκρινε ένα τραπεζομάντηλο, αναμφίβολα χειροποίητο, μάλλον κέλτικο, 4ος-5ος αιώνας. Επάνω του, σε κινέζικη πορσελάνηTang, ένα ταπεινό αλλά μάλλον πλήρες πρωινό με τα απαρίτητα άλλαντα, πατέ χήνας, βασιλικό πολτό, γάλα αντιλόπης και εξαιρετικό χωνευμένο καφέ από το Βόρνεο. Η επιλογή από τσάγια ήταν μάλλον φλύαρη και τα πρέτζελ ενώ μαρτυρούσαν εξαιρετικές πρώτες ύλες και αριστοτεχνική εκτέλεση, πλέον είχαν κρυώσει.

Γευμάτισε σχετικά ανόρεχτα, έχοντας όμως συνείδηση ότι πιθανόν θα χρειαζόταν όλες του τις δυνάμεις αυτήν τη μέρα.

Είχε μόλις τελειώσει τον καφέ του όταν κάτι κινήθηκε στους θάμνους. Ένα πνιχτό βογγητό ακολούθησε. Ήταν ήδη όρθιος και χτενισμένος όταν από τους θάμνους* ξεπρόβαλε ένας μαυρισμένος νέος με μακριές ανάκατες τζίβες και την πλάτη καλυμμένη από τατουάζ που βλαστήμαγαν τη φάρα του φορέα τους μέχριν 9ης γεννεάς, χλευάζοντας παράλληλα την άγνοιά του, σε κάποια ανατολίτικη γλώσσα με εντυπωσιακό αλφάβητο.

Ο νεαρός ανέβασε γρήγορα το σαλβάρι του παραχώνωντας συγχρόνως και μερικώς κωλόχαρτο στην αριστερή του τσέπη, ενώ από τη δεξιά έβγαλε ένα τσιγάρο, πιθανότατα 4φυλλο, αλλά μπορεί να ήταν και 5φυλλο όπου το μισό τουλάχιστον χαρτάκι πήγε χαμένο λόγω αδέξιου στριψίματος. Το πρόσφερε.

- Ζίου, οι παραλίες στις οποίες ναυαγώ τις τελευταία γίνονται όλο και πιο πληκτικές. Πόσο έχω νοσταλγήσει ένα ποτήρι καλό σαντορινιό κρασί στα βράχια της Σκύρου... Παρακαλώ ενημέρωσε το πλήρωμα άμεσα.

- Μάλιστα Ροβινσώνα, αλλά πιες το μπαφάκι και άραξε λίγο γιατί τα παιδιά έχουν κατέβει στη Χώρα για προμήθειες, ουσιαστική πνευματική και πολιτιστική ανάμειξη με τους ντόπιους και να ψωνίσουν τίποτα σταρλετίτσες, Υποσχέθηκαν να επιστρέψουν το συντομότερο.

- Ας είναι, κανένας άνεμος δεν είναι ούριος για τον άνδρα που δεν ξέρει που πηγαίνει, Σένεκας γκουυουουουχ, ωραίο σταφ ρε Ζίου. Παίζουμε ένα κουτσό μέχρι να έρθουν οι άλλοι?

- Παίξτε μόνος σας, εγώ πάω να κάνω τάι τσι. Παίζουν και κάτι εναλλακτικά γκομενάκια παρακάτω και πάω να κόψω κατάσταση. Αν δείτε το σκάφος, καλέστε με στο beeper.
Γειααααα...

--- Συνεχίζεται ---

(σιγά να μη...)

*θλιβερή συγγραφικά η γειτνίαση των δύο "θάμνων" αλλά η ώρα πάει 2 κα έχουμε και δουλειά αύριο και δεν έχω εγκλιματιστεί ακόμη.