For what it's worth

Για βλάκας γενικά δεν φημίζομαι. Για μαλάκας βεβαίως ενίοτε, αλλά βλάκας πολύ σπανιότερα. Ρωτήστε και τη μαμά μου που είναι αντικειμενική. Επίσης, έχω ένα χόμπυ να διαβάζω πολλές άχρηστες σε πρώτη ανάγνωση πληροφορίες. Όταν όμως, στην Ημέρα της Κρίσης, επαληθευτεί η προφητεία μου ότι την πόρτα του παραδείσου θα περάσουν οι νικητές εκατομμυρίων παρτίδων του Fatus Olus με τον Χεσούς σε ρόλο παρουσιαστή να κάνει μίμηση του Μητσικώστα, να μου στέλνετε σουβενίρ από την κόλαση.

Τέλος πάντων, εδώ και κανένα διήμερο αποφάσισα να μελετήσω κομματάκι νομισματικά, το τραπεζικό σύστημα και γενικά οικονομικά για αργόσχολους. Με βάση την εισαγωγική παράγραφο, θα έπρεπε να βιώσω μια κάποια αποκάλυψη περί του τι στο κέρατο γίνεται με τα λεφτά. ΤΡΙΧΕΣ. Νομίζω ότι κατάλαβα περίπου όσα ξέρει και η προαναφερθείσα αντικειμενική μαμά μου για model-driven development. Τυχαίο? Δε νομίζω...

Μία πολύ χαριτωμένη παρατήρηση κάνει ο θείος Russell στο δοκίμιό του The Modern Midas. Παρατηρεί ότι οι ιερείς στην Αρχαία Αίγυπτο είχαν μάθει να προβλέπουν τις εκλείψεις, ένα φαινόμενο που τρομοκρατούσε τον αδαή πληθυσμό και έτσι κέρδιζαν χρήμα και επιρροή. Αντίστοιχη μεταφυσική δύναμη έχει ο χρυσός στον κατά τα άλλα μορφωμένο άνθρωπο του 2000 και βάλε, την οποία χρησιμοποιούν οι ανά τον κόσμο τραπεζίτες και οικονομολόγοι για να οδηγούν -κακά- τις Cayenne τους, να πετάγονται για σαββατοκύριακο στο Μαυρίκιο, να πηδάνε γκόμενες σαν αυτές που ονειρεύονταν ξεφυλλίζοντας δανεισμένα περιοδικά με κολλημένες σελίδες στην εφηβεία και την κοινωνία ολόκληρη που τους είχε φτυσμένους στα
μικράτα τους επειδή ήταν χάλιες και σκατόψυχοι.
Για να το πάμε λίγο παραπέρα, το σύγχρονο οικονομικό ιερατείο έχει φτιάξει ένα σύστημα τόσο περίεργο και διεστραμμένο που εγγυάται ότι κανείς, χωρίς να χάσει την ψυχή του στην πορεία, δε μπορεί να καταλάβει τι στο κέρατο κάνει, πώς στο κεράτιο το κάνει και γιατί δεν έχουμε κρεμάσει όλες αυτές τις βδέλες τόσο ψηλά που οι αετοί να θέλουν στολή αστροναύτη για να φάνε τα αποσυντιθέμενα σωθικά τους, όπως και οι ιερείς έστηναν ασυνάρτητα παραμύθια για θεούς που κάνουν ένα σωρό ανοησίες για να καλύψουν τις αστρονομικές γνώσεις τους και να διατηρήσουν την αποκλειστικότητα στα καλύτερα μωρά του Νείλου και τη χρυσή κουτάλα του Φαραώ.

Δε μπορώ να μην παραδεχτώ ότι ως δημιούργημα, το όλο σύστημα είναι γοητευτικό όσον αφορά την ιστορία του, την ευφυία και τη δημιουργικότητά του. Όπως και η βόμβα υδρογόνου. Το αρθράκι της wikipedia για την Τράπεζα του Άμστερνταμ είναι μια καλή εισαγωγή στην ιστορία των Κεντρικών Τραπεζών, και μετά αργά αλλά σταθερά χάνεται η μπάλα.

Ενδιαφέρον είναι ότι και οι τρεις αβρααμικές θρησκείες απαγόρευαν τη λήψη και απόδοση τόκων ως ανήθικη. Κάτι θα ήξεραν, καθώς η δημιουργία χρήματος από το χρήμα, χωρίς εργασία, έκρυβε σοβαρές πρακτικές αλλά και θεολογικές συνέπειες. Ο Μωάμεθ μάλιστα, σύμφωνα με τον Abū ˤAbdillāh Muḥammad ibn Yazīd Ibn Mājah al-Rabˤī al-Qazwīnī, είχε δηλώσει ότι η τοκογλυφία είναι χειρότερη αμαρτία από τη διάπραξη μοιχείας με την ίδια σου τη μάνα. (wtf???!!!)
(τα εκλεκτά παιδιά του Αβραάμ βέβαια είχαν ένα μικρό bonus. Απαγορευόταν να παίρνουν τόκους από τον αδερφό τους, κάτι που -βολικά θα έλεγε κάποιος κακοήθης- μετέφρασαν από άλλους Εβραίους. Έτσι, οι αποκλεισμένοι από άλλες απασχολήσεις Εβραίοι του χριστιανικού κόσμου έβγαζαν το κοσέρ τους δανείζοντας με τόκο στα χριστιανόπουλα, τα οποία ευεργετηθέντα -γιατί δε ζητάς και δανεικά με το ζόρι- χριστιανόπουλα με τη σειρά τους όποτε στέγνωναν μαζικά από κασέρι θυμόντουσαν τι ανήθικοι είναι οι Εβραίοι που τους βάζουν τόκο και ενάρετα τους εξόριζαν, έσφαζαν, λήστευαν και γενικά προχωρούσαν σε αυτό που σήμερα θα μπορούσαμε να ονομάσουμε επιθετική αναδιάρθρωση του χρέους τους)

Τα χρόνια πέρασαν όμως, ο κόσμος προχώρησε και οι παλιοί ανθρωπομορφικοί θεοί έχασαν την επιρροή τους παραμερίζοντας μπροστά στον Ένα και Μοναδικό Αληθινό Θεό, το Χρήμα. Και κάθε σοβαρός θεός οφείλει να έχει έναν εκπρόσωπο, μία ενσάρκωση στη Γη. Διαλέξαμε κατά βάση το Χρυσό. Θεολόγοι και ερμηνευτές του υπάρχουν πολλοί, δολλάρια, ευρώ, δηνάρια, ομόλογα, αλλά σε καιρούς δογματικών αμφιβολιών και διενέξεων, όλοι επιστρέφουν στην πηγή, στον Προφήτη.

Ένας γνωστός σοφός λαϊκός αφορισμός για το χρήμα είναι ότι "δε μπορείς να φας λεφτά". Κι όμως...
ο χρυσός χρησιμοποιείται στο φαγητό, cocktails και άλλες χυδαίες και ηλίθιες επιδείξεις χλιδής. Αν, ψάχνοντας για τοξικές και καρκινογόνες μαλακίες στη συσκευασία του εξωτικού χυμού που αγοράσατε, δείτε Ε175, μην το πιείτε, καταθέστε το.
Η χρήση αυτή βέβαια είναι τουλάχιστον εξίσου ηλίθια με την έμφυτη στο ανθρώπινο είδος εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια πίστη στην εγγενή αξία του χρυσού. Ων χημικά αδρανής στο ανθρώπινο σώμα, μαντέψτε τι γίνεται ο 23 καρατίων χρυσός που περιείχε το τριών χιλιάδων δολλαρίων Ménage a Trois κοκταίηλ που ήπιατε ένα βράδυ στο Wynn Hotel του Vegas όπου γιορτάσατε το πτυχίο σας από το Τμήμα Ζωικής Παραγωγής Άρτας (βαθμός εισαγωγής 2010: 1.373. Με άριστα το 20).
Τι γίνεται λοιπόν? Βγαινει ατόφιος στα σκατά σας. Αυτή βρίσκω την ίσως πιο πετυχημένη και διαφωτιστική αναφορά στο χρυσό.

Να τελειώσω με δυο-τρία trivia γιατί έχει παραπλώσει η υπόθεση, και ο χρόνος μου, και σας, είναι χρήμα.

Το καράτι προέρχεται από το ελληνικό κεράτιο (πόσο τεράστιοι είμαστε ρε πούστη? *), κοινώς χαρούπι. Οι σπόροι του χρησιμοποιούνταν από παλιά ως ζύγι στις συναλλαγές γιατί είχε κυκλοφορήσει η αρβύλα οτι όλοι οι σπόροι του χαρουπιού ζύγιζαν το ίδιο. Αυτό βέβαια δεν ισχύει, αλλά οι αρχαίοι έμποροι που είχαν γνώση της φόλας δεν το μολογάγανε, αφ'ενός για να μη δημιουργήσουν κρίση εμπιστοσύνης στην παγκόσμια (οκ, κόβω κάτι) οικονομία (κάτι που το Πασοκ ακόμη δεν έχει μάθει πως να κάνει) και αφ' ετέρου προφανώς για να βάζουν χέρι στους αδαείς μαλάκες που νόμιζαν ότι όλα τα δάχτυλα και οι όλοι χαρουπόσποροι είναι ίσοι.
Το λαμογίζειν αεί εστί επιχειρείν. (σε αυτόν τον τομέα το Πασοκ τα πάει καλύτερα)
Λιγότερο γαργαλιστικά και πιο πρακτικά που λέτε, όσον αφορά την καθαρότητα, χ καράτια σημαίνει χ/24 περιεκτικότητα στο μετρούμενο υλικό. 12 καρατίων χρυσός σημαίνει 50% περιεκτικότητα σε χρυσό, ενώ τα υπόλοιπα θα είναι πιθανώς απολιθώματα τριλοβιτών, τσόφλια μπάμιας και τενεκές ξεγάνωτος.
Όσον αφορά τη μάζα, ένα καράτι είναι 0.2 γραμμάρια, ποσότητα χρήσιμη για να μετράς άλλα προνομιούχα δημιουργήματα του Γεχβά, όπως διαμάντια και μαργαριτάρια, αλλά και πάλι υπερβολική για πιο ευγενή πράγματα όπως π.χ. η διαιθυλαμίδη του λυσιργικού οξέος**.

Γυρίζοντας στην επικαιρότητα, η Ευρωζώνη είναι η δεύτερη Νομισματική Ένωση στην οποία συμμετέχει η Ελλάδα. Είχε προηγηθεί η Λατινική Νομισματική Ένωση στην οποία εισχωρήσαμε το το 1868 (βρακί δεν είχε ο κώλος μας, anyway) η οποία δεν είχε επιβάλλει ακριβώς κοινό νόμισμα, αλλά κοινή περιεκτικότητα χρυσού και άργυρου στα νομίσματα των χωρών-μελών, πράγμα που εκείνη τη ρομαντική εποχή του gold standard ήταν επί της ουσίας το ίδιο. Την ενωσούλα στην ουσία διέλυσε η Γερμανία, που δεν ήταν μέλος, σκαρώνοντας έναν παγκόσμιο πόλεμο, συμβάν που είθισται να ψιλοαναστατώνει τις εμπλεκόμενες οικονομίες.
Στον παρόντα χρόνο, αποφάσισαν μάλλον να το κάνουν πιο κομψά, εκ των έσω. Ελπίζω δηλαδή...

Εν κατακλείδι, εγώ πάντως θα επένδυα σε Τελλούριο. Ενώ ο χρυσός υπάρχει στη Γη σε ποσοστό 4 μέρη στο δισεκατομμύριο (ppb) και το 2010 τιμάται σε 36 χιλιάδες δολλάρια και κάτι το κιλό, το Τελλούριο με 1μόλις ppb μπορείτε να το βρείτε στην ευτελή τιμή των 158 δολλαρίων το κιλό. Δεδομένης της χρήσης του σε ημιαγωγούς και φωτοβολταϊκά πάνελς, τι στο διάολο, θα ανατιμηθεί.


*από την άλλη, ανθέλληνες μογγολοεβραίοι γλωσσολόγοι διατέινονται ότι το Σουηδικό skit, το Ολλανδικό schijt και το συγγενές αγγλικό shit δεν προέρχονται από το ελληνικό σκατό (από το σκωρ, του σκατός) καθώς αυτό προέρχεται από την πρωτοινδοευρωπαϊκή ρίζα *sker- τα δυτικοευρωπαϊκά σκατά προέρχονται από τη ρίζα *skheid-
Ούτε τα σκατά τους δε θέλουν να μοιραστούν μαζί μας οι βάρβαροι...

** οι Άγγλοι σε μία αναχρονιστική επίδειξη βαθιάς αντίληψης, ονόμαζαν το νομισματικό τους σύστημα £sd, εκ του Ρωμαικού "librae, solidi, denarii", μόνο που στο νησί είχαν σελίνια και πένες. Πώς στο διάολο κολλάει το d στο pence τώρα, θα σας γελάσω