Annus Novus Absurdus

- Μαμά, δε θα έρθει ο Άι-Βασίλης φέτος...;

πώς να γελάσεις τα παιδιά;
το 2013 τους είχε πάει κωλοφεράντζα κατά τη λαϊκή έκφραση. Η Σία είχε χάσει τη δουλειά της στο φω-μπιζουτάδικο όταν μια νύχτα η κυρία Μαρί(-κα μέχρι πριν κάποια χρόνια) το έκλεισε, φόρτωσε τις βαλίτσες της με τα φω-μπιζού και την έκανε για Μαϊάμι (ή Ανδρίτσαινα στον παλιό αγαπητικό της και σερβίρει γουρνοπούλα στο καφενείο, εξαρτάται ποιον ρωτάς). Σα να μην έφτανε αυτό, τους κόψανε και η σύνταξη της κυρά-Λίτσας, της μάνας του Γιάννη, δεκατέσσερα χρόνια μακαρίτισσας θεος σ'χωρέστην. Μια μέρα ο Γιάννης, γυρίζοντας σπίτι, πιάστηκε στα χέρια με ένα γείτονα για μια θέση πάρκινγκ. Το ένα έφερε το άλλο, ο Γιάννης άρχισε να πιάνει μάνες στο στόμα του, πράγμα που έφερε στο μυαλό του γείτονα φήμες που κυκλοφορούσαν στις λέσχες του χωριού. Μία φιλική αθώα κουβέντα στον ξάδερφό του τον ΙΚΑτζή και η τελευταία πηγή εσόδων τους μεταμορφώθηκε σε μια μέρα σε ένα χρέος καμιά ογδονταριά χιλιάρικα προς το συμπαθές ίδρυμα.

Για τον Γιάννη η απώλεια της μάνας του ήταν η τελευταία σταγόνα. Ποτέ δεν είχαν ιδιαίτερα στενή σχέση, αλλά αυτή η σύνταξη ήταν ο τελευταίος συνδετικός του κρίκος με την παιδική του ηλικία, την τελευταία ηλικία όπου δεν ήταν ένας αποτυχημένος χαζόβλακας με καθολική αναγνώριση, αλλά απλά ένας φέρελπις αποτυχημένος χαζόβλακας.

Η αλήθεια είναι πάντα το καλύτερο, κατέληξε παραιτημένη η Σία.

- Περικλή, δεν είσαι παιδί πια, μπορώ να σου πω μερικά πράγματα σα να μιλάω σε ώριμο άντρα. Θυμάσαι που σου είχαν πει κάτι κακά παιδιά πέρυσι στο σχολείο ότι δεν υπάρχει Αϊ Βασίλης; Ε.. η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχ

( Ζουμ στον οχτάχρονο Περικλή, στο κεφάλι του, στο πρόσωπό του, στο στόμα του, μέσα, στην παλλόμενη επιγλωττίδα του )

- ΛΕΣ ΨΕΜΜΑΤΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!

κλωτσιά στον αστράγαλο. Κανονικά θα ήταν κλωτσία στο καλάμι, αλλά ο Περικλής είναι τελείως ζουμπάς ακόμη και δε φτάνει.

- ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!

- Αυτό το σκατό φταίει; ε; ε; ε; Δεν ήταν καλό παιδί και ο Αϊ-Βασίλης μας τιμωρεί ΟΛΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΣ!!!!

ουρλιάζει ο Περικλής ενώ απευθύνεται με σαλιωμένη μανία τη μικρή εννιάμηνη Αλίκη στο καροτσάκι της.
η Σία κοιτάζει σαστισμένη ενώ κρατάει τον αστράγαλό της. και τότε ένα ΜΠΑΜ από τον πάνω όροφο διακόπτει αυτήν την τελείως αμήχανη κατάσταση, ακολουθούμενο από ένα βαρύ γδούπο κάπου έξω στην αυλή και άλλον έναν στα κεραμίδια. Ο Γιάννης κατεβαίνει τρέχοντας άτσαλα τις σκάλες, κραδαίνοντας με θριαμβευτικό τρόπο το ντουφέκι, με κλαδιά από το χριστουγεννιάτικο δέντρο περασμένα στο καπέλλο παραλλαγής του, μαζί με μια μικρή κόκκινη μπάλα που ξέμεινε.

- Χέστε τα κωλόπουλα, την πρωτοχρονιά θα φάμε ελάφι!!

και βγαίνει γρήγορα στην αυλή από την εξώπορτα. Η Σία τον ακολουθεί σαστισμένη, αρπάζοντας την περίφημη περίσταση για να ξεφύγει από τη μανία του Περικλή που προς το παρόν κοκκινίζει παίρνοντας μερικές βαθιές ανάσες, ενώ μέσα του κοχλάζει το μίσος που μόλις του έκλεψαν.

Έξω στην αυλή, ένας τάρανδος με υπολείμματα από χαλινάρια και τα ρέστα έβγαζε αίμα από τα πλευρά και αχνούς από το στόμα καθώς βόγγαγε στην ταρανδίσια γλώσσα του. Ενώ ο Περικλής και η Σία κοιτούν τελείως μπερδεμένοι το κακόμοιρο ζωντανό, ο Γιάννης τραβάει τη φαλτσέτα από τη ζώνη με βλέμμα ξέρω-πάρα-πολύ-καλά-τι-κάνω, ένα βλέμμα που το φόραγε αρκετά συχνα, και που σχεδόν πάντα αποδεικνυόταν πολύ σύντομα ότι δεν-είχε-ιδέα-τι-στο-διάολο-έκανε.
Ένας ήχος από σύρσιμο στη σκεπή, ένα βαθύ Ω! Ω! Ω! και ένας σεβαστός ανθρώπινος όγκος σκάει στην πλάτη του Γιάννη ρίχνοντάς τον στο έδαφος, διώχνοντας συγχρόνως το φονικό όπλο από το χέρι του. Καταλήγει κάπου δίπλα στον πεσμένο Γιάννη και τον πεσμένο τάρανδο, ένας χοντρός μουσάτος ντυμένος στα κόκκινα χτυπιέται σαν Ιταλός επιθετικός που μόλις πάτησε μεγάλη περιοχή με τη μπάλα στα πόδια.

( Διάλειμμα για διαφήμιση )

( Αλλαγή πλάνου )

Η οικογένεια, παρέα με τον Άγιο κάθονται γύρω από το τζάκι με μια κούπα ζεστό νερό στα χέρια, ενώ παραδίπλα ο Ρούντολφ βαριανασαίνει στο πάτωμα.

- Γιατί δε μου έφερες δώρο φέτος; Αυτή φταίει; ήταν κακό παιδί; ε; ε; ε;

- Ποτέ δε σου έφερα δώρο, πάντα η μάνα σου σου τα έπαιρνε, εκτός από το δόκανο για λαγούς που το είχε πάρει ο πατέρας σου. Η αλήθεια είναι πως ήσουν πάντα ένα μικρό κακιασμένο σκατόπαιδο.

- ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!

- Κύριε Βασίλη, μας λιάνισε η κρίση, μας τσάκισε. Και πάμε όλο και χειρότερα. Αν συνεχίσουν έτσι τα πράγματα, πού θα βρούμε λεφτά να τον σπουδάσουμε; Θα τον έχουμε όλη μας τη ζωή μέσα στο σπίτι, δε μπορώ, θα αυτοκτονήσω

του είπε η Σία, παίζοντας αμήχανα τα δάχτυλά της και κοιτάζοντας πουθενά συγκεκριμένα στον τοίχο.

- Η ιστορία σας με συγκίνησε. Έτσι κι αλλιώς, με το Ρούντολφ σε αυτό το χάλι αποκλείεται να συνεχίσω τη διανομή απόψε. Για μια φορά, φέτος, θα πάρετε όλοι σας δώρο. Και έχουμε όλα τα δώρα του κόσμου στο έλκηθρο για να πάρετε όποιο σας αρέσει!

Ο Περικλής χοροπήδαγε ήδη προσπαθώντας να φτάσει το πόμολο της εξώπορτας. Σύντομα ήταν όλοι έξω από το σπίτι, στο δρομάκι προς το δάσος, δίπλα στο οποίο είχε πέσει το έλκηρθο. Πριν φτάσουν όμως καλά καλά είκοσι μέτρα μακριά του, μία ξαφνική έκρηξη στο έλκηθρο εκσφενδόνισε κομμάτια του ανάκατα με κομμάτια από βιβλία, πλαστικά αλογάκια, δονητές, λαδοτύρι Μυτιλήνης και ότι άλλο χωράει ο νους.

- Γαμώτο! το αντιαρματικό που ζήτησε η μικρή Μαιρούλα! Τι να κάνεις, ήταν εξαιρετικό κορίτσι πέρυσι, οι κανόνες είναι κανόνες. Άσε που, απ'ότι φαίνεται, θα ήταν το τελευταίο της.

Χωρίς δώρα, χωρίς έλκηθρο, μια παγωμάρα έπεσε στις καρδιές τους. Ο 'Αγιος τους κοίταξε μια γύρα, και τους είπε

- Μη στενοχωριέστε! Τα δώρα δεν είναι το παν! Το έλκηθρο δεν είναι το παν! Ούτε καν η πρωτοχρονιά! Έχουμε άλλες 364 ημέρες, 365 τα δίσεκτα, να χαρούμε και να γιορτάσουμε! Εγώ είμαι χιλίων εφτακοσίων τόσων χρόνων και δεν έχω πάρει ποτέ δώρο! Κοιτάξτε τι χαρούμενα γελάω! ΧΟ ΧΟ ΧΟ! Αυτό που μετράει είναι να έχουμε αγάπη, να έχουμε ο ένας τον άλλον, και τότε και ένα πιάτο φαΐ είναι η μεγαλύτερη γιορτή!

- Κύριε Βασίλη, με αυτά και με αυτά, δεν πρόλαβα ούτε να μαγειρέψω... είναι που δεν έβρισκα και καμιά καλή συνταγή για νερό,  πτι μπερ και σκόρδο ( αυτά βρήκα στα ντουλάπια )

-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ

ακούστηκε η κραυγή από το σαλόνι. Που είναι ο Γιάννης; Μπροστά η Σία και από πίσω ο Άγιος και ο Περικλής μπήκαν τρέχοντας στο σπίτι για να δουν το Γιάννη να πετάει την πρώτη κακοκομμένη μπριζόλα από Ρούντολφ στο τζάκι.

- Για δες... να που το λύσαμε και αυτό!

είπε χαρωπά ο Άγιος, βγάζοντας το φλασκί με το Μεταξά από την προβιά του.

- Ας γιορτάσουμε λοιπόν! Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ότι αρπάξει ο πόλος μας! ΧΟ ΧΟ ΧΟ ΧΟ ΧΟ ΧΟ! Καλή χρονιά!

3 ευχές

παλιά, την εποχή που έκοβα βόλτες στην έρημο για να έχω να γράφω καμιά ιστορία τώρα που μεγάλωσα και σοβαρεύτηκα, σκόνταψα σε ένα λυχνάρι. Για μια βδομάδα το έβγαζα κάθε βράδυ από τις πτυχές της κελεμπίας μου, του έβαζα λαδάκι και το άφηνα να με φωτίζει όσο διαβαζα την εφημερίδα μου. Αφού βεβαιώθηκα ότι έκανα σαφές ποιος είναι το αφεντικό, το έπιασα το όγδοο βράδυ στα χέρια μου και το έτριψα.
Ένα ελαφρώς ταλαιπωρημένο και ροδοκόκκινο τζίνι βγήκε από το στόμιο, με ζύγισε λίγο με το βλέμμα του και τελικά είπε:

- εντάξει μας γάμησες, χέσε με με τον πρόλογο, you know the drill,  έχεις τρεις ευχές.

ευκολάκι, σαν έτοιμος από παλιά, σαν υποψήφια μις κόσμος που τη ρωτάνε τι θα έκανε αν ήταν ο Χένρυ Κίσσινγκερ για μια ημέρα, του απάντησα

- sex, drugs, rock 'n' roll

-  σόρρυ μίστερ, αυτές είναι τέσσερις, παίρνεις μόνο τις τρεις πρώτες

μου απάντησε

Του Αγίου Αρτεμίου, τότε και τώρα

Τότε...

και Τώρα...

Αγαπητέ κύριε εκδότα,
είμαι όρχις και μάλιστα δεξιός. Σε συνομιλία που είχα με το συνάδελφό μου (τον αριστερό) την ημέρα της εορτής του προστάτη ημών των όρχεων (μεγαλομάρτυρος Αγίου Αρτεμίου - 20 Οκτωβρίου) άκουσα με μεγάλη έκπληξη (και οργή τολμώ να παραδεχτώ) πως ο Μεγαλομάρτυς Αρτέμιος είναι ο προστάτης άγιος των αστυνομικών!

Δε μπορούσα να συγκρατήσω το θυμό μου. Μετά βίας το πέος με συγκράτησε να μην επιτεθώ (αγνώστω ομολογουμένως τρόπω) στο συνάδελφο. Αυτός διαρκώς μου επαναλάμβανε "άκουσέ με ρε αρχίδι". Αναγκάστηκα λοιπόν από πείσμα για να αποδείξω ότι ο συνάδελφος λέει ψέματα να ρίξω μια κλεφτή ματιά (η παράθεση των λεπτομερειών της πράξης θα ήταν άβολες για όλους και θα τις παραλείψω) στο συναξαριστή του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου <λογοκρισία γκρίζας διαφημισης>.
Η έκπληξη που αισθάνθηκα ήταν απερίγραπτη. Στο συναξάρι του Αγίου πράγματι αναγράφονται πράγματα προσβλητικά και απαράδεκτα.
Είναι δυνατόν ο προστάτης άγιος των αστυνομικών να είναι ο προστάτης άγιος των όρχεων; Ποιος μας εμπαίζει;
Ποιος διάλεξε τον άγιο αυτό για τα αξιοπρεπή όργανα των όρχεων; Όργανο το ένα όργανο το άλλο δηλαδή; Ας τον έπαιρνε η σκωληκοειδήτις δηλαδή που δεν τη γουστάρει κανείς έτσι κι αλλιώς, δε φτάνουν τα αρχίδι ο ένας, αρχίδι ο άλλος...

Μετά τιμής
Ένα απορημένο και σπασμένο αρχίδι

τα μπουμπούκια δεν ανθίζουν στο bbc

πέρα από τη φανταστική ξεφτίλα που τρώει ο μπουμπούκος στο τέλος για τη συμμετοχή του στο ΛΑΟΣ, αγαπημένο κομμάτι το slip of the tongue ακριβώς εδώ

so, what our government is doing now, and I could say the whole political system, we try to find measures to stop them by polluting with hate our society

το ξέρουμε μεγάλε, το ξέρουμε

Street Art II

Καλοκαιρινά Αναγνώσματα

κάπου ανάμεσα στο scuba diving, την ορνιθολογία, τα ταχύρρυθμα μαθήματα καρδιοχειρουργικής, τα τσίπουρο και το τάβλι, πάντα φυλάγω κάποιο χρόνο στα καλοκαίρια μου για τη μεγάλη μου αγάπη,
το κάπνισμα.

Επειδή δε μπορείς να καπνίζεις όλη μέρα όμως ξεροσφύρι, συνοδεύω τα τσιγάρα μου με εκλεκτή λογοτεχνία. Και επειδή οι φίλοι μας στο νότιο ημισφαίριο ετοιμάζονται σιγά σιγά για τις καλοκαιρινές τους διακοπές, μερικές εκλεκτές επιλογές από εμάς που είμαστε μια σεζόν μπροστά.

• Women are from Vilnius, Men are from Kars

Η ευαίσθητη ερωτική ιστορία ενός πόντιου κτηνοτρόφου στον Παιονικό κάμπο και μιας Λιθουανής δακτυλογράφου/χορεύτριας. Αυτή προσπαθεί να του μάθει στενογραφια ενώ αυτός επιχειρεί να τη μυήσει στην τέχνη του αρμέγματος, με φόντο την αγωνία μπροστά στην κατάρρευση της πρωτογενούς παραγωγής στη μακεδονική επαρχία, το πρώτο ματς πρωταθλήματος Κιλκισιακού - ΑΕΚ και τις χαμένες παρτίδες

• Όσο εσύ τον έδινες ~ Ελεγείες 3

Τι είναι αυτό που μας κάνει να θέλουμε να πετάξουμε; Είναι τα όνειρα αποκληρωμένα παιδιά του υποσυνείδητου, ή το ασυνείδητο ένας ξεπεσμένος κληρονόμος των ονείρων; Γιατί δε με άφησες Παναγιώτα; Μνημειώδες όσο και ασυνάρτητο

• Αρχαία ή Βακτήρια;

Μία κριτική ανάλυση πάνω στις τελευταίες εξελίξεις στην ταξονομία από το Βέλγο βιρτουόζο του είδους, ειδωμένη μέσα από το εξαγνιστικό πρίσμα του κυκλαδίτικου ήλιου και της τελευταίας φιξ του τέρμηνου.

• Ζανίν

Και αν ο Βαν Νταμ ήταν γυναίκα; Βία, φεμινισμός, χόλυγουντ, πολεμικές τέχνες, stunts που κόβουν την ανάσα μέσα από τη φανταστική αυτοβιογραφία της Ζανίν Κλωντέτ Βαν Νταμ Αυγερινού-Τσίρκα

• Δουλειές του ποδαριού

Μια συλλογή από αυτοατελή διηγήματα γύρω από την αγάπη, την ορθοδοξία και τη Θάλασσα, γραμμένα με το πόδι από το Θεόφιλο Σίλβα, τον τραγικό νεαρό πεζογράφο που έχασε διαδοχικά και τα δυο του χέρια στις εκλογικές αναμετρήσεις του 2012.

• 400

Ένα πείραμα που προκάλεσε αίσθηση. Αντιστρέφοντας τη ρήση "αν 400 πίθηκοι χτυπούσαν 400 γραφομηχανές για 400 χρόνια, κάποια θα έγραφε τελικά Σείξπηρ", 400 λογοτέχνες προσπαθούν επί 400 μέρες να ανοίξουν μια καρύδα με τα γυμνά τους χέρια. 

Ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα με ανατρεπτικό φινάλε που θα μείνει αξέχαστο. 

• Αυτό το μπλε με τα αρκουδάκια που πουλούσανε στην Ερμού γωνία με Θησείο

Δεν έχω ιδέα τι πραγματεύεται μιας και είναι εξολοκλήρου γραμμένο στα Γεωργιανά. Όπως και να έχει, με 600 σελίδες περίπου στο 1 ευρώ, 70 λεπτά και ένα τσιγάρο άφιλτρο με τα παζάρια, είναι το απόλυτο value for money του φετινού μου καλοκαιριού. 

Επίσης πολύ χρήσιμο σαν καμουφλάζω όταν σας πλησιάζει το γκαρσόνι για να σας πει ότι πρέπει να παραγγείλετε για να χρησιμοποιήσετε την ξαπλώστρα.

Τίγρης κ Τράγος

"Η πολύτιμη ιδιότητά μας ως χριστιανών ορθοδόξων καθιστά ασυμβίβαστη την χρήση ινδουιστικών θρησκευτικών πρακτικών σε οποιαδήποτε πτυχή της ζωής μας."
- Μητροπολίτης Χίου

Για το τάι τσι δεν έχει πει τίποτε ακόμη, αλλά το καλοκαίρι είναι μακρύ ακόμη.

Coming to a cinema near you...

ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!

ποιος μπαγλαμάς;

χειρότερα, μου σπάσανε τη φραπεδιέρα.

Rest in Pieces

και το έγραφε ο καφές Extra Strong, δεν τον πίστεψα

χο χο χο

μόνος μου την έσπασα δηλαδή, παίρνοντας σβάρνα με το γόνατο το καλώδιο που τη συνέδεε με τη ζωοδόχο πρίζα, αφού είχα κοπανήσει τον αστράγαλό μου στο κρεβάτι κατά τη μεταφορά στο καθιστικό του ανεμιστήρα αφού τον κοπάνησα και στις δύο πόρτες που βρήκα στο δρόμο. Σοφά ο ρωμαίος νομοθέτης απαγόρευε την έξοδο των πολιτών από τα domibus των πριν πιουν τον πρωινό τους καφέ.

και να σκεφτείς ότι οδηγάω κάθε μέρα μέχρι τη δουλειά έτσι. τέλος πάντων, είναι γνωστό ότι στα σπίτια μας συμβαίνει σχεδόν το σύνολο των οικιακών ατυχημάτων. 

αναβυθιζόμενος σε γνώσεις παλιές και αραχνιασμένες ανέσυρα τη φοιτητική μέθοδο ανάδευσης του καφέ, του λεγόμενου "κνίτικου".

ήτοι, παίρνεις το καλαμάκι, το κόβεις στη διάμετρό του και ανασηκώνεις τα δύο προκύπτοντα στελέχη εν είδει πτερυγίων, και φτιάχνεις ένα χειροκίνητο, με τις παλάμες, όπως οι κουβανές παρθένες τρίβουν με τα μπούτια τους τα πούρα, αλλά με τις παλάμες, "φουρφούρι" (εκ του χειρονακτικού κάματου φαντάζομαι η ονομασία "κνίτικος"). 

Η ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ αν και ενδεχομένως και η απόδειξη του καταδικασμένου αναχρονισμού της παρούσας ορθόδοξης μαρξιστικής-λενινιστικής ανάγνωσης της ταξικής πάλης έγκειται στο γεγονός ότι για πρώτη φορά (σε εμένα τουλάχιστον, αν έχετε αποδείξεις για πρότερα εγχειρήματα θα μιλήσετε με το δικηγόρο μου) ο προκύπτων καφές ήταν φρέντο εσπρέσσο, και όχι ο στιβαρός καταξιωμένος φραπές. O tempora o mores, ψόφησε ο γάιδαρος και πήρα DaihatSUV.

Το εργαστήριο υδροδυναμικής γνωστού αμερικάνικου ριζοσπαστικού πανεπιστημίου ακόμη δεν έχει καταλήξει στο κατά πόσο η προκύπτουσα αμφίδρομη κίνηση μπορεί να εξασφαλίσει την επιθυμητή τυρβοειδή ροή σε σχέση με τη συνεχή μονόδρομη κίνηση,

εγώ πάντως λέω να το παίξω όχι γιατί ο καφές προέκυψε πιο flat από προπέρσινο ale παρατημένο σε πάγκο εγγλέζικου πανηγυριού με χαλασμένο σολωμό.

προβοκατόρικο υστερογράφο:

το ότι ψάχνοντας τα google images για "καφές κνίτικος" μου έβγαλε φωτογραφίες Χεζμπολάχ, Μασράλα και σύριζα μετά από δυο τρεις της ΠΚΣ για ξεκάρφωμα, το αφήνω στην ιστορική χλεύη

in the year 35, 35

με άλλα λόγια, 40 παρά πλέον. scary shit.
Πλέον είσαι σίγουρος ότι αυτοί που σου λένε "εσείς οι νέοι" σε τρολλάρουν, ακόμη και αν δεν το ξέρουν.

Τόσο σημαντική ηλικία που οι Zager and Evans την έκαναν τραγούδι που

όχι ε; τέλος πάντων, το αναφέρουν, και μάλιστα

In the year 35, 35
Ain't gonna need to tell the truth, tell no lieEverything you think, do and sayIs in the pill you took today
Τέλος πάντων, πέσανε καμιά 15αριά χρόνια έξω, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα. Ήταν περίεργες εποχές. Ο Osho από την άλλη μας λέει:
28-35: ” the most pleasant period of life comes from twenty-eight to thirty-five[...]" 
Ευχαριστώ τρελλόγερε, μας γάμησες :)Όμως...
35-42: “a new step, a new door opens, meditation. At age forty two is the time when a person should be able to know exactly who he is”

To add insult to ageing που λέγανε και στο χωριό μου, αυτά τα σημαδιακά γενέθλια πέφτουν και Τρίτη (meditation time :P ), την επισήμως πλέον πιο άκυρη μέρα για διασκέδαση*

* παραδοσιακά ήταν η Τετάρτη, αλλά ακριβώς το status της ως πιο άκυρης μέρας την έκανε ξεχωριστή, βλέπε και αυτό [τραβηγμένο από τα μαλλιά alert, ευτυχώς δεν καραφλιάζω ακόμη όσο γερνάω]

οπότε αποφάσισα να λουφάξω αύριο (βασικά θα πάω στο Γκάζι που έχει φεστιβαλάκι) και να γιορτάσω περίλαμπρα την περίσταση σε κάποια παραλία το Σαββατοκύριακο, μόνο που θα βρέχει.  

Δε μασάμε όμως, έτσι;

χρόνια μου πολλά και περαστικά μου και να προσέχετε, θα την πάθετε και εσείς

υγ. για περισσότερες πληροφορίες για αυτό το φανταστικό νούμερο, όχι εμένα ρε, εδώ 

Not my week after all

Υπάρχουν πράγματα στον κόσμο στα οποία μπορείς να βασιστείς διαχρονικά.

Ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή
Τα ζόμπι δεν είναι χορτοφάγα
Με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί
και εγώ δεν πρόκειται να μπλέξω με τα μπλιμπλίκια της apple.

Το ταξίδι για Λονδίνο (βλ. προηγούμενο post) διακόπηκε άδοξα κάπου πάνω από τις Βρυξέλλες όταν ο πιλότος της Swiss διαπίστωσε πρόβλημα στο σύστημα πήξης της σοκολάτας του Avro RJ100 (ήμαρτον, ποιος πετάει ακόμη με βρετανικά αεροπλάνα;) και το γύρισε αιφνιδίως πίσω στη Γενεύη. Πτήση το ίδιο βράδυ δεν υπήρχε αφού έχει αποδειχθεί πως ο θόρυβος των αεροσκαφών μετά τις 10 το βράδυ διαταράσει τον ύπνο των αγελάδων με δυσμενείς συνέπειες στο γάλα τους, και συνεπώς στη φήμη της ελβετικής σοκολάτας και συνεπώς της Ελβετίας.
Η εταιρία προσφέρθηκε να μας κοιμήσει στη Λωζάννη κατά τις 1 και να μας ξυπνήσει στις 4 το πρωί για να πάρουμε το πρωινό Steyr για Καβύλη, σόρρυ, το πρωινό λεωφορείο για αεροδρόμιο ώστε να είμαστε στον προορισμό μας μόνο καμιά ώρα αργότερα από την έναρξη του συνεδρίου, το παζαρέψαμε λέγοντας πως μπορούν απλά να μας κάνουν βόλτες γύρω γύρω από το αεροδρόμιο και το πρωί να μας σερβίρουν πρωινό για να γλυτώσουμε και μιάμιση ώρα ύπνο, αρνήθηκαν γιατί η πολύωρη λειτουργία του λεωφορείου θα είχε δυσμενείς περιβαλλοντικές επιπτώσεις στον ευαίσθητο πληθυσμό αρουραίων της Γενεύης, οπότε και εμείς αποκαμωμένοι αποφασίσαμε να δούμε λίγο και την Κοζάνη πριν γυρίσουμε θριαμβευτικά στο λίκνο του Δυτικού πολιτισμού.

σοφός ο Ελληνικός λαός

Παπάρια. Νύχτα μπήκαμε. Το πρωί ρωτήσαμε την υπάλληλο στο γκισέ που είναι το βανάκι που είχε κανονίσει η αεροπορική να μας πάει στο σιδηροδρομικό σταθμό, μας εξήγησε πώς πρώτη φορά το ακούει αυτό το πράγμα, της εξήγησα πως η ιατρική μέριμνα στην Ελβετία, και δη σε θέματα ωριλά, ελάχιστα μας ενδιαφέρει γιατί έχουμε και εμείς τα δικά μας, και εκεί επενέβη ο άχρωμος, άοσμος, ανέκφραστος συνάδελφός της που δήλωσε με ύφος τροϊκανού γραμματέα β' προς το Στουρνάρα ότι τον πούλο. Thank you Starling Hotel, Lausanne

100% swiss efficiency my ass

Με τα πολλά, και μόνο χάρη στο δαιμόνιο της φυλής, φτάσαμε στο αεροδρόμιο για το φανταστικό ταξίδι της επιστροφής.

Ελβετικό χιούμορ - public transport demotivational

Το ταξίδι εξελίχθηκε χωρίς περεταίρω επεισόδια, κατά βάσιν επειδή δεν έχει αεροδρόμιο η Κόρινθος, αλλιώς ακόμη θα βγάζαμε γόνο από τα σώβρακα στα ανοιχτά του Αιγίου

Δε βαριέσαι, τι τα θέλαμε εμείς τα ξένα; Αλλά τη γαστρεντερίτιδα που με χτύπησε Παρασκευή βραδιάτικα καθόλου δεν την εκτίμησα. 

Κατά την προσφιλή μου συνήθεια, δε μπόρεσα να παραβλέψω τη θετική πλευρά των πραγμάτων.

1) το πάρτυ τελικά έγινε Σάββατο και θα το έχανα στο τσακ

2) αν υποθέσουμε ότι το κακό με βρήκε στο πήγαινε και όχι στο έλα, θα περνούσα μισή υπέροχη μέρα στο Λονδίνο και δύο υπέροχες πτήσεις στο γυρισμό κλειδωμένος στην τουαλέτα. Και όταν τα πράγματα γίνονται σκατά, σαν το σπίτι σου δεν έχει

T.B.I.D.

Αύριο θα κάνω το τέλειο release.

συγγνώμη, έχουμε και μη-geekουλα εδώ μέσα

θα πατήσω το κουμπί με το διαβατήριο στο χέρι και το εισιτήριο στην τσέπη (anachronism alert). Το αμολάω και εγκαταλείπω τη χώρα. Μετά, ανάλογα με το αποτέλεσμα, μπορώ να επιλέξω αν θα επιστρέψω ή θα ζητήσω πολιτικό άσυλο ντυμένος με φύλλα του Guardian με τη μάπα του Δένδια.

Εκεί φτάσαμε φίλε μου, να σκάμε Λονδίνο για geekfest conference. Τα έλεγε ο Αντωνάκης για την ανάπτυξη, και εμείς του βρίζαμε όποιον έχει ακουμπήσει. Είχα και όλη τη σωστή εικόνα του νέου έλληνα στημένη.
Laptop δεν έχω, και το Nokia CroMag 12200BC μου δεν το λες και το απόλυτο gadget για την περίσταση. Οπότε είχα πάρει απόφαση να σκάσω με τετραδιάκι μπλέ Άγκυρα από αυτά που είχαμε στο Δημοτικό, με σφραγίδα USAID πάνω και να ξύνω το μολυβάκι μου με σουγιαδάκι για να γράφει ευκρινώς τις τελίτσες στα www.

Τελευταία στιγμή συνειδητοποίησα ότι δεν παίζει περίπτωση να περάσει το σουγιαδάκι μου αεροδρόμιο, παρά την ωραιότατη μαντινάδα που δε θυμάμαι τώρα και βαριέμαι να το βγάζω από το υπόγειο.
Λάκισα

και έκανα το αδιανόητο

Ξέχνα την κηδεία της Μάγκυ
Ποιο Sundance London?
Χέσε τη Beoynce

Η ΦΑΣΗ για τον Απρίλη του '13 στο Λονδίνο είναι η ευκαιρία να δεις το ghallas με γκατζετιά apple. Το νούμερο δύο στη ghallas wtf list είναι να παίζω ρακέτες ξυρισμένος στο Πέραμα.

Ελπίζω να βρω μπλουζάκια και χαϊμαλιά για όλους, και να πάρω για εμένα. Και μια κούπα, ναι, θυμάμαι. Και να βρω μια πανκ παρτάρα την Παρασκευή αφού

Αχ αυτοί οι τρελοαμερικάνοι

Όχι, το ποστ δεν είναι πρωταπριλιάτικο γιατί εδώ στη Goa ο μήνας έχει ήδη 2.

Namaste

πότε μπήκε η άνοιξη ρε;

Βασική αφορμή για αυτό το post ήταν να δηλώσω ότι θα ξαναβάλω word verification στα comments γιατί τελευταία με spamαραν ανελέητα. Και το πρόβλημα δεν ήταν το spam αυτό καθεαυτό, μεροκάματο βγάζουν στο φινάλε τα παιδιά, αλλά ότι μου υπενθύμιζαν κάθε τόσο ότι δεν έχω ποστάρει όλο το '13 και με έπιανε το παράπονο.

Αντί γι'αυτό, αποφάσισα προς το παρόν απλά να ποστάρω και αφήνω το γεμάτο όπλο στο τραπέζι (μαμά πρόσεχε στο ξεσκόνισμα).

Το βασικό θέμα που με βασανίζει αυτόν τον καιρό -πέρα από αυτόν τον καιρό- είναι βέβαια το μέλλον των καταθέσεών μου. Μετά από εντατικούς γύρους εξαντλητικών διαπραγματεύσεων, το συμβούλιο των οικονομικών μου εμπειρογνομώνων κατέληξε πως η καλύτερη λύση εν όψει της επικείμενης κατάρρευσης του ευρώ, του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος και, ενδεχομένως, του ταλαιπωρημένου μου στρώματος, είναι να τα κάνω χρυσό και να τα βάλω στον κώλο μου.
Δοκιμασμένο και εν μέρει λογοτεχνημένο , από όπου θα βγάζω μόνο για να πάρω κάτι να φάω. Βλέπουμε λοιπόν δύο δημοφιλείς εκδοχές του αρκτικόλεξου ATM να συγκλίνουν. Such are the wonders of contemporary living.

Δεδομένου του ύψους τους δε, ευτυχώς δε θα είναι ιδιαίτερα οδυνηρό ούτε ψυχολογικά, ούτε σωματικά.

Χαιρετώ σας, καλό καλοκαίρι, εγώ περνάω τέλεια, εύχομαι ομοίως και δι υμάς.