Ο Μεγάλος σουφρώνει τα φρύδια και κοιτάζει με εμφανή εκνευρισμό προς την πόρτα. Εκεί βλέπει έναν χαρωπό τύπο ντυμένο με τη στολή του Γρηγόρη Μικρογεύματα να μασουλάει μια τυρόπιτα.
"Είχε παλιώσει, άμα δεν την έτρωγα θα την πετάγαμε. Πρέπει να παίζει και μια μηλόπιτα, να κεράσω?"
Το ταχύτατο ιπτάμενο ποντίκι περνάει μέσα από την ημιδιαφανή μορφή του Φαντάσματος των Παρόντων Projects (ΦΠΡ, ακριβώς όπως και ο προηγούμενος, αλλά αυτό είναι άλλο post και δε θα μπερδευτείτε) και εκρύγνυται σε χιλιάδες κομματάκια στον τοίχο από πίσω.
"Καλάααα... αλλά άμα πεινάσεις μετά, μη μου ζητάς τα ψίχουλα"
και βρίσκονται και πάλι να ίπτανται πάνω από την Αθήνα. Ξαφνικά, βρίσκονται σε μια κρεβατοκάμαρα. Το ρολόι λέει 13:15 και ο νεαρός developer γυρίζει πλευρό και το κεφάλι του πέφτει πάνω σε ένα δεξί γυναικείο στήθος. Τρίβεται λίγο πάνω του, το σκέφτεται, και αποφασίζει ότι είναι ώρα να ξυπνήσουν. Μόλις, σε μία λαβή, ξεπροβάλει το γκομενάκι κάτω από τα σεντόνια, ο Μεγάλος γυρίζει κατά τον ΦΠΡ, και σηκώνει επιδοκιμαστικά το φρύδι, σουφρώνοντας παράλληλα τα χείλη του. Το καλοσυνάτο πρόσωπο το τυροπιτά συμφωνεί. Η εικόνα ξεθωριάζει, και αντικαθίσταται με εμετικά cubicles, γεμάτα χαμένα όνειρα, καμένα μυαλά και κάτι κινούμενα κουφάρια από ναυάγια της ζωής και του καπιταλισμού που χτυπάνε πλήκτρα, κοιτάζουν οθόνες και ρουφάνε φραπέ. Φραπέδες κάθε τόσο χύνονται χωρίς κανείς να δώσει σημασία, κάθε τόσο κάποιος πέφτει, σκυλιά τραβάνε τα μπατζάκια από τα παντελόνια των όρθιων και τη σάρκα από τα κορμιά των πεσμένων.
"Πότε είναι το deadline?" ρωτάει ο Μεγάλος.
"1/1/2010, 10 το πρωί" απαντάει ο ΦΒ.
"Την έχουν γαμήσει καλλιτεχνικά"
δεν καταφέρνει να συγκρατήσει τη σύσπαση στο δεξί του μάγουλο, καθώς αυτή σχηματίζει ένα κοφτερό, δρακόνιο χαμόγελο.
Και αυτή η εικόνα χάνεται, και ξαναβρίσκονται στα γραφεία, πάνω από τον υπολογιστή του ghallas που αποσβολωμένος στέλνει με μηχανικές κινήσεις βιογραφικά, βασιζόμενος αποκλειστικά στην αξιοπιστία του Alchemy. Και αγγελία για Βουδιστή βυρσοδέψη για δίωρο project στην Πουνάκα να του δείξει, αυτός στέλνει. Έχει στείλει ακόμη υπογραφή για την ανέγερση εκκλησίας των Μαρτύρων της Αγίας Φώκιας σε ένα νησάκι έξω από το Αρχαγγέλσκ, έχει απαντήσει σε τρία mail από αυτά που γράφουν πάνω πάνω με κεφαλαία
PLEASE DO NOT RESPOND HERE
και έχει κατεβάσει 6 φορές την καινούρια έκδοση του Acrobat Reader χωρίς να την εγκαθιστά.
Ο ΦΠΡ γυρίζει στο Μεγάλο και του λέει "μέρες που είναι... εντάξει ο πρώτος, γαμάει. Καλά οι άλλοι, γαμιούνται. Εσείς γιατί σκατά τον παίζετε εδώ πέρα μπορείς να μου πεις?"
Ο Μεγάλος του απαντά ότι θα του εξηγήσει το επιχειρηματικό του όραμα, βγάζει ένα χαρτί και τραβάει δυο γραμμές, έτοιμος να αρχίσει να ξερνάει νούμερα. Ο ΦΠΡ το τραβάει, παίρνει το μολύβι από το αυτί του και μαγαρίζει με γοργές κινήσεις το business plan
"Ένα γαμημένο γράμμα λείπει. Άμα το βρεις, πάτε σπίτια σας σαν άνθρωποι. Άν το χάσεις, κλείνει το laptop. Να δουλέψετε παραμονιάτικα πάντως, ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ. Άκου και εμένα που έχω ψήσει... Φοβού το φάντασμα των Μελλοντικών Projects (ΦΜΡ)"
ψυχεδελικοί ήχοι, blur, fade out στο γραφείο του μεγάλου που σκέφτεται που πήγε στραβά το πλάνο.
ζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζ
από το κουζινάκι ακούγεται ο ήχος της φραπεδιέρας, καθώς ο ghallas έχει ξυπνήσει από τη μυρωδιά του εκτοπλάσματος και προσπαθεί να τροχίσει εκείνο το σπασμένο δόντι που τον βασανίζει κάτι μήνες τώρα. Ο μεγάλος κοιτά αφηρημένα το τζάμι, και αναπολεί τα ξεχασμένα παιδικά του χρόνια. Τότε που τα παιδάκια της γειτονιάς μαζεύονταν να πούνε τα κάλαντα, ενώ ο μεγάλος κατέστρωνε τα πλέον αποδοτικά δρομολόγια, σαμπόταρε τις αντίπαλες παρέες (αν δεν είσαι μαζί μας, είσαι εναντίον μας) και έβαζε τους νοικοκυραίους να υπογράφουν αποκλειστικότητα στα κάλαντα για τα επόμενα 15 χρόνια και μία flat αποζημίωση σε περίπτωση που θα αλλάξουν θρησκεία ή καταστραφεί ο κόσμος. Those were the days...
Η dream sequence διακόπτεται από δύο βροντερά χτυπήματα στην πόρτα. Ο Μεγάλος γυρίζει έτοιμος να αντιμετωπίσει ακόμη ένα φάντασμα, και τα λόγια του ΦΠΡ τον γεμίζουν ανησυχία. Αυτό που βλέπει, είναι ακόμη πιο απόκοσμο. Ο ghallas χτυπάει την πόρτα ρυθμικά με το κεφάλι, λίγο αίμα τρέχει από το χείλος, μικρά καρώ είναι αποτυπωμένα στο μάγουλό του από τον ύπνο πάνω στο πληκτρολόγιο του laptop... Βλέποντας ότι έχει πλέον την προσοχή του Μεγάλου, σταματά να χτυπά.
"Οκ, είναι παραμονή πρωτοχρονιάς, έχει φτάσει μεσημέρι, εγώ δεν κάθομαι να περιμένω να σκάσει ούτε bug, ούτε το επόμενο φάντασμα, ούτε η Lauren Ridealgh για επίδειξη εσωρούχων.
SCREW YOU GUYS, I 'M GOING HOME!!!!
Άει στο λύκο πρωτοχρονιάτικα"
Το γραφείο λιώνει, οι ήχοι της πόλης θαμπώνουν, και ο ghallas βρίσκεται σε μια παραλία κάπου στο Queensland, με μία καϊπιρόσκα στο χέρι, να μοιράζεται μία τεράστια ομπρέλλα με τον άη-Βασίλη και τα κορίτσια του ημερολόγιου της Reef μισοντυμένα ξωτικά να πλατσουρίζουν χαρούμενα. Ο σεβάσμιος μουσάτος γέροντας γυρίζει και του κλείνει το μάτι
"It's good to be Santa. Ho Ho Ho!!!! Happy New Year!!!!"
San Ghallas... Ωραίο ακούγεται. Σαν εξωτικός προορισμός στην Καραϊβική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε κ το 2010 να σε βρεί με κάνα γκομενάκι σαν αυτά του Ριφ, κ με λιγο κίφ.
μα είναι εξωτικός προορισμός, απλά όχι στην καραϊβική. Ακόμη...
ΑπάντησηΔιαγραφήτο κιφ το βάζω εγώ στο μεταξύ, χρονιάρες μέρες. Αυτή ας βάλει το -γκουχ- συναίσθημα.
και στα δικά σας
πολυ καλο φιλε.
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστωωώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή