Ζωάρα

λοιπόν, είναι η όδγοη φορά που ξεκινάω να γράφω αυτό το ποστ
έχω ξεχάσει τι ήθελα να γράψω
έχω σχεδόν ξεχάσει να γράφω

(ή αυτό ακριβώς είναι το θέμα μπζζζζ)

 μακριά μου ενοχλητική νευρωνική μύγα, πρέπει να το ποστάρω να τελειώνω -και ανάποδα-

ήταν λοιπόν ένα σκυλί που το έλεγαν Πειραιώς και το είχανε αποφασίσει να το πούνε Πειραιώς πριν ακόμη μάθουν το φύλο του στον υπέρηχο γιατί σκέφτηκαν ότι αν ήταν κοριτσάκι θα το βάφτιζαν από την οδό, αν ήταν αρσενικό θα το βάφτιζαν από το μητροπολίτη. Τελικά την τιμή είχε ο τράγος και έτσι ο σκύλος βγήκε μεγάλο κέρατο.
Μια μέρα ο Πειραιώς ξεχύθηκε στη Χαμοστέρνας για να πιάσει το σταυρό

και μαρτύρησε κάτω από τους τροχούς διερχόμενου ημιφορτηγού φέροντος επιγραφή

ΣΑΝ ΤΟ ΝΟΝΤΑ ΤΟ ΓΑΤΟ

ΔΕΝ ΑΓΑΠΙΣΕ ΚΑΝΙΣ

Μεταφοραί παντός τύπου

Το στόρι husky λίγο αλλά κάποιος τύπος έχει φτιάξει το παραπάνω φρίζμπυ  και το ανέβασε στο internet, ιτ'ς α τζάνγκολ άουτ δερ, γκόου γκετ α λάιφ ορ λιβ γουιθ ιτ

Και ενώ κάθομαι αποσβολωμένος μπροστά στην γκροτέσκα διασταύρωση Πειραιώς και Χαμοστέρνας, ακούω μία χαριτωμένη φωνή να λέει "μην κάνεις έτσι, υπάρχουν και χειρότερα"
και μου γαμιέται η φαντασίωση που είχα μια ζωή να γυρίσω και εγώ μια φορά το βλέμμα έτσι

και χάνω την ευκαιρία μου να αρχίσω να κράζω για το πόσο άκυρο εξωφρενικό επιχείρημα είναι για οποιαδήποτε περίσταση, αφού ακόμη και αν την ώρα που χτυπάω το κουδούνι στην πόρτα από το μωράκι για το πρώτο ραντεβού φύτρωνε τρίτο πόδι κάτω από τη μύτη μου και άρχιζε να μου ρίχνει κλωτσιές, πάλι θα μπορούσε να είναι χειρότερα όπως το πόδι να έχει μυκητίαση και να βρωμάει εκεί κάτω από τα ρουθούνια μου ρίχνοντάς μου βρωμόξυλο
ή αν ήμουν κρεβατωμένος με καρκίνο του λεπτού χιούμορ, θα μπορούσε ο ένοικος του διπλανού κρεβατιού που καταρρώνει από εγχείρηση αφαίρεσης αξιοπρέπειας να κρατάει το τηλεκοντρόλ και να παίζει όλη μέρα Πρετεντέρη από dvd
και γενικά πάντα υπάρχουν χειρότερα αλλά πάντα, και η επίκληση της ύπαρξης τους εισάγει ένα σκέτο ξερό if true το οποίο όχι απλά είναι απόλυτα περιττό αλλά είναι και άσχετο με οποιαδήποτε τρέχουσα εξωτερική συνθήκη.

Αντί τούτου προσπαθώ να σκεφτώ θετικά για να εκμεταλλευτώ την περίσταση και να σκεπάσω τον τόπο του ατυχήματος με τα άνθη μίας ωραίας γνωριμίας αλλά αυτό που μου καρφώνεται στο μυαλό είναι πόσο μίζερα έχει δασκαλευτεί το ανθρώπινο γένος που αποδέχεται την άχρηστη παραλυτική ντεμέκ σοφία του "υπάρχουν και χειρότερα" αλλά θα θεωρούσε, και θεωρεί, τουλάχιστον άκομψο αν όχι άντεγαμήσουβρεμαλάκακομπλεξικέ το να πουν σε κάποιον σε μία καλή στιγμή το "υπάρχουν και καλύτερα". Και έτσι το έχουν όντως τελικά οικειοποιηθεί οι άντεγαμηθείτεβρεμαλάκεσκομπλεξικοί.

Κλίνοντας,

το άντεγαμήσουβρεμαλάκακομπλεξικέ, δε μπόρεσα να αποφύγω το χαζό λογοπαίγνιο.

Κλείνοντας,

θα παραθέσω τα λόγια του ποιητή, και την εικόνα του ποιητή που απέδωσε σε ανύποπτο χρόνο τόσο γλαφυρά τη συναισθηματική μου κατάσταση αυτόν τον καιρό, με τη διαφορά ότι δεν εμπλέκεται η επαε και η φάση πάει λίγο ανάποδα και γίνονται όλα λίγο στο κεφάλι μου.