3,5 ώρες πριν πέσουν οι τηλεφωνικές γραμμές, crashάρει το twitter, πεταχτούν ημερολόγια, φιληθούν άγνωστοι και καμιά 200αριά εκατομμύρια άνθρωποι που (λέω αυθαίρετα ότι) ζουν στο timezone μας ευχηθούν τα καλύτερα ο ένας στον άλλον, λες και τον υπόλοιπο καιρό δε μπορούσαν ή δεν ήθελαν.
anyway, έχω ένα πρόβλημα με τις στημένες φάσεις, πιθανώς οφείλεται που δε μπόρεσα ποτέ να πιάσω κεφαλιά από κόρνερ παρά το μπόι, αλλά δεν είναι και για να γκρινιάζεις.
οπότε, 3,5 ώρες πριν μας μπει το '12, έχω το ίδιο αναποφάσιστο συνάχι να με χαζεύει αλλά να μη μου την πέφτει, ίσα ίσα δεν αφήνει το κεφάλι μου να πετύχει καλή σύνδεση με το σύμπαν και το πιστό μου γόνατο έπαθε κρίση περηφάνιας και δε λυγίζει για κανέναν (λόγο).
Κάτσε να το κάνω πιο δραματικό γιατί δε μου βγαίνει η συνέχεια.
το γόνατό μου είναι τσακισμένο, και η αρρώστεια με σπρώχνει σα μαριονέτα σε βίαια ξεσπάσματα βήχα ενώ έξω ο άνεμος λυσσομανάει (ενώ έχω και απλωμένη μπουγάδα). Το 2011 μας αφήνει όπως ο δαίμονας το κορμί της μικρής Regan McNeil στον εξορκιστή. πίσω μου σ'έχω...
εμένα να πω την αμαρτία μου δε με πήγε και άσχημα, αλλά αν ήταν να το γλιτώσουν όσοι τους χτύπησε το έκαιγα.
καλό 2012, να θυμάστε ότι η φύση απεχθάνεται (μακροσκοπικά) τις ασυνέχειες, και όπως βγαίνει το '11 θα μπει το '12.
Μετά τι κάνουμε...
την κάνω με μια νότα αισιοδοξίας και επανάστασης της πολυθρόνας (η μετεξέλιξη της επανάστασης του καναπέ με το πέρασμα από την tv στο pc, τα laptop είναι πισογύρισμα)
Το τέλος του χρόνου είναι εποχή για ανασκοπήσεις, καζαμίες, best of, best if, best if not... και επειδή με έχει πιάσει το γαμώτο να μην είναι το blog σε ύφεση για 2η συνεχή χρονιά (από 55 σε 51 και, τη στιγμή που γράφω 49 posts) σαν κάτι οικονομίες που ξέρουμε -ονόματα δε λέμε- αποφάσισα να κάνω και εγώ ένα cheap shot και να μεταδώσω σε επανάληψη τις ιστορικές πρωτοχρονιάτικες εκπομπές του 2009 που τόσο ντόρο είχαν προκαλέσει (στους τότε συναδέλφους βασικά)
ας αναπολήσουμε τις νοσταλγικές εποχές που ξύναμε τα αρχίδια μας στη δουλειά και που οι δημόσιοι υπάλληλοι έπαιρναν δώρο τα χριστούγεννα
Με κεντρικό αίτημα την απελευθέρωση του ηγούμενου Εφραίμ, μερικές δεκάδες άτομα συμμετείχαν σε πικετοφορία διαμαρτυρίας την Παρασκευή, έξω από την ελληνική πρεσβεία της Μόσχας.
Συμμετείχαν μέλη στη ρωσική σοσιαλσυντηρητική Ένωση, στο Ανθρωπιστικό Κέντρο της παγκόσμιας ρωσικής λαϊκής συνόδου, στο Ίδρυμα του Ανδρέα του Πρωτόκλητου, στην Ομοσπονδία των Ορθόδοξων τεχνοκρατών, στο Σύνδεσμο Φίλων της Μονής Βατοπεδίου, στη στρατιωτική - πατριωτική ροκ λέσχη της ενορίας της Συνόδου των Αγίων της Μόσχας και στη λέσχη μοτοσικλετιστών «Νυχτερινοί Λύκοι».
Μηνύματα συμπαράστασης απήυθυναν ακόμη οι Hells Angels - Kransoyarsk Chapter, η Μετανοημένη Αδελφότητα Φίλων της Σιβηριανής Τουλίπας, ο Κακός Λύκος, το Σωματείο Χηρευσάντων Προμηθευτών Μπόρις Γέλτσιν "ο Βόλγας", οι κλαρινίστες της επισκοπικής χορωδίας Νοβάγια Ζέμλυα και περιχώρων, οι απόγονοι των μπάσταρδων του Ρασπούτιν, το πανκ συγκρότημα "Κόκκινος Τσάρεβιτς", το Κονκλάβιο Νιχιλιστών Εφαπλωματοποιών και το Συνδικάτο Σαμάνων Ιακουτίας.
λευκό ψήφισε το 5 Σπαθί, ενώ οι τελευταίοι άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη που δεν παίρνουν ναρκωτικά αυτοκτόνησαν.
εάν αρέσκεστε στην κατανάλωση φυτικών ουσιών (που έταξε και μια κυβέρνηση κάποτε να νομιμοποιήσει, but that was in a galaxy far far away...) ανάψτε ένα τσιγάρο, αλλιώς πιείτε ένα ποτό ή κάντε μασάζ στα τσάκρα σας ή οτιδήποτε ξεμπλοκάρει το μυαλό σας, κοιτάξτε το συννεφιασμένο ουρανό, χωρίς τζάμι να παρεμβάλλεται αν το αντέχετε, χαλαρώστε και βάλτε ακούστε
το καινούριο μου σκάλωμα είναι το τουίτα, εξ'ου και έχω ψιλοεξαφανιστεί από εδώ. Το twitter είναι για το blogging ότι το τσιγάρο για τον αργιλέ. Ωραίος ο αργιλές, αλλά μέχρι να βρεις χώρο, άπλα, mood και τα συναφή να τον πατήσεις έχεις φάει τα νύχια και του διπλανού από το χαρμάνιασμα. Οπότε κάνεις ένα πακέτο και ξεχνιέσαι.
το new big thing στο twitter, πέρα που το αγοράζουν οι Σαουδάραβες (πριν την επανάσταση, είναι γατόνια οι Αλ Σαούντ - ούτε στη Σοσιαλιστική Διεθνή δεν ήταν, όχι σαν τους άλλους που πήγαν άκλαυτοι) και έρχεται ο καιρός που οι γυναίκες θα πρέπει να φοράν μπούρκα για να κάνουν log in και το μαγαζί θα κλείνει πέντε φορές τη μέρα για να προσκυνάμε τη Μέκκα, είναι το account του πολίς σπόουκσμαν.
τον έκανα follow και εγώ, και η αλήθεια είναι το ψιλομετάνιωσα, γενικά δεν είναι καλή ιδέα να τραβάς προσοχή. Τώρα κωλώνω για κάνω unfollow πάντως και λέω να λουφάξω μέχρι τις γιορτές και να μπω να την κάνω πρωτοχρονιάτικα πάνω στην αλλαγή που θα παίζει αντιπερισπασμός. Μέχρι τότε, δεν προφέρω το id του και παίζω αυστηρά αμένσιοτα.
Τέλος πάντων, μπήκα που μπήκα, με έφαγε η περιέργεια τι να γράφουν οι σημειώσεις εκ των ευωνύμων -όπως κοιτάει ο σπόουκσμαν- του σπόουκσμαν. Μεγένθυνα αλλά τίποτα, κάτι νούμερα που φαίνονται είναι σαν τη μισοσβησμένη λίστα του Casaubon στο εκρεμές του Φουκώ. Μπορεί να είναι το επιχειρησιακό πλάνο για την υπεράσπιση των ανακτόρων, μπορεί να είναι 3 φραπέδες και 5 τυρόπιτες για την παραγγελία από το Γρηγόρη.
Αφήνω τη φωτογραφία άπραγος και ρίχνω μια ματιά ποιους κάνει follow. Πρώτο-πρώτο, το @protothema. Νταξ, respect. Και ενημέρωση και ψυχαγωγία. Αμέσως μετά, η εφημερίδα του άλλου σπόουκσμαν. Μεταξύ σπόουκσμεν... Βέβαια έχει @primeministergr, τον κανονικό, όχι τον άλλον τον @PrimeministrGR που είχε βγει με τη φάτσα του Παπαδήμου καμιά μέρα πριν ο κανονικός υποστείλει τη σημαία του ΓΑΠ και τους άφησε όλους λίγο μαλάκες.
@enetgr -ακόμη-, @NChatzinikolaou, @zougla_online, @tsapanidou, κάτι δημοσιογράφους που δεν τους ξέρω να πω την αλήθεια, τίποτα embedded μπορεί να είναι, αλλά ένας αστυνομικός ρεπόρτερ από Σαλονίκη, ο @nikpits φαίνεται δυνατό λαγωνικό.
ας δούμε τι leads αντλεί ο σπόουκσμαν από το δαιμόνιο ρεπόρτερ
και μετά κάνει κάτι retweet για blackberry.
Ο σπόουκσμαν ακολουθεί @indymediathens που πρέπει να είναι και το μόνο χρήσιμο λινκ εκεί μέσα (και φαντάζομαι τρολλάρει τρελλά), ένα Web Developer (αρχίσαμε...) με μουστάκι, @autocar_gr, έναν immigrant from Crete που έχει link στο bloko.gr που δεν το ξέρω να πω την αλήθεια, αλλά μυρίζει λίγο πέσιμο, έναν Ph.D. της Criminal Science, κάτι άλλα άσχετα.
ενδιαφέρον έχει η @ellewacher από τη Ντόχα του Κατάρ, που έχει 27 followers σε όλον τον κόσμο, και 12 tweets. Έχει να πει πάντως
WTF??? μα πού τα βρίσκει;
Είναι μετά ο SoulandMatePR που έχει ποστάρει δύο βίντεο για swat και δύο για ασφαλή οδήγηση ώστε να μείνεις ζωντανός να σε φάνε τα swat, ένας άλλος που ποστάρει μόνο αστυνομία, λιμενικό και το χαμόγελο του παιδιού...
...και κάμποσα αυγά. Δέκα από τα οποία δεν έχουν τουιτάρει ποτέ.
Φαίνεται είναι ακόμη για ανάκριση, αλλά που θα πάνε, θα κελαηδήσουν
Η G-8er Ιταλία, η Ισπανία, η υπάκουη και υπερπροοδευτική (markets-wise) Ιρλανδία αδυνατούν να χρηματοδοτήσουν τον προϋπολογισμό τους, κοινώς πάνε για χρεοκοπία ή μηχανική υποστήριξη σε κώμα, ενώ το Μπουτάν,η Ακτή του Ελεφαντοστού, η Μπελίζ, το Μπαγκλαντές και η Υπερδνειστερία όχι.
Εσύ εξακολουθείς να πιστεύεις ότι φταίνε οι υπεράριθμοι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι, οι επικουρικές συντάξεις, και οι μετανάστες;
Παρά το άνοιγμα του επαγγέλματος του πρωθυπουργού της Ελλάδας, το οποίο περιλήφθη εσχάτως στους όρους για την εκταμίευση της 6ης δόσης, δεν παρατηρείται το αναμενόμενο ενδιαφέρον. Φαβορί ο Λουκάς Παπαδήμος, άνθρωπος μέσα στα πράγματα με το απαιτούμενο κύρος για να διαπραγματευτεί με τους Ευρωπαίους, αφού αυτός τους έδωσε τα κωλομπαρεμένα στατιστικά που μαγείρεψαν με το Σημίτη για να μη ντρέπεται ο κοντός που θα πρέπει να κάνει συνάλλαγμα όταν πηγαίνει στις Βρυξέλλες. Χάρη στον Κύριο Παπαδήμο μας κράζει όλος ο πλανήτης κλέφτες, λαμόγια, απατεώνες και τα λοιπά. Κελεπούρι χάσαμε.
Μετά την άρνηση Παπαδήμου, εθνική απόγνωση προκάλεσε η άρνηση και του Νικηφόρου Διαμαντούρου (ποιανού???) να σώσει τη χώρα, και μαζί της τον πλανήτη ολόκληρο. Ειλικρινά δεν το χωράει το μυαλό μου ότι αποφάσισε να μείνει στο Στρασβούργο με ωραία κρασιά και ζεστά κρουασάν παίρνοντας καμιά εικοσαριά χιλιάρικα για να ασχολείται με τα παράπονα του Βέλγου τροχονόμου που η υπηρεσία δεν του αντικαθιστά το φθαρμένο λουράκι του κράνους του, Λιθουανών φιλόζωων χορευτριών για την απουσία σάουνας για σκύλους στο Βίλνιους και της γυναίκας του που θέλει Παρίσι, αντί να έρθει εδώ να τον βρίζουν 10 εκατομμύρια έξαλλοι Βαλκάνιοι τους οποίους θα πρέπει παρεμπιπτόντως να ξεπουλήσει.
Το τρίο στούτζες εκεί έβγαλε πραγματικό άσσο από το μανίκι του. Τον μοναδικό, λατρεμένο, εκθαμβωτικό... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ!!! Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση, αφού μέχρι τώρα έλεγε στο ΓΑΠ τι να κάνει ως αντιπρόσωπος της αποικίας μας στο ΔΝΤ. Γλυτώνουμε και έναν ενδιάμεσο. Εδώ έχει ένα ωραίο βιογραφικό του Ρουμελιώτη. Σημαντικό σημείο πως "Το 1989 εκλέχθηκε ευρωβουλευτής", μιας και η ευρωβουλευτική του ασυλία τον γλύτωσε από την παραπομπή του στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά.
00:03
Μετά το βέτο της Μαργαρίτας για Ρουμελιώτη, γιατί έκανε πλάτες στον Αντρέα όταν τραβιόταν με τη Μιμή, στο προεδρικό μέγαρο κλήθηκε ο Λάζαρο Λέσιτς. Ο ΕλληνοΠΓΔΜμίτης τεχνικός αποχώρησε μετά από 30 περίπου λεπτά δηλώνοντας "εγκώ τέλει ντικό μου τεκνικό τιμ, Γκιόργκο τέλει Βενιζέλο-Πάγκαλο. Αυτό όχι ομάντα, αυτό μπορντέλο". Αμέσως κλήθηκε ο Σούλης Μαρκόπουλος που αρνήθηκε λόγω των υποχρεώσεών του με τον ΠΑΟΚ.
01:05
Πληροφορίες από το προεδρικό μέγαρο αναφέρουν ότι επιτεύχθη νέα συμφωνία. Το όνομα που ακούγεται είναι αυτό του Στυλιανού Παττακού, και φημολογείται ότι έχει ήδη αποσταλλεί τανκ για να τον μεταφέρει στο προεδρικό μέγαρο.
01:40
Πρόοδο στις διαπραγματεύσεις διαρρέουν πηγές από το προεδρικό μέγεθος, Σύμφωνα με τις πηγές, έχουν ήδη αρνηθεί 3,5 εκατομμύρια Έλληνες και, με τους ρυθμούς αυτούς θα έχουμε καταλήξει διά της εις άτοπον σε λύση μέχρι το αργότερο αύριο το απόγευμα, εγκαίρως για το άνοιγμα της λαϊκής στο Καράκας. Πάντως η λύση αναμένεται πάντα κυρίως από το εξωτερικό, με επικρατέστερο όνομα αυτό της Νία Βαρντάλος.
με έχει φάει η κατανάλωση και έχω μείνει πίσω στην παραγωγή (μου έκανε μια φλασιά αυτό, anyway)
οπότε θα αρκεστώ σε μερικές φωτογραφίες από την πρόσφατη μου επίσκεψη στο Βερολίνο. Απλά να αναφέρω ότι ήρθα σε επαφές με την τοπική επιχειρηματική ελίτ (τούρκους ντονερατζήδες, γερμανίδες σερβιτόρες και μεσόγειους ποστ-γκασταρμπάιτερ προγραμματιστές ) και περιμένω τα αποτελέσματα να φανούν σύντομα.
Γερμανία. Οργάνωση. Ακόμη και η αμερικάνικη πρεσβεία έχει στόχο για τις ρουκέτες
τα έλεγα με το φίλο Χρήστο, και σκέφτηκα να τα ποστάρω και για τους άλλους 5 που διαβάζουνε για να έχουνε κοινά θέματα να συζητάνε.
με τσίγκλισε η παρακάτω γαργαλιστική πρόταση
"Αν και μολυσμένος από γερμανίλα και την ψύχωση της αποδοτικότητας, εγώ είχα πειστεί από την ιδεολογία του 90΄. Η οποία κορόιδευε αυτούς τους καημένους τους κουτόφραγκους που δεν ξέρουν απο kefi και frape. Και όταν θα ζητούσαν πίσω τα λεφτά των επιδοτήσεων και των leader θα τους τουμπαίρναμε με δυο ρακές και θα κατέληγαν να χορεύουν μεθυσμένοι φωνάζοντας "I love Greece", ενώ εμείς θα χαμπογελούσαμε με συγκατάβαση και λεβεντιά."
Με το θαύμα των '90s και των 00's, και εγώ ήμουν ενθουσιασμένος. Πάντα πίστευα ότι η Cayenne βγάζει πιο θερμή και γλυκιά φλόγα και από την καλύτερη βελανιδιά, ξύπναγα κάθε πρωί έτοιμος να σπαράξω πραγματικά από πόνο για το τσουνάμι που θα άφηνε τη Μύκονο πιο γυμνή και από το σοφό κεφάλι σου (αλλά όλο δεν ερχόταν), λάβρωνα από περηφάνεια όταν έβλεπα ότι σε κάθε διεθνή μάζωξη είχαμε τον πιο χοντρό πρωθυπουργό, ή τον πιο σιχαμένο, ή τον πιο ηλίθιο (με αυτό το τελευταίο να είναι το άγιο δισκοπότηρο μάλλον, με το κοσμικό πηγάδι IQ που ακούει την 9η κάθε τόσο στα ευρωτραπεζώματα , αλλά είμαι σίγουρος ότι έχουμε αναδείξει τουλάχιστον δύο άξιους κατόχους του τίτλου)
από την άλλη, αν ενίοτε θέλω να γίνω κακός με το συμμαλάκα συνέλληνα, νιώθω άδικος αν δε χλευάσω στοργικά και τον ευρωσυμπατριώτη (για κανένα χρόνο ακόμα) Γερμανό, Γάλλο, Ιταλό κ.ο.κ. μαλάκα που θα πάρει τώρα και αυτός μεγαλειωδώς τα αρχίδια των ξιπασμένων αχόρταγων μουνόπανων που τον γαμάνε και αυτόν, αλλά πολύ πιο αξιοπρεπώς και προτεσταντικά. Στο φινάλε το ευρώ που θα μας βάλουνε όλους στο στόμα για οβολό για τον άλλο κόσμο, αυτοί το φτιάξανε, όχι εμείς. Εμείς ημασταν, είμαστε και θα είμαστε (εκτός και αν η τρέχουσα -τελευταία μέχρι την επόμενη- προσπάθεια αυτογενοκτονίας μας στεφθεί με επιτυχία) ένας μικρός μαλάκας λαός κάπου στη βρώμικη αυλή του πολιτισμένου μαλάκα κόσμου, που κάνουμε τις μικρές μας μαλακίες και ο μόνος λόγος που αναφερόμασταν κάθε τόσο είναι γιατί είμαστε καλή ευκαιρία να πετάξεις κανένα τσιτάτο για κανέναν αρχαίο, που ακούγεται ωραία.
Οι πραγματικά μεγάλες μαλακίες όμως παραμένουν προνόμιο των πραγματικά μεγάλων λαών. Με το σκατό που τρώνε για την ανικανότητα ή/και την δουλικότητα ή/και την σκατοψυχία τους οι πολιτικοί της Ευρώπης, τι να περιμέναμε και εμείς από το Γιωργάκη και τους Κωστάκηδες? Βαριά ότι περίμεναν οι Λίβυοι από τον Καντάφι, μια ωραία βραδιά στην τηλεόραση. Και άμα... (αν και ο Πάγκαλος προσπαθεί)
Η μαλακία είναι ότι τα κουμμούνια είχαν δίκιο στο τι φταίει -και με τσούζει- από την άλλη δεν είχαν και αυτοί ιδέα τι θα μπορούσε να ΜΗ-φταίει (εκεί ακόμη και ο Dick που διαβάζαμε όσο αυτοί παρίσταναν ότι διαβάζουν Marx παίζει να είχε πιο πολύ δίκιο) ,
τώρα η μόνη φάση που μου αξίζει τον κόπο είναι καλοί ανθρώποι-καλές εμπειρίες. Και στο φινάλε τα καλύτερα λεφτά που ξόδεψαν ποτέ οι Ευρωπαίοι μπορεί και να είναι αυτά που σκόρπισαν σε "εμάς" για να μπορούμε μερικοί να τους πάμε σε μια ωραία καβατζωτή παραλία, να κεράσουμε και τις ρακές και ενδεχόμένως να πηδηχτούμε κιόλα και να πηγαίνουν μετά πίσω στα κρύα και να σκέφτονται ότι η ζωή μπορεί να είναι και ωραία.
οι υπόλοιποι και τα υπόλοιπα να πάνε να γαμηθούνε.
ποιο είναι το μοναδικό κόμμα στην Ελλάδα που πραγματικά θέλει το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο, το όποιο ερχόμενο μακροπρόθεσμο, αλλοπρόσαλο κλπ;
οκ, δε μετράμε τη Δοσιλογική Συμμαχία της Ντόρας, πρώτον γιατί δεν είναι κόμμα, δεύτερον γιατί οι στόχοι τους είναι καθαρά οικογενειακοί/προσωπικοί. Κοινώς, σε μία εξαθλιωμένη τεταρτοκοσμική Ελλάδα θα διατίθεται πολύ περισσότερο νωπό βρεφικό αίμα για να τραφεί η οικογένεια.
προφανώς δεν είναι το μπατσόκ και οι άλλοι που κολλήσανε το εγκεφαλικό τους flatline στο νέο γαμάτο logo τους, γιατί καλύτερο δεν είχανε από το να σκορπάνε δανεικά και ανύπαρκτα φράγκα αριστερά και δεξιά (και βασικά στο "κέντρο") για να τσιμπάνε ψηφουλάκια. τώρα που την κότα με τα ευρά αυγά την γάμησαν και ψόφησε, πάνε και τα ποσοστά αμφοτέρων να πιάσουνε το προαναφερθέν flatline.
το ΛΑΟΣ μάλλον ψιλοχέστηκε, είναι χέλια τα παιδιά, και να μας καταλάμβαναν οι κινέζοι, αυτοί θα την έβρισκαν την άκρη τους, τσιρότα στα μάτια να τσιτώσουνε και ξύλο σε όποιον μαγαρίζει το αρχαίο κινέζικό μας DNA. Όποιος είναι άξιος δε χάνεται.
οι λοιποί αριστεροί και "αριστεροί" δεν ψένονται γιατί γαμήθηκε όλο το lifestyle και θα φτάσουν να διεκδικούνε επιβίωση αντί για χαϊλίκι και θα τους πιάσει κατάθλιψη, and the winner is...
(αν και ο οξυδερκής αναγνώστης μπορεί να την ψυλλιάστηκε και από το ελαφρύ υποννοούμενο του τίτλου)
το ΚΚΕ.
το ομολογώ, μέσα στο συναισθηματικό μπάχαλο του τελευταίου καιρού είχα αμελήσει να κάτσω να το δω λίγο ψύχραιμα το θέμα, με έπιασε και ο ρομαντισμός που βγήκε ο κόσμος στους δρόμους, και περίμενα και την κίνηση ΜΑΤ της Αλέκας για να μη μείνει κολυμπηθρόξυλο. Είχε δείξει και μια κινητικότητα τώρα τελευταία το κόμμα, που μπορούσε να ερμηνευτεί και ως διάθεση για συσπείρωση δυνάμεων για το μεγάλο ντου.
( <- παρένθεση: ακολουθούν αναφορές από τη fantasy λογοτεχνία. φαντάζομαι είναι εν μέρει μηχανισμός άρνησης/φυγής, από την άλλη είναι και η τρελλή ατάκα που πέτυχα στο twitter "Αλέκα λυπάμαι που το λέω, αλλά είσαι Lannister" κλείνει παρένθεση ->)
Κορύφωση,η κάθοδος της Αλέκας, σα νέου Aragorn στα Μονοπάτια των Νεκρών για να καλέσει τους επίορκους για να συνδράμουν στο μεγάλο αγώνα.
η πολυαναμενόμενη κάθοδος του ΠΑΜΕ (to stay όμως αυτή τη φορά) εξελίχθηκε σαν την κάθοδο της City Watch του King's Landing στο πλευρό του Stark, στη δική του προσπάθεια να ρίξει τη διεφθαρμένη του κυβέρνηση. κάπως έτσι...
το ΚΚΕ ξεκαθάρισε ότι δεν προτίθεται να συνεργαστεί με κανέναν και για τίποτα (τελικά εξαιρούνται τα ΜΑΤ μάλλον , γκούχ!). Θέλει να πάρει την παρτίδα μόνο του. Για να φτάσει η ελληνική κοινωνία να ψάξει τη σωτηρία στο ΚΚΕ, πρέπει να φάει τόσο στεγνό και απάνθρωπο γαμήσι (να μη γίνουμε και Ινδία, πιο πολύ κάτι σε τσαρική Ρωσία) και να απελπιστεί τόσο πολύ από οποιονδήποτε άλλο που μόνο με τη συνέχιση
και εντατικοποίηση της παρούσας κατάστασης μπορεί να συμβεί. (και πάλι πιο πιθανό το βρίσκω να γυρίσει στο δωδεκαθεϊσμό ή τις ανθρωποθυσίες, αλλά το ΚΚΕ μάλλον όχι).
-- δε μπορώ να το ξαναγράψω το κκε με κεφαλαία, σκιάχτηκα. πετάγονται τα γράμματα στη μέση της σειράς σαν καδρόνια. switching to lowercase --
το κκε λοιπόν, λέω εγώ, θα υπερασπιστεί το όσο το δυνατόν πιο σάπιο, σιχαμένο και χάρβαλο σύστημά μας και με το αίμα του ακόμη.
γαμάτο; δεν ξέρω για εσάς, εγώ έχω αρχίσει να το σκέφτομαι να γίνω χριστιανός και να λοβοτομηθώ. φαίνεται το safest bet αυτόν τον καιρό
ν+2 χρόνια να τελειώσουν τις σπουδές τους, μετά πούλο (αφού έτσι κι αλλιώς, άνεργος θα 'σαι. άσε που άμα αποφοιτήσεις 27 χρονών δε θα μπορείς να προσληφθείς με τον προνομιακό βασικό μισθό -20%)
Μεγαλολαμόγια Επενδυτές:
T + 10 μέρες για short selling. Μέχρι να αρπάξουμε την τρελλή μπάζα και κάποιος να φωνάξει "Λύκος".
Επιχειρηματίες-πρότυπο:
as long as it takes. Κλέψε τώρα, πες "ουπς λάθος" αν σε πάρουν χαμπάρι. Τι διάολο, άνθρωποι είμαστε
ναι, είμαι τελειωμένος, αλλά έπεσα σε λίγο ΓΑΠ αυτήν την ευαίσθητη ώρα
«Επιδιώκουμε ποιοτική ανάπτυξη, ανάπτυξη που σέβεται το περιβάλλον, πράσινη ανάπτυξη και όχι όπως την Ινδία που δεν σέβονται το περιβάλλον και δεν έχουν κανόνες εργασίας»
καταλάβαμε το πρόβλημα, έτσι; ο σεβασμός του περιβάλλοντος και να υπάρχουν κανόνες. Ας είναι ότι θα παίρνεις 69 ευρώ το μήνα, that's ok, το θέμα είναι να υπάρχουν κανόνες. Βγαίνει έξω ο άνθρωπος και κοκκινίζει που πρέπει να απολογείται για το μπάχαλό μας κάθε τόσο.
«Θα αλλάξουμε το πολιτικό σύστημα», είπε
το ψιλομυριστήκαμε. όσους δεν είχαν καταλάβει, τους το είπε ο Πάγκαλος
Ενώ η κυρία Χρύσα Αράπογλου πρότεινε να συσταθεί ένα «κοινοβουλευτικό φόρουμ» το οποίο μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα... Αίτημα, για το οποίο ο κ. Παπανδρέου είπε να δρομολογηθεί αμέσως.
για τέτοια πρώτος είσαι βρε πούστη! πρέπει να θυμήθηκε τέτοια εποχή δυο χρόνια πριν ο Γιωργάκης που έψαχνε Joomlaδες για να φτιάξει τη νέα ψηφιακή Ελλάδα με open source και να συγκινήθηκε. η μαλακία είναι που στο μεταξύ την πούλησε και του χουν μείνει τα passwords να τα διαβάζει και να κλαίει μόνος του τα βράδια.
Σε κάποια στιγμή η πρώην υφυπουργός κυρία Θ. Τζάκρη ρώτησε τον Πρωθυπουργό ποιες κοινωνικές ομάδες στηρίζουν το κυβερνητικό έργο και με ποιούς είμαστε και ο κ. Παπανδρέου απάντησε: «με τους ανθρώπους της δουλειάς, με τους επενδυτές που εμπιστεύονται την χώρα μας και επενδύουν, με τις τράπεζες που στηρίζουν την πραγματική αγορά και γενικά με τον πολίτη με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου».
εντάξει. στην αρχή ξεκίνησα να φορτώνω τυπικά, μετά έφαγα ένα ψυχεδελικό πολυδιαστασιακό σκαμπίλι, μετά έβαλα τα γέλια, και κατέληξα σε μία ψύχραιμη εκτίμηση της δήλωσης.
Α. είναι βλαμμένος. δηλαδή, πέρα από όλα τα άλλα, αν χρειάζεται στήριξη, αγάπη, ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα, κρεμάλα ή οτιδήποτε άλλο, χρειάζεται σίγουρα ψυχιατρική παρακολούθηση.
Β. Ξέχασε τον Αη-Βασίλή, τον Κάπτεν Αμέρικα, την Τίνκερμπελ και τη Γενική Συνομοσπονδία Μονόκερων. Από όλους τους παραπάνω, έχουν ξεμείνει κάτι άνθρωποι της δουλειάς (και αυτοί λόγω της καθυστέρησης στην τήρηση των συμφωνηθέντων) οι οποίοι είναι τελευταία λίγο φειδωλοί στις εκδηλώσεις λατρείας τους, οι άλλοι είναι φανταστικά πρόσωπα, όπως θα είναι σε λίγο και οι άνθρωποι της δουλειάς δηλαδή. Μα που τα βρίσκει; επενδυτές που εμπιστεύονται τη χώρα μας και τράπεζες που στηρίζουν την πραγματική οικονομία; Έλα παναγία μου...
Α, ξέχασα και τον αρχαιοελληνικό μαλάκα. Αν δεν ήμουν τόσο συγκρατημένος, μετριοπαθής και εχέφρων σαν άνθρωπος, θα σκεφτόμουν ότι το θέλει το γαμήσι του.
καλό Οκτώβρη, κάνει γαμώ τις μέρες παρά τα, ή ίσως χάρη και στα, σύννεφα, οπότε βάζω καλοκαιρινή μουσικούλα, αφιερωμένη εξαιρετικά και στα παιδιά στο St. Andrews που έχουν καλοκαίρι (ξεκαρδιστείτε ελεύθερα)
όχι, δεν κάνω διαφήμιση στο φεστιβάλ του συνασπισμού, γιατί δεν τα βρήκαμε στα λεφτά. Αυτοί ήθελαν να με πληρώσουν σε δραχμές, εγώ επέμεινα ότι δέχομαι μόνο σοβιετικά ρούβλια, ήρθαμε στα λόγια, πέσανε κάτι "ου οπορτούνες", κάτι παναγίες, κάτι για άπλυτους και αξύριστους εκατέρωθεν, τελικά επενέβησαν οι ψυχραιμότεροι και είπαμε να τα ξαναπούμε στους δρόμους. Από την άλλη, οφείλω να παραδεχτώ ότι από εκεί το άκουσα το γκρουπ. Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι για κάτι τέτοια την έχουμε την αριστερά τελικά, για να ακούμε και τίποτα καινούριο. Αλλιώς θα σας έβαζα Βίσση και Οικονομόπουλο. Τέλος πάντων, αν πάει κάποιος στο φεστιβάλ, να μου πει αν είχε καλό ήχο και ωραία γκομενάκια.
Θα κάνω διαφήμιση πάντως, για τη Forthnet όμως που τα βρήκαμε τελικά. Χθες έληξε η προθεσμία για την έμπρακτη επίδειξη της κοινωνικής αλληλεγγύης μας και, όσο και αν ντρέπομαι για τον παρτακισμό και την κοινωνική αναλγησία μου, τους είπα να πάνε να γαμηθούνε παραπέρα γιατί μου κρύβουν τη θέα. Δεν πέρασαν 4-5 ώρες που έκλεισαν οι εφορίες, και όλως τυχαίως μου κόπηκε το internet. Μαλάκας δεν είμαι, και το έπιασα το υποννοούμενο, αλλά είπα να παίξω το παιχνίδι τους να δω που το πάνε. Και πήρα την τεχνική υποστήριξη.
Υπάρχει μια γραμμή που χωρίζει τη χαρά από τη λύπη, το θρίαμβο από την ταπείνωση, την αποτυχία από την καταξίωση, τα πάντα από το τίποτα, μια λευκή γραμμή...
και εκεί αρχίζω να κωλώνω. Οκ, είπανε για αποποινικοποίηση, αλλά κόκες από το τηλέφωνο; Θα είναι και φορολογημένη 97%, α, δε θέλω, δε βγαίνω, χίλιες φορές ρακή χύμα.
...χαραγμένη στο χορτάρι
και παίρνω βαθειά ανάσα. Οκ, είμαστε ακόμη στα γνωστά αναισθητικά για μουλάρια.
Αν θέλετε να ενημερωθείτε για το προνόμιο που σας προσφέρει η Nova με τη Forthnet
από όλη την κρίση και τις μαλακίες, αυτό είναι που δεν αντέχω. Μας περιμένει ένα μέλλον σκοτεινό, μίζερο, χωρίς προνομιακές προσφορές, χωρίς φανταστικά πακέτα, όπου οι εταιρίες δε θα μας βλέπουν σα μικρούς θεούληδες που αγγίξανε μια στιγμή τη γη για να βγάλουν πιστωτική και να την κωλοχρεώσουν σα να μην υπάρχει αύριο. Σε αυτό το τελευταίο φαίνεται ότι είχαμε κάποιο δίκιο βέβαια. Με τα πολλά, μου είπαν να πάω να παραλάβω καινούριο router γιατί το παρόν κάηκε από τα πολλά κωδικοποιημένα γαμοσταυρίδια που διαβάζω κάθε μέρα. Προφανώς ήθελαν να τσεκάρουν τα μούτρα μου και να πάρουν γεννετικό υλικό από το router που θα τους επέστρεφα. Το έτριψα λίγο στα κακάκια από σκύλο που βρίσκω αξιόπιστα κάθε μέρα στο πεζοδρόμιό μου για να τους μπερδέψω.
Οι υπάλληλοι στο κατάστημα ήταν πολύ εξυπηρετικοί, δεν υπέγραψα ούτε χαρτί για το καινούριο router μου, πράγμα που επιβεβαίωσε τις υποψίες μου. Το γνωστό παιχνίδι, καλός μπάτσος-κακός μπάτσος. Αν και τον καλό μπάτσο έχω καιρό να τον δω είναι η αλήθεια... ίσως μόνο τον παρακάτω
ο υπόλοιπος κόσμος στο κατάστημα ήταν σαφώς λιγότερο cool από εμένα, θα είναι που δεν είχαν vodka juniors στα ακουστικά. Οι περισσότεροι ήθελαν να διακόψουν συνδέσεις, και όλο ένα απλήρωτο υπόλοιπο προέκυπτε, κάτι διακοσάρια από εδώ, κάτι εκατοπενηντάρια από εκεί, με τον επίδοξο λιποτάκτη να κοιτάζει το ταβάνι σα να ψάνχει τον υποβολέα. Βλέπω κοντά την επιστροφή στις ωραίες εποχές των ελληνικών ταινιών που τηλέφωνο είχε ο περιπτεράς και βόλευε όλη τη γειτονιά. Τώρα θα έχει και wireless.
κορίτσια, πλύντε τις μπούρκες σας. ή απλά αγνοήστε το σα να μην υπήρξε, που δεν πολυ-υπήρξε μάλλον.
Να ολοκληρώσω με ένα σχόλιο σχετικά με την έκτακτη εισφορά. Βρε κουτά, αφού όλοι πήγατε και τα πληρώσατε στο τέλος, τι φωνάζετε; Τάχα δεν έχουμε, τάχα δεν πάει άλλο, χαζομάρες για μικρά παιδιά. Και τα βρήκατε, και στην ουρά στηθήκατε, και λάθος χαρτί σας έστειλαν και καταλήξατε να πληρώνετε ό,τι κατέβηκε στο κεφάλι του εφοριακού (την κάβα του στο PokerStars μάλλον) με την έγκυρη διαβεβαίωση ότι "θα τα βρούμε μετά" - στάνταρ. Τώρα θα μου πεις, κανονικά θα πλήρωνες ό,τι καύλωσε του Βενιζέλου, τώρα πληρώνετε ό,τι καύλωσε του υπάλληλου. Σιγά τη διαφορά. Πρέπει να χωνέψουμε ότι η κυβέρνηση δουλεύει με λογική IMF. Δεν πα να φωνάζεις, αν τον τρως σημαίνει ότι το γουστάρεις. Και θα συμφωνήσουν και τα δικαστήρια
ενώ αράζω στην πολυθρόνα στο μπαλκόνι, με το κεφάλι μου γεμάτο με δυο ντοκυμανταίρ επικαιρότητας και #enas_ergazomenos, με ψιλοσκατά δηλαδή, πιάνει ένα γλυκό αεράκι και σκέφτομαι ότι πέρασα μια μέρα γαμάτη στην παραλία, το καινούριο irc-thing στη δουλειά και ότι την παρασκευή είχαμε ψοφήσει στο γέλιο, το αεράκι, κάτι περίεργα emails που πηγαινοέρχονται τελευταία, τις διακοπές του Ιούλη, και ότι είμαι μια χαρά.
αυτό είναι λίγο και να ντρέπεσαι αυτόν τον καιρό, αλλά θα τσατιστώ πάλι αύριο. Προς το παρόν, τέλεια
φωτογραφία ήθελα να βάλω μία με το πόδι μου, που πιστεύω είναι φετίχ που παίζει γενικά, να βγάλεις το πόδι σου στη δημοσιότητα. αλλά δε βρήκα καμία με φόντο θάλασσα, οπότε έπαιξα κουλτούρα.
όταν ξεκίνησα αυτήν την ιστορία με το blog, ήταν κατά βάσιν προσωπικό το θέμα. Προσωπικές εμπειρίες και σκέψεις που ο κόσμος πάντα ήθελε να μοιραστώ μαζί του, αλλά εγώ έκανα το δύσκολο ή ήμουν χώμα στα ξύδια. Αυτό το πράγμα δεν τράβαγε πολύ λόγω της αναγκαίας και αναπόφευκτης αυτολογοκρισίας μου. Όταν είσαι πενταπλός πράκτορας για κάποιες από τις μεγαλύτερες μυστικές υπηρεσίες, τριπλοθεσίτης στο δημόσιο, Μυστικός και Υπέρτατος Σφραγιδοφύλαξ της Αρχαίας και Σκονισμένης Στοάς των Παλατιτσίων και ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από το προσωπείο του Κλαρκ Κεντ και τις μάσκες δύο τουλάχιστον από τα μέλη των Residents, κάποια πράγματα δε γράφονται.
Οπότε, στη χρυσή εποχή του blog, τότε που έπαιζε και κανένα σχόλιο, το γύρισα στην κοινωνικοπολιτική σάτιρα. Έπαιρνες ένα γεγονός από την ειδησεογραφία, το έκανες λίγο λάστιχο, έβαζες λίγη ψυχεδέλεια και κάμποσο photoshop και έβγαζες τιμιότατο webοκάματο. Ήταν και η ΝΔ ανάλαφρη και ξεκαρδιστική τότε, κάτι σε Μουσολίνι στο πιο λιχούδικό του, και περνάγαμε μια χαρά.
Ε, μετά ήρθε η επανάσταση του αυτοάνοσου αυτονόητου (ρε γαμώτο, και στο pc μουτζούρες κάνω, από μικρό μου το λέγανε ότι θα με χαντακώσει αυτή η εικόνα του γραπτού μου, αλλά εδώ μπορώ να κάνω τέτοιες πουστιές
και να το ομορφαίνω - η εικόνα είναι copyright από το μπαλκόνι μου- και μαλακώνει το μάτι του αναγνώστη) και έχασα το μπούσουλα. Σε ό,τι έχω ιερό (το μοτέρ της Africa), η πραγματικότητα έχει γίνει τόσο γάμησέ τα, τόσο ψυχεδελικά τραβηγμένη, που δε μπορείς να το πας παραπέρα, άσε που δεν έχει και τόσο γέλιο πλέον όταν ο κόσμος που "ψωνίζει" από τα σκουπίδια αρχίζει να πλησιάζει, σε αριθμό αλλά και κοινωνικές καταβολές, τον κόσμο που ψωνίζει από το σούπερ μάρκετ.
(Έγινε και στην Αγγλία αυτό για λίγο, αλλά ανάποδα, πάντα μπροστά αυτοί οι Αγγλοσάξωνες)
Οπότε το ξαναγύρισα και εγώ, ακολουθώντας το περιρρέον κοινό αίσθημα, στα γαμοσταυρίδια. Τώρα θα μας βάλουνε χέρι και στα blog ακούω, και θα μαθευτεί ότι ο Κλαρκ Κεντ είναι ο სანტა კლაუსი. Ας είναι, αν δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ, θα ήταν τα wikileaks. Δύσκολοι καιροί για δημοσιογράφους. Οπότε λέω να το γυρίσω στη μουσική τώρα, ή να υιοθετήσω 2-3 εκπομπές της ΕΤ-1 που θα ορφανέψουν. Δεν έχει και ξέκωλα αυτό το κανάλι ρε γμτ, μήπως να περιμένω κανένα δυο μήνες να βαρέσει πιστόλα το Star;
Anyway, πριν γράψω τα μουσικά της ημέρας, να κάνω δυο σφήνες από την τρέχουσα ειδησεογραφία γιατί με τρώει το μέσα μου και όταν με τρώει παχαίνει και γίνεται μια αηδία.
Δυσκολίες στις διαπραγματεύσεις για τους μεγάλους αυτοκινητοδρόμους Με βάση τις αρχικές συμβάσεις, τα προβλεπόμενα έσοδα από το σύνολο της παραχώρησης υπολογίζονται σε 28-30 δισ.ευρώ, εκ των οποίων 8 δισ. ευρώ θα λάβουν οι κατασκευάστριες κοινοπραξίες και τα 22 δισ. ευρώ το δημόσιο. Σύμφωνα με τις τωρινές εκτιμήσεις, τα έσοδα υπολογίζονται σε 20 δισ. ευρώ, τα οποία ζητούν να πάρουν εξ’ ολοκλήρου οι κοινοπραξίες και οι τράπεζες.
Makes sense, no? Ζήτω οι ιδιωτικοποιήσεις. Το κράτος φταίει για όλα, πουλήστε λιμάνια, νερό, αεροδρόμια, νοσοκομεία, πουλήστε τη γιαγιά σας και πληρώστε μια εποχιακή γριά από εταιρία διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού
ο ιδιώτης σε αγαπάει και σε σκέφτεται. (Α, μαλακία. Δεν υπάρχει "ο ιδιώτης". Υπάρχει η ΑΕ. Αυτή και αν σε σκέφτεται).
Να θυμίσω εδώ ότι όταν τα έργα στα Τέμπη είχαν κατεβάσει το βουνό στο δρόμο, με ένα νεκρό και τον κεντρικό οδικό άξονα της χώρας π**τάνα για κανένα δίμηνο, η ανάδοχος εταιρία απαιτούσε από το κράτος να πληρώσει τα έργα αποκατάστασης του δικτύου, αλλά και τις ζημίες της από τα διαφυγόντα κέρδη. Τα βουνά είναι του κράτους, αυτά φταίνε. Hint: Παραχωρήστε τα στους ιδιώτες και αυτά, να το ξανασυζητήσουμε.
Καταλαβαίνω ότι υπάρχει μια γενικότερη σύγχυση και ότι νιώθουμε λίγο σαν την απωανατολίτισσα δεσποινίδα στη μέση του bukkake - δε μπορείς να περιμένεις να ξέρει ποιος από τους συμπαίκτες την πέτυχε εκεί, πίσω από το σκουλαρίκι της μαμάς της στο αυτί. Το να ζητήσεις τη βοήθεια των προαναφερθέντων κυρίων για να κυνηγήσεις το παιδί του γείτονα που σου λέρωνε την απλωμένη σου πετσέτα όταν μπουγελονόταν με την παρέα του δεν είναι λύση πάντως. Εκτός και αν είσαι από αυτούς που πιστεύουν ότι κάνει καλό στην επιδερμίδα. Κοινώς...
Ευτυχώς οι γονείς μου μένουν στην επαρχία, αλλιώς θα μου έμπαιναν ψύλλοι στα αυτιά.
"Μάλιστα οι συγκεντρώσεις κοκαΐνης και ecstasy παρουσιάζουν αύξηση το Σαββατοκύριακο, ενώ η ηρωίνη και η κάνναβη παραμένουν σε σταθερά επίπεδα όλες τις ημέρες της εβδομάδας."
Θα με ενδιέφερε επίσης να μάθω τα trends την περίοδο των εκλογών, καθώς και την περίοδο που σκάνε τα εκκαθαριστικά της εφορίας. Αν έβγαινε και εκεί άνοδος του ecstacy, βλέπω ήδη μπροστά μου το γαμάτο πρωτοσέλιδο
Ας περάσουμε στο κυρίως άρθρο με θέμα, τι άλλο, τη μουσική όπως υποσχέθηκα.
Οι Dub Inc χθες γάμησαν.
σόρρυ για την ποιότητα του ήχου, αν θέλετε καλύτερα video, να τα τραβάτε μόνοι σας και να τα ανεβάζετε στο youtube. Το ίδιο έπαθα και με το φεστιβάλ στη Ζήρεια τις προάλλες.
το Σαββατοκύριακο είχαμε πολιτιστικές ανταλλαγές. Καθώς χιλιάδες ευρωπαίοι συνέρρευσαν από όλη την ήπειρο για τα γενέθλια του ΠΑΣΟΚ, όλοι εμείς που δίνουμε την ψυχή μας για το κόμμα (παρά τη θέλησή μας), ανοίξαμε και τα σπίτια μας στους ξένους σε μια πρόγευση των ημερών που έρχονται. Εγώ, πάντα ένα βήμα μπροστά, έδωσα το κρεβάτι και έμεινα στον καναπέ. Του χρόνου λογικά θα μας πετάνε στο δρόμο, οπότε και πάλι καλά είμαι.
επειδή από σοσιαλισμό όλοι ξέραμε, άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο, αποφασίσαμε κοντραριστούμε στο χορό και το τραγούδι.
Ξεκίνησα εγώ, κάπως επιδεικτικά μάλλον, αλλά είμαι μισός πόντιος, οπότε είχα κάθε δικαίωμα, αλλά γαμώ το κέρατό μου δε βρίσκω το βίντεο. Οι ευρωπαίες τα ψιλοχρειάστηκαν πάντως. Μετά συνέχισαν οι σύνεδρες από Πολωνία
αλλά εκεί που έχασα κάθε ελπίδα ότι μπορεί να συνεννοηθούμε και να νιώσουμε όλοι μαζί οι Ευρωπαίοι, ήταν στη συμμετοχή της Λιθουανίας
τόσοw πολύ κόσμο high on mushrooms δεν πρέπει να έπαιζε ούτε στην Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων.
και επειδή παντού κρύβονται Εβραίοι...
στο τέλος τα βρήκαμε όλοι στους Τσιγγάνους
χαζά χαζά, οι τσιγγάνοι ήταν το ένα θέμα για το οποίο όλοι είχαμε να πούμε. Μήπως πρέπει να κάνουμε αυτούς σύμβολο της Ενωμένης Ευρώπης;
Αυτό το σουκου αποφάσισα να εγκαινιάσω τη χειμερινή-παύλα-ορεινή σεζόν για φέτος. Τα εγκαίνια είναι λίγο τύπου επαρχιακής νοσοκομειακής μονάδας, που μετά το κόψιμο της κορδέλλας τα μαζεύουν όλοι, κλειδώνουν το μαγαζί και επανέρχονται μετά από εβδομάδες, μήνες ή και ποτέ για το κυρίως event. Όπως και να χει, η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, οπότε εγώ έχω πλέον μισοξεχειμωνιάσει.
Δε θυμάμαι πως ακριβώς, αλλά υπέπεσε στην αντίληψή μου το 3ο Ziria Music Festival. Εγώ προσωπικά θα το ονόμαζα 3rd Ziria Music Festival, ή 3ο Μουσικό Φεστιβάλ Ζήρειας. Από την άλλη, αν το είχα αναλάβει εγώ προσωπικά, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δε θα είχε πραγματοποιηθεί. Επίσης ονομάζεται και "Νίκος Δόικας", στη μνήμη του ομώνυμου Ξυλοκαστρίτη μουσικού.
Παρασκευή μαζευτήκαμε κοντά 10 νοματαίοι για να βγάλουμε μειωμένο ομαδικό εισητήριο, μιας και ακόμη και η δωρεάν ατομική είσοδος είναι τσουχτερή για πολύ κόσμο τους χαλεπούς αυτούς καιρούς, ψυχαγωγηθήκαμε νυχτιάτικα στο open-air μουσείο των βομβαρδισμών της luftwaffe που βρίσκεται στο δρόμο προς τα Τρίκαλα, πέφτοντας κυριολεκτικά με τα μούτρα στις εκατοντάδες λακούβες-εκθέματα, και σε πείσμα του οποίου καταφέραμε να φτάσουμε στο χιονοδρομικό στα 1600.
Μας πήρε 20 λεπτά να στήσουμε τις σκηνές υπό το φως των αστεριών και καμιά δεκαριά φακών, 45 λεπτά στην ουρά για να καταφέρουμε να πάρουμε σουβλάκια, 2,5 λεπτά να φάμε τα σουβλάκια, 6 λεπτά να τελειώσουμε τη ρακή που είχαμε μαζί μας, και κανένα τετράωρο να πάρουμε απόφαση να πάμε για ύπνο.
Από το κυρίως πιάτο, τη μουσική ρε, όχι τα καλαμάκια, τι θυμάμαι:
οι Sistah Jammaroots & The Oscillators παίζαν πολύ όμορφη ρέγκα, οι Straw Hats παίζαν country, μη γελάτε ρε βλαμμένοι! ήταν πολύ ξεσηκωτική, αν ήταν βαλκανικό το groove θα μας έφτιαχνε μια χαρά, αλλά είμαστε λίγο ρατσιστές που είναι βλαχοαμερικάνικο. Δεν είναι σωστά πράγματα όμως αυτά. Τον Γραμμένο σα να τον αγαπάω, αλλά και κάτι άλλους που δεν τον ήξεραν και δεν τον αγαπούσαν, τους άρεσε και τον συμπαθούν τώρα, οι Brothers in Plugs είναι λίγο δύσκολο να μη σου φέρουν στο μυαλό αυτό
μιας και είναι τέσσερα αδέρφια, μόλις διάβασα ότι είχαν ανοίξει και τους Bon Jovi και τραβάω τα μαλλιά μου που δεν πήρα μπλουζάκι
(τι χκλάσιμο είναι αυτό το Fell in love with an alien ρε! χρόνια είχα να το δω, rofl και τέτοια)
αλλά όσο και να γαργαλιέμαι να το σατυρίσω λίγο το θέμα, ήταν πολύ ωραίοι. (παίζαν μουσική με αρχίδια ξεκίνησα να γράψω, με έχει καταστρέψει αυτό το heavy metal, η θετική μου κριτική περιορίζεται σε "γάμησαν", "τα σπασαν", "...μαααλάκα...!" και διάφορα άλλα γύρω από τη γεννετήσια ζώνη)
Οι Fly By Wire να πω και μια όχι καλή κουβέντα μη νομίζετε ότι με κέρναγαν σουβλάκια οι διοργανωτές για να κάνω διαφήμιση στη λεγεώνα των αναγνωστών μου, δε με τρέλλαναν κιόλα. Αυτό το Nu Metal με ελληνικό στίχο μου κάνει λίγο Καρρά από Νορβηγούς. Τέλος πάντων, δεν ακούω και Nu Metal γιατί φουντώνει η ακμή που δεν έβγαλα ποτέ, οπότε είναι και θέμα γούστου. Μετά τελείωσε το live, πήγαμε στις σκηνές και δαγκώσαμε τα καυλιά μας. Πολύ μου αρέσει να παγώνω καλοκαιριάτικα. Μετά κοιμηθήκαμε.
Το Σάββατο το πρωί κάναμε κανένα μισάωρο να ξυπνήσουμε όλον τον κόσμο με τη βοήθεια του γνωστού στρουμφο-ύμνου "μη με ξυπνάς απ'τις έξι", δύο Remus και μίας Ακράπας, δέκα λεπτά να φτάσουμε με τα πόδια στο σαλέ, 34 λεπτά και 25 δεύτερα να πιάσουμε ουρά στις τουαλέτες για να ρίξουμε νερό στη μάπα μας και καμιά ωρίτσα να πάρουμε καφέδες. Μετά από αυτό, ξυπνήσαμε αρκετά ώστε να συνειδητοποιήσουμε ότι είχαμε νερό και στις σκηνές και ήμασταν μαλάκες που περιμέναμε 34 λεπτά και 25 δεύτερα στις τουαλέτες.
Δεν ξυπνήσαμε όμως αρκετά για να συνειδητοποιήσουμε ότι άλλο το χάκινγκ, και άλλο το χάικινγκ (όλο λεπτές νοηματικές αποχρώσεις αυτά τα εγγλέζικα, μπερδεύεσαι). Ξεκινήσαμε έτσι 16 ποδάρια να πάρουμε το κατηφορικό μονοπάτι για τη Φλαμπουρίτσα, ή αλλιώς Descensus ad Inferos. Όσο είδες εκλεκτέ αναγνώστη τη Φλαμπουρίτσα, άλλο τόσο την είδαμε και εμείς. Κάπου τα σημάδια χάθηκαν, και πήραμε τον πικρό δρόμο του ανηφορικού γυρισμού. Μία λέξη μόνο: ΝΤΡΟΠΗ
αφού φτάσαμε περήφανοι πίσω
εξιλεωθήκαμε πατώντας την κορφή εξοχικής ταβέρνας και το γιορτάσαμε με καμιά 5άρα κιλά κρέας και κάτι άλλα πιάτα που τα ξέχασα ήδη. Έχει πλάκα να έχεις Ευρωπαίους στο τραπέζι. Με τόσο κρέας και τέτοιο αδιάκριτο ομαδικό ντου πρέπει να νιώθουν σα να βρέθηκαν κατά λάθος σε παρτούζα. Τέλος πάντων, αν δε μπορείς να το αποφύγεις, απόλαυσέ το λέω εγώ, αλλά δεν ξέρουν και πολλά ελληνικά και δεν ξέρω αν με κατάλαβαν.
Το βράδυ είχαμε γίνει 18 και κάναμε πάρτυ ενηλικίωσης. Το I'm getting too old for this shit έχει αρχίσει να γίνεται middle name μου, αλλά και πάλι, μαζί με το first και το last, είναι μικρότερο από του Πορτογάλου που είχαμε μαζί μας. Σε τι στο διάολο τις τυπώνουν τις ταυτότητες εκεί στην Πορτογαλία? Σε Α4? Τεσπα, χορομπήδαγα κάτι ωρίτσες πάλι, έμπλεξα σε καλαίσθητο και καλοπροαίρετο moshing, έφαγα μια σούπα που μου έκανε τον κόκκυγα κώλο. Ευτυχώς δε με σουβλίζει όταν κάθομαι στη σέλα και δε χρειάστηκε να κάνω 150 χιλιόμετρα όρθιος, αν και είχα έτοιμη τη δικαιολογία για τους μπάτσους ότι πανηγυρίζω για την κατάργηση του ασύλου.
Μουσικά, η εμφάνιση του Πουλικάκου με τους Σπυριδούλα έχει μείνει ήδη κλασσική και διδάσκεται σε ξένα πανεπιστήμια. Στις σχολές ιατρικής, καθώς ο Πουλικάκος έμοιαζε 30 χρόνια πιο ενεργητικός από ότι τον έχω δει τα τελευταία χρόνια. Πενηντάρης δηλαδή, αλλά είναι και θεός οπότε ήταν γαμάτα. Και οι Σπυριδούλα γάμησαν επίσης (και σιγά σιγά σας λύνεται η απορία γιατί δεν έβγαλα ποτέ λεφτά ως μουσικός συντάκτης και αργοσβήνω στο visual studio).
Όλα τα γκρουπ αξίζαν με το παραπάνω, τα έσπασα κάπως παραπάνω με τους NoMind, αλλά γενικά παίζει πολλή καλή μουσική γύρω μας. Το νου μας. Αυτοί που πραγματικά κωλογούσταρα ήταν οι The Bet στο τέλος πάντως. Τα παιδιά, μαντέψτε, ΓΑΜΗΣΑΝ. Mπλουζοροκιά, με τρελλή ενέργεια στη σκηνή. Ή έτσι λέω εγώ τέλος πάντων. Κομματάκια τους, εδώ.
Έχω κανένα τρίωρο που το γράφω αυτό το post, στο μεταξύ έκανα μπάνιο, έφαγα, πήγα να βάλω πλυντήριο μέχρι που ανακάλυψα ότι ο αέρας έχει πάρει το καλάθι με τα μανταλάκια μου -δεν υπάρχει κράτος ρε, μη λέμε πάλι τα ίδια- έγινα καλύτερος άνθρωπος και αποφάσισα να παρατήσω επιτέλους τον Firefox και να το γυρίσω σε Chrome.
Για να κλείνω, τα ηθικά διδάγμα του Σαββατοκύριακου είναι:
support your local scene (μην πέσει και σε πλακώσει), επισκευτείτε και κανένα βουνό το καλοκαίρι - έχει δροσιά, μην ξεκινάτε ποτέ κατηφορικά μονοπάτια, η χύμα ρακή είναι ΠΑΝΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΑΝΤΑ καλύτερη από τη συσκευασμένη, και ψάχνετε μικρά φεστιβάλ σε ωραία μέρη. Έχουν και ωραίο κόσμο, πάνω και κάτω από τη σκηνή.
εκεί που κάθομαι στην, ομολογουμένως βρώμικη, πολυθρόνα στο μπαλκόνι με τα πόδια απλωμένα στα, ομολογουμένως βρώμικα, κάγκελα και καπνίζω χαζεύοντας το όρος Αιγάλεω και μη σκεπτόμενος τίποτα σχετικό με το θρόνο του Ξέρξη, η φράση φτάνει μέχρι τα χείλη μου χωρίς να βγει. Όχι επειδή την καταπνίγω ρίχνοντας χώμα στο στόμα μου και τέτοιες αηδίες, αλλά επειδή κάθομαι μόνος μου και δεν έχει και πολύ νόημα. Άσε που ανησυχούν και οι γείτονες άμα μιλάς μόνος σου και γκρεμίζεται το προφίλ που έχω φτιάξει ως αξιοσέβαστος ψηλός, μελαχροινός με μηχανή που στο κουδούνι του γράφει ανοησίες.
Εντάξει, προβληματίστηκα, μου ήρθαν τα πέρι γλώσσας λανθάνουσας (και το slip of the tongue των whitesnake) και έτρεξα να κατεβάσω το "Ψυχολογία και Ψυχανάλυση για Μηχανικούς" που μου έκανε δώρο ένας καλός φίλος στα 21 μου σφραγίσματα. Το είχε γράψει μόνος του και αποτελείτο από 3 φράσεις που δε θα σας αποκαλύψω.
Δε χρειάστηκε να φτάσω μέχρι εκεί, γιατί πήρανε μπροστά (μετά από πολύ καιρό) τα, ομολογουμένως βρώμικα, αυτοδιαγνωστικά μου και θυμήθηκα ότι σκεφτόμουν για την αυριανή επάνοδό μου στη δουλειά. Εύλογη η αντανακλαστική ατάκα.
Και ότι δε θυμάμαι ούτε ένα από τα 15 πράγματα που είχα σημειώσει στο μυαλό μου αυτό το τριήμερο να θυμηθώ. Θυμάμαι το 16ο: να θυμηθώ αυτά τα 15 πράγματα. Με τη σκόνη που σηκώνει στο, ομολογουμένως βρώμικο, μυαλό μου η διαολεμένη ταχεία κυκλοφορία που παίζει στη δουλειά, δεν πιάνει τίποτα πλέον.
Θα θυμούνται να πούνε κανένα παραμύθι -άντε, ανέκδοτο- οι developers όταν γίνουν παππούδες? Καλού κακού, θ' αρχίσω να βάζω κανένα bookmark
Πρωτόγνωρη πίεση από τις «αγορές» δέχονται η ιταλική και η ισπανική οικονομία. [...] Ο πρόεδρος της ΕΕ Χέρμαν Βαν Ρομπέι , με άρθρο του στην εφημερίδα Le Monde εξέφρασε την εκτίμηση ότι «η κατάσταση στην Ελλάδα είναι μοναδική και δεν είναι συγκρίσιμη με εκείνη σε άλλες χώρες της ευρωζώνης».
Επιτέλους, το όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Βαδίζουμε προς μία ενωμένη Ευρώπη των λαών, όπου όλοι σιγά σιγά θα είμαστε στο ίδιο επίπεδο. Με τους Ρουμάνους, αλλά ας είναι και έτσι. Αν όλα πάνε καλά και σε κανένα εξάμηνο έχουν ακολουθήσει και οι Κύπριοι, οι Βέλγοι και οι Σλοβένοι και παίρνουν σειρά οι Γάλλοι, θα δούμε και κάτι να γίνεται με αυτήν την αηδία. Γιατί αν περιμένουμε από το Γεώργιο Αντουανέττα Παπανδρέου, το πολύ πολύ να μας φέρει και από εδώ το Μουμπάρακ να δικαστεί για κανένα σκάνδαλο με ληγμένα γαλακτομπούρεκα για να ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημά μας και καπάκια θα ιδιωτικοποιηθεί ο Καιάδας ώστε να πιάσει την παλιά του παραγωγικότητα και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.
Αναφερόμενος στην αύξηση του κόστους δανεισμού της Ισπανίας και της Ιταλίας, σημείωσε ότι εκδηλώνεται «με τρόπο που προκαλεί κατάπληξη», κόντρα στα βασικά μακροοικονομικά μεγέθη.
Κάποιος να ενημερώσει τον Τζον Ρόμπαξ πως όταν του προκαλείται κατάπληξη για 5η συνεχή φορά, υπάρχουν δύο ενδεχόμενα. Ή είναι ηλίθιος με πατέντα από το European Patent Office, ή μας δουλεύει.
Όπως και να 'χει, αφού οι εγχώριοι κοτζαμπάσηδες έχουν αποφασίσει ότι οι ιθαγενείς αξίζουν δημοκρατία μόνο ιρακινού τύπου, και αφού κατάφερα επιτέλους να μεταφράσω το "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα" με τη βοήθεια του google translate,
η μόνη μας ελπίδα είναι να ξεφτιλιστεί και καμιά πιο σοβαρή κυβέρνηση, και καμιά πιο σοβαρή χώρα και να κόψει αυτή η μαλακία με τους τζίτζικες Έλληνες...
"Με στόχο τη φοροδιαφυγή, ο υπουργός Δικαιοσύνης Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, εξήγγειλε σήμερα τα νομοθετικά μέτρα για τη δυνατότητα ταυτοποίησης των διαχειριστών στα ελληνικά ιστολόγια, όπως και την άρση του απορρήτου. "
ε, θα βγάλω και εγώ τα εκατομμύρια που κερδίζω από το blog στο εξωτερικό (προς το παρόν τα έχω θαμένα σε τσουβάλια στα ελληνοαλβανικά σύνορα, 5 μέτρα μέσα στο ελληνικό έδαφος γιατί δεν άντεχε η συνείδησή μου να τα φυγαδεύσει μετά τις προτροπές στελεχών της κυβέρνησης που έχουν πιθανότατα βγάλει τα δικά τους ένα δυο χρόνια τώρα).
πέρα από το κύριο, σοβαρό, στοχευμένο στόχο της πάταξης της φοροδιαφυγής, θα σκεφτώ λίγο παραπέρα από τους κυβερνώντες και θα τους υποδείξω μια άλλη χρησιμότητα που μπορούν να έχουν τα εν λόγω μέτρα. Να πατάξουν χαμερπά υποκείμενα που διασπείρουν λίβελλους και συκοφαντίες κατά καθ'όλα ευυπόληπτων και καθώς πρέπει πολιτικών και επιχειρηματιών (όπως, χάριν παραδείγματος έκανα στο τέλος της προηγούμενης παρένθεσης). Καταλαβαίνω ότι οι δημοκρατικές παρωπίδες της κυβέρνησης και η εμπιστοσύνη της στη γνώμη και το συμφέρον του ελληνικού λαού αλλά και του κάθε Έλληνα πολίτη ξεχωριστά δεν επέτρεψαν τη σύλληψη αυτής της διάστασης του θέματος, αλλά εγώ πάντα πίστευα ότι πρέπει το καλό να λέγεται, ή να καπνίζεται.
βάση τούτου, αν για παράδειγμα, αναφερόμενος στην παραπάνω είδηση, έγραφα
"γαμώ το μουνί που σας πέταγε, γαμημένα μπάσταρδα ασπόνδυλα ξεπουλημένα μουνόπανα, να σας φάνε τα σωθικά τα σκουλήκια ξύπνιους"
θα κινδύνευα οπωσδήποτε με δίωξη για εξύβριση, και πιθανώς για προτροπή (των σκουληκιών) προς εγκληματική ενέργεια. Ευτυχώς το επίπεδό μου δε μου επιτρέπει τέτοιες εκφράσεις.
Διακοπές Μέρος 1ο ολοκληρώθηκε με συγκλονιστική επιτυχία (χωρίς πτώσεις -μου-, χωρίς σουβενίρ, χωρίς να μείνουμε μέσα σε τοίχους, χωρίς να κάνω σεξ, χωρίς δακρυγόνα) με εξαίρεση το γαμοGPS που αφού μου κρυβόταν ενάμιση χρόνο, όταν το βρήκα τα φτυσε.
Basta, το "χωρίς σουβενίρ" είναι ανακριβές. Δεν έχω προλάβει καλά-καλά να νοσταλγήσω τον ύπνο κάτω από τον έναστρο ουρανό
δίπλα στους σκατομπούρμπουλες
τις αράχνες
και τα άλλα άγρια ζώα
να κάψω την καφετιέρα, να μετακινήσω τη σωλήνα του πλυντηρίου καθαρίζοντας τους καφέδες χύνοντας έτσι στο πάτωμα της κουζίνας όλα τα απόνερα του πλυντηρίου, να κάψω σε τελετουργική πυρά το παντελόνι που φορούσα 4 μέρες πάνω στη μηχανή, να απαντήσω σε 4500 επαγγελματικά e-mails και να βάλω Kultur Shock να παίζουν, και ακούω ξαφνικά το χαρακτηριστικό ήχο, stridulation που λέμε και στο χωριό μου, του γρύλλου. "Πάει, το 'χασα", σκέφτομαι. Για 6η φορά σε το τελευταίο τέταρτο. "Χρειάζομαι διακοπές", για 17632η φορά φέτος, αμελώντας το γεγονός ότι είμαι σε διακοπές. Για 6η φορά το τελευταίο τέταρτο, είχα άδικο.
ο φωτιστής μου απολύθηκε πάραυτα και ψάχνει δουλειά στο ελληνικό δημόσιο ως δωδεκαθεϊστής ελληνόψυχος συνδικαλιστής για εξωτερικές εργασίες.
Μετά τον αρχικό εκνευρισμό (τι δουλειά έχει σπίτι μου ένα πλάσμα που δεν είναι καλοβαλμένο, ελαφρώς μευθσμένο θηλυκό δίποδο?) το είδα πιο ρομαντικά. Έφερα τις διακοπές μαζί μου στην Αθήνα, τους ήχους της φύσης, να με συντροφεύουν μέχρι να ξαναφύγω. Θα ρίξω και δυο κουβάδες άμμο στο καθιστικό, θα βάλω και μουσική από το ηχειάκι του mp3 αντί για το pc και θα είμαι σαν στην παραλία. Ζωάρα.
Μετά από μια δυο κατσάδες, με είχε ντραπεί κιόλα το ζωϋφιο και έβγαζε το σκασμό όταν περνούσα από το χωλ.
3 ώρες μετά είμαι παρμένος με τον Μικρό Πούστη (τον βάφτισα κιόλα στα Χρυσά Λεπτά της σχέσης μας). Μου έχει πάρει το κεφάλι και μου έχει σπάσει και τα αρχίδια. Σε καταλαβαίνω μεγάλε, μετανάστης στα καλά καθούμενα, χωρίς το μικρό σου βάλτο δίπλα, θα έχεις να πηδήξεις και από χθες (που αν όλη η ενήλικη ζωή σου είναι τρεις μήνες, είναι πολύς καιρός), αλλά σύρε κράξε παραπέρα να μαγέψεις και την υπόλοιπη Αθήνα. Στην πορεία για το μπαλκόνι πηδάει από το μαξιλάρι, και ενώ του κάνω αέρα με το εν λόγω μαξιλάρι προς τη μπαλκονόπορτα (δοκιμάστε να πιάσετε γρύλλο, και μάλιστα προσπαθώντας να μην του διαλύσετε ό,τι έχει και δεν έχει in the process. μετά δοκιμάστε να λογικεύσετε ΜΑΤατζή σε διαδήλωση απαγγέλωντάς του Μακρυγιάννη. Συγχαρητήρια, έχετε πλέον αποφοιτήσει το ΙΕΚ ματαιότητας) του δίνω μία στο δόξα πατρί και φεύγει τσαλακωμένος προς τη γωνία.
Εκεί ένιωσα άσχημα. Ναι, είμαι γελοίος. Επίσης είμαι σε ενός μήνα διακοπές-όχι και άσχημα για γελοίο. Για να μη δίνω αέρα... Ξέχασα το γρύλλο και κοίταξα στη γυάλινη σφαίρα που δείχνει το μέλλον. Σε μαγνητοσκόποηση όμως. Η σφαίρα, όχι το μέλλον στη σφαίρα. Το ντοκυμανταίρ του 2001 του Εξάντα για την Αργεντινή. Αν δεν ήταν του 2001, αλλά του 2011, θα σκεφτόμουν "ναι. οκ, το πιάσαμε το υποννοούμενο, έκθεση ομοιοτήτων και παραλληλισμών". Αλλά είναι 10 χρόνια πριν. Πρόχειρο συμπέρασμα: να αρχίσουμε να ανησυχούμε πραγματικά όταν οι μπάτσοι αρχίσουν να κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις με καραμπίνες. ή τότε μπορούμε να αρχίσουμε να ελπίζουμε ότι κάτι γίνεται?
Κατά τις 4, και ενώ τελείωνε το δεύτερο, πρόσφατο, ντοκυμανταίρ για την Αργεντινή, σκέφτηκα λίγο τον Μικρό Πούστη. Αν ψόφησε ήδη, αν ζει με βαριά ψυχολογικά τραύματα, αν ψυχορραγεί αβοήθητος εδώ κάτω από τον καναπέ και ότι πρέπει να θυμηθώ την άλλη μέρα να τον μαζέψω. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή άκουσα από το χωλ, από εκεί που είχε αράξει από την αρχή, το κάπως σπασμένο και ξεκούρδιστο κράξιμό του.
