Shit moves in mysterious ways

Φως. Φασαρία, φυσάει της μουρλής.
Μπουγάδα.
μαύρο διαβολάκι με ράστα, κακοσκισμένο τζην και μπλουζάκι Jack Daniels:

    έλα ρε, δε θα πάει πουθενά. Τα μαζεύω όταν σηκωθώ
Σκοτάδι


Κάποιος σέρνει ένα Ζάσταβα γυρισμένο ανάσκελα στην ταράτσα μου. First guess anyway. Γαμώτο, μάλλον φυσάει πολύ.
άσπρο -κάτασπρο και φρεσκοπλυμένο- αγγελάκι με καλοκοιμισμένα μούτρα και προσκοπική μαντήλα:

    σήκω ρε γαϊδουρομαλάκα τράβα μάζεψέ τα (μη σε γελάν τα μούτρα, βρωμόστομα είναι)

Της μέρας τα καμώματα... βγαίνω με τυφλό σύστημα στο μπαλκόνι και αρχίζω να μαζεύω. Φυσάει καμπόσο, ένα πανώ της Γιορτής Μαρίδας του Ωρωπού περνάει από μπροστά μου. Γυρίζω να αφήσω τη συγκομιδή στην πολυθρόνα και βλέπω το -άμεσο- μέλλον μου να μου έρχεται στα μούτρα με τη μορφή της μπαλκονόπορτας, στην οποία μετακινείται τάχιστα προς τα δεξιά το είδωλό μου μέχρι το ΜΠΑΜ που γεμίζει τα πάντα, εκτός από το πλαίσιο πλέον της πόρτας, με τζαμια. Λούζω και τους από κάτω, κάποιοι το συζητάνε, εγώ χωρίς καφέ δεν ανοίγω κουβέντα. Αποσύρομαι προσωρινά ηττημένος με τη μπουγάδα στα χέρια στο κρεβάτι μου.
Θα το γαμήσω μια μέρα αυτό το αγγελάκι.

Το βραδάκι, η καλή μου, η γλυκιά μου, μου τη γάμησε.
Στα καλά καθούμενα, σε δρομολόγιο ρουτίνας, άρχισε να μου κάνει τη ζωή δύσκολη άνευ λόγου, αιτίας και προκλήσεως. Honda, δε σπάει δε χαλάει σου λένε...

Οι ζουμερές τεχνικές λεπτομέρειες έχουν αναρτηθεί εκεί που πρέπει και δε θα επαναληφθώ.

Αυτά παθαίνεις άμα δεν κάνεις το σταυρό σου πριν πέσεις για ύπνο, αν δε διαβάζεις το ωροσκόπιό σου πριν σηκωθείς το πρωί και αν έχεις μια γαμάτη Μαγιάτικη βδομάδα να βάλεις οινοπνευματάκι στο στόμα σου.

Κουφάλα δημιουργέ, Κυριακή κοντή γιορτή