Ο Σουηδικός κινηματογράφος απευθύνεται σε ένα ιδιαίτερο κοινό, καλλιεργημένο, ευαίσθητο, με εικαστική άποψη και ΑΝΕΥΡΟ ΣΑΝ ΤΗ ΜΟΥΜΙΑ ΤΟΥ ΡΑΜΣΗ.
Το υψηλό ποσοστό αυτοκτονιών στη Σουηδία και ο κινηματογράφος της συνθέτουν ένα σύμπλεγμα αυγού - κότας, όπου ο γεννήτωρ κρύβεται στα προ-κινηματογραφικά ποσοστά αυτοκτονιών στη συμπαθή χώρα, ποσοστά τα οποία βαριέμαι να ψάξω.
Κυλικείο κατά το διάλλειμα. Ξυπνήστε πρώτοι για να πιάσετε θέση νωρίς.
Οι υπναράδες περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους για κρέμασμα
Κάποιος κέρδισε πρόσκληση σε
ολονύχτιο αφιέρωμα
Μου έδωσα δύο ευκαιρίες φέτος να εμβαπτιστώ στον απόκοσμο ρεαλισμό και την εικαστική του τελειότητα. Η πρώτη ήταν το πολυσυζητημένο, πολυπαινεμένο "Låt den rätte komma in":
Σου παγώνει το αίμα με το λυρισμό του και στο τέλος σε αφήνει με μια γλυκιά ανατριχίλα και δάκρυα στα μάτια. Η καλύτερη ταινία της χρονιάς!
Το παγωμένο αίμα και η γλυκιά ανατριχίλα φίλε reviewer είναι απλά τα συμπτώματα του κακού ξυπνήματος. Πιες ένα φραπέ, ή έναν ελληνικό βαρύ και θα στανιάρεις. Μην πιεις καμιά ευρωπαϊκή μαλακία τύπου φίλτρου και έτσι, την έκανες ήδη την ευρωμαλακία σου, καιρός να συνέλθεις.
PS. Δεν είναι δάκρυα, είναι τσίμπλες.
Διαβάζω τις κριτικές του Αθηνοράματος που με είχαν στείλει και μετά βίας κρατάω τα άντερά μου μέσα από τα γέλια. Έχουν και αυτά το δίκιο τους, θέλουν να βγουν να δούμε και λίγο σπλάτερ γαμώ τα βαμπίρ με κράτος πρόνοιάς μου μέσα.
Αμερικάνικα Βαμπίρ
Σουηδικά Βαμπίρια με ψυχολογικά προβλήματα και προβληματική αρχιτεκτονική
Η δεύτερη απόπειρα ήταν το χθεσινό αριστούργημα: "Τραγούδια από το δεύτερο όροφο"
Ο δεύτερος είναι χαμηλά. Προτιμήστε να πηδήξετε από κάτι σε 6ο - 7ο για να είστε σίγουροι για το αποτέλεσμα. Δε λέει να μπείτε σε ολόσωμο γύψο, μόνο και μόνο για να βάλει κάποιο σαδιστικό κάθαρμα σουηδικές ταινίες στην τηλεόραση του θαλάμου, ενώ εσείς δε μπορείτε να κουνήσετε ρούπι προς το τηλεκοντρόλ, και δεν υπάρχει κανείς εκεί να ακούσει τα χασμουρητά σας.
Ο πρώτος θεατής έφυγε για ύπνο στο εικοσάλεπτο - πιο πριν κοιμόταν εκεί δίπλα μας, εμείς αντέξαμε άλλη μισή ώρα.
Η εικόνα είναι looping animated gif πεντάλεπτου αποσπάσματος της ταινίας
Μετά βάλαμε μια αμερικανιά απλή και απέριττη με το Billy Bob και την Patricia Arquette - μικρή θεά - ένα φόνο, λίγο ντεμέκ πολιτικό μήνυμα, ένα -κατά τα άλλα θεϊκό- chick with dick (ελπίζω ύμνος στα ειδικά εφέ, ειδάλλως πολύυυυυ κρίμα), μερικές εξυπνάδες και στο τέλος δικαίωση-γκόμενα-τέλεια. Αυτοί εκεί στο Χόλυγουντ μπορεί να είναι άπληστοι ακατέργαστοι μαλάκες, αλλά την αβαθή ψυχανάλυση την έχουν. Σου φτιάχνει τη διάθεση και σε στέλνει σπίτι σου.
Έχουμε και δουλειές ρε φίλε. Μέχρι ο χοντρός Σουηδός (πολλοί χοντροί στην ταινία, ο σκηνοθέτης προφανώς καταγγέλει τη σήψη και παρακμή της καταναλωτικής κοινωνίας στο γύρισμα του αιώνα, συμβολίζει τη συναισθηματική χονδρότητα και διάφορες τέτοιες αηδίες) να κάνει 12 λεπτά να κλείσει μια γαμημένη πόρτα, ο Αμερικάνος συνάδελφός του έχει πηδήξει, έχει στήσει 2 καυγάδες, έχει πει 14 εξυπνάδες, έχει εμπλακεί σε 4 διλήμματα όπου παρουσιάζει το ευπρόσβλητο της οποιασδήποτε ηθικής -πέραν αυτής του αρχιδαρά αλκοολικού που κατά βάθος καλό παιδί είναι- ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΕ ΚΟΙΜΙΣΕΙ.
Αυτά είναι παρενέργειες του καπιταλισμού βέβαια, όπου ο σινεμάρχης σε θέλει ξύπνιο για να αδειάσει γρήγορα η αίθουσα ώστε να μπουν οι επόμενοι και να βγάλει κανένα dollar, ενώ οι Σουηδοί με το κράτος πρόνοιας και το πουτσόκρυο αφήνουν κανέναν άστεγο να κοιμηθεί όλη νύχτα στο σινεμά, με εισητήριο φτηνότερο από ξενώνα.
Το υψηλό ποσοστό αυτοκτονιών στη Σουηδία και ο κινηματογράφος της συνθέτουν ένα σύμπλεγμα αυγού - κότας, όπου ο γεννήτωρ κρύβεται στα προ-κινηματογραφικά ποσοστά αυτοκτονιών στη συμπαθή χώρα, ποσοστά τα οποία βαριέμαι να ψάξω.
Κυλικείο κατά το διάλλειμα. Ξυπνήστε πρώτοι για να πιάσετε θέση νωρίς.
Οι υπναράδες περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους για κρέμασμα
Κάποιος κέρδισε πρόσκληση σε
ολονύχτιο αφιέρωμα
Μου έδωσα δύο ευκαιρίες φέτος να εμβαπτιστώ στον απόκοσμο ρεαλισμό και την εικαστική του τελειότητα. Η πρώτη ήταν το πολυσυζητημένο, πολυπαινεμένο "Låt den rätte komma in":
Σου παγώνει το αίμα με το λυρισμό του και στο τέλος σε αφήνει με μια γλυκιά ανατριχίλα και δάκρυα στα μάτια. Η καλύτερη ταινία της χρονιάς!
Το παγωμένο αίμα και η γλυκιά ανατριχίλα φίλε reviewer είναι απλά τα συμπτώματα του κακού ξυπνήματος. Πιες ένα φραπέ, ή έναν ελληνικό βαρύ και θα στανιάρεις. Μην πιεις καμιά ευρωπαϊκή μαλακία τύπου φίλτρου και έτσι, την έκανες ήδη την ευρωμαλακία σου, καιρός να συνέλθεις.
PS. Δεν είναι δάκρυα, είναι τσίμπλες.
Διαβάζω τις κριτικές του Αθηνοράματος που με είχαν στείλει και μετά βίας κρατάω τα άντερά μου μέσα από τα γέλια. Έχουν και αυτά το δίκιο τους, θέλουν να βγουν να δούμε και λίγο σπλάτερ γαμώ τα βαμπίρ με κράτος πρόνοιάς μου μέσα.
Αμερικάνικα Βαμπίρ
Σουηδικά Βαμπίρια με ψυχολογικά προβλήματα και προβληματική αρχιτεκτονική
Η δεύτερη απόπειρα ήταν το χθεσινό αριστούργημα: "Τραγούδια από το δεύτερο όροφο"
Ο δεύτερος είναι χαμηλά. Προτιμήστε να πηδήξετε από κάτι σε 6ο - 7ο για να είστε σίγουροι για το αποτέλεσμα. Δε λέει να μπείτε σε ολόσωμο γύψο, μόνο και μόνο για να βάλει κάποιο σαδιστικό κάθαρμα σουηδικές ταινίες στην τηλεόραση του θαλάμου, ενώ εσείς δε μπορείτε να κουνήσετε ρούπι προς το τηλεκοντρόλ, και δεν υπάρχει κανείς εκεί να ακούσει τα χασμουρητά σας.
Ο πρώτος θεατής έφυγε για ύπνο στο εικοσάλεπτο - πιο πριν κοιμόταν εκεί δίπλα μας, εμείς αντέξαμε άλλη μισή ώρα.
Η εικόνα είναι looping animated gif πεντάλεπτου αποσπάσματος της ταινίας
Μετά βάλαμε μια αμερικανιά απλή και απέριττη με το Billy Bob και την Patricia Arquette - μικρή θεά - ένα φόνο, λίγο ντεμέκ πολιτικό μήνυμα, ένα -κατά τα άλλα θεϊκό- chick with dick (ελπίζω ύμνος στα ειδικά εφέ, ειδάλλως πολύυυυυ κρίμα), μερικές εξυπνάδες και στο τέλος δικαίωση-γκόμενα-τέλεια. Αυτοί εκεί στο Χόλυγουντ μπορεί να είναι άπληστοι ακατέργαστοι μαλάκες, αλλά την αβαθή ψυχανάλυση την έχουν. Σου φτιάχνει τη διάθεση και σε στέλνει σπίτι σου.
Έχουμε και δουλειές ρε φίλε. Μέχρι ο χοντρός Σουηδός (πολλοί χοντροί στην ταινία, ο σκηνοθέτης προφανώς καταγγέλει τη σήψη και παρακμή της καταναλωτικής κοινωνίας στο γύρισμα του αιώνα, συμβολίζει τη συναισθηματική χονδρότητα και διάφορες τέτοιες αηδίες) να κάνει 12 λεπτά να κλείσει μια γαμημένη πόρτα, ο Αμερικάνος συνάδελφός του έχει πηδήξει, έχει στήσει 2 καυγάδες, έχει πει 14 εξυπνάδες, έχει εμπλακεί σε 4 διλήμματα όπου παρουσιάζει το ευπρόσβλητο της οποιασδήποτε ηθικής -πέραν αυτής του αρχιδαρά αλκοολικού που κατά βάθος καλό παιδί είναι- ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΕ ΚΟΙΜΙΣΕΙ.
Αυτά είναι παρενέργειες του καπιταλισμού βέβαια, όπου ο σινεμάρχης σε θέλει ξύπνιο για να αδειάσει γρήγορα η αίθουσα ώστε να μπουν οι επόμενοι και να βγάλει κανένα dollar, ενώ οι Σουηδοί με το κράτος πρόνοιας και το πουτσόκρυο αφήνουν κανέναν άστεγο να κοιμηθεί όλη νύχτα στο σινεμά, με εισητήριο φτηνότερο από ξενώνα.
τα έχουμε πει ρε τζον...αλλό η βούρτσα και άλλο η πούρτσα....ομοίως άλλο Σουηδία και άλλο Νορβηγία, εκεί είναι τα καλά
ΑπάντησηΔιαγραφήθα έχω το νου μου... αν και νορβηγικός κινηματογράφος μου κάνει σαν μογγολικό σούσι
ΑπάντησηΔιαγραφήjunk mail...κορυφαία στιγμή της νορβηγικής κινηματογραφίας!
ΑπάντησηΔιαγραφήA lazy postman puts his nose where it doesn't belong...
http://www.imdb.com/title/tt0118785/
Οι ευχάριστες αναφορές στο πρόσωπό μου με ΚΕΦΑΛΑΙΑ, καθώς και το ωραίο φωτογραφικό υλικό που το συνοδεύει, θα συγκρατήσουν τον εμπεριστατωμένο, χειμαρρώδη αντίλογό μου υπέρ του Σοβιετικού κινηματογράφου, καθώς επίσης είμαι βέβαιος ότι θα σε κοίμιζα ακόμα πιο γρήγορα από τους ερασιτέχνες τους Σουηδούς...
ΑπάντησηΔιαγραφήνταξ, στα γενέθλια έβαλα έναν ταρκόφσκι, στο γάμο μου θα βάλω αιζενστάιν.
ΑπάντησηΔιαγραφήπροσπαθώ να αποφύγω τα ηρεμιστικά ;)